Shima zuchtte, 'ik ga wel alleen die kikkers zoeken' zei ze brutaal tegen silvana, Ze stond op en liep naar de groep, Master savador moest snel praten vond ze, want ze had wel zin in een lekker duel, of een lekker gevecht. 'Jaja, kikkers zoeken ik snap het' Zei ze luid, Ze keek master savador aan en luisterde naar zijn praatje. Waarom moest hij nou tog altijd een hele speech houden als ik lekker wil vechten Dacht ze in zichzelf terwijl ze een hele diepe zucht slaakte. Ze keek even saai rond en keek naar de dode bladeren die op de grond viel.

(Jongens, Savador heeft watervrees. Dat houd dus in dat hij alles en iedereen die iets met water te maken heeft al bij voorbaat haat)

Servatius liep met grote passen over het grasveld. Hij was nog niet te laat voor de klassentrip. Hij had nog een paar minuten. Dat besef zette hem wel aan zijn pas nog een tempo te versnellen. Deshas mocht dan wel zijn neef zijn, het was geen excus om te laat te verschijnen. Behalve het feit dat Servatius dan op zijn kop zou krijgen van zijn mentor zou Deshas hem ook nog een preek over verantwoordelijkheden nemen geven. Gelukkig zag Servatius verderop al een aantal schimmen, de meesten klein maar er stond èèn lange tussen. Dat moest Savador wel zijn. Servatius voegde zich zwijgend bij de rest en knikte kalm een begroeting naar Savador. Uit zijn broekzak pakte hij een zwart lint en bond daarmee zijn haren vast tot in een lage staart in zijn nek. Anders zou het hem vannacht alleen maar in de weg zitten. Hij streek de rode plukken haar die te klein waren voor de staart en loslieten uit zijn gezicht, achter zijn oor.

Mensen, please! En hierbij spreek ik Shima en Silvana even aan. Post het topic niet zo snel vol, andere mensen in dit topic kunnen ook niet iedere dag online komen. Dan is het niet leuk als jullie al gewoon doodleuk doorgaan met posten alsof dit een topic zonder al die andere mensen is. Wacht ook op de rest voor je verderpost.

Shima, er zijn nog helemaal geen kikkers, die zitten veel dieper in het bos. De laatste zin van Tate waar je kritiek op geeft kan misschien ook iets zijn wat Tate denkt. Het zou helemaal geen domme reden zijn, Master Savador heeft zoals Servatius al mededeelt namelijk watervrees. Dan is het niet meer dan logisch dat hij een hekel aan watermagie én watermagiërs heeft. En wat is je magie nu? Eerst is het licht, dan weer duister, dan weer licht. Maak even een keuze Shima, of doe ze, zolang het niet te overpowered wordt, allebei. Savador geeft trouwens geen speech, hij staat er alleen. Laatste keer: bepaal niet voor anderen wat ze doen. Danku.

Savador richtte zich met een kleine glimlach op de volgende leerling die aan kwam lopen. Op Andorias was hij ook aardig gesteld. Alleen liep hij er nu bij alsof het hartje winter was, en zo koud vond hij het toch echt niet. Maar misschien lag dat maar net aan jezelf. 'Goedenacht,' groette hij zacht terug. Hij staarde over het grasveld weer voor zich uit, hoorde Gigi naast zich mompelen dat het bijna tijd was. Uit de binnenzak van zijn vest haalde hij het zakhorloge weer tevoorschijn. De grote duidelijk zichtbare wijzers op de bleke wijzerplaat toonden aan dat het al ruim tijd was om te vertrekken. Hij klapte het ding weer dicht en stopte het weer weg terwijl zijn blik gericht was op een grote lichtgevende bel die zich over het grasveld voortbewoog. Zijn blik betrok aanzienlijk want hij had iedereen toch duidelijk ingelicht geen enkele vorm van licht mee te brengen. Toen hij de bel dichterbij zag komen, kon hij Shima door het schijnsel van het licht duidelijk erin zien zitten. Hij zonderde met een hand fronsend zijn ogen tegen het licht af. 'Kun jij niet luisteren?!' barstte Savador uit nadat Shima het licht had gedoofd. 'Tijdens deze trip wordt er niets maar dan ook helemaal NIETS in de vorm van licht meegenomen, behalve het licht wat ik zodirect aan jullie meegeef!' Daar kon hij zich nu zo over opfokken. Leerlingen die tóch iets deden wat hij duidelijk had aangegeven dat niet mag. 'Wat denk jij nu? Het is een klassentrip. We gaan dus gezamelijk met de hele klas, dus niet in groepen en niet voor onszelf,' antwoordde hij op een barse toon op Shima's vraag. Als hij ze allemaal op eigen houtje liet gaan zou dat veel te gevaarlijk zijn. Het waren nog maar leerlingen, een aantal waren pas op de school gekomen. Savador zocht even met een hand in zijn broekzak en haalde een handvol parels aan kettingen tevoorschijn zoals hij daarnet mee aan had gegeven waar hij zich bevond. Zwijgend deelde hij ze aan de leerlingen uit en pikte daarbij ondertussen nog net op hoe Shima plannen zat te maken om in groepen te gaan. 'WE GAAN NIET IN GROEPEN!' schoot hij schreeuwend tegen haar uit zijn slof. Hij werd daar zo moe van. 'En doe dat licht uit!' siste hij er achteraan toen ze de grond verlichtte. Wilde ze nu al hongerige roofdieren uit het bos lokken? Met duistere magie dreef hij het licht dat de grond verlichtte uit zodat de duisternis terugkeerde. Ze moesten niet onnodig aandacht gaan trekken, dat was levensgevaarlijk. Savador hijgde even licht van zijn uitbarsting na en probeerde weer op adem te komen. Toen richtte hij zich tot de hele groep. Iedereen moest nu, als het goed was, een parel met een ketting eraan in zijn of haar bezit hebben. 'Doe deze ketting om maar verlicht het NIET voordat ik het zeg,' deelde hij nors mee. Hij richtte zich daarbij vooral op het nieuwe groepje leerlingen. Vanuit zijn ooghoeken zag hij nog een andere leerling aan komen zetten. Die was nog net op tijd. Hij knikte Servatius even toe toen hij herkenbaar werd naarmate hij dichterbij kwam, en gaf hem ook een parelketting. 'Verlicht deze ketting niet totdat ik het sein geef,' zei hij hem zacht. Savador deed zelf ook een ketting om en haalde zijn lange haar erover heen. 'Dicht bij elkaar blijven en stil zijn!' siste hij nog tegen het algemeen voor hij zich omdraaide en als eerste het bos betrad.

Nog niet aanwezige mentorleerlingen kunnen hierna nog posten, let er dan wel op je dan te laat bent en de klas het bos al in is.

Silvana keek naar Master Savador en luisterde aandachtig naar de preek, het was wel zo, geen enkele vorm van licht, was er gezegd. Ze keek om naar de anderen die nog kwamen en worp hun een glimlach toe. De losse plukjes van haar haar die te kort waren voor haar staart vlogen voor haar hoofd, telkens blies of haalde ze plukjes uit haar gezicht. Toen Savador de ketting met de parel eraan uit zijn zak haalde, en er ook een aan haar gaf keek ze op. Ze waren erg mooi en glinsterde in het maanlicht. Ze deed hem over haar hoofd en pakte het met haar handen, ze dacht hoe ze hem aan moest zetten, maar dat zou vast wel gaan lukken. Ze luisterde nog even naar de laatste regels die hij opnoemde en ze knikte, ze was er klaar voor.

Excuses.

Oke excuses, en oke, dan kan shima licht en water , meerniet .
En die rode tekst doet pijn aan je ogen!



Shima zuchtte, deed haar ketting om en liep de andere kant op het bos in. Ze liep zo diep mogelijk het bos in en begon alvast te zoeken. Het was donker en ze mochten de kettingen nog niet aandoen, want master savador zei duidelijk Dat je hem pas mocht aan doen als als hij het zei. Stiekem maakte ze een bel van het regenvocht dat ze in het bos had, Ze verlichtte het een beetje en ging ermee over de grond heen. 'kom dan kikkertje!' Fluisterde ze zacht. Ze zocht door en zocht maar door, telkens dieper en dieper het bos in, Ze dacht na, Misschien zit ik wel in het verkeerde deel van het bos, juist OMDAT ze de andere kant op was gegaan, Ze wist het even niet meer hoor. Ze maakte de waterbel feller en feller, en nu was hij heel fel. Ze hoorde haar klasgenoten, dus dempte ze het licht weer. Ze deed het licht uit en liet het water vallen. 'Fijn, daar gaat mijn mooie uitje' Ze zuchtte en haalde vies haar haar uit de modder. Ze pakte haar waterzak, deed haar hand erin, en maakte een hele bel over haar haar heen (het stuk waar het vies was) Zo dat was schoon.... Ze stopte het water terug en maakte een knot van haar natte paarse loshangende haar. Ze keek even rond en wachtte maar op het signaal dat haar ketting aan mocht.

Haha allemaal gedoe om iets wat Tate denkt D':
--

Tate knikte voorzichtig en keek het bos rond. Bang was hij niet, maar waarom hij zich dan zo voelde wist hij niet. Hij snoof en keek naar de rug van Savador. Hij wierp even een blik op Silvana en begon voorzichtig te lopen. Hij kreeg een ketting aangerijkt en hij deed hem voorzichtig om. Hij bekeek hem even, hij wreef over de parel en liet hem een beetje over zijn hand rollen, en keek toen weer voor zich uit. Hij had niet meer door dat hij rilde van de kou. Hij begon er een beetje aan te wennen. Hij gooide zijn haar uit zijn gezicht en slofte verder achter Savador aan.

Shima keek naar Gigi, ik ben een water en licht magic jij dan?' Zei ze terwijl ze het meisje bestudeerde en naar haar zwarte haren keek. 'en problemen met savador heb ik tog al' Zei ze terwijl ze zich weer omkeerdde naar de grond. 'en waarom heb jij me gevolgd, zodat je problemen krijgt met savador?' Ze keek het meisje verbaasd aan. 'mij mocht hij tog al niet, maar jou wel tog?' Ze snapte het niet, Waarom zou het meisje problemen willen mt savador terwijl zij het al goed had tussen savador, ik deed tog alleen maar dingen die ik ZELF wou, Het meisje leek haar wel aardig.

Shima keek het meisje aan en mompelde zacht 'duistere krachten.....' Toen keek ze op naar het stotterende en nerveuse meisje, In iedergeval ,Ze leek haar nerveus. 'ik? ,Ja ik heb al woorden met hem, hij mag me niet, ik ben brutaal tegen hem geweest en gebruik gemaakt van zijn watervrees' Ze zuchtte en staarde naar de grond, toen naar Gigi ' en ik begon te dreigen, de juffen te dwingen om me een voldoende te geven, dus mij mag hij tog al niet' Ze keek naar het meisje... wat was ze mooi, en zij, zij was veel minder mooi als Gigi.

Met kalme beheerste stappen liet Savador de bosrand achter zich en leidde de groep dieper het bos in. Ze waren nog amper een aantal meters verwijderd van het verzamelpunt, of hij zag Shima er alweer vandoor gaan. Hij kneep een hand krampachtig tot een vuist van woede. Dat kind luisterde ook nooit! Behalve dat merkte hij ook op dat Gigi haar doodleuk volgde. Alsof zijn regeltjes er niet toe deden. 'Wel alle..!' In een ruk maakte hij een kleine wending en liep benend steeds verder van de groep vandaan. Verderop stond Shima in alweer een verlichtende bel. Kennelijk had ze zelf besloten al op zoektocht te gaan. Gigi stond, zoals hij al wel had gedacht, bij haar. Savador greep Shima plotseling bij een arm en gaf er een ferme ruk aan. 'Wij gaan niet op eigen houtje het bos in! Bij de groep blijven, verdomme!' Daarna richtte hij zich met een kwade blik tot Gigi. 'En dat geld ook voor jou! Je hebt al een slechte reputatie bij me behaald door je eerdere ongeachte handeling!' Hij greep Gigi ook bij een arm. Zonder pardon sleurde hij de twee meisjes weer terug mee naar de groep. Hij werd dit zo zat. Nog een laatste keer en hij zou niet eens meer moeite doen om Shima veilig bij de groep te houden. Als ze dan zo onhandelbaar wilde zijn moest ze dat vooral doen. Ze zou er zelf wel achterkomen wat er van kwam. Gigi was niet vaak lastig, maar op het moment kon hij haar ook het liefst de nek omdraaien. Savador ademde uit in een verlichtende zucht bij het idee dat ze weer verderkonden. 'En bij de groep blijven nu!' siste hij nog achterom naar wie dan ook die met het idee zat even zelf op onderzoek uit te gaan. Hij boog struiken opzij en brak hier en daar wat takken af om het pad vrij te maken voor zijn groep. Een heel stuk verder waren ze al aardig diep het bos in, maar hij hield stand voor een grote eik. De boom was reusachtig en de stam was onmenselijk dik. Je zou het bijna geen boom kunnen noemen met die vreemde verschijning. In het duister had de eik een afschrikwekkend silhouet, maar over de gehele stam lichten hier en daar groengekleurde Grenaanse tekens op. Het wierp een onheilspellende gloed over de donkere bosgrond en de gezichten van de leerlingen. Om de boom zweefden oranje achtige lichtjes in de lucht. Vuurvliegjes. 'Deze speciale, naar mijn gevoel, nutteloze boom is geplant door die verachtelijke dwaze.. door Heer Ferost,' weerklonk Savadors uitleggende stem bedoeld voor zijn leerlingen. 'Waarom het zo speciaal is? Deze boom haalt herinneringen te boven, waar niet alleen jij, maar ook iedereen die de boom betreed binnenstapt. Van binnen is de stam hol, je kunt er gemakkelijk met een aantal mensen in. Maar het is alles behalve plezierig. Ik kan uit ervaring spreken.' Over zijn schouder wierp hij een blik op de duistere stam. 'Medusa, vergeef me voor het volgende wat ik ga zeggen,' mompelde hij zacht in zichzelf. 'De boom draagt de naam Kumbukumbu, dat is een woord uit de oud-Grenaanse taal.' Ieder Grenaans woord, of het nu uit de moderne Grense taal kwam of niet, was als een vieze smaak in zijn mond waar hij zo snel mogelijk vanaf wilde. 'We wagen ons niet dichter bij de boom, ik heb geen zin om de consequenties ervan mee te maken en het weer allemaal op te gaan lossen voor iedereen die zo dom is niet naar deze waarschuwing te luisteren. Tot mijn grootste ergernis wordt het geweigerd deze boom om te laten kappen, het is een doorn in het oog voor het hele woud. Als er geen vragen zijn over deze.. krankzinnige creatie, dan gaan we verder.' Savador sloeg kalm zijn armen over elkaar heen en wachtte de reactie van zijn leerlingen af. Zelf wilde hij maar wat graag verder, deze boom riep slechte herinneringen op.

Silvana liep rustig het bos in en schudde haar hoofd bij het zien dat Shima uit de groep was gelopen, ze had gehoord dat Shima een slechte reputatie bij Savador had, en door zijn reactie te zien was niks minder waar. Ze knikte op de woorden van Master Savador, ze zou niks anders willen dan bij de groep blijven. Haar woud magie begon op te komen en al gauw hoorde ze het bos 'ademen' het was een prachtig gevoel, het gaf je een gevoel van leven, dat je alles aankan. Bij de boom aangekomen keek ze er aandachtig naar, een boom, zo groot en dik en dan ook nog met zo'n magie, zo prachtig. Enkele vuurvliegjes vlogen door de groep, ze waren erg mooi om te zien, maar als je niet wist wat het waren zou je je dood schrikken. Ze schrok even bij de woorden van Master Savador. 'Nutteloos? Ik vind het juist erg mooi..' Dacht ze in haarzelf, ze snapte wel dat als je een naar verleden had, dat dit niet de perfecte boom zou zijn. Niet dat haar verleden super was, maar het leek haar gewoon een erg mooie belevenis.
Toen ze de woorden van Master Savador hoorde keek ze op en was ze weg uit haar gedachten, ze schudde haar hoofd op zijn vraag, ze wist er al genoeg van, ze kon voelen wat deze boom deed.

Toen Felicia een ketting kreeg deed ze die ook aan en ze zucht dan ook even diep. Kalm volgde ze hen met haar trage passen en ze keek dan om haar heen. Haar ogen hield ze op de omgeving gericht en ze dacht aan het demonische paard dat ze hier was tegengekomen. Na een tijdje kwamen ze bij een boom aan en toch had ze moeite om te volgen. Ze was namelijk hoogzwanger en dus ging het veel trager bij haar. Een diepe zucht verliet haar keel en ze probeerde dan ook de woorden te horen van Savador. Na een tijdje kwam ze al puffend bij hem staan en ze keek aandachtig naar de boom. "Kan je het nog even herhalen Master ik heb het niet goed gehoord." Zei ze dan ook en ze keek dan naar de grond. Op dit moment schaamde ze zich toch wel een beetje, aangezien ze trager was dan de anderen. Ze was sneller moe en ze zucht dan ook even diep. Het was niet gemakkelijk om de groep te volgen en vooral nu het hier zo extreem gevaarlijk was voor hen. Niet dat ze angst had ofzo, maar dan nog wilde ze haar kinderen niet kwijt. Ze zou het niet over haar hart krijgen om haar kinderen dood zien geboren worden. Dan zou ze wel eens het leven willen opgeven van enorm veel verdriet. Maargoed gelukkig gebeurde dat niet dat ze in gevaar zou zijn en dan nog liep er hier een wezen rond die haar zou helpen. Even keek ze naar de boom en ze vroeg zich af of zij haar herinneringen kon terug krijgen. Niet dat het zou helpen, maar ze was het beu om te lijden aan geheugenverlies.

Shima schrok even toen ze werd teruggetrokken 'ja ja' zei ze ongeinteresseerd. Ze liep maar gewoon even mee, Ondertussen kwamen ze aan bij de boom, ze maakte eerst grote stappen, haar stappen werden kleiner en kleiner. Ze glipte er gauw tussen weg 'ik wil niet meedoen, maar anders krijg ik weer een onvoldoende' mompelde ze in zichtzelf. Ondertussen liep ze gauw weer terug naar de groep, ze richtte zich op de boom, ze hoorde de stem van master savador niet eens meer, ze liep er met grote kalme stappen op af, en rustig legde ze haar hand als een veertje op de boom, ze liet de boom oplichten 'wauw.....' mompelde ze in zichzelf 'woow...' zei ze toen nog een keertje zacht ,ze was mastersavador en haar klasgenoten al lang vergeten, ze richtte nu alles op de boom.

Savador liet zijn blik afwachtend langs de gezichten van de leerlingen glijden, maar kennelijk waren er geen vragen over de boom. Misschien waren ze er ook niet echt in geïnteresseerd. Dat vond hij zelf ook wel logisch met iets dat oorspronkelijk afkomstig was van Gren, één van de planeten waar hij een absolute hekel aan had. 'Laten we onze tijd hier niet verdoen,' sprak Savador zacht terwijl hij al een aantal passen van de boom afzette om op het punt te staan de trip te vervolgen. Hij kwam weer tot stilstand toen hij een vraag naast zich hoorde en keek op Felicia neer. Hij boog zich wat naar haar toe en richtte zijn blik over zijn schouder op de boom terwijl hij zijn uitleg kalm herhaalde: 'Die boom komt waarschijnlijk af van Gren. Hij is gevaarlijk omdat het herinneringen te boven kan halen. Zelfs herinneringen waarvan je dacht dat.. dat je ze allang vergeten was.' Hij sloeg zijn ogen even neer nadat hij was uitgesproken. Hij had er nu niet bepaald een leuke ervaring mee gehad. 'Gaat het tot nu toe nog?' kwam Savador daarna serieus ter zaken. Hij staarde zijn nicht fronsend aan. Inmiddels had hij al wel gemerkt dat ze wat trager was dan de rest en moeilijker liep dan ieder ander. 'Als het echt niet gaat dan mag je wat mij betreft teruggaan naar de school. Ik laat je niet rondlopen met drie haast volgroeide kinderen als je het niet aankunt.' Hij wierp Felicia nog een licht bezorgde blik toe voor hij weer recht ging staan. Hij had gezien dat Shima zijn waarschuwingen die hij nog zo op het hart van zijn leerlingen had gedrukt, negeerde en zich toch dichter bij de boom waagde. 'Opschieten iedereen,' zei hij loom zonder dat hij zijn blik van de ongehoorzame Shima afscheurde. 'We gaan verder.' Zonder zijn aandacht nog verder op Shima te vestigen en daarbij zijn kostbare tijd te verspillen, draaide Savador zich om en liep door om haar alleen achter te laten bij de boom. Wie niet wilde luisteren moest de consequenties ervan maar evenaren. Misschien luisterde ze in het vervolg dan wel. Maar voor nu besteedde hij gewoon geen aandacht meer aan haar. Zij hem negeren, dan kon hij dat ook. Savador leidde de groep verder en had pas door dat ze op een open stuk midden in het bos liepen toen ze na een aantal meters niet meer werden omringd door bomen. Boven hen klonk een schelle roep van één of ander zeldzame vogel, die vast en zeker onheil aankondigde.

Felicia merkte dat hij tot stilstand kwam en ze keek hem dan ook aan. Haar ogen hield ze op de boom gericht en ze luisterde dan ook erg aandachtig naar de woorden van haar neef. "Maar ik wil me juist mijn herinneringen weer herinneren, nouja behalve de pijnlijke. Je weet dat ik aan geheugenverlies lijd toch? Ik kan zo niet meer leven Savador ik wil alle leuke herinneringen die wij samen hadden weer herinneren." Zei ze dan ook tegen hem en ze keek dan ook even naar de grond. Ja, ze wilde de goede herinneringen weer terug, alleen ging dat nu wel erg moeilijk. Ze kon het zich niet voorstellen hoe ze vroeger was en daarbij haatte ze het om enkele levensjaren verloren te hebben. Daarna keek ze op toen ze zijn vraag hoorde over hoe het met haar ging. Even wreef ze over haar buik en ze glimlachte even kort. "Wel jullie gaan behoorlijk snel ofwel ben ik degene die te langzaam gaat. Ik weet het Savador, maar wat moet ik anders? Ik bedoel ik kan niet eens slapen en medicijnen neem ik niet. Ik haat medicijnen Savador en ik zal het ook nooit gebruiken." Zei Felicia dan rustig tegen hem en ze keek dan op bij het horen van iets in de verte. Haar blik hield ze in de richting van het geluid en ze vroeg zich eigenlijk af of het niet dat paard was van eerder in het bos. Dan haalde ze haar schouders even op en ze volgde dan aan Savador. Ze keek naar het meisje dat koppig deed, maar het interesseerde haar niet echt. Het enige wat haar op dit moment interesseerde was het dier dat ze ontmoet had. Ze kon maar niet stoppen met aan haar te denken en ze schudde dan even het hoofd toen ze zichzelf betrapte. Ja, ze had zich betrapt dat ze weer aan het dier dacht en toch had ze zovele vragen in haar hoofd over het dier. Kalm liep ze voor zover ze kon achter Savador aan en ze sloot even de ogen toen ze een schop voelde, nouja 3 schoppen om percies te zijn. Hoewel ze zo snel mogelijk probeerde te stappen, toch was het wel vermoeiender voor haar. Ze hoopte maar dat ze hen zou kunnen bijhouden, aangezien ze zo graag mee wilde met de trip.

Shima negeerde iedereen en begon te grijnzen toen ze weg waren, gelukkig, nu negeren ze mij ook ,dacht ze blij. Ze keek even na de klas die wegliep 'eindelijk' mompelde ze naar zichzelf. Ze liep weg bij de boom, en steeds maar dieper en dieper het bos in, ze vond het cool en spannend zo diep in het bos, ze keek naar de bladeren die dansten door de best wel stevige wind. Ze liep rond en zag geen kikkers. 'boeien' Zei ze zacht terwijl ze ging zitten tegen een steen aan diep in het bos. 'de klas mist me tog niet' zei ze toen ze rustig rondkeek naar het bos. 'en die zogenaamde gevaarlijke beesten, kan ik wel aan' zei ze grijnzend tegen zichzelf terwijl ze nog steeds rustig en relaxt rondkeek.

Helemaal in het zwartgekleed was Sevalin ook meegegaan, alleen hij sprong van tak naar tak en van boom naar boom. Zo liep hij mee, om niet op te vallen. Net kwamen ze dus aan bij de boom der herinneringen. Hij wou het liefst die hele boom omverblazen, het kan hem woedend, nee, echt gewoon, RAZEND, die herinneringen. Snel sprong hij naar een boom verder van ''de'' boom vandaan en zag nu dat Shima niet meeging. ''Als Savador dat zou weten.. (LOLZ)'' dacht hij in zichzelf en grinnikte. Uiteindelijk toen ze nogal, veel verder weg was, zag ze iets met rode ogen haar begluren. ''Ach, ze wist de consequenties.'' mompelde hij. Nu deed hij zijn kap af en sprong naar beneden en liep doodgewoon met de groep mee, terwijl hij zijn mantel in zijn rugzak stopte.

Shima hoordde iets in de bosjes, Ze stond gelijk op , in de vechthouding. Ze zuchtte 'ach ik heb het me vast verbeeld' zei ze tenslotte toen ze weer rustig tegen de rots aan ging zitten. Even later hoorde ze iemand hijgen. Ze liep naar die kant toe waar ze het gehijg hoorde. 'Wie is daar, kom nu maar snel, ik vermoord je dan niet' zei ze stoer.
Ze liep dieper en dieper het bos in.

Sevalin liep gewoon doodleuk met de groep mee, zonder iets tegen Savador te zeggen, waar hij ook helemaal geen zin in had, maar hij kon het niet laten om toch even te gaan kijken. In nog geen eens 5 secondes stond hij hoog in de bomen waar hij perfect kon zien hoe Shima dacht dat ze het beest aankon, misschien kon ze het wel, maar misschien ook net niet.
In een flits stond hij naast haar. ''Boe. Je durft wel tegen Savador hé?'' zei hij.

Shima schrok een klein beetje. 'oh euh, hij was tog al boos op me, dus waarom zou ik na hem luisteren' zei ze brutaal. 'oke gamaar weer weg' zei ze toen ze zichzelf opllichtte met haar krachten en rustig weer op de grond ging zitten. 'ik heb master savador niet nodig' zei ze terwijl ze sevaling bestudeerde, Zoals normaal had hij een lange zwarte jas met een capuchon aan. Hij had rood haar wat er iets onderdoor kwam. Ze zuchtte even en stond toen weer op.

Silvana was gewoon meegelopen met de groep en liep ergens achteraan, ze draaide zich om en keek nog even naar de boom, ze zag een jongen met een lange zwarte jas met capuchon lopen. Ze had hem niet eerder gezien maar ze zou hem wel over het oog hebben gezien, ze keek even naar zijn gezicht, die ze niet kon zien en draaide zich weer om. Ze zag Shima niet meer en trok al snel de conclusie dat Shima weg was gelopen, wat haar niet had verbaasd. Ze vond het geen slimme actie van Shima, er konden rare wezens rondlopen, en vooral 's nachts. Ze keek naar haar voeten, sommige bladeren, die vochtig waren door de dauw, plakten aan de zool van haar schoenen. Ze keek weer op en zag Savador, die voorop liep. Zijn lange doffe zwarte haren werden opgetild door de wind en hij kwam boven de meesten uit.

''Hehehehehehe..'' lachte hij. ''Dus ik moet je hier alleen laten, om je te laten sterven? Dacht het niet. Ik blijf liever weg van die groep, teveel mensen.'' zei hij toen, maar daarna vloog er opeens een reuze vuurbal richting Shima. ''En wat zei ik je. Kuyaowa'' zei hij en vervolgens sloeg hij een vuurwiel de grond in vlak voor Shima. De vuurbal kwam steeds dichterbij, hij was nu vlak voor hun en het paarskleurige vuur.

Tate slofte gehoorzaam met de groep mee en staarde een beetje afwezig naar zijn voeten. Hij mompelde wat en gooide zijn haar uit zijn gezicht. Hij snoof en staarde voor zich uit terwijl hij zijn handen in zijn zakken stak. Hij keek naar de grote dreigende zwarte bomen die over hun heen resen als grote, machtige reuzen.

Shima vond het irritant dat hij zo koppig was. Ze schrok eventjes van de vuurbal en maakte een megasnelle beweging, Ze maakte van haar handen een kommetje en sloeg ze toen uit elkaar. Ze weerde de bal af, nu vloog de bal, zonder het vuur langs haar heen.
'kom dan scheiterd!' riep ze uit. Ze stond al in de vechthouding. 'of ben je bang?' zei ze uitdagend terwijl ze haar haren achterover sloeg en voor zich keek naar de kant waar de vuurbal vandaag kwam.