De rustig deinende passen stopten op een zeker moment waardoor het meisje wat bewoog. Ze was nog te slaperig om haar omgeving te herkennen waardoor ze alleen maar dichter tegen de man aan kroop. Ze trilde zachtjes waarna ze even zuchtte en haar blauwe ogen opende. Daar zag ze een bekende deur, eentje waar net op geklopt was.

Het duurde niet lang voordat haar moeder de deur opende en met grote ogen naar hen keek. Het meisje leunde trillend tegen de onbekende man aan. Immers was ze nog moe en ietwat geschrokken van daarnet. 'Anna!' Klonk haar moeders stem waardoor het meisje haar een waterige glimlach schonk. Haar arm had ze stevig tegen zich aan geklemd, omdat het nog zeer deed. Een stekende kloppende pijn, waarna ze een slaperige blik op Iro richtte. Haar moeder had haar ondertussen op afstand even onderzocht. Duidelijk gekeken naar wonden en stress. 'Wat is er gebeurd?' Klonk er bezorgd waarna haar moeders stem oversloeg. Het meisje kromp in elkaar zodra ze de overslaande stem hoorde. Ze wou haar moeder niet zo horen of zien. Het meisje raakte er juist door van slag. Ze begreep haar moeders reactie dan ook niet. Inmiddels had Iro haar op de grond gezet en hield haar voorzichtig vast on haar schouders. Dat was maar goed ook, door haar vele emoties en slaperigheid was haar evenwicht niet al te best. Ze had de laatste dagen ook als het ware in een achtbaan gezeten. Alles werd op haar af gesmeten en ze wist niet meer wat ze er mee moest. 'Wel ik ben Anna in de bieb tegen gekomen en toen ik weg wilde gaan kwam een schaduw wezen op haar af. Ik heb hem nog op tijd verjaagd en nu breng ik Anna naar jou toe.' Legde de kalme stem van de mannelijke leraar haar moeder uit. Het meisje trilde en kroop angstig tegen de man aan. Haar schouders schokten en ze verslikte zich bijna in een snik. 'Ik heb gemerkt aan haar magische energie dat ze ook woud magie bezit. Tot er een docent woud magie weer is aan gesteld zou ik Anna best wat kunnen leren zodat ze zelf ook beter in haar schoenen staat?' Stelde de man aan haar moeder voor. Ze hoorde de trillingen van zijn stem wel maar kreeg zijn vraag nauwelijks mee. Wankel leunde het meisje zwaar tegen hem aan. Duidelijk aan het eind van haar latijn. Ze was te moe om zich druk te maken om het feit dat ze praktisch een man aan het knuffelen was.

Haar moeder leek verbaasd te zijn door haar reacties. Ze keek met heldere blauwe ogen haar moeder aan en ondersteunde beschermend haar gekwetste arm. Haar ogen gleden van haar moeder naar Iro die ze nu ook vast hield om te blijven staan. Ze was doodop. 'Kom binnen dan leg ik haar op bed. Het arme ding. Ze heeft het niet gemakkelijk en heeft een nogal grote angst voor mannen. Maar doordat u haar redde heeft ze vast iets van vertrouwen gekregen in u.' Haar moeder deed een stap opzij uit de deuropening nadat ze dat had gezegd. Het meisje wou naar haar moeder toe. Daar was ze immers veilig voor het eerst sinds jaren. Haar moeder zei nog iets tegen de leraar waarna ze opgetild werd door Iro en naar binnen werd gedragen. Het meisje keek haar moeder aan. 'Mama?' Mompelde ze zachtjes.

Vaag had het meisje de naam van haar beste vriend gehoord. Toch reageerde ze nauwelijks, ze was dan ook zo vreselijk moe. Het meisje viel weer in slaap zodra haar moeder haar had ingestopt en krulde zich meteen op om rustig verder te slapen. Het was haar natuurlijke houding, beschermd. Zo kon niemand onmiddellijk haar hoofd verwonden of haar in haar maagstreek raken. Het duurde dan ook niet lang voordat het meisje wakker werd, een schril geluid had haar wakker gemaakt. Ze besefte niet dat ze dat geluid zelf had gemaakt. Totdat ze opmerkte dat haar ademhaling snel was en haar arm raar stak. Ze bewoigw onmiddelijk om op te staan en Luna te vinden. Ze bleef even bij haar bed staan en leunde tegen Sandy aan. 'Haal mama,' fluisterde ze naar het dier. Sandy racede meteen de kamer uit en trok in Luna's kamer aan de dekens.

Ze was blij dat Sandy zo goed getraind was en begreep wat nodig was en wanneer. Het meisje rilde een beetje terwijl ze trillend tegen het bed bleef staan. Haar stem was zwak, iets dat ze al gemerkt had toen ze Sandy aansprak. Gelukkig snapte haar moeder wat de Spirit bedoelde. Het duurde dan ook niet lang voordat haar moeder de kamer binnen kwam. Sandy was naast haar gaan staan zodat ze hem kon aaien zodra hij samen met haar moeder de kamer binnen was gelopen. Luna hurkte voor haar meer waarna het meisje zich in haar armen lanceerde. 'Anna wat is het? Gaat het wel?' Vroeg haar moeder op een bezorgde toon. Het meisje zuchtte zachtjes en kroop dichter tegen haar moeder aan. Haar handen verstijfd en haar ademhaling onrustig. 'Mam..' Bracht ze alleen zwakjes uit waarna ze voorzichtig met betraande ogen opkeek. Hierna beet ze op haar lip. 'Ronodan zei dat ik niet bang hoefde te zijn,' fluisterde het meisje zacht en breekbaar.

Voor Anna kostte het altijd wat tijd voordat ze in een nieuwe situatie op haar gemak was. Haar blauwe ogen had ze gesloten terwijl ze tegen haar moeder aan leunde. Ze slikte voorzichtig en een beetje moeizaam. 'Zei hij dat, nou dan hoef je ook niet bang te zijn toch? Wat is er?' Vroeg haar moeder haar op haar gebruikelijke manier. Het meisje keek haar moeder aan en knikte voorzichtig. 'Pap heeft toen ik in het weeshuis zat nog een paar keer geprobeerd naar me toe te komen,' fluisterde het meisje haar stem zo zacht mogelijk zodat niemand behalve haar moeder het kon horen. Zelfs voor haar moeder was het waarschijnlijk bijna onverstaanbaar. Ze werd door haar moeder geknuffeld waardoor ze iets ontspande. 'Mijn arm doet zeer.' Murmelde ze nu duidelijk slaperig. Ze hoorde de laatste woorden van haar moeder nauwelijks meer. Ze was dan ook zo moe..

'Maak je maar geen zorgen lieverd, hier zal hij je niet komen opzoeken.' Zei haar moeder zacht terwijl ze in een volgende omhelsing terecht kwam. Ze knikte langzaam terwijl ze slaperig tegen haar moeder aanleunde. Ze werd al gauw weer opgetild en verward opende ze dan ook haar ogen. Waar gingen ze heen? Zodra ze werd neergelegd krulde ze zich op, zoals gewoonlijk ook het geval was en kroop ze tegen Sandy aan. Zodra haar beste maatje ook op bed gesprongen was. Ze had door dat haar moeder in de buurt was en murmelde daardoor ook een antwoord op haar moeders fluisterende woorden.

De volgende ochtend kwam al snel. Niet te snel. Het meisje werd langzaam wakker toen Sandy zijn kop bewoog. Haar blauwe ogen keken slaperig voor zich uit voordat ze de kamer probeerde de herkennen. Ze had in het begin niet door dat haar moeder ook in het bed lag totdat ze opzij keek en haar daar zag liggen. Voorzichtig stond ze op voordat ze naar het keukentje toe liep. Terwijl ze op haar tenen stond probeerde ze bij de theeketel te komen. Ze had namelijk best wel dorst naar een goede nachtrust.

Haar moeder leek wakker te zijn maar had nog geen woord gezegd. Hoe ze wist dat haar moeder wakker was kwam door het feit dat ze ineens hoger stond en de fluitketel kon pakken. Ze draaide zich om en glimlachte even naar haar moeder voordat ze naar haar toestoof. Ze was altijd onrustig als ze lang alleen was of naar een les moest die door een mannelijke leerkracht werd gegeven. Maar nu voelde ze zich veilig, bij haar moeder en Sandy wanneer hij naar haar toe kon komen. In de lessen waren geen van beide aanwezig waardoor ze vaak nerveus was.

Gelukkig was haar moeder voorbereid op haar acties, ze ving haar dan ook met gemak op. Ergens stak het wel voor het meisje, dat iemand die ze nauwelijks kende wel goed voor haar zorgde. Ze ontspande wat in haar moeders korte, stevige omhelsing voordat ze haar aankeek. 'Had je dorst lieverd?' Vroeg haar moeder met een glimlachje terwijl haar vriendelijke ogen in die van Anna priemde. Het meisje knikte enkel schaapachtig voordat ze zich langzaam uit de omhelzing los maakte.

Haar moeder leek het niet erg te vinden dat Anna zich al redelijk snel uit de omhelzing los maakte. Het was al een wonder op zich dat ze haar moeder zo snel in de buurt liet. Haar moeder stond op en liep meteen door naar het aanrecht om de fluitketel te vullen en het op het gasstel te zetten. De vlammen die al snel onder de fluitketel verschenen en aan de onderkant ervan likten, trokken haar aandacht. Luna pakte een doosje vol thee en liet haar er een zakje uit kiezen. Langzaam las het meisje alle etiketten voordat ze er een kruidenthee uit pakte. 'Welke smaak wilde je in je thee?' Vroeg Luna terwijl ze net het theezakje in haar hand had genomen. Langzaam liet ze het aan haar moeder zien terwijl ze zenuwachtig op haar lip kauwde. Haar moeder pakte een ander zakje thee waarna ze het bakje terug zette. Een andere kast werd geopend en nieuwsgierig keek het meisje erna waarna ze twee kommetjes zag. Haar moeder zette ook de suikerpot op tafel al had Anna daar al geen aandacht meer voor.

OOC: Sorry laat, druk op school.