Het jonge meisje was net nieuw op de school waardoor ze zo nu en dan in de gangen verdwaalde. Die dag was ze met een nachtmerrie wakker geschrokken en had ze meteen een onrustig gevoel gehad. Het beloofde een lange en misschien ook zware dag te worden. Ze had meerdere lessen waar ze heen moest dus kon ze ook niet altijd veel eerder weg gaan, om rekening te houden met de tijd die ze nodig had om van het ene lokaal naar het andere te komen. Ze had dan ook net nog een bijles van Verzorging vab Fabeldieren afgerond dat buiten was gegeven. Niet elk dier kon in de school komen dus was ze nu rond aan het dwalen in de bijna oneindig lange gangen. Daarbij hielp het ook niet mee dat het zo'n beetje spitsuur was. Meerdere leerlingen moesten het juiste lokaal vinden en het was dan ook gigantisch druk op de gangen.

Nu het meisje door een gang voor leerlingen moest lopen bleef ze verstijfd staan. Angstig haalde ze diep adem, ze was niet zozeer klein voor haar leeftijd. Maar ze was wel als de dood voor mannen, en gezien het feit dat er nu veel mannelijke leerlingen door de gangen haasten, durfde ze niet verder te lopen. Dus zat er niets anders op dan zich over haar angst heen te zetten of te wachtten tot de ergste drukte voorbij was en dan snel het juiste lokaal hopen te vinden. Ze kneep haar blauwe ogen tot spleetjes voordat ze tot de beslissing kwam om zo snel mogelijk het muziek lokaal te vinden. Ze wou zeker niet te laat komen. Daar had ze altijd een hekel aan gehad, ze hield van leren. Ze nam zo veel mogelijk informatie op, en als de tijd kwam dat ze de informatie moest gebruiken kon ze dat.

Ze liep nog twee keer de verkeerde kant op voordat ze uiteindelijk het juiste lokaal bereikte. Wit weggetrokken van de spanning en onrust die ze zonet in de drukke gangen had beleefd haalde ze eerst diep adem. Ze was waarschijnlijk enkele minuten te laat, waardoor ze zo snel mogelijk naar binnen liep. Ze wou geen slechte indruk achterlaten in haar allereerste week op school. Waarschijnlijk zou de lerares wel begrijpen dat het geen gewoonte van haar was. Haar ogen gleden meteen nadat ze de deur had geopend en binnen was gestapt naar de lerares en een andere leerling. Daarna belandde ze op een man waardoor en onwillekeurig een rilling over haar rug liep. 'Sorry dat ik zo laat ben, was een beetje verdwaald op de weg hierheen. Ik ben Anna,' zei het jonge meisje uiteindelijk, met een zachte soprane stem. Ze had de deur ondertussen weer gesloten waarna ze ongerust rond keek. Ze bleef uiteindelijk daar maar staan, ze moest hoe dan ook richting de man lopen om bij de andere leerling te gaan zitten.