"You shouldn't drink coffee, it excites the body but kills the spirit."
ALGEMEEN
Naam: Shia Reuben Silas Leif
Betekenis ‘Shia’: 'God is salvation', 'followers'
Bijnaam/alias: Shi, Brompot, Reuben, filosofische bae (thanks Simone)
Betekenis: Brompot - zijn moeder noemt hem zo. Reuben - zijn vader heet zo en hij lijkt op zijn vader
Geslacht: Man
Leeftijd: 18
Verjaardag: 7 maart
Magie: Earth en light
Afkomst: Erd
Dierlijke vorm: Edelhert
Geaardheid: "ik label mezelf niet"
Extra: Extreme haat voor aardbeien, kan pi tot meer dan 100 cijfers na de komma opnoemen, hij speelt viool, hij speelt piano, ook houdt hij een boekje bij waarin hij dingen noteert over zijn waarnemingen

FAMILIE
Moeder: Kyoma Leif  
Grootouders van moeders kant: -
Vader: Reuben Leif
Grootouders van vaders kant: -
Broers/zussen: -
Tantes/nonkels: -
Partner: -
Crush: lol
Huisdieren: Aki, een Hollande herder -click-
Extra: You shouldn't drink coffee, it excites the body but kills the spirit.

UITERLIJK
Lengte: 1m83
Gewicht: 72 kg
Voorkomen: Shia komt heel netjes voor, hij besteed wel wat aandacht aan zijn uiterlijk en hij ziet er niet graag onverzorgd uit
Bouw: Hij is lang gebouwd, maar hij heeft ook het ideale gewicht en de goede spiermassa die bij zijn lengte hoort. Hij sport niet speciaal, dus hij doet niets om de spiermassa toe te doen nemen, maar hij zit ook niet te vaak stil zodat de massa afneemt. Het blijft gewoon mooi zoals gewenst.
Oogkleur: Groenig
Haarkleur: Donkerbruin, lijkt soms zwart maar is wel effectief bruin
Haarstijl: Hij heeft niet zo een speciaal kapsel. In het midden aan de voorkant hangt het open, en dan loopt het via zijn slapen omlaag om zijn gezicht een beetje te omlijsten. De rest van zijn haar (zijkanten en achterkant) bestaat grotendeels uit laagjes, zonder verder nog wat speciaal aan te zijn. Zijn haar hangt aan de voorkant wel open, maar als hij wilt kan hij van bovenop wel nog wat lokken naar voren brengen zodat zijn voorhoofd ook bedekt wordt met lokken die dan tot ongeveer tussen zijn ogen hangen.
Huidskleur: Redelijk bleek
Tatoeages: Geen
Piercings: -
Speciaal: -

INNERLIJK
Likes: Muziek (als die niet te luid staat), viool, piano, klassieke muziek, rust, alleen zijn, stilte, gedrag, planning, mensen observeren, lezen, kauwgom, logica en juist geen logica, reacties uitlokken, over anderen praten, dingen te weten komen over anderen, kommagetallen, zijn hond, Vincent, lachen met Vince, symmetrie, irrationale getallen, nette kledij, nette schoenen, grauwe kleuren, aangename mensen, stille mensen, slimme mensen, mensen die dezelfde logica hebben, kruiswoordraadsels, gedichten, William Shakespeare, boeken, schrijven, Hugo Matthysen, gedragswetenschappen, cultuurwetenschappen, gedichten, spoken word
Dislikes: Mensen, domme opmerkingen, domme vragen, domme antwoorden, onlogische denkpatronen, narcisme, plotse gebeurtenissen, kinderen van nul tot een jaar of zeven-acht, tegendraadse personen, aardbeien, muntkauwgom, aardbeienkauwgom, over zichzelf praten, mensen die vrienden proberen te worden, lachen, water, periodes bij rationale getallen, plotse gebeurtenissen, familie, zijn vader, kleuren, de meeste bijnamen, asymmetrie, meisjes met veel make-up, vrouwen, mannen, mensen die hun familie niet respecteren (exclusief zichzelf, natuurlijk), mensen die geen punten na hun zinnen zetten, mensen die geen hoofdletters gebruiken
Favoriete muziek: amazarashi, Elvis Depressedly, Crywank, Spinvis, Cosmonauts, salvia palth, teen suicide, Modern Baseball, Moby, Cosmonauts, Widowspeak, Mac DeMarco, Thirteen Senses, Woodkid, Franz Ferdinand, Brian Crain, Yann Tiersen, flatsound
Extra: Hij tekent nooit omdat hij denkt dat hij dan te veel over zichzelf vertelt
Aandoeningen/afwijkingen: Natuurlijk heeft hij er geen idee van omdat hij denkt dat het de bedoeling is dat hij zo is en dat de rest van de mensen gewoon anders is, maar de kans is groot dat Shia een autist is en aan dwangneurose lijdt
Beschrijving van het innerlijk/het gedrag:
Kortom samengevat: Shia doesn't give a fuck.
Nee, Shia is een complex persoon, maar ook best een heel vlak karakter. Hij praat niet graag over zichzelf, en hij geeft niet graag zichzelf prijs, maar maar al te graag komt hij dingen te weten over anderen. Hij is kortaf, rechtuit en soms best wel gemeen, maar het interesseert hem allemaal niet. Vragen stellen doet hij zelden, want hij spreekt alles uit alsof het een mededeling is. Hij is een heel erg serieus persoon, en hij lacht ook niet graag. Lachen is emotie tonen, en dat doet hij niet graag. Enkel bij een heel berperkt aantal mensen lacht hij, of toont hij zijn ware gevoelens. Hij is humeurig, snel kwaad, maar die woede tovert hij om in lastige opmerkingen of moeilijke vragen. Hij vindt het geweldig om anderen in verwarrig te brengen door moeilijke woorden te gebruiken of psycholohische termen door een gewoon gesprek heen te gooien. Toch heeft hij wel een goed hart en kan hij vriendelijk zijn, maar opnieuw, enkel tegen de kleine groep mensen die hij graag mag.

GESCHIEDENIS
0
Shia werd geboren op een redelijk frisse lentenacht. Hij was een normale baby, geen uitzondering, eerder een gewone doodgewone baby met een normale grootte en een normaal gewicht. Zijn moeder en vader hadden gemengde gevoelens over de komst van de baby, want eigelijk wouden ze helemaal geen kinderen. Toch konden ze het niet over hun hart krijgen om hem ter adoptie af te staan en hem bij een familielid laten was ook geen optie, vermits zijn ouders niet meer omgingen met de rest van hun familie door problemen. Kyoma, zijn moeder had een totaal andere naam in gedachten dan Reuben, zijn vader. Die wou hem gewoon naar zichzelf noemen, maar dat vond zijn moeder verre van een goed voorstel. Uiteindelijk kregen ze er zelfs ruzie over, tot zijn moeder naar hem riep dat het Shia zou worden. Haar man stemde kwaad in, maar zei dat de jongen zijn tweede of derde naam dan wel Reuben moest zijn. Kyoma had een schouder opgehaald en gezegd dat dat goed was, als er ook maar Silas in voorkwam. Dus toen ze wisten hoe hun zoontje ging heten, waren ze allebei in een vreselijk humeur, terwijl de meeste ouders normaal gezien zo gelukkig zijn dat ze continu aan het glimlachen waren. Ook voelde Kyoma aan dat Shia ook een magisch kind was, ze durfde hem daardoor ook niet af te staan, want als hij in een normaal gezin kwam, ging het misschien mis en dat was een zonde van zijn magie. Ze vertelde het aan Reuben, en die zei meteen dat als Shia geen earth magician zou zijn, hij niet meer om wou gaan met zijn zoon.

3 - 4,5
Omdat de eerste drie jaren van een baby toch niet zo erg speciaal zijn, gebeurde er ook niets in de eerste drie jaar van Shia. Zijn ouders dede hun uiterste best om goede ouders te zijn, maar dat lukte hen niet altijd. Dus toen ze moesten beslissen naar welke school ze hem zouden sturen, kregen ze daar ook ruzie over. Zelf wist de jongen niet waar het over hadden doordat hij de wereld rondom zich nog niet echt begreep dacht hij dat ze gewoon onbelangrijke dingen aan het bespreken waren. Uiteindelijk besloten ze naar welke school Shia moest gaan, en hij werd daar dus ook heengebracht. Jammer genoeg voor zijn ouders was Shia geen gemakkelijk kind. Hij had een hekel aan de kleuterschool omdat hij het niet begreep. Hij huilde veel als hij naar school moest, maar niet door het feit dat hij naar school moest, hij kon het gewoon niet vatten. Hij voelde zich onwetend en huilde daarom. Reuben en Kyoma zaten met de handen in het haar, en Reuben haakte zelfs al af met zijn zoon naar school brengen. Hij vond het niet nodig. Als Shia moeilijk mocht doen, dan hij ook, vond hij. Kyoma bleef volhouden, ze bleef hem brengen en probeerde hem het concept van de kleuterschool uit te leggen, maar het lukte niet. Shia begreep het niet. Kyoma hield het anderhalf jaar vol, maar wist dat ze zo niet door kon gaan. Ze was nog maar halverwege de dertig maar grijs haar had al plaats veroverd tussen de rest van haar bruine haren. De stress begon zijn tol te eisen. Ze besloot om Shia thuis te houden, de kleuterschool vond ze toch niet zo belangrijk, maar ze was wel bang dat haar zoon moeilijk zou doen als hij over moest gaan naar de basisschool. Ze leerde hem dingen, ze leerde hem over dieren, planten, en ze legde hem dingen uit. Waarom mensen huilden, waarom mensen blij werden, waarom ze juist niet blij worden. Ook kon ze hem uitleggen hoe hij met magie om moest gaan, maar dat lukte haar pas toen ze wist welke magie hij had. Ze was eigenlijk blij toen ze wist dat Shia ook een beetje light magic in zich had, en niet enkel earth.

6 - 10
Reuben en Kyoma begonnen meer en meer uit elkaar te groeien. Dat merkte Shia nu ook, nu hij verstandiger aan het worden was. Hij ging dan wel braaf terug naar school om verdere problemen bij zijn thuis te voorkomen, maar dat wou nog steeds niet zeggen dat hij het leuk vond daar. Ze leerden hem er niet wat hij leuk vond, ze hadden het nooit over magie want hij zat in de klas met doodnormale personen en wat hij echt interessant was kwam nooit ter sprake. Ook vonden zijn medeleerlingen het leuk om hem te plagen met het feit dat hij viool speelde, wat de jongen niet goed begreep. Hij vond het zelf heel erg leuk dat hij viool kon spelen en piano leerde, maar het was niet 'cool' genoeg voor zijn klas. Dus zowat iedere pauze zat hij alleen omdat niemand echt zin had om met hem om te gaan. Hij was tenslotte het kind met de ouders die altijd ruzie maakten als ze hem samen naar school brachten. Dat gebeurde niet vaak omdat Reuben nog altijd liever weg bleef van Shia. Het was niet dat hij niet van hem hield, maar hij bleef al bij al een ongewenst kind in de familie. De jongen bleef naar school gaan en zijn best doen om zijn ouders trots te maken, maar blijkbaar hielp het niet, want er bleef altijd een bedrukte sfeer hangen. Zo ging hij vier jaar door. Soms sprak hij wekenlang niet met zijn vader doordat die hem negeerde, of doordat hij in die weken bij één van zijn vrienden verbleef. Soms spendeerde hij meer dan de helft van zijn dag aan praten met zijn vader omdat die zei dat hij hem miste. Shia wist niet meer wat hij moest denken. En de discussies werden er ook niet minder ingewikkeld op. Tegen het einde van zijn vierde lesjaar vond zijn vader dat het genoeg geweest was. Hij wou niet meer dat Shia bleef gaan naar de school waar hij zat. Hij vond dat de jongen naar een kostschool moest, en Shia heeft er nooit de redenen voor gehoord. Waarschijnlijk wou de man hem gewoon niet meer in zijn huis hebben. Als aandenken kreeg hij een ketting met een sleutel aan van zijn moeder. Ze zei hem dat het de sleutel van haar hart was, en hoe vreselijk melig hij dat ook vond, hij was haar dankbaar geweest voor het cadeau. 

10 - 16
De eerste weken was het heel erg wennen voor hem. Hij kon niet zomaar op ieder moment terug naar zijn huis gaan, hij kon niet meer zijn moeder om uitleg en hulp vragen, en dat stoorde hem. Hij kon schrijven, maar dan moest hij weer lang op antwoord wachten. Shia probeerde zich aan te passen, maar dat lukte hem niet goed. Hij moest dit nog leren begrijpen. Hij wist wat de bedoeling was van een kostschool, maar hij kon niet geloven dat hij er echt heen gestuurd was door zijn vader. Die had niet eens tranen in zijn ogen gehad toen Shia vertrok. Kyoma wel, want ze vond het helemaal niet de beste oplossing. Ze wou haar zoon bij zich houden, want ze hield van hem. Maar na een paar weken begon het beter te gaan, al was zijn gedrag duidelijk veranderd. Hij was niet meer zo'n vrolijk klein joch, hij was al redelijk serieus geworden. Dus hij kon ook niet goed lachen met grappen die uitgehaald werden. Hij stoorde zich dus ook aan veel mensen op school.
Rond zijn vijftiende mocht hij een keer naar huis, omdat het vakantie was. Hij werd hartelijk verwelkomd door zijn moeder, waardoor zijn masker van humeurigheid af viel en zijn goede hart het weer overnam. Glimlachend begon hij uitleg te geven over de dingen die hij geleerd had, en ook over dat de school wel meeviel. Hij had de bijnaam brompot gekregen van zijn moeder, maar hij vond het niet erg als zij die gebruikte, wel als mensen om de kostschool die gebruikte. Zijn glimlach verdween echter toen hij antwoord kreeg op de vraag waar zijn vader was. "Hoe bedoel je, jullie zijn gescheiden?" vroeg hij ongelovig. Zijn moeder legde uit dat het helemaal niet meer ging tussen hen doordat Reuben zich niets meer aan leek te trekken van hem. Daardoor dacht ze dat het het beste was om hem te verlaten. Ze kon niet samenleven met iemand die niet net zo veel om Shia gaf als haar. In plaats van haar te bedanken om het feit dat ze om hem gaf, stond hij langzaam op, nam zijn rugzak bij het buitengaan weer op om het huis vervolgens achter zich te laten. Vanaf dat punt veranderde zijn persoonlijkheid helemaal naar die zoals die nu is. Hij keerde terug naar de school en verdeed daar de rest van zijn tijd. Shia lette nog wel op, maar echt interesse in iets toonde hij niet meer. Hij besloot zijn gevoelens te gaan verbergen voor iedereen. Hij zonderde zich dus af van mensen. Hij wou geen medelijden en hij wou niet meer omgaan met mensen. Hij haatte mensen. Maar hoe vaak hij zich datzelf ook vertelde, hij wist dat hij nog steeds gefascineerd werd door het doen en denken van de mens.

16 - heden
Nadat hij zestien geworden was vond de directeur van de kostschool dat er geen plaats meer was voor Shia. Hij ging duidelijk achteruit, en uiteindelijk werd hem voorgesteld om een andere school te gaan zoeken. Hij hoorde van Starshine Academy en besloot dat hij daarheen zou verhuizen. Hij verliet de kostschool en was blij dat hij dat achter zich kon laten. Wel, hij ging nu wel naar een andere school zonder dat hij thuis kon slapen, maar het was beter dan de andere. Hij ging nog kort bij zijn moeder langs voor hij richting Starshine ging. Ze vond dat het een goed idee was om hem een hond te geven. Eerst was Shia daar kwaad om. Hij vond niet dat hij een hond nodig had om niet zo alleen te zijn, maar zijn moeder stond erop. Ze had hem zelfs al gehaald, dus echt veel keuze had de jongen niet. Het was een Hollande herder, en daardoor werd het moeilijker voor Shia om nee te zeggen tegen zijn moeder, want hij had dat soort honden altijd mooi gevonden. Hij stemde er dan mee in. De reu werd Aki genoemd, wat Japans was voor herfst. De vacht van de hond deed hem aan de herfst denken. Dus vertrok de jongeman met zijn hond naar Starshine. Daar zou hij zich wel een plaatsje vinden. Dat hoopte hij toch. Shia had gedacht dat de school een positieve invloed zou hebben op zijn persoonlijkheid, maar er veranderde werkelijk niets aan. Hij bleef dezelfde brompot. Hij ging nog altijd niet met veel mensen om, ook al kende hij een paar mensen.
Maar verder was hij wel een stuk gelukkiger. Ook al had hij het moeilijk met de scheiding, ook al had hij het moeilijk met al het alleen zijn. Aki was zijn vriend en hij kon bij hem zijn als hij zich eenzaam voelde. Hij ging wel om met een paar mensen, maar hij zou hen niet zijn vrienden noemen. Ze waren er bij op zijn zeventiende verjaardag en dat vond hij goed genoeg.