ALGEMEEN
Naam: Jess Urie Abbot  
Betekenis: Jess – Jess is al een ingekorte versie van Jesse, maar haar ouders gaven haar de naam simpelweg omdat ze het mooi bij Kobe vonden klinken, Urie – Urie betekent "god is licht", Abbot – In het Hebreeuws betekent het "vader"
Bijnaam/alias: Jesse, Jessie, Bot, Jasper
Betekenis: Jesse - Ze noemt zichzelf Jesse omdat het mannelijker klinkt, maar Jesse betekent "geschenk" en ook deels daarom heeft ze het gekozen, Bot - De klasgenoten van Kobe noemden haar zo, Jasper - Kobe noemde haar soms ook Jasper in plaats van Jesse
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 17 jaar
Verjaardag: 13 januari
Magie: Earth & fire
Afkomst: Erd, in één van de bovengrondse dorpen
Dierlijke vorm: Rode panda
Geaardheid: Panseksueel
Angsten: -
Extra: Genderfluid, ze voelt zich op sommige meer jongen dan meisje en omgekeerd, maar zal er nooit echt een probleem van maken (want ze snapt dat het niet voor iedereen begrijpelijk is) als iemand haar op haar "jongensdagen’" aanspreekt met haar en omgekeerd, al gebeurd dat minder vaak

FAMILIE
Moeder: Stance (Constance) Lena ✝
Grootouders van moeders kant:  Nicolas Lena & Lisa Anu (overleden voor ze geboren was)
Vader: Alan Abbot ✝
Grootouders van vaders kant: Bert Abbot (overleden voor ze geboren was) & Aul Hur ✝
Broer: Twee jaar oudere broer Kobe Abbot
Adoptieouders: Ze weet hun namen niet eens, ze heeft hen zelden ooit gesproken
Partner: //
Crush: //
Huisdieren: Een fret, Ardan
Extra: //

UITERLIJK
Lengte: 1 m 68
Gewicht: 59 kg
Bouw: Als je haar zo ziet, kan je je misschien vergissen en har aanzien als een jongen, zeker als je maar een vluchitige blik op Jess werpt. Ze is smal en ze heeft ook een redelijk vlakke borstkas want ze doet helemaal geen moeite om haar vrouwelijke vormen uit te doen komen -- tenzij bij speciale gelegenheden of als ze een keer zin heeft dat juist wél te doen. Ze is niet bijzonder groot voor haar leeftijd/geslacht, maar dat heeft haar nooit gestoord en het is ook niet zo bijzonder opvallend doordat de rest van haar lichaam zo goed als mooi ‘in verhouding is’ met elkaar.
Oogkleur: Oranje/bruin
Haarkleur: Bruin
Haarstijl: Jess’ haar komt tot voorbij haar schouders als ze het los laat hangen, maar negen van de tien keer zal ze het in een staart dragen. Een paar plukken zal ze terug uit het elastiekje trekken om het haar gezcht te doen omlijsten, anders voelt ze zich niet op haar gemak.
Huidskleur: Ietsjes donkerder
Speciaal: Ze heeft sproeten, waar ze op sommige momenten heel blij mee is en op andere momenten juist helemaal niet

INNERLIJK
Likes: Tekenen, losse kledij, jongensspullen, meisjesspullen, verhalen, lezen, lachen, praten, sociaal zijn, de zon, grappen maken, lol hebben, haar sproeten, eten, lauwen op pennen, doen waar ze zin in heeft, jurken, oorringen
Dislikes: De regen, mensen die moeilijke vragen stellen, wiskunde, mensen die haar niet begrijpen, mensen die vragen stellen die te persoonlijk zijn, eten
Beschrijving van het innerlijk:
Het meest voornaamste om te zeggen over Jess is dat ze een vrolijk, goedlachs persoon is. Het liefst zou ze haar heel leven lachend doorgaan, maar toch kan ze serieus zijn als het moet. Ze weet wanneer er wat van haar verwacht wordt (maar ze luistert er enkel naar op serieuze momenten). Wat andere van haar denken, kan haar toch zo ongeveer gestolen worden, daarom dat ze er nooit echt erg op let of wat ze doet wel door de beugel kan. Niet dat ze niet nadenkt voor ze wat zegt, maar het interesseert haar in het algemeen nu niet zo erg of wat ze aanheeft of hoe ze reageert wel passend is. Ze gedraagt zich vaak jongensachtig en ongecontroleerd, maar dat neemt niet weg dat ze echt een schat is en graag met mensen omgaat. Jess gedraagt zich vriendelijk tegen zo goed als iedereen, het interesseert haar niet of het iemand is die ze een uur, een week of een decenia lang al kent.
Het is ondeduidelijk om te zeggen wanneer Jess zich beledigt voelt, want het verschilt. Op sommige dagen kan een keer 'idioot' haar zich al gewketst doen voelen, en op andere dagen kan niets dat er gezegd wordt haar raken. Komt nog~

GESCHIEDENIS
Alles van haar geboorte tot aan haar drie-vier jaar is normaal en het niet waard om over te schrijven, want ze was een gezonde baby in een gelukkig gezin met een vriendelijke, beschermende twee jaar oudere broer die Kobe heette.

3/4 - 6
Maar vanaf haar drie tot vierde levenjaar begon alles een beetje ingewikkelder te worden. Haar moeder en vader, Stance (al was haar geboortenaam Constance) en Alan, waren vaak van huis doordat ze druk waren met hun werk. Erd is een droge planeet en er groeit niet veel op het harde land dus het was zeer ingewikkeld voor hen om hun akkers te onderhouden. Ook het ongeluk gold dat de Abbot familie net in een bovengronds dorp woonde. Ze hadden het al niet bijzonder breed, dus echt geld hadden ze niet om een nieuw huis te kopen in één van de ondergrondse dorpen, plus haar moeder zag een verhuizing niet zitten. Dat betekende wel dat ze veel moeite moesten doen op hun akkers. Het drieslagstelsel werd door hen nog steeds toegepast, maar dan wel met één stuk braak en twee stukken bezaaid om te kunnen oogsten. Doordat ze vaak alleen zou zijn bij Kobe dan, moesten hun ouders wel iets regelen want je kon een vier- en zesjarige niet de hele dag alleen thuislaten. Al had zijn moeder, Aul, gevraagd of zij misschien op de kinderen wou letten tijdens hun drukke dagen, en de oude vrouw had ingestemd. Aul droeg zorg voor Kobe, voor enkele jaren. Ze leerden hen beiden de kunst van de earth magic aan, en daar waren de kinderen haar méér dan dankbaar voor. Jess was niet geweldig met haar magie, maar ze oefende hard en veel met Kobe of met haar oma. Maar het geluk kon niet blijven duren, Aul blies haar laatste adem uit toen de kinderen zes en acht waren en liet een verdrietige Kobe en Jess achter, die in tussentijd toch wel gesteld geraakt waren op hun oma.

6 - 8
Omdat Stance en Alan vonden dat hun kinderen nu wel oud genoeg waren, besloten ze om hun kinderen alleen thuis te laten tijdens hun werkuren. Jess was zes en Kobe acht, dus dat moest lukken, dachten ze. En dat ging ook effectief goed, zelfs voor enkele jaren. Jess was wel heel er vaak alleen met haar broer. Dat zorgde er voor dat ze niet echt goed wist hoe een meisje zich zou moeten gedragen. Ze ging ook niet naar school, ze leerde van Kobe, want die vertelde haar na school wat hij geleerd had. Het gevolg van dat Kobe wél naar school ging, was wel dat Jess nog enkele uren helemaal in haar eentje thuis zat. Af en toe liep ze met haar broer mee naar de school, waar ze dan even met hem en zijn vrienden omging, die haar allemaal Bot noemden. Ze hing vaker uit met de jongens, ook al was ze nog redelijk jong, maar ze waren allemaal jong, zij bijna zeven en de anderen bijna allemaal bijna negen. Ze noemden hen niet haar vrienden, maar het waren de vrienden van Jess' broer, dus bleef ze maar met hen omgaan om niet alleen thuis te zitten, wachtend op Kobe. Ze mocht niet eens op de school komen, maar ze zat overdag dan aan de schoolpoort te wachten tot de jongens pauze hadden, want dan kwamen ze met Kobe aan de poort met haar praten. Terwijl ze zeven was, ging het juist hetzelfde verder. Zij ging om met de jongens, zij bleven haar Bot noemen, als bijnaam voor haar achternaam Abbot. Nu gingen ze soms door de buurt wandelen, met de 'club', de club waar ze stiekem nog steeds niet bijhoorde, maar ze had al een geluk dat Kobe haar niet uitsloot en wegstuurde van zijn vrienden. De tijd liep verder door, en alles verliep hetzelfde, tot ze acht was. Kobe was haar les blijven geven en alles, al had ze stiekem af en toe zijn lessen via het raam van zijn lokaal meegevolgd als de jongens haar genoeg moed gegeven hadden om mee te kijken. Eindelijk, na twee jaar, durfde ze hen ook gewoon met hun namen aan te spreken. Aim, Jay, Benny en dan haar broer Kobe. Met Jay en Benny had ze nooit heel goed overweg gekund, maar Aim was ook echt een vriend van haar, niet enkel van haar broer. Ze voelde zich ook verbondener met hem omdat hij nog negen moest worden en nog geen vol jaar ouder was dan haar. Jammer genoeg, een paar na haar achtste verjaardag stierven allebei haar ouders. Ze waren in een lastige situatie gekomen met iemand die hen op was komen zoeken op hun akkers, en ze wist niet goed hoe of wat, maar ze wist dat haar ouders daarna nooit meer levend het huis bereikt hebben. Kobe en Jess werden uit het huis gehaald, en werden in een weeshuis geplaatst, enkel met de boodschap dat haar ouders overleden waren in een poging hun eigen leven te redden. Ze hebben er nooit meer informatie over gekregen, maar erg vond Jess eigelijk niet, want ze wou niet weten wat er gebeurd was. Liever de onwetendheid dan de beangstigende details.

8 - 14
Acht was geen leuke leeftijd om mee in een weeshuis te zitten, zeker niet in een weeshuid op Erd waar zelden mensen kwamen omdat het een haast verlaten buurt was. Ze ging vaak om met haar broer, nu nog meer, vermits ze scholing kregen in het gebouw. Het was in het begin heel alleen, zo met alleen Kobe, nu Aim, Benny en Jay weg waren, want zij hadden hun ouders nog, zij waren nog op de school en zij konden niet op bezoek komen doordat het weeshuis zo ver lag. Ze miste vooral Aim, want ze konden nu niet meer samen spelen en roepen op elkaar over wie de ridder ging spelen en wie de prins of prinses. Het was opvallend geweest dat Aim altijd de prinses speelde en zij de prins.
Ze ontdekte rond haar tiende dat ze dagen had waarop ze liever een jongen zou zijn en dat ze zich liever jongensachtig gedroeg, en dat ze dagen had waarop ze graag jurkjes droeg en allemaal meisjesachtige dingen deed. Na er een halfjaartje mee gezeten te hebben, besloot ze om het te vertellen aan Kobe. Hij nam het goed op, beter dan dat ze verwacht had, en hij zei dat het kon dat ze genderfluid was. Na zijn uitleg bedacht ze zich dat het inderdaad was wat het beste aansloot met hoe ze zich voelde. Ook was die dag de dag waarop ze een kledingsstuk dat een hoge sentimentele waarde voor haar had, ze kreeg Kobe's jeanshemd. Sinds die dag kon ze iedere dag met het hemd gespot worden, wanneer dan ook, alleen slapen deed ze er niet mee. Kobe was het ook eens met het feit dat ze zich Jesse noemde om bepaalde dagen, al begon hij ook met Jasper omdat hij dat nog mannelijker vond. Mensen kwamen, mensen gingen, maar niemand wou Kobe of haar adopteren, dus bleven zij in het weeshuis achter met de andere kinderen. Ze hadden nu wel ongeveer ook vriendschap gesloten met hen, maar het was nog steeds moeilijk om iemand te vertrouwen buiten elkaar - ze vertrouwde enkel Kobe. Samen oefenden ze ook hun magie, want ze genoten van het feit dat ze dezelfde magiesoorten deelden. Kobe leerde haar trucjes en ze oefenden er vaak op omdat ze niet veel te doen hadden buiten de lessen om, die ook niet dagenlang duurden, natuurlijk. Maar ze beschikte nog steeds over te veel vrije tijd, want ze had genoeg tijd om zich slecht te gaan voelen.
Jaren gaan redelijk snel als er niet veel veranderd, maar op haar dertiende gebeurde er toch wel iets dat veel invloed had op haar leven. Ze besefte dat ze buiten genderfluid ook panseksueel was. Weer durfde ze dit eerst niet toe te geven aan Kobe. Bang, bang dat hij haar niet zou geloven en zou denken dat ze dingen verzon voor extra aandacht omdat ze zich alleen voelde in het weeshuis. Net zoals ze het bij het genderfluid zijn gedaan had, vertelde ze het hem uiteindelijk toch. Natuurlijk nam hij het goed op, Kobe geloofde alles wat ze vertelde omdat hij wist dat ze niet zou liegen tegen hem.
Jess' veertiende verjaardagsdag is de dag waarop ze naar het ziekenhuis gereden werd als gevolg van een poging tot het eindigen van haar leven, door middel van een hele boel pillen in combinatie met alcohol (waarvan het nog steeds een raadsel is hoe ze er aan gekomen was). Ze had te veel tijd gehad om zich slecht te voelen, om zich anders te voelen door alles aan haar, het genderfluid zijn, haar geaardheid, haar sproeten, het feit dat ze enkel haar broer nog had en niet haar ouders. Ook het feit dat ze geen rust in zichzelf kon vinden, dat ze zich ongewenst voelde doordat niemand de Abbot-kinderen wou adopteren. Jess, die nog steeds Jasper genoemd werd door haar broer en Jesse door zichzelf, werd in het ziekenhuis gehouden gered.

14/15
Eerst vond ze het erg dat ze gered was, haar poging was mislukt, ze was er nog steeds en ze had het vertrouwen van haar broer geschaad door hem niet te vertellen hoe ze zich gevoeld had. Dus zo bleef Jess in het ziekenhuis, eerst het ziekenhuis, om haar toestand te beteren, om haar gezondheid te verzekeren. De doktoren in het ziekenhuis maakten altijd boze geluiden omdat het niet lukte om haar direct beter te krijgen. Ze had ook lastige gesprekken met hun, vermeed het altijd om antwoord te geven op de vraag waar ze de drank vandaan had, waar ze de pillen en medicijnen gevonden had. Ze perste haar lippen altijd stevig op elkaar als Kobe binnen kwam met iemand van het weeshuis. De mensen van het huis snapten haar toch niet. Ze moest doen wat er van haar gevraagd werd, ze kreeg nog steeds veel vrije tijd, maar er werd ook nog altijd continu op haar gecheckt om te kijken hoe ze was. Jess had spijt van haar keuze, ze had gedacht dat het makkelijk was om te sterven maar blijkbaar was het net zo moeilijk als een succesvolle moord plegen. Omdat ze haar natuurlijk niet voor altijd daar konden houden, vermits ze toch begon te genezen, ontsloegen ze haar uit het ziekenhuis. De mensen van het weeshuis besloten wel dat ze niet daar mocht blijven, maar dat ze naar een instelling gebracht moet worden. Dit was de eerste keer dat ze gescheiden werd van Kobe, voor een langere periode.
WIP