Night's gele ogen vernauwen bij het horen van een dof, doch luid gerochel afkomstig, aan het geluid te horen, van ergens anders in de kerkers. Zijn aandacht glijdt overigens al snel af van het geluid naar de krampachtige steek in zijn linker zij. auwa, auwa auwa auwa jammert hij in het donker, zijn gezicht betrokken. Gisteren, laat in de avond, ook wel nacht genoemd, had er vanuit zijn ooghoek een oude pizza naar hem liggen lonken. Hij was van een aantal avonden geleden, daar was Night zich bewust van, maar een paar dagen over data kon toch geen kwaad? Daar was hij inmiddels, op de pijnlijke manier, wel achter gekomen. In het schemerlicht van de fakkels aan de muren, sluipt de donkerharige jongen naar de dichtstbijzijnde badkamer, een hokje open trappend en plaatsnemend op zijn 'troon' voor de komende paar minuten.

Inderdaad enkele minuten later,
Wandelt Night het hokje weer uit, verlost van zijn stekende zij en wel heel wat meer. Na zijn handen gewassen te hebben valt hem het rochelende geluid weer op, ditmaal dichterbij als voorheen. Night droogt zijn handen af, zijn geel lichtgevende ogen op de deur van de badkamer gericht die op een kiertje staat. Bij het plots voorbij glijden van een ... iets? verliest Night bijna zijn evenwicht, maar weet hij zich op te vangen door een paar passen naar achteren te zetten. Wat... was dat? Vraagt hij zich af, zijn ogen nog altijd op de kier van de deur gericht. Het geluid gaat verder en wordt ineens vergezeld door een doffe knal. Night trekt zijn wenkbrauw omhoog en zucht, vast weer een of andere idioot die in het schemerige donker tegen de muur is aan gewandeld. Een grijns siert Night's smalle lippen, misschien dat hij dit persoon een bezoekje kon brengen?

Alsof het persoon een vlieg in Night's persoonlijk geweven web was sluipt hij er naar toe. Een aantal gangen en hoeken verder, treft Night inderdaad een persoon aan, evenals het monster-beest wat hij eigenlijk al bestempeld had als een trucje van zijn eigen ogen. Night zoekt naar zijn adem en vind die om het hoekje van de gang waarin de jongen zat. Eigenlijk zou hij weg moeten lopen, de jongen zou een prima offer zijn aan het beest, en misschien was er dan nog hoop dat hij zelf weg kon komen. Aan de andere kant knaagde Night's 'betere' zelf aan hem, zeggende dat hij het joch daar niet hulpeloos alleen kon achterlaten. Bovendien was de kans groot dat het joch hem al gezien had, en mocht hij het er levend vanaf brengen kon hij de roddels al door de gangen horen echoën over een jongen, met sjaal, die hem in de steek had gelaten. Rara wie zou dat zijn... Zucht. Stil als de nacht werpt Night een blik om het hoekje heen, de afstand van het monster naar het joch inschattend. Here goes nothing. Op een dribbel, sluipt Night de hoek om, zijn lichaam praktisch een met de muur waartegen de jongen zichzelf gedrukt had. Zonder pardon plaatst Night zijn gezicht naast die van de jongen, tikt hij op zijn schouder en fluistert plagerig ''boe''. Het was niet de juiste situatie maar, who cares. Better to go down while being yourself... ''Gezellig, een rondje door de kerkers?'' fluistert hij, zelf een blik om het hoekje werpend. ''Ik moet wel zeggen.... ?? hij had geen idee hoe dit joch heette.. ''dat je een slechte keuze in vriendjes hebt, of is het een zij?'' zegt Night duidend op het monster om de hoek.  Night grinnikt zachtjes, de ernst van de situatie daarmee een beetje uit het oog verliezend. En dat was misschien maar beter ook, hoe anders omgaan met een monster, enkele meters van je verwijderd, die je waarschijnlijk elk moment gaat opmerken en opvreten? Night heeft zijn eigen dood nooit voorgesteld door verorbering van een wacko van een monster, en het ging ook niet gebeuren ook.

HERO night to the rescueeee,
dadadadadaaaaaadaaaaadadadadaaaadaadaadadad
aaaadaaadadadadaaaaa~

...

He's so goddamn useless. >_<'

---

words; <3 | notes;

Terwijl het monster in alle chaos door blijft 'zeiken', overdenkt Night zijn eigen leven. Hij had het best goed gehad, het kende hoogte en dieptepunten maar als puntje bij paaltje kwam was het vrij OK geweest. Hij zou kunnen sterven in vrede. Night rolt zijn ogen, as if, hij zou zichzelf een zwakzinnig persoon vinden als er ook maar een subtiele hint van de gedachte 'opgeven' in zijn mentale set zou voorkomen. Pfuh, zijn blik glijdt kort van het persoon aan zijn linker naar het persoon aan zijn rechterzijde. Als een van deze losers besloot de handdoek in de ring te gooien zou hij ze persoonlijk dat laatste duwtje geven en zou hij ze uitzwaaien terwijl ze te pleures vielen voor de poorten van de hel. Night's chemisch gele ogen glanzen in het schemerlicht terwijl hij geïrriteerd aanhoort wat het prinsesje te melden heeft. Hier gaan we dan... Een vrouw komt er bij en ... zucht.

HÁ, wát? Hun hadden dat monster op hun af laten komen? Nee, nee nee nee nee! Het waren haar overduidelijk NIET muiszachte passen die zijn aandacht hadden getrokken, en anders; ''Nee, prinsesje, ik denk dat het jou chemische lichaamsgeuren zijn, die zijn aandacht getrokken hebben.'' grinnikt Night, duidend op de oh zo lichte vrouwelijke fragrance die ze met zich mee droeg. Zijn vestigen zich op haar porseleinen gezichtje. Ze was mooi. En daar was alles dan ook weer mee gezegd. Haar attitude was verre van vriendelijk en ze voelde zich duidelijk belangrijk genoeg om zichzelf zonder enige reden daartoe te voegen tot dit al té drukbezette gezelschap. ''Prinsesjes horen niet in de kerkers te spelen hoor.'' zegt hij sissend, zich afvragend wat de hell dit mens hier deed. Vrouwen... Ze zaten hem altijd in de weg. Werkelijk. En toch... is hij geen vrouwen-hater, integendeel. Hij hield stiekem van die verleidende geuren en blikken die zijn hart verwarmden. Maar goed, geen tijd voor softie gedrag nu. Er stond hem wat te doen. Althans...

Dat was hij van plan tot dat het monster zijn BFF besluit om de eerste zet te doen. ''Show-off'' mompelt Night onder zijn adem terwijl hij -stiekem verwonderd- naar het staaltje magie kijkt. Het ziet er naar uit dat ze voor nu in ieder geval even beschermd waren, maar aan de woeste geluiden te horen aan de andere kant van de bush, was dat niet voor permanente duur. Night luistert maar half naar de BFF hun wat vraagt. Night blijft stil. Het is niet dat hij geen ideeën had, maar meer dat hij ze (nog) niet wilde delen met hen. Na een korte stilte schuifelt Night dichterbij de hoek waar achter ze zich hadden verscholen. ''Een theekransje en in elkaars omhelzing huilen om onze problemen gaat ons ieder geval niet redden.'' zegt hij half mompelend. Het waren niet alleen woorden voor die andere twee, maar ook voor hemzelf; bemoedigend, hoopte hij. Night balt zijn vuisten, mompelt wat woorden in het Shadraans en voelt de magische energie vervolgens zijn lichaam uitvloeien. Hij had geluk dat het in de kerkers was, aan de andere kant was dat tevens hun nadeel, het monster had niet voor niets deze omgeving verkozen. Het was een wezen van het duister. Duister met duister bevechten was wellicht niet het beste idee, maar wat kon hij anders? Hij weigerde bij de pakken neer te gaan zitten en op zijn duim te zuigen. In zijn palm heeft zich ondertussen een Sphere of dark energy matter gevormd, die wanneer hij hem zou lossen in drieën zou splitsen en het monster ieder van een kant zou raken. Misschien waren die lessen in duistere magie nu wel handig... beseft hij zich bitter. Even staren zijn gele ogen naar de materie in zijn palm voordat hij op zijn kaken op elkaar klemt en de bal met al zijn fysieke kracht op het monster afvuurt. Kort daarna duikt hij weer terug achter de muur, zijn hoofd om de hoek stekend; hopend op minimaal één keer raak. ''Strategie is voor losers. Gewoon head to head met alles wat je hebt.'' zegt Night schouder ophalend. ''Aangezien ik geloof dat we geen enkel meesterbrein onder ons hebben...'' prevelt hij. ''behalve ik dan. Maar ik ben lui.'' zegt hij, een speelse grijns op zijn lippen.

sorry for the late.
We have to win this guysssss~<3
andersstuurtNightjullienaardepoortenvandehelonthouddát ;D

---

words; <3 | notes;