Het was de laatste tijd een beetje druk geweest voor Zack, al dat studeren en alle testen en opgaven die hij kreeg. Het was zomer verdorie, hij wilde buiten zitten en plezier hebben met zijn vrienden. Vandaag leek hem dat gegund te zijn, want ze hadden vandaag de dag vrij, wat dus betekende dat hij naar buiten kon. Zack op zich had makkelijke kleding aangetrokken, sportschoenen onder zijn sportbroek en een simpele tanktop sinds het toch aardig warm was en hij wandelde naar buiten, zijn handen in zijn broekzakken gestoken, terwijl hij vrolijk een liedje neuriëde. Overall was hij al beter dan vroeger, maar dat was alles behalve waar, want dit was niet de Zack die we allemaal kenden. Deze had gele ogen. De gele ogen keken heen en weer terwijl hij verder liep, nog steeds dat lied neuriënd, niet tonend dat deze façade van hem een totaal ander persoon was. Een lichte grijns vormde zich op zijn lippen terwijl hij verder wandelde. De zon scheen en een frisse bries blies door zijn haren terwijl de jongen van twee meter verder wandelde door de velden, op weg naar de oude ruïnes. Waarom dat hij daar heenging? Wist hij eigenlijk ook helemaal niet, maar het leek een prima plek voor een rustige namiddag. Zijn gele ogen waren afwezig naar de grond gericht toen hij uiteindelijk tegen twee mensen opbotste. "Excuseert u me," sprak hij op beleefde toon terwijl hij zich distantieërde van de twee personen. Zijn gele ogen rustten voor een korte moment op Kailee om dan naar de bewegende bult te kijken. Een lichte frons verscheen op zijn gezicht en hij wees naar het ding terwijl hij duidelijk de trillende aarde onder zijn voeten voelde en hem lichtelijk instabiel maakten. "We've got company," sprak hij nog steeds rustig.

Drake zat in kleermakers zit op zij bed terwijl hij rustig naar buiten keek. De lucht was zonnig en gelukkig kon de zomer nog wat warmte afgeven. De jongen was aan het wakker worden na een goede nacht in tijden. Hij had met Kailee gepraat de vorige dag en dat was erg fijn geweest voor beide personen. Bij het laatste van hun gesprekken voordat ze naar hun eigen etages gingen hadden ze afgesproken om de volgende dag met elkaar te trainen. Drake droeg een zwart shirt, joggingbroek en sportvest. Nu hij net zijn sportschoenen had aangedaan nam hij nog een paar slokken water nadat hij naar de wasbak was gelopen en in de spiegel keek. Even wat water over zijn gezicht en de jongen was er weer eens klaar voor. Wie weet hoe leuk deze dag ging worden?

Niet veel later bewoog Drake zich joggend naar de ruins toe waar de twee vrienden hadden afgesproken. Het zwarte haar deinde op Drake zijn hoofd terwijl hij rende en op de oude poort af stuurde. Eenmaal daar aangekomen zag Drake dan hij de eerste was. Het was fris dus Drake besloot alvast wat opwarming oefeningen te doen waar hij iets aan zou hebben. Hij bewoog zijn handen alsof hij de ramen waste en bracht ze daarna naar elkaar toe. De jongen concentreerde zich om zijn inner flame op te roepen, altijd fijne opwarmer en lade Drake volledig op. In zijn hand ontstond een kleine vlam ten grote van een rioolrat. Het nam de vorm over van een Europees draakje, Drake keek er trots naar. Toen het draakje een vorm had aangenomen vloog het met Drake zijn sturing rond hem heen in een snelle beweging. Drake keek er even naar tot hij het onder het zicht van de zon liet oplossen. Dit was eerder een siermagie dan een daadwerkelijke aanval. Deze zelfde techniek kon echter wel als een aanval gebruikt worden, maar dan was het vuurwezen groter en massiever met daadwerkelijke schade. Drake was nog niet zo ver en moest nog veel leren. Nu zag hij dat Kailee er ook was en hij hoorde Kailee een begroeting zeggen, Drake glimlachte tot hij merkte dat er nog iemand was. Zack, een jongen die Drake al eens eerder had ontmoet, maar nog nooit echt een zinnig gesprek mee had gevoerd. Hij botste tegen hun op en Drake keek de jongen nu waarschuwend aan met gespleten ogen. Zo vriendelijk hij met Kailee was geweest, nu keek hij wantrouwend naar de gele ogen van Zack. Er zat hier een luchtje aan en om het nog erger te maken begon de grond te trillen. "We've got company." hoorde Drake Zack zeggen. Er leek iets vreemds te gebeuren met grond waar ze op stonden, het bewoog en trilde heftig. De precies van Drake liet hem naar Kai kijken. Drake was verbaasd maar al snel had hij door dat ze straks een groot wezen zouden moeten bevechten. Precies op dat moment barste het uit de grond met een luide brul. Het geluid leek op het op elkaar klappen van grote rotsblokken en het was een groot eng ding waar Drake met grote ogen naar keek. De jongen kon optijd ontwijken toen er een rotsblok zijn kant op kwam. Drake bewoog zich snel naar achteren. ''Kai, Zack! Ik weet niet wat dit is, maar zo te zien houd het wel van een spelletje. Zijn jullie klaar voor een goed gevecht?!'' Drake zijn ogen vlamde sterk op vol energie, net als zijn handen die vlam vatte. Heerlijk dit, Drake vond dit serieus geweldig. Het was al zo lang terug voor hem dat hij in een serieus gevecht had gezeten.

Hij had nooit verwacht dat hij hier een monster zou tegenkomen. Toch alleszins niet zo’n grote titaan zoals deze. Een grijns sierde zijn lippen terwijl zijn gele ogen al begonnen te glunderen van plezier terwijl hij duidelijk aankondigde dat ze gezelschap hadden. Kailee gaf zijn droge opmerking, maar geeloog negeerde die opmerking gewoon, want het was immers al duidelijk dat zometeen het beest zou aanvallen. De bult leek nog niet gewaar te zijn van hun aanwezigheid hier, wat zeker als een voordeel voor hem kon werken. Prachtig gewoonweg. Zack keek fronsend naar zijn katana, die vast zou breken als hij op het ding zou willen proberen te slaan, dus hij moest diep nadenken over wat het beste kon werken tegen dit... ding. Maar dan leek het ding in actie te schieten en een luide brul en een groot rotsblok maakte duidelijk dat het dier er niet mee solde. Zacks gele ogen keken naar Drake terwijl hij opzijsprong, kijkend of hij geraakt was of niet. ''Kai, Zack! Ik weet niet wat dit is, maar zo te zien houd het wel van een spelletje. Zijn jullie klaar voor een goed gevecht?!'' Een spelletje? Dat vond hij altijd leuk om te doen. Ook Zacks gele ogen lichtte op terwijl hij zijn beiden handen bij elkaar zette en lichtmagie begon te absorberen en deze te concentreren tussen zijn handen. Eigenlijk was hij nu een veel te gemakkelijk doelwit als hij dit deed, maar nu moest het maar, want dit had oplaadtijd nodig. Met een frons van uiterste concentratie richtte hij al zijn lichtmagie naar zijn handen om het dan naar het beest te richten en de straal gewoon naar het beest te laten gaan. “The game has begun guys,” zei hij lachend terwijl hij zich weer meteen klaarzette in aanvalsmodus, ook al had zijn eerste aanval hem een beetje zonder verdediging gezet. Toch was er een grijns om zijn lippen te zien en hij deze likte met het puntje van zijn tong. Het beest wilde spelen? Dan speelde hij toch wel mee zeker!

Het gigantische monster was begonnen met het gevecht, maar de drie jongens waren dat zeker ook en twee daarvan leken er zelfs van te genieten. Drake kon namelijk aan Kailee zien dat dit nou niet een van zijn favoriete bezigheden was. Maar van wie was dit dat wel? Ach, Drake genoot nou eenmaal snel van een goed gevecht en sinds Nocte niet meer op school gezien werd had Drake ook niet verwacht dat er nog battles zouden komen. Daarom was dit erg fijn om zijn toch wel intensieve trainingen mee te nuttigen. Drake bracht zijn handen bij elkaar terwijl hij zag hoe Zack een lichtstraal op het monster afvuurde. Drake hoorde het wezen tieren toen het zijn doel raakte en het was een goed schot ook. De jongen maakte een wuivende beweging om voor zichzelf een soort vuurschild te laten reizen zodat de losgebroken stenen hem niet zouden raken. Gelukkig was Drake al opgewarmd geweest. Hij zag Kailee een sterke luchttrap uitvoeren die ook raak was, een goede zet. Zo te zien was het nu zijn zet en dat gaf de jongen een grijns op zijn gezicht. Drake zette zijn gebalde vuisten tegen elkaar en nam in een keer een hele boel zuurstof naar binnen, waarna zijn ogen ope schoten en een doel op het wezen uitzochten. Nu het wezen afgeleid was door de andere twee had Drake hier de tijd voor. Vanuit het niets gaf Drake de grond een sterke beuk. Het was net alsof Drake iets onzinnigs deed. Beetje de op de grond in slaan terwijl het monster voor je stond. Toch, wat re rest niet wist was dat Drake zijn fire trap had getraind. Opeens schoot er een sterke vlam door het been van dit machtige wezen heen waarna Drake het met een serieuze slag van zijn hand tot ontploffing bracht. Nu het been van het wezen was verzwakt kon hij natuurlijk minder goed lopen. En mensen maar denken dat Drake nooit nadacht, inplaats van er wat aanvalletjes op af te sturen. Drake had vaker aan gevechten gedaan en zag gelijk zwakke plekken bij zijn tegenstander.

Het beest brulde, oorverdovend, alsof de hemel in tweeën spleet en Zack kromp lichtelijk in elkaar bij de gigantisch luide kreet dat duidelijk genoeg liet aantonen dat ze hier alledrie niet welkom waren. Het ding begon te bewegen, de grote rotsblokken die het beest maakten tot wat het was, brachten ook veel lawaai met zich mee. Zack was als eerste die een aanval op hem afvuurde, een lichtstraal, zijn defensie helemaal naar beneden toen hij de straal had afgevuurd en even moest recupereren. Zijn gele ogen richtten zich naar het monster dat zijn aanval wist te blokkeren. Hij gromde, puur omdat het monster hem wist te blokkeren. Uiteindelijk haalde hij zijn katana uit zijn schede haalde en deze versterkte hij met luchtmagie zodat hij op afstand kon werken door de luchtstoten af te vuren zodra hij met zijn katana die bewegingen ging maken. Met een duidelijke geïrriteerde frons keek hij hoe de andere twee raakten. De rotstitaan slaakte een oorverdovende brul terwijl deze even leek te helen, om dan een gigantisch rotsblok tegen Drake’s muil te gooien. Als Zack niet zo kwaad was geweest had hij de jongen uitgelachen, maar nu kon hij alleen maar zijn gele ogen naar het monster richten, razend dat het zijn aanval had kunnen blokkeren. Deze keer ging het niet zo zijn, oh nee hoor. Weer leken zijn gele ogen op te lichtten terwijl hij omhoog sprong en uit razernij met zijn zwaard richting het beest gericht om dan hakbewegingen te maken, die dan op hun keer een scherpe snijdende windaanvallen op het beest afstuurde, zich vormend tot een grote aanval op één gegeven punt, die dan kans hadden om het beest te raken. Zack hurkte neer op de grond, zijn mond vertrokken tot een spleet en zijn expressie van pure irritatie terwijl hij het beest in de gaten hield, observerend wat het van plan was. Verder communiceren met deze twee ging hij niet, want deze kant van Zack was al genoeg geïrriteerd.

Het was heet heftig gevecht, het zweet stond Drake op zijn voorhoofd nadat hij een treffende aanval had uitgevoerd op het wezen. Zijn fire trap was geslaagd en had het wezen sterk verzwakt. Het vuur likte nog rond de delen van de voet van het wezen. Drake was allert maar kon niet op tijd weg springen voor het grote rotsblok dat zijn kant op kwam. Wel wist hij net op tijd een zwak vuurschild op te roepen waardoor er al veel van de rots af brokkelde, maar nog steeds moest de jongen nu met een pijnlijk gezicht onder het puin vandaan kruipen. Hij had over zijn hele lichaam nu blauwe plekken en schrammen, zijn sleutelbeen was duidelijk gekneusd en hij bloedde hevig uit zijn scheenbeen waar een scherpe rand van de steen langs was gekomen. Dat zou een litteken worden. Het was echter zo dat Drake niet opgaf, mede omdat hij zo was maar ook om een andere reden. Hij was pijn gewend omdat hij er de eerste paar jaar van zijn leven letterlijk mee was opgegroeid. Een botbreuk, een bloederige wond of kneuzing deden natuurlijk nog steeds een helse pijn. Alleen als je die pijn bijna elke week en zelfs af en toe elke dag te verduren krijgt.. dan weet je wel beter. Je weet ook dat de pijn maar voor even is en na het gevecht kon dit met magie geheeld worden. Daarom begon hij niet als een zielig kind te janken maar had het wezen iets anders gevaarlijkers veroorzaakt. Hij was kwaad. Op zijn altijd best neutrale en sluwe gezicht stond iets wat sommige als angstwekkend konden beschrijven. Zijn wenkbrauwen die naar beneden in een boze blik met kwaadaardige vlammende ogen. Drake sloeg het puin van zijn mooie jas en keek daarna naar het wezen. Hij zag hoe Zack een goede treffer had met zijn zwaard en Drake was er erg blij mee dat Zack dus beter kon vechten dan hij in eerste instantie had verwacht. Ook Kailee liet zien dat hij van erg goeie huize was en vuurde een gevaarlijke luchtbal op het ding af. Nu werd het wezen weer door die aanvallen afgeleid en het was daarom erg handig dat je in een goed werkend team vocht. Tenminste, hij en Kailee konden communiceren, Zack leek het eerder alleen te willen oplossen, maar dat liet Drake wel voor wat het was. Nu was het zijn beurt weer en dit keer was Drake niet van de lange voorbereiding. Hij sloeg meteen toe vol energie en doelgerichtheid. Hij stak zijn handen naar voren en vanachter zijn rug verscheen een soort grote vuurklauw. De vingers hiervan schoten op het wezen af in volle vaar. Sommigen drongen door de kieren van het wezen naar binnen, anderen pakte de 'handen' vast. Drake grijnsde des duivels en trok de tentakels sterk aan zodat je sommige stukken steen kapot zag spatten. ''Zack of Kailee! Ik heb hem nu in een greep, raak hem op het hoofd zodat hij geen zicht meer heeft!'' riep Drake hard. Hopelijk zou een van de twee reageren en was deze aanval ook een hoge schade voor het wezen.

Zack had nog geen enkele schade opgelopen, zijn gele ogen blonken van trots, al was dat maar een kleine twinkeling in zijn ogen die je alleen kon zien als je je echt serieus op focuste. Een kleine grijns sierde zijn gezicht als hij had opgemerkt dat zijn aanval compleet succesvol was geweest, je zag de inkepingen in de titaan overal, die door hem waren gecreeërd. Ah de trotsheid blonk bijna van hem af terwijl hij toekeek hoe Kailee zijn aanval deed, een luchtbal, een simpele luchtbal, die natuurlijk niet genoeg was om het beest enige schade aan te richten. Dan ging Zacks gele ogen naar de andere jongen, Drake, die duidelijk het al een pak lastiger had om recht te blijven, maar genoeg om nog te blijven door te vechten. Het viel op dat hij de enigste was die zonder schrammen hier stond en eigenlijk was dit ook maar lekker saai, geen enkele wonde op zijn lichaam. De jongen genaamd Drake sloeg toe met een soort van vuurklauwen die een treffer waren, simpel maar effectief. Dit was de kans, die zag Zack ook meteen en nog voor Drake zijn woorden had kunnen uitspreken was Zack alweer omhoog gegaan, alleen deze keer met harde luchtstoten zodat hij net dat stukje hoger ging. Airwalking noemden ze dit en Zack laadde zijn handen op met alle luchtmagie die hij in zich had. ''Zack of Kailee! Ik heb hem nu in een greep, raak hem op het hoofd zodat hij geen zicht meer heeft!''
Drake werd tegen de grond geslagen door de rohkwalk. Dit was de queue en Zack sloeg met zo'n impact in zijn handen dat er een tornadowind ontstond, die als een furie naar de Rohkwalk zijn hoofd ging. Maar met de minste windstoot zou deze wel missen, dus het was een riskante uitvoering. Zack belandde weer op de grond, ook hij zweette enorm en zelfs zijn ademhaling was hijgend terwijl zijn gele ogen op de titaan gericht waren.