Een kleine grijns speelde om Alyssa’s lippen terwijl ze naar zichzelf in de spiegel keek. Ze had een bikini aangetrokken. Eentje met enkel een sluiting bij haar rug en geen schouderbandjes. Het was best een mooie. Een zwarte, wat goed bij haar haren paste. Haar bikinibroekje zag er dan uiteraard ook zwart uit. Ze floot naar Layla en Duvel zodat de twee haar zouden volgen en liep vervolgens naar beneden na een handdoek mee te hebben genomen. Ze sloeg de handdoek zo om haar heen dat niemand naar haar lichaam kon kijken. Het was nogal raar om zo door de gangen te lopen, maar buiten was het rond de twintig graden. Bovendien was Duvel zo vrij geweest om toch een bundeltje kleding mee te nemen. Deze droeg hij in zijn bek. Duvel vond het namelijk niet echt leuk als mannen hun ogen op de loop lieten gaan en dat kon hij goed duidelijk maken door naar hun te grommen. Layla was er een stuk soepeler in en kefte enkel vrolijk naar de jongens die toch even stopten om naar Alyssa te kijken. Duvel, die met het bundeltje kledij in zijn bek weinig kon doen, liet zijn ogen enkel woest naar de jongens flitsen. Alyssa zelf was in gedachten gezonken en had de aandacht die ze kreeg dus niet zo erg door. Ze moest denken aan de vorige keer toen ze in bikini door haar huis had gelopen vlak voordat ze naar het strand ging. Ze had kunnen zweren dat ze toen het geluid van een camera had gehoord, alsof er iemand in het huis opnamen aan het maken was of zo. Ze had toen ook gemerkt dat Andrew’s ogen net iets langer op haar bleven hangen dan in principe nodig was. Toen was ze zestien en een half geweest. Een halfjaar voordat de ellende begon. Alyssa huiverde, probeerde er verder niet meer zo over na te denken en begaf zich naar het stille meer. Ze liet haar handdoek van zich zakken, keek naar het water en begon voorzichtig met haar watermagie het water te bespelen. Eerst liet ze een groot stuk steen omhoog komen dat ze verlengde tot een brug tot in het midden van het meer. Daarna rende ze over de gesteende brug heen, maakte een bommetje van haar lichaam en sprong in het water. Vervolgens begon ze het water te bespelen waardoor het omhoogkwam en grijnzend bevond ze zich nog geen seconde later op het water. Met haar armen stuurde ze het water en met haar voeten probeerde ze in evenwicht te blijven zodat ze echt aan het surfen was op het water. ‘Jahoe!’ riep ze vrolijk. Dit was echt geweldig, zeg!

Hij zat op zijn bed en staarde naar de muur aan de overkant van zijn kamer. Hij hield zijn hoofd wat schuin en bekeek de vlek op de muur. Met een zucht liet hij zijn handen over zijn gezicht gaan en stond hij op. Het was veel te goed weer om binnen te zitten maar Kailee had eigenlijk helemaal geen zin om iets te gaan doen. De blauwharige jongeman besloot dat hij dan toch nog liever naar het meer ging dan dat hij in zijn eentje in zijn kamer bleef zitten. Hij trok een zwembroek uit zijn kast en liep naar de kleine badkamer om zijn tanden te poetsen en zich om te kleden. Hij keek naar zichzelf in de spiegel en kon voor een keer met een haast tevreden glimlach zich omdraaien om ervan weg te lopen. Hij trok zijn kleren terug over zijn zwembroek heen en liep naar buiten toe. Met en klap trok hij zijn deur dicht en sloot die achter zich. Kai floot een vrolijk deuntje terwijl hij naar het meer toe liep. Hoe erg hij de lente ook vond, ze zorgde er wel voor dat de kerel zich vrolijker voelde. Toen hij bij het meer aankwam zag hij dat een meisje met zwart haar een brug maakte van stenen. Kai gooide zijn spullen op de grond en deed zijn kleren uit. Misschien had hij toch beter een aandere zwembroek gekocht. Nu hij was afgevallen was deze maar nipt klein genoeg om de rand boven zijn heupen te houden. Hij liep het water in en zag hoe het meisje aan het surfen was op het water. ‘Jahoe!’ riep ze. Hij liep een eind het water in en hield het meisje in het oog omdat ze hem ergens bekend voorkwam. Het leek alsof ze haar evenwicht ging verliezen en Kai haaste zich zo snel als hij kon haar richting uit. Toen ze viel kon hij haar dus ook opvangen. Hij had haar opgevangen met een arm die haar aan haar rug ondersteunde en een arm aan haar knieholte, zoals een bruidegom zijn bruid draagt. "Daar heb je geluk dat ik er was", zei hij met een lach maar al gauw fronste hij. Hij had al eerder gedacht dat hij haar herkende. Kai deed moeite om na te gaan wie ze kon zijn en overliep in zijn hoofd mensen die hij niet vaak tegen kwam maar toch tot zijn verleden hoorden. Hij dacht aan zijn tante, Aspen. Dit meisje ... Was zij niet het buurmeisje geweest van zijn tante die op Erd woonde? "Alyssa?" vroeg hij verbaasd. De laatste keer dat hij haar gezien had leefde zijn vader en Ricky nog. Wanneer was de laatste keer dat hij tante Aspen gezien had? Zeker zo'n vier-vijf jaar geleden. Want hij had al drie jaar enkel zijn moeder nog die leefde. "Ik weet niet of je me nog herkent", zei hij toen tegen de jongedame en besefte dat hij haar nog steeds in zijn armen hield. Met licht rode wangen zette hij haar voorzichtig neer, want iemand uit je armen op zijn of haar voeten zetten zonder waarschuwing kon pijn doen, en keek haar aan.

Ze had het al half voelen aankomen, maar had het niet meer kunnen voorkomen. Haar voeten begonnen het evenwicht te verliezen. Ze raakte half uit haar concentratie omdat ze opeens niet meer goed wist hoe ze het water moest bespelen en dat leidde tot een val. Alyssa wist uit ervaring dat als je verkeerd neerkwam, dat je een hoop letsels kon oplopen. En dus kneep ze haar ogen dicht en wachtte op de pijn, maar dat bleef uit. In plaats daarvan belandde ze letterlijk in de armen van een jongen. Uit reflex had ze snel haar armen om zijn hals geslagen zodat ze zeker niet zou vallen en een tikkeltje verbouwereerd keek ze naar de jongen. Daarna begon ze te lachen. Typisch haar. ‘Ja,’ lachte ze vrolijk en met twinkelende ogen naar hem. ‘Heb ik even geluk, zeg.’ Daarna fronste ze haar wenkbrauwen en bestudeerde hem even. Ze kon toch zweren dat ze hem ergens van kende. Ze merkte dat de jongen haar op precies dezelfde manier bekeek en even vergat ze dat ze haar armen nog om zijn hals had geslagen. En dat ze hier als één of ander getrouwd stel stonden. ‘Kailee!’ bracht ze vrolijk uit toen ze hem herkende. Het was de neef van haar buurvrouw. Ze hadden, een paar jaar geleden, best wel veel met elkaar gesproken. Ze was wel blij dat ze het afgelopen jaar niks tegen hem had hoeven zeggen, want anders zou ze zich groot moeten houden. Hier op Starshine ging dat stukken beter dan thuis, want daar was ze constant omsingeld door Andrew en zijn enge vrienden. Toen ze werd neergezet besefte ze pas dat ze haar armen nog steeds om zijn hals had en met een lichte blos op haar wangen keek ze weg terwijl ze haar armen gauw weghaalde. Ze stonden nu in het ondiepe gedeelte van het stille meer. Een beetje ongemakkelijk keek Alyssa hem aan, maar daarna vond ze wel dat het op zijn plaats was om hem op zijn minst een hartelijke begroeting te geven. Het was niet dat ze elkaar een paar jaar niet meer gesproken hadden dat ze hem niet meer op die manier van vroeger mocht begroeten, vond ze. En dus sloeg ze haar armen om zijn middel en drukte haar hoofd even tegen zijn borstkas. ‘Jeetje, je bent veel te lang geworden,’ pruilde ze tegen zijn borstkas aan. Daarna trok ze zich terug en grijnsde terwijl ze naar zijn haar wees. ‘Leuk kleurtje,’ zei ze en ze streek met haar vingertoppen even langs zijn haar, want ze was echt veel kleiner dan hem en ze kon er ook niet goed bij. Ze wist dat zijn originele haarkleur zwartbruin was. Ze sloeg haar armen over elkaar en glimlachte naar hem. ‘Hoe lang zit je al hier? Wat gek dat we elkaar nog niet zijn tegengekomen. Nou ja, niet erg gek, want ik ben hier natuurlijk nog niet zo lang,’ ratelde ze aan één stuk door. Daarna hield ze meteen haar mond en vond ze dat ze hem ook wel wat mocht laten zeggen.

Het voelde goed om weer bij hem in de buurt te zijn. De enige leuke herinnering die ze aan Erd had was aan haar buurvrouw en aan hem. Zij waren de leukste mensen op Erd geweest, want de anderen waren aanhangers van haar broer en vonden het leuk om haar te pesten of te intimideren. Er waren er zelfs al een paar die het hadden aangedurfd om haar fysiek aan te raken. En dacht je dat haar broer daar iets van zei? Nee, natuurlijk niet. Hij kwam niet eens voor haar op. Nooit. Misschien vond hij het wel leuk dat…. Stop. Ze was nu bij Kailee en alles was goed. Ze zette grote ogen op toen hij zei dat hij gepest werd, maar besloot om er niet meteen tussen te komen en hem gewoon uit te laten praten. Toch maakte het idee van mensen die Kailee pestten haar kwaad. Ze knuffelde hem terug toen hij haar terug in een knuffel trok en glimlachte om zijn woorden. ‘Ik ben ook heel blij om jou weer terug te zien,’ sprak ze zacht. Ze wilde hem bijna vertellen wat er gaande was met Andrew, maar durfde niet. Ze was bang dat hij haar zou beoordelen of dat hij naar Erd zou gaan om Andrew kort en klein te slaan. Ze wist ook niet wat zijn idee van Andrew was, dus ze besloot om maar gewoon over hem te zwijgen tot Kailee er zelf misschien over zou beginnen. En dan zou ze wel zien of ze de waarheid sprak, besloot ze. Ze werd een beetje verlegen toen hij haar van top tot teen bekeek en om zichzelf een houding te geven pakte ze haar zwarte haren bij elkaar en sloeg die over één schouder. Kleine kuiltjes kwamen in haar wangen toen ze glimlachte op wat hij zei. ‘Zo klein ben ik nou ook weer niet,’ pruilde ze. Daarna keek ze hem weer serieus aan omdat ze het toch even over dat pesten wilde hebben. ‘Wat vreselijk trouwens dat je gepest bent,’ zei ze en ze keek een beetje somber naar de grond. ‘Ze zijn het allemaal niet waard. Jij bent beter dan hun. Plus je bent nu op een betere plaats,’ zei ze bemoedigend tegen hem. Ze nam aan dat als hij hier al drie jaar zat ondertussen, dat hij niet zoveel meer gepest werd. En ze hoopte echt van harte voor hem dat hij vrienden maakte hier, want dat gunde ze hem wel. Hij was een lieve jongen en het zou jammer zijn als hij zich neer zou laten halen door een paar achterlijke mensen die dachten dat ze beter dan hem waren. ‘Maar het gaat hier toch echt beter, hè?’ vroeg ze en ze keek hem aan met een bezorgde blik. ‘Anders sla ik ze wel in elkaar. Geen zorgen!’ Ze nam een vechthouding aan. Iets wat ze niet goed kon, want ze was niet echt het type dat kon vechten. Wel had ze een grote mond en behandelde anderen hoe ze haar behandelden. Wat betekende dat ze soms best wel een bitch kon zijn als het echt moest. Oeps.

Alyssa was blij dat Kailee met haar gekke gedrag kon lachen. Ze zag er echter maar raar uit zo – en dan ook vooral omdat ze in haar bikini stond – en liet deze houding dus ook maar weer gauw varen. Ze fronste haar wenkbrauwen bezorgd toen hij aangaf dat het beter ging, maar dat het nog niet alles was. Of nou ja, niet helemaal goed, maar dat was naar haar mening hetzelfde als de betekenis die zij erachter had geplakt. Of whatever. Ze fronste haar wenkbrauwen en keek naar het stukje dat uit zijn oor was. Ze zuchtte toen ze hoorde hoe het was gebeurd. ‘Wat een eikels,’ zei ze kwaad. Ze legde een hand op zijn arm. ‘Van mij komen ze het niet te weten, beloofd,’ sprak ze terwijl ze hem aankeek met haar diepblauwe kijkers. Ze grinnikte alleen op wat ze zei. Ze dacht niet dat ze die pestkoppen van hem ging opzoeken, maar ze zou er zeker nog wel wat van zeggen als ze hier zouden komen. Gek dat ze wel voor hem zou opkomen, maar dat voor zichzelf niet echt durfde. Toen één van die vrienden van haar broer haar op haar kont had geslagen, had ze ook niet echt gereageerd. Ze twijfelde of ze dat Kailee moest vertellen. Hij was immers ook zo open geweest over hemzelf. Ze kon immers kleine details weglaten, right? Dat ze vrienden waren van haar broer en dat haar broer het allemaal niet erg vond hoefde ze er al dus niet bij te vertellen. ‘Goed idee,’ zei ze glimlachend en ze liep naar de kant toe. Net toen ze zich bukte om haar handdoek op te pakken, hoorde ze gefluit. Een tikkeltje geïrriteerd keek ze op en zag ze een paar jongens van waarschijnlijk rond de zestien daar staan. Ze maakte kusjeshanden naar haar en floten. ‘Grow up,’ snauwde ze hun toe. Waarom wist ze hier precies wat ze moest zeggen en werd ze bij de vrienden van haar broer en haar broer zelf zo… teruggetrokken? Ze had geen idee. Haar opmerking leverde echter meer gejoel op en Alyssa draaide zich zuchtend om. Geen aandacht meer aan besteden, hield ze zichzelf voor. Ze rolde met haar ogen naar Kailee, liep naar de waterkant en klopte uitnodigend naast haar. Ze draaide haar hoofd naar de jongens, maar deze besloten om na ‘dag schatje!’ te hebben geroepen gewoon weg te gaan. Mooi zo. Alyssa slikte en keek naar het blauwe water. Nu kwam het moeilijke gedeelte. ‘Jij bent niet de enige die gepest is geweest,’ zei ze zachtjes en ze kon het niet helpen dat haar stem oversloeg. ‘Ik ben op Erd ook gepest geweest door een paar jongens. Ook meerdere malen… fysiek aangeraakt geweest.’ Ze draaide haar hoofd naar hem en ze beet op haar lip om de opkomende emoties te onderdrukken. Ze vond het lastig om over dit soort dingen te praten. ‘Maar gelukkig ben ik op Starshine en ben ik nu veilig.’ Ze glimlachte naar hem. Want dat was wel zo. Op Starshine was ze veilig. Op Erd niet meer.

Er waren er ongeluk een paar tranen uit haar ooghoeken ontsnapt en Alyssa veegde ze snel weg voordat Kailee ze zou zijn. Over dit soort onderwerpen praten was echt veel te moeilijk voor haar. Het was ook het enige waar ze echt emotioneel van werd en daardoor probeerde ze er zo min mogelijk aan te denken. Ze probeerde de gedachten aan haar enge broer ook zo veel mogelijk te verdrijven. En aan zijn enge vrienden al helemaal. Het luchtte echter wel op dat ze het tegen Kailee had kunnen zeggen en de knuffel deed haar ook wel goed. Voor het eerst sinds tijden merkte ze dat ze zichzelf écht veilig voelde. Ze had zich wel veilig gevoeld op deze school, maar de drang om over haar schouder te kijken was er nog steeds. Nu ze hier met een goede vriend zat voelde ze zich echt veel beter. En dat het Kailee was, was al helemaal een meevaller. Ze wist dat Kailee haar zou beschermen, wat er ook gebeurde. ‘Je bent niet zwak omdat je gepest wordt, Kailee,’ sprak ze zacht. ‘Ik zou juist zeggen dat je sterk bent omdat je er zo goed mee om kon gaan. En zie eens aan, je bent nog steeds die geweldige jongen van een paar jaar geleden.’ Ze glimlachte en keek hierbij een tikkeltje verlegen naar het water, want complimenten geven was iets wat ze niet vaak deed. ‘Natuurlijk. Dat je daar aan twijfelt,’ grinnikte ze toen hij vroeg of ze nog steeds goede vrienden waren. Ze kroop een beetje dichter naar hem toe, trok haar knieën naar haar borstkas en legde haar hoofd op zijn schouder neer. Haar diepblauwe ogen keken een beetje nadenkend naar het water. Ze voelde zich dankzij Kailee’s handelingen al veel rustiger en de drang om te huilen was gelukkig ook weggegaan. Ze wilde hier niet als een triest muurbloempje in Kailee’s buurt rondhangen. Ze wilde vrolijk zijn. ‘Ik vind wel meer dingen gek van deze wereld,’ antwoordde ze zachtjes en ze wreef de laatste restjes tranen van haar ogen weg. Heel zachtjes haalde ze haar neus op. Het voelde vredig aan om hier zo naast Kailee te zitten. Het water kabbelde rustig voor hun voeten, de vogels floten en nu die lawaaierige jongens van daarnet weg waren, was het veel aangenamer om hier te zijn. ‘En heb je al veel mensen ontmoet hier?’ vroeg ze zachtjes aan hem. ‘Ik nog niet veel mensen. Gavriil, een meisje waarvan ik de naam ben vergeten en Drake.’ Bij die laatste werden haar wangen lichtelijk rood, want ze was de ontmoeting met hem nog niet vergeten. ‘Bij die eerste jongen brak ik trouwens bijna mijn enkel omdat ik met hakken wilde lopen en bij die laatste ben ik bijna van de trap gedonderd. Beiden hebben me moeten redden. Een beetje zoals jij vandaag. Ik ben gewoon een probleemaantrekker.’ Ze grinnikte even.

‘Hé, het is een gave,’ lachte ze toen hij zei dat het weer typisch iets voor haar was. Hij had wel gelijk, want het was ook echt typisch iets voor haar. Van een trap vallen en haar enkels bijna breken omdat ze hoge hakken droeg was iets wat alleen haar kon overkomen. Ze kon wel goed met hakken overweg, maar het was haar hond die tegen haar aangesprongen was waardoor ze haar evenwicht bijna verloren had. Wacht. Haar honden. Waar waren ze ergens? Ze wist zeker dat ze ze had meegenomen naar het stille meer. Ze grinnikte toen Kailee over Drake begon. ‘Ik denk dat ik hem zelfs leuk begin te vinden,’ gaf ze blozend aan hem toe. Het was niets voor haar om verliefd te worden, maar ze had hem nu ontmoet en ze vond hem echt wel leuk. Hij had ook zo’n mooi lachje en… zucht. Wie weet zou hij wel niet vallen voor zo’n simpele meid als zij. Haar ogen gleden opzij toen Kailee praatte over de mensen die hij had ontmoet en een grijns gleed over haar gezicht toen hij de laatste jongen noemde. ‘Ja ja, je vindt hem leuk, ik zie het wel!’ bracht ze lachend uit en ze gaf hem een stootje met haar elleboog terwijl ze haar wenkbrauwen op een zeer kinderachtige manier snel achter elkaar op en neer haalde. ‘Klopt. En ik zoek ze niet op, bij mij worden ze veroorzaakt door mijn hond.’ Ze grinnikte. Ze durfde te wedden dat Kailee Duvel en Layla vast nog wel kende. Duvel vond Kailee wel goed gezelschap en Layla zou vast door het dolle heen zijn als ze de jongen weer zou zien. ‘Wat er me trouwens aan herinnert,’ zei ze en ze knipoogde plagerig naar hem. Ze haalde haar hoofd van zijn schouder, draaide zich om en bracht haar vingers naar haar lippen. Ze hoorde geblaf verderop wat aantoonde dat Duvel en Layla zich niet ver van hun bevonden. En ja hoor, daar kwamen de honden al aan. Duvel met een serieuze en geërgerde blik en Layla met een vrolijke. De honden bleven op een afstand staan en Duvel zakte grommend door zijn poten toen hij Kailee zag. Natuurlijk herinnerde hij de jongen zich niet met blauw haar. Layla’s ogen werden echter groot en voordat Duvel of Alyssa haar tegen konden houden, rende de hond door het dolle heen naar Kailee toe en drukte haar snuit tegen zijn wang. Ze begon luid te janken van blijdschap en drukte heel haar lichaam tegen hem aan. Ook Duvel ontspande nu hij zag hoe Layla reageerde en opeens begon er een lampje bij hem te branden. Hij deed zijn bek gauw weer toe, liep naar Kailee en gaf de jongen een begroetende lik over zijn wang. Layla bleef met haar hoofd stilletjes in Kailee’s schoot liggen en haar staart kwispelde heen en weer terwijl ze zachtjes aan zijn buik snuffelde. ‘Ze heeft je gemist geloof ik,’ zei Alyssa. ‘Net als ik.’ Ze grinnikte even, liep weer terug naar hem toe en trok haar benen op. Een frisse wind ging langs hun heen en Alyssa legde haar hoofd weer terug op zijn schoot. ‘Wat een uitzicht,’ mompelde ze. Duvel kwam naast haar zitten en Layla bleef lui met haar kopje op Kailee’s schoot liggen terwijl ze genietend tegen zijn buik leunde. Wat een aandachtzoeker, zeg. Maar wel een lieve aandachtzoeker, dacht Alyssa bij zichzelf.

Een korte grijns verscheen om haar lippen, maar ze besloot om verder niks meer over Ryan te zeggen. Ze had heus wel gemerkt dat Kailee hem wel degelijk leuk vond. Ze wist dat hij zowel op mannen als op vrouwen viel. Of dat dacht ze toch tenminste. Misschien had hij wel besloten om volledig voor de mannen te gaan. Niet dat daar iets mis mee was, helemaal niet. Ze dacht niet dat veel vrouwen dat aangenaam vonden, want als ze eerlijk moest zijn, vond ze Kailee helemaal niet lelijk. Alleen de gedachte en de manier waarop die kwam over haar goede vriend zorgde ervoor dat ze op de binnenkant van haar wangen moest bijten zodat haar wangen niet rood zouden worden. Wat een gênante gedachte, zeg! Misschien voor anderen heel normaal, maar voor haar niet. Het was meestal niet aan haar om van een jongen te zeggen dat hij er best knap uitzag en nu had ze dat al bij twee gedaan. Ach ja. Het was de puberteit, nam ze aan. Haar blik gleed opzij toen Kailee begon te praten en een huivering trok door haar heen. Het was inderdaad veel te lang geleden, maar om eerlijk te zijn was ze blij dat hij er vorig jaar niet was. Dan had hij zeker iets gemerkt en ze wist niet hoe hij dan op haar broer zou reageren. Ze hoopte dat haar broer begon in te zien dat zijn gedrag echt niet meer normaal en broederlijk was, want anders zou ze haar vader en haar jongere broer in Cassia op de hoogte moeten brengen en dat was iets wat ze niet wilde doen. Ze pakte zijn hand vast toen hij het gedeelte over zijn vader vertelde. ‘Wat erg voor jullie,’ mompelde ze. Ze durfde er zelf niet aan te denken hoe het zou zijn als haar vader ernstig ziek zou worden. Haar moeder sprak ze niet zo heel veel meer. Gelukkig had ze de goede band met haar jongere broer Jack en haar vader nog. Ze klemde even het kettinkje met het halve maantje tussen haar handen en richtte haar blik daarna weer op Kailee. Ze keek hem geschrokken aan toen hij verder vertelde. Was zijn vader soms overleden? Of was er iets anders gebeurd? Iets met zijn kleinere broertje misschien? Ze had Ricky volgens haar nog maar één keer gezien, maar ze had met Kailee’s jongere broer niet echt een band geschept in die korte tijd dat ze elkaar hadden gezien. Alyssa voelde een veel betere band met Kailee, maar Ricky was oké. ‘Hoe komt dat?’ vroeg ze voorzichtig aan hem. ‘Is je vader soms overleden? Of is er iets anders gebeurd?’ Ze kneep nu wat steviger in zijn hand en ze drukte haar lichaam troostend en bemoedigend tegelijkertijd wat dichter tegen hem aan. Layla voelde de spanning ook en met een licht piepje keek ze zowel naar Kailee als naar Alyssa. Daarna stak ze haar snuit naar voren en stak die tegen Kailee’s buik aan. Duvel bleef op zijn plaats, maar bleef alert vanuit zijn ooghoeken naar de twee kijken. ‘Je weet dat je me alles kunt vertellen, right?’ mompelde Alyssa zachtjes en ze gaf nog een zacht kneepje waarna ze wachtte of hij iets zou vertellen. Of niet.

Alyssa voelde dat Kailee zijn wang tegen haar hoofd legde en voelde zich opgelucht worden. Dat gaf toch al een klein teken van appreciatie. Voor hetzelfde geld had hij haar nu van zich afgeduwd en gezegd dat ze zich met haar eigen zaken moest bemoeien. Maar voor zoiets zag ze hem niet aan. Hij zou dat nooit op die manier doen. Als hij het al niet wilde vertellen, dan zei hij gewoon dat hij er liever niet over wilde praten en dan hielden ze erover op. Hoewel… tot nu toe hadden ze nog nooit geheimen voor elkaar gehad. Als zij vroeger met iets zat, dan zei ze dat direct tegen hem en als hij zich ergens slecht over voelde – wat zelden voorkwam – dan zei hij dat ook tegen haar. Omdat ze zo jong waren geweest, waren dat meestal maar van die kleine dingetjes geweest. Zij bijvoorbeeld omdat ze een splintertje in haar vinger had gehad en hij omdat hij ruzie met één van zijn ouders had gehad. Een kleine ruzie, eentje die nog opgelost kon worden met een paar simpele woorden. Haar gedachten werden onderbroken door Kailee’s stem en ze fronste haar wenkbrauwen een tikkeltje verontschuldigend toen hij zei dat zijn vader overleden was. ‘Wat erg voor je,’ sprak ze zacht. ‘Gecondoleerd, Kai.’ Het deed haar goed om weer die bijnaam te kunnen gebruiken, al vond ze het verschrikkelijk dat het voor zoiets moest. Ze had liever gehoord dat zijn vader nog oké was, maar schijnbaar konden ze nog niet alles in het leven controleren. Ze beet op haar onderlip toen er nog meer slecht nieuws kwam en ze wilde net weer zeggen dat het erg voor hem was, toen er een vervolg kwam. Ze verstijfde en haar lippen vormden één streep. Het probleem was dat als men haar iets vertelde, ze het ook echt recht voor zich zag gebeuren. Ze keek even van hem weg, niet wetend hoe ze moest reageren. Het was uit zelfverdediging, dus het maakte hem niet speciaal een moordenaar. Ze merkte dat ze het vreselijk vond dat hij haar hand losliet, waarschijnlijk uit schaamte voor haar reactie. Ze beredeneerde het als een poging om zichzelf te verdedigen. En het had er, uit zijn verhaal afgeleid, op geleken dat Ricky hém juist wilde vermoorden. Vermoorden. Dat klonk zo gruwelijk in dit geval. Langzaam kwam ze overeind en gaf Layla een zacht duwtje. De hond stond begrijpend op, keek met haar intelligente ogen even naar Alyssa en gaf haar een knik. Het zwartharige meisje kroop op haar knieën naar de blauwharige jongen toe, sloeg haar armen om zijn nek en drukte hem dicht tegen zich aan. Daarna legde ze haar hand tegen zijn achterhoofd en suste hem zachtjes. ‘Het is oké als je je emoties los wilt laten, hoor,’ fluisterde ze zachtjes tegen hem. Het boeide haar even helemaal niks hoe ze er hier waarschijnlijk uitzagen, want ze wilde Kailee enorm graag troosten en laten weten dat ze het hem niet kwalijk nam. ‘Het klonk alsof je broertje iets vreselijks van plan was. Je had het goed recht om jezelf te verdedigen. Ik beschuldig je van helemaal niks,’ sprak ze zuiver tegen hem, want dat moest hij goed in zijn oren knopen. Ze streelde zachtjes door zijn lokken heen. Dat had ze van Jack geleerd. Het had een kalmerend effect. ‘Ik ben er voor je, oké? Dus het is goed als je je emoties los wilt laten, oké? Ik ben hier en ik ga helemaal nergens heen,’ fluisterde ze en ze ademde zijn geruststellende geur in. Ze sloot haar ogen en bleef zachtjes door zijn lokken strelen terwijl haar andere hand over zijn rug wreef.

Ze glimlachte toen hij inderdaad begon te huilen. Mooi zo. Begreep haar niet verkeerd, ze vond het absoluut niet leuk als hij begon te huilen, maar ze had liever dat hij het er gewoon uit liet* en dat hij zich dan beter voelde dan als hij het in zou houden en zich slecht zou voelen. ‘Geloof me, dat is nu wel het minste van al mijn problemen,’ zei ze lachend toen hij begon over haar schouder na te huilen. Alsjeblieft, zeg. Ze was toch al nat van dat stille meer, dus dit kon er ook nog wel bij. En al was het haar nieuwe shirt en al zou Kailee make-up dragen of zo iets – wat een rare gedachte was, but you’ll get the point – dan zou ze het nog niet erg vinden. Hij moest zich goed voelen en daar ging het haar om. Ze voelde zich warm worden onder zijn aanraking en merkte dat ze het niet erg vond om zo dicht tegen hem aan te zitten. Misschien gaf het hem een veilig gevoel, maar haar ook wel. ‘Kailee, houd op. Ik ga nergens heen,’ sprak ze half streng tegen hem terwijl haar vingers kalmerend in zijn lokken bleven strelen. Zijn lokken voelden erg zacht aan en dat kalmeerde Alyssa ook wel, want ze merkte dat haar hart luid aan het bonzen was. Waarschijnlijk kwam dat door alle informatie die ze moest verwerken en door het feit dat Kailee opeens huilend in haar armen zat, want ze vond het helemaal niet leuk om haar vriend zo te zien. Ze beet op haar onderlip toen ze zijn woorden hoorde en keek hem terug aan toen hij haar aankeek. Ze voelde pijn in haar binnenste toen ze zijn roodomrande ogen zag, maar ze was blij dat hij het in elk geval los had kunnen laten en dat hij zijn emoties bij haar toonde. Teder legde ze haar handen om zijn wangen en veegde de tranen weg met haar duimen terwijl ze hem met een zachte blik aankeek. ‘Als je het uitlegt zoals je daarnet bij mij deed, zullen ze het vast wel begrijpen,’ verzekerde ze hem. ‘Vooral je tante. Je tante is zo’n lief mens. En ze heeft het zo goed met je voor. Ik weet zeker dat ze het wel begrijpt.’ Ze keek hem bemoedigend aan. Ze grinnikte toen hij zich verontschuldigde en er kwamen kuiltjes in haar wangen toen ze hem met een lachje aankeek. ‘Je hoeft je toch niet te verontschuldigen omdat je je emoties eens een keertje goed loslaat, gekkie? Ik vind het juist best dapper van je.’ En dat meende ze. Er waren niet veel jongens die hun emoties durfden te tonen en Kai’s gedrag toonde aan dat hij het al erg opgekropt had. Ze wreef nogmaals over zijn wangen die doorweekt waren door zijn tranen. Ze legde haar handen op zijn schouders, kroop wat dichter hem toe zodat haar knieën tegen de binnenkanten van zijn bovenbenen leunden en keek hem aan. ‘Je broer had je in de eerste plaats nooit zo mogen bedreigen, want dan was dit niet gebeurd. Hij dreigde je half te vermoorden, Kai. Dat is niet niks. Als jij het hebt gedaan zoals je me verteld dat je het hebt gedaan, dan geloof ik dat en dan zal ik mezelf daar ook nooit vragen bij stellen. Ik vertrouw je.’ Ze glimlachte naar hem. Om hem aan het lachen te brengen drukte ze twee kussen op zijn beide wangen met een overdreven ‘mwaaah’-geluidje erbij. ‘Dus eh… zin om te zwemmen om de stress wat te verlagen?’ Ze knipoogde plagerig naar hem. Het was gedaan voor haar. Ze hadden het besproken en plus niemand hoefde te zien dat Kai gehuild had. Het stille meer zou zijn tranen wegwassen en al wat besproken was zou tussen hun blijven.

Alyssa glimlachte toen hij haar bedankte, maar gaf enkel een kort knikje. Als een goede vriendin van hem vond ze het niet meer dan normaal dat zij hem troostte. Bovendien vond ze het veel leuker als hij lachte. Zij had hem zelden op deze manier meegemaakt. En ook al was het ergens wel goed dat hij zijn emoties nu eindelijk een plaatsje kon geven – dat hoopte ze toch – ze hoopte dat hij dit soort gevoelens niet al te vaak mee zou maken. Ze besefte dat dat echter te veel gevraagd was omdat hij er natuurlijk veel mee bezig was. Hij voelde zich, zoals hij al aangegeven had daarnet, nog steeds schuldig omwille van de moord. Nou ja, moord… Ze probeerde haar gedachten te verdrijven. Ze ging nu lol maken met hem en dit allemaal achter haar laten. Als hij er ooit nog over wilde praten, zouden ze dat doen. Maar tot die tijd zouden ze lol maken zoals ze altijd al hadden gedaan en natuurlijk moesten ze ook nog wat bijpraten. De drang om hem een duw te geven was groot toen ze hem zo zag twijfelen. Ze deed het echter niet en wachtte glimlachend en met over elkaar geslagen armen tot hij in het water zou gaan. ‘Misschien,’ zei ze plagerig op wat hij vroeg. Ze vond surfen echt een leuk ding om te doen, al zeker omdat ze het water zelf omhoog kon brengen omwille van het feit dat ze een deel van de Cassiaanse magie beheerste. Haar vader woonde op Cassia en haar jongere broer ook, dus ze vonden het aangenaam om haar iets bij te leren zodat ze zichzelf beter kon verdedigen en ook omdat het een vereiste was op deze school dat je van elke magiesoort een beetje beheerste. Ze wist nu al dat vuur en woud echt twee magische elementen gingen zijn die ze nauwelijks zou kunnen beheersen. Ze grinnikte bij Kai’s opmerking en sprong zomaar in het water in. ‘Wat zijn we weer kinderachtig,’ zei ze lachend en ze knipoogde ook naar hem. Ze huiverde even van het koude water, maar het was nog wel te doen. Ze bracht haar handen een beetje naar boven, bewoog die heen en weer en concentreerde zich op het water onder hun. Toen het water zachtjes begon te bewegen, grijnsde ze kinderachtig en hield ze haar handen onder water. Vervolgens begon ze haar vingers heen en weer te draaien zodat het water onder Kai’s voeten mee begon te draaien. Ze draaide haar vingers steeds sneller en langzaamaan ontstond er een soort van draaikolk. Ze wilde het niet te hard doen, omdat ze anders naar de diepte van de bodem gezogen zouden worden en dat zou niet goed zijn. En dus liet ze op een redelijk tempo los en pakte zijn hand. Daarna zwom ze naar de stroming en ze begon te lachen terwijl ze met de draaikolk mee draaiden zodat ze rondjes draaiden in het water. Met haar handen zorgde ze ervoor dat de kracht van het water om hun heen en ervoor zorgde dat zijzelf niet onderwater getrokken zouden worden. Ze hield Kai’s hand goed vast zodat hij in elk geval niet in paniek zou raken. ‘Whieeee!’ riep ze kinderachtig en ze moest vervolgens lachen om zijn gezicht. De draaikolk begon uiteindelijk minder te worden zodat Alyssa geen kracht meer hoefde te zetten om hun tegen te houden en rustig liet ze zijn hand los. Rustig zwom ze naar Kai toe en bleef vlak naast hem zwemmen. ‘Ik vind het echt geweldig dat we weer bij elkaar zijn, Kai,’ sprak ze zachtjes en ze glimlachte naar hem. Ze keek naar de lucht en merkte dat het een beetje begon te betrekken. Nu pas merkte ze ook dat het iets kouder was geworden dan daarnet en een korte rilling ging door haar heen. Gelukkig had ze Kai naast zich zwemmen en kon zijn lichaamswarmte haar tenminste een beetje opwarmen. En dus ging ze nog dichter tegen hem zwemmen. ‘Wat? Ik heb het koud,’ zei ze en ze grinnikte even. Het leek erop dat het dadelijk zou gaan regenen, dus misschien moesten ze straks maar weer naar binnen gaan.

Alyssa moest lachen om zijn pruillip, maar slaakte een kreetje toen ze werd opgetild. Ze sloeg haar armen voor de tweede keer die dag om zijn hals heen en keek hem rustig aan terwijl ze naar de oever werd getild. Waarom hij haar niet zelf liet lopen was haar niet duidelijk, maar ze vond het gek genoeg niet eens zo heel erg. Normaal gezien had ze er echt een hekel aan en voelde ze zich ongemakkelijk als een jongen haar zo aanraakte, maar bij Kai leek ze er niet eens echt aandacht aan te besteden. Ze merkte dat het haar zelfs een beetje een veilig gevoel was, hoewel dat ook weer niet helemaal uit te leggen was. Ze verweet het aan het feit dat ze altijd al goed met hem om had kunnen gaan en dat ze zichzelf echt goed voelde in zijn buurt. Ze voelde even een gevoel van teleurstelling door zich heen gaan toen hij haar losliet, maar besteedde er niet al te veel aandacht aan en boog zich voorover om haar mooie zwarte jurkje uit Duvel’s bek te pakken. Het was er eentje met een band over één schouder en die tot halverwege haar bovenbenen kwam. ‘Graag!’ sprak ze glimlachend tegen hem. ‘Doe maar warme chocomelk, want koffie is bleggh.’ Ze stak er tong er bij uit om het effect te vergroten. Ze wist dat het een tikkeltje kinderachtig was, maar ach. Ze bundelde haar lange natte haren samen en wikkelde deze in een handdoek. ‘Miss Sexy, I know,’ sprak ze op een arrogante manier tegen Kai. Waarschijnlijk zag ze er nu helemaal niet uit, maar dat maakte haar niks uit. Ze was toch bij Kai en die vond dat toch niet erg. En op deze manier zouden haar haren droog worden. Ze had een borstel bij, dus ze zou zichzelf wel kammen als haar haren wat opgedroogd waren en als ze op Kai’s kamer zouden zijn. ‘Laten we naar je kamer gaan. Een café is me nu te druk.’ Het was waar. In een café was het meestal druk en ze wilde op haar gemak met Kai praten. Bovendien waren haar haren helemaal nat en dat was geen combinatie met deze koude buitenlucht. Eer dat ze in Oak’s Field zouden zijn, zou het vast gaan regenen en dat kon ze nu niet gebruiken. Haar jurkje werd een beetje vochtig door haar natte bikini, maar dat deerde haar niet. Het was maar water en het zou wel opdrogen. Ze kon op de terugweg ook even gauw ander ondergoed aandoen en dan weer terug naar Kai gaan, bedacht ze zich. Ze zou wel zien. Ze keek naar de lucht en merkte dat er grijze wolken zich aan de voordien nog blauw zijnde hemel bevonden. Ze merkte ook al een paar regendruppels en grijnzend pakte ze Kai’s hand vast. ‘Kom, we gaan!’ zei ze kinderlijk. Daarna deed ze net alsof ze ging huppelen en ze grinnikte. ‘We moeten wel nog even stoppen bij mijn afdeling. Tenzij jij een nat dekbed wilt hebben,’ grinnikte ze. ‘Dan kan ik even een netter jurkje aan doen en mijn bikini inwisselen voor normale onder kledij. Want dit jurkje is wel erg… kort. Ik heb hem ook al een jaar, dus dat is normaal.’ Ze moest lachen en wees naar de hoogte van het jurkje. Als ze liep kroop hij zelfs wat omhoog en dan leek het meer op een minirokje. Nee, die moest ze maar eens weggooien. Jammer, want ze vond hem best mooi! Ze maakte aanstalten om te lopen terwijl ze Kai’s hand nog steeds vasthield.

De wandeling naar de etages duurde niet echt lang en voordat Alyssa het wist, waren ze al bij haar etage. Tot haar spijt moest ze Kai’s hand loslaten en wilde zich al naar de trap draaien, maar draaide zich nog even om om naar de instructies van Kai te luisteren. Met een plechtig gezicht bracht ze haar hand naar de zijkant van haar hoofd en maakte een groet zoals ze een soldaat ooit had zien doen in een film. ‘Yes sir!’ riep ze er nog op een formele manier achteraan. Natuurlijk kon Kai het niet laten om nog een opmerking te maken omdat hij nu eenmaal Kai heette. Ze draaide zich om, stak haar tong naar hem uit en bewoog zich iets te snel voort waardoor ze met de voorkant van haar voet tegen de eerste trede stootte en hierdoor bijna op de trap donderde. Ze keek gauw om om te zien of Kai dat had gezien, maar dat bleek niet zo te zijn. Ze zag dat hij al doorliep en rende gauw haar etage op. Op haar kamer uitgekomen deed ze gauw haar kleding uit en keek naar haar kast. Ze besloot om toch voor iets luchtigs te gaan omdat het best warm was op de etages. Ze deed dus gauw wat onderkleding aan en koos vervolgens voor een mooi wit jurkje. Het was gemaakt van kanten stof. Het was een jurkje dat bedoeld was om haar schouders bloot te laten. De mouwen waren net tot onder haar ellebogen opgerold en het jurkje zelf reikte tot één hand boven de knie. Ze sloeg haar zwarte haren over haar schouder en merkte dat ze opgedroogd waren, maar besloot om ze toch wat droog te föhnen. Nadat ze droog geföhnd waren, gooide ze ze over één schouder en trok gauw wat lage gympen aan die goed te combineren waren met het jurkje. Haar blauwe ogen kwamen er ook wel mooi door uit, maar met een beetje mascara maakte ze ze wat voller. Gelukkig was ze zo slim geweest om een mascara op te doen vlak voordat ze ging zwemmen, want anders had ze er nu vast uitgezien als één of andere panda. Snel liep het meisje naar Kai’s etage toe. Haar honden waren buiten nog altijd wat aan het dollen met elkaar en Alyssa wist wel dat ze op tijd binnen zouden komen. Ze konden haar geur makkelijk ruiken, dus ze nam aan dat ze haar wel zouden vinden als ze zich na zonsondergang nog steeds op Kai’s kamer bevonden. Het duurde niet lang voordat ze zijn etage bereikte en ze zag dat de deur van zijn kamer gewoon open was. ‘Miss Sexy arrived!’ riep ze uit met een zwoele stem. Ze knipperde een paar keer sexy met haar volle wimpers naar hem en lachte toen waarna ze op zijn bed sprong. Ze legde haar hoofd voorzichtig op zijn borstkas. Ze zocht er niet al te veel achter en ze hoopte dat hij dat ook niet deed. Ze had het eigenlijk zonder nadenken gedaan. Ook haar hoofd op zijn schouder leggen en hem vaak knuffelen was een gewoonte geworden en ze had gemerkt dat dat voor Kai niet veel anders was geweest. ‘Is mijn chocomelk al bijna klaar?’ vroeg ze plagerig aan hem. Ze verlegde haar hoofd een beetje zodat ze deze vlak onder zijn oksel had liggen en keek hem zielig aan met haar grote blauwe ogen. ‘Oh ja. Er moet ook suiker in,’ zei ze en ze trok een lief gezichtje. ‘Hoewel het zonder suiker ook wel kan.’ Ze slaakte een dramatische zucht. ‘Ik donderde daarnet trouwens bijna op de trap in plaats van van de trap. Volgens mij kwam dat door jouw opmerking.’ Ze kneep haar ogen samen en keek hem aan met een priemende blik. Ze vond het heerlijk dat ze zichzelf kon zijn bij Kai, zeg!

Alyssa merkte dat het voor haar echt weer lang geleden was dat ze nog zo tegen iemand had gelegen. De laatste keer was een paar jaar geleden geweest en dat was ook tegen Kai geweest. Ze hadden elkaar al zo lang niet meer gezien… ze hoopte dat ze elkaar dit jaar vaker zouden zien. Maar ze nam aan van wel. Wie weet hadden ze zelfs klassen samen! Ze zat bij Master Savador in de mentorklas. Alyssa vond hem er oud uitzien en zijn opmerkingen waren ook niet even beleefd. Ze moest eerlijk toegeven dat ze een rilling over haar rug voelde lopen als ze naar de man keek, maar gelukkig had ze niet al te veel les van hem. Ze schrok toen hij opeens overeind schoot en in een reflex trok ze haar hoofd terug zodat zijn elleboog deze in elk geval niet zou raken. Fronsend keek het zwartharige meisje toe hoe hij naar de mokken liep en de hare vervolgens uitkapte. Ze zette grote ogen op. Als ze wilde, kon ze er voor zorgen dat ze ging huilen. Zo had ze een paar jaar geleden ook al een paar dingen voor elkaar gekregen van hem, maar dat gebruikte ze dus niet al te vaak. Het lachen was echter sneller dan de neptranen toen ze begreep wat er aan de hand was. ‘En dan zeg jij iets over mij,’ sprak ze geamuseerd en ze stak haar tong naar hem uit. Uiteindelijk was het hem dan toch gelukt en glimlachend nam ze de mok aan. Ze dronk een beetje en glimlachte zodat er opnieuw kuiltjes in haar wangen verschenen. ‘Het is heerlijk, Kai,’ zei ze. Ze kroop over het bed heen naar hem toe en ging voorzichtig, met haar mok stevig in haar ene hand geklemd, naast hem tegen het hoofdstuk zitten. Het bed was gelukkig nog net groot genoeg voor hun beiden, maar Kai’s slanke lijf nam nu ook weer niet veel plaats in en zij zat tegen de rand aan, dus dat zat wel goed. Zijn bed was tegen de muur geschoven met de zijkant, dus er was geen mogelijk dat zij van het bed kon donderen. Iets wat haar best wel een goed gevoel gaf. Net zoals het feit dat ze hier naast Kai zat. Veel gezelliger dan in haar eentje surfen. ‘Natuurlijk schat, blijf dromen,’ sprak ze lachend op zijn woorden. Ze nam nog een slok en merkte dat ze het echt lekker vond. Ze klemde haar hand om de hete mok en keek even naar het bed. Ze merkte dat ze een beetje slaperig begon te worden, maar dat kwam omdat ze de laatste tijd nachtmerries had. Ze twijfelde even. Zou ze hem vertellen over Andrew? Hij had toch ook over zijn broer verteld? ‘Hé eh…’ Opeens wist ze niet meer of ze er wel over moest beginnen. ‘Je weet toch dat ik twee broers heb, hè?’ Ze kon het niet. Ze kon het niet vertellen. Maar ze was al te ver gegaan en ze wist niet of er nu nog een weg terug was. ‘Jack zou je volgens mij graag nog wel eens een keertje willen zien.’ Wat een tikkeltje onzin was, want Jack had Kai nog maar één keer gezien en dat was toen hij haar was komen bezoeken in Erd omdat ze haar lievelingsvest in Cassia was vergeten. ‘En Andrew ook… natuurlijk.’ Ze probeerde te glimlachen naar hem, maar het zat haar absoluut niet lekker en snel dronk ze zodat hij het niet al te veel zou merken. Hopelijk.