Het geluid van kinderen, pubers en volwassenen. Allemaal geluiden van stoelen tafels, rinkelend bestek en leuke gesprekken. Af en toe was de klassiek klinkende schoolbel te horen, waarna er wat leerlingen opstonden. Sommige hadden dan les terwijl de anderen rustig konden blijven zitten. Hij zelf had het lekker rustig, want echt les geven hoefde hij natuurlijk niet. De anthro was daar in tegen wel van plan om binnenkort wat lessen bij te wonen als gast. De lessen Windmagie omdat het zijn vak gebied was. Verzorging van fabeldieren omdat hijzelf van dieren hield en wie weet de leerlingen wat konden leren over het bestaan van anthro's. Hij zou dan vragen zelf de les te geven, niet als nederig gespreks-onderwerp. Ook Nature magic was een optie voor hem omdat hij erg geïnteresseerd was in de natuur en dus ook haar bewoners. Hij nam een hap van de kip die hij had gepakt en slikte het weg met een heerlijk goedje. Melk vond hij echt heerlijk, al vanaf zijn kindertijd had zijn moeder het vers bij de koeien vandaan gehaald. Hij was zelfs een keer zelf naar een koe gegaan, die gerust gesteld en mocht er uiteindelijk van drinken. Alleen dat was zo vet geweest dat hij daarna misselijk was geweest. Sylvester had ondertussen ook een boek vast waar hij uit las, mythische wezens en hun gebruiken. Hij was opzoek naar informatie over fauns. Een van de eerste wezens die hij had ontmoet op deze school, die niet menselijk was. Nu de faun nu niet echt de gezelligste was, al klikte het wel, wilde Sylvester meer info over hem hebben. Dat had hij altijd als iets hem interesseerde, hij zocht er boeken over op en las ze zorgvuldig. Doordat hij dat deed had hij kennis opgebouwd over vele dingen. In de boeken stond natuurlijk ook vaak onzin dus hij onthield de dingen waar hij wat aan had. Daarbij was hij ook een groot fan van fictie, verhalen die geschreven waren in mooie scenes maar niet echt gebeurd. Prachtig er bij weg dromen was een grote hobby van de jonge anthro. Hij hoorde iemand schaterlachen, een ander roepen aan de andere kant van de zaal dus hij spitste zijn grote oren en keek op van zijn boek. Hij zag dat een paar jongeren een discussie ergens over hadden, maar Sylvester had nu niet echt de behoefte om zich daarmee te bemoeien. Toch door zijn halfdierlijk scherpe gehoor kon hij opvangen wat er werd gezegd. Iets over een meisje, met wat ze met een jongen had gedaan en dat het niet kon en er waren mensen boos over. Syl grinnikte en schudde zijn hoofd. Het was ook altijd weer hetzelfde liedje. Toen hij uiteindelijk zijn eten op had en het melkglas had leeggedronken snoof hij en klapte het boek dicht. Misschien even naar Ronodan? Waar hij tegenwoordig adviseur van was. Echt zin in die brombeer had hij nu ook weer niet. Hij stond wel op van zijn tafel en liep rustig de zaal door met het boek in zijn hand tot iemand zijn aandacht ving. Hij draaide zijn kop om en zoals altijd stond er een vriendelijke glimlach op het half dierlijke gezicht.