Een streep licht viel op zijn gezicht, en alhoewel hij zijn ogen gesloten had, het stoorde hem. Kai maakte een snuivend geluid en draaide zich op zijn buik met zijn gezicht richting de muur om het zonlicht weg te krijgen, maar iets of iemand dacht daar anders over. De kamer werd nu overal verlicht door de zon en met een ongelukkige zucht trok Kai zijn kussen over zijn hoofd heen. Hij wist niet of Alyssa of de wind het gordijn opzij gedaan had, maar wel dat hij de oorzaak van het licht vervloekte. De kerel gooide het kussen van zijn gezicht af en gooide zijn benen over de rand van het bed heen. Jammer genoeg was hij vergeten dat hij zijn stoel naast het bed has laten staan omdat hij 's nachts even naast het bed gezeten had. Niet geheel onzacht kwam zijn enkel tegen de stoel op. Kailee beet hard op zijn onderlip en kneep zijn ogen dicht om niet te schreeuwen. Zijn handen schoten naar zijn enkel, maar al gauw liet hij die los omdat hij de vieze smaak van bloed in zijn mond proefde. Hij had zijn tanden weer eens in zijn lip gekregen. Hij trok een pruillip en raakte de binnenkant van zijn lip aan met zijn vinger, die een beetje rood kleurde. Fantastisch. De kerel stond op en hinkte naar de wastafel, vaststellend dat hij alleen was in de kamer. Hij keek in de spiegel en spoelde het bloed weg. Dat zou zo'n vervelende wonde worden op de binnenkant van zijn lip. Hij zuchtte diep en liep naar zijn kast. Hij haalde er een effen wit shirt uit en besefte toen hij het aangetrokken had dat er een gat in zat aan de onderkant, maar hij haalde er een schouder bij op en trok zijn zwarte broek aan. Gauw trok hij een paar schoenen aan en keek naar de deur van zijn kamer. Hoe vroeg zich af waar Alyssa heen was. Hij dacht dat ze op de light magicians floor zou zijn, dus sloot hij de deur achter zich en liep naar de trappen toe.

Twee verdiepingen moest hij omhoog. Met tegenzin wierp hij een blik omhoog maar begon dan toch maar te lopen. Met stilstaan kwam je niet bepaald verder. Al omhoog lopend besefte hij dat zijn conditie er echt op achteruit gegaan was. Hij kon nog niet eens een paar trappen op zonder helemaal buiten adem te zijn. Toch prijsde hij zich gelukkig dat hij niet op de allerhoogste floor zat, maar op de derde hoogste. Toen hij één verdieping hoger was bleef hij even staan om op adem te komen. Kailee liep verder, maar bijna aangekomen op de floor waar hij heen wou besefte hij dat Alyssa helemaal geen reden had om naar daar te gaan, want ze was helemaal geen light magician. De jongeman siste bij zichzelf, om zijn slechte geheugen, maar draaide niet om om terug te gaan. Nu hij toch daar was kon hij evengoed wat rondlopen, plus iets had zijn aandacht getrokken. Hij hoorde iemand gitaar spelen en zijn ogen scanden de deuren af. Er stond er een open en Kai liep verder richting die deur. Voorzichtig wierp hij een blik naar binnen en zag een kerel staan. Kailee trok een wenkbrauw op, maar er verscheen wel een brede lach op zijn gezicht. Het was een geweldig zich, de kerel stond rond te dansen met zijn gitaar terwijl hij een awesome nummer aan het spelen was.

"Wel jij kan er zeker wat van", zei Kai, die ondertussen tegen de deurlijst was gaan leunen. Hij moest zeggen dat hij wel bewondering had voor de grote dude. Hij wist niet dat er verder nog mensen op de school zaten die gitaar konden spelen. Of ja, hij wist dat er nog mensen gitaar speelden, maar die waren dan verre van erg goed. De kerel die Kai net bezig gezien had was wel goed. "Dat was awesome."

Wakker worden gemaakt door de zon is nooit de beste manier van ontwaken. Hij had er een hekel aan. Een kussen over zijn hoofd trekken hielp niet want hij was al wakker geworden. Het gordijn was open en de zon kon zo binnen schijnen. Bij het opstaan zwaaide hij zijn enkel tegen de stoel op waardoor hij hard op zijn lip beet, tot die bloedde. Hij hinkte naar de wasbak toe en spuwde het bloed uit.
Nadat hij kleren aangetrokken had besloot hij dat hij Alyssa zou gaan zoeken.

Hij vervloekte de school voor de trappen en hij vervloekte zichzelf voor zijn slechte conditie. Hij zou een keer eraan moeten werken, maar luiheid hield hem tegen. Hij wou Alyssa gaan zoeken want hij wou weten waar ze uithing. Hij was weer eens veel te besHij had zich dan wel mooi vergist met naar de light magicians floor te gaan, maar toch had een geluid hem daar gehouden en zijn aandacht getrokken. Iemand was gitaar aan het spelen en Kailee liet zijn blik rondgaan om te zoeken waar het vandaan kwam. Zijn ogen bleven hangen op een deur die open stond, en hij liep er heen. Hij keek naar binnen en zag wellicht de grootste persoon die hij ooit gezien had ronddansen terwijl hij gitaar aan het spelen was.

"Wel jij kan er zeker wat van", zei Kai. Hij stond tegen de deur geleund en keek de kerel aan. Hij beantwoorde zijn glimlach door ook te glimlachen. "Dat was awesome", vervolgde hij. “Dank je, heb het zelf geschreven... Ik... dit is awkward”, zei de kerel met een lach. “Het is even geleden dat ik nog heb gespeeld... eigenlijk, dus het klonk nog wat roestig.” Hij was gaan zitten en Kailee haalde zijn gewicht van de deur af om terug recht te gaan staan. “Je mag binnenkomen trouwens, ik ben Zack trouwens. Doe je dan wel de deur eventjes dicht, het was eigenlijk niet de bedoeling dat ik met de deur open ging spelen.” Hij knikte en deed de deur achter zich dicht waarna hij zich van de deur omdraaide om verder te lopen, al hinkte hij nog een beetje door zijn enkel, maar hij kon er al weer op steunen dus hij dacht niet dat het te ernstig was. "Als dat roestig is weet ik niet hoe ik het moet noemen als ik speel", grinnikte hij. "Ik heet Kailee, maar Kai voor kort is goed", stelde hij zichzelf met een glimlach op zijn gezicht voor. Hij keek van Zack naar zijn gitaar. "Het spijt me dat ik zo onuitgenodigd aan je deur kwam staan luisteren, maar ik hoorde gitaar en wat wil je dan", lachte hij. "Ik zou ook nog eens moeten oefenen."

Hij had iemand gitaar horen spelen en de gitarist in hem dwong hem om de deur op te zoeken en te gaan luisteren. Hij hoefde niet lang te zoeken, Kai liep gewoon in de richting van het geluid. Hij wierp een blik binnen in de kamer waar hij stond. Hij zag een grote kerel staan, die heen en weer aan het dansen was met zijn gitaar. Hij had nog nooit zo'n groot persoon gezien, maar zijn aandacht werd afgeleid door het nummer, dus hij lette verder niet meer op hoe groot hij was.

"Wel jij kan er zeker wat van", zei Kai, die leunde tegen de deur. "Dat was awesome." Hij vond het echt heel erg cool klinken en hij kreeg er zin door om zelf terug gitaar te gaan spelen, maar dan moest hij zijn gitaar bijstemmen, spullen bijkopen en dergelijke. “Dank je, heb het zelf geschreven... Ik... dit is awkward”, zei de kerel met een lach. “Het is even geleden dat ik nog heb gespeeld... eigenlijk, dus het klonk nog wat roestig.” Hij was gaan zitten. “Je mag binnenkomen trouwens, ik ben Zack trouwens. Doe je dan wel de deur eventjes dicht, het was eigenlijk niet de bedoeling dat ik met de deur open ging spelen.” Kai knikte en deed wat hem gevraagd was voor hij de kamer binnen liep, naar die Zack toe. "Als dat roestig is weet ik niet hoe ik het moet noemen als ik speel", grinnikte hij. "Ik heet Kailee, maar Kai voor kort is goed", zei hij. “Aangenaam Kai”, reageerde de kerel erop. Hij glimlachte naar Zack. "Het spijt me dat ik zo onuitgenodigd aan je deur kwam staan luisteren, maar ik hoorde gitaar en wat wil je dan", lachte Kai naar hem. "Ik zou ook nog eens moeten oefenen." Hij keek Zack aan toen die opstond maar ging naast hem zitten toen die naast zich klopte. “Speel je elektrisch of akoestisch?” Kailee haalde licht een schouder op. "Waar ik zin in heb. Ik heb een elektrische gitaar, maar geen versterker meer", antwoorde hij. De jongeman lachte kort. "Dat maakt dat het dus maar een dof geluid is, vermits m'n gitaar geen klankkast en geen versterker heeft." Hij keek naar de tas die tegen het bed stond. "Ik heb ook wel een akoestische gitaar, maar die staat nog op Puffoon." Hij fronste kort. Die stond inderdaad nog bij zijn moeder. Even overviel angst hem toen hij besefte dat er iets met zijn gitaar gebeurd was, maar hij kon zich niet herinneren wat. Had zijn moeder h'm niet weggedaan? Nee, dat was het niet. Al gauw kalmeerde hij. "Of nee, Erd. Maar maakt niet uit." Hij fronste kort en lachte naar Zack. Zijn tante had de gitaar voor hem bijgehouden omdat zijn moeder van het ding af wou. Voor de zoveelste keer in zijn leven bedankte hij zijn tante in zijn hoofd, voor hij zijn aandacht terug op Zack vestigde. "Dus ik doe eigelijk beiden, maar ik speel vaker op z'n Kai's." Hij lachte. Dat vond hij wel een mooie beschrijving voor zijn manier van spelen. Hij was zo het luie type dat liedjes die elektrisch waren akoestisch speelde, en omgekeerd. Hij luisterde even naar het deuntje van Zack. "Speel je al lang?" vroeg hij en verplaatste zijn blik van de kerels gitaar naar zijn ogen. Zelf speelde hij nu toch al even, maar dat was niet echt merkbaar als je hem bezig hoorde. Hij had eigelijk gehoopt dat gitaar spelen was van 'ik probeer nu iets en het lukt' maar zo was het helemaal niet gegaan. De nummers die hij wou kunnen, kon hij nu nog steeds niet allemaal. Wel een deel nummers, maar toch. Hij knipperde met zijn ogen omdat hij niet de hele tijd weg wou zakken in zijn gedachten. Hij keek weer naar de tas die tegen het bed stond. "Mag ik?" vroeg hij aan Zack, duidend op de tas.

“Speel je elektrisch of akoestisch?” Kailee haalde licht een schouder op. "Waar ik zin in heb. Ik heb een elektrische gitaar, maar geen versterker meer", antwoorde hij. De jongeman lachte kort. "Dat maakt dat het dus maar een dof geluid is, vermits m'n gitaar geen klankkast en geen versterker heeft." Zack bleef gitaar spelen en een liche grijns verscheen op het gezicht van Kai. Hij kon wat Zack deed maar met één lied, omdat hij dat zo vaak gespeeld had dat hij het helemaal vanbuiten kende. “Je kan altijd naar hier komen met je gitaar om te spelen als je wilt, mijn versterker werkt nog prima”, zei Zack, en de kerel met het blauwhe haar knikte even dankbaar met een lach. Dat leek hem wel wat. Kai legde uit dat hij ook een akkoestische gitaar had en moest zichzelf even verbeteren over waar die stond, maar erg belangrijk was het niet, de gitaar was niet op starshine. "Dus ik doe eigelijk beiden, maar ik speel vaker op z'n Kai's", besloot hij met een lach. “Ik speel op zijn Zacks dus”, zei die, ook lachend, en hij speelde nog wat verder. "Speel je al lang?" vroeg Kailee hem. “Toch al een zestal jaar, dus ik denk wel dat dat lang is eigenlijk”, antwoorde Zack en Kai knikte licht. “En jij?” De vraag had hij wel terug kunnen verwachten, maar toch lachte hij wat moeilijk naar Zack. "Ik ook", zei hij. Het was bijna beschamend, hij speelde ook al zes jaar maar hij kon zeker niet wat Zack kon. "Maar ik heb een jaar of zo zelden gespeeld, dus ik kan beter vijf dan zes jaar zeggen", vervolgde hij en lachte opnieuw kort, maar niet zo van harte als anders. Kailee liet zijn blik weer vallen op de tas die tegen het bed stond. "Mag ik?" vroeg hij terwijl hij naar Zack keek. “Tuurlijk tuurlijk, je hebt me nieuwsgierig gemaakt naar wat je kan dus laat maar horen nu”, knikte die en glimlachte waarna hij zijn gitaar naast zich zette. Oh, nu moest hij wat verzinnen dat hij kon spelen zonder het heel erg slecht te doen klinken. Hij beet nadenkend op zijn onderlip en nam toen voorzichtig de gitaar uit de tas. Hij wou ze natuurlijk niet beschadigen. Dat zou het wel zijn, iemand anders zijn gitaar nemen en ze meteen beschadigen. Nog even moest hij nadenken, maar toen vond hij een lied dat hij kon spelen. Hij sloeg eerst een paar snaren aan zonder zijn vingers bij de juiste fretten te zetten. Toen begon hij te spelen. Hij deed zijn best om geen fouten te maken, maar hij had het nummer ook al een hele tijd niet meer gespeeld en hij maakte zeker wel fouten. Niet zo veel dat het heel slecht was, maar te veel om het perfect te kunnen noemen. De hele tijd terwijl hij speelde bleef hij op zijn onderlip bijten, zeker als hij een fout maakte. Tegen het einde aan begon het hem wel beter te lukken.
Toen hij klaar was keek hij een beetje teleurgesteld door zichzelf op naar Zack. "Als ik dit terug vaker oefen lukt het me wel een keer foutloos," zei hij en lachte, "En dan kom ik je wel een keer halen om het te bewijzen." Hij sloeg nog een paar keer tegen de bovenste snaar en begon wat willekeurige akkoorden en verzinsels te spelen. Hij had dezelfde tic als Zack met een gitaar, als hij ze in zijn handen had kon hij moeilijk niets spelen. "Ik kan niet zo'n spectaculaire dingen", grinnikte hij toen. "Want ik ben niet snel genoeg met mijn vingers en ik kan niet eens noten lezen."

OOC; Nummer: https://www.youtube.com/watch?v=Ec8cg_zfq94