Het was één van de eerste keren geweest dat ze had kunnen slapen zonder meer dan twee keer wakker te worden in de nacht. Ze was vannacht wakker geworden dankzij een nachtmerrie en de tweede keer omdat ze naar de wc moest. Dat ze zo vaak wakker werd had natuurlijk ook effect op haar gedrag van die dag, maar gelukkig niet op haar punten. Ze deed haar uiterste best om haar huiswerk bij te houden. Aan haar huiswerk werken was de enige keer dat ze niet bij Kailee was. Voor de rest probeerde ze zo veel mogelijk in zijn buurt te zijn. Ze sliep nu al een paar dagen bij hem, maar het leek er niet echt op vooruit te gaan. Oké, twee keer wakker worden vergeleken vijf keer was al een hele verbetering, maar ze zat nog steeds op die tijd te wachten dat ze niet meer wakker zou worden. Alyssa keek, in de spiegel, naar de grote wallen die zich onder haar ogen hadden verzameld. Ze zuchtte, liep naar de kast van Kailee toe en keek erop. Ze besloot om voor vandaag maar gewoon een shortje van fijne stof met een oversized trui aan te trekken. Die kwam over haar short heen en bedekte de bovenkant van haar benen ook een beetje, zodat het net leek alsof ze onder die oversized trui niks aan had. Ze kamde haar dikke, volle haren naar achteren en maakte er een knot van. Haar pony liet ze gewoon in haar gezicht hangen. Ze deed slechts lichtjes mascara op haar ogen en dat was het. Het enige van make-up wat ze wilde dragen was mascara om haar wimpers voller te laten lijken, want de rest zou gewoon veel te veel aandacht vragen en dat was iets wat ze niet wilde. Alyssa liep langzaam naar de deur toe, glimlachte toen ze het briefje zag en gaf denkbeeldig een antwoord. En of ze zin en tijd had. Als ze dat niet had, dan maakte ze dat toch gewoon voor hem? Ze deed een paar lage gympjes aan en liep vervolgens naar buiten. Haar blauwe ogen keken naar buiten en ze merkte dat de zon scheen. Het was niet moeilijk om Kailee te vinden, sinds hij tegen een boom aan zat. Ze liep naar hem toe, boog zich voor hem en drukte een kus op zijn wang. ‘Goedemorgen,’ sprak ze met heldere stem tegen hem terwijl ze naast hem ging zitten en in haar vermoeide ogen wreef. Ze keek even naar haar handen en dacht aan de dingen die ze hem eigenlijk nog moest vertellen. ‘Ik ben vannacht maar twee keer wakker geworden. Wat een record.’ Ze probeerde het lachend te zeggen, maar haar mondhoeken trokken naar beneden en een gaap verliet haar mond. Om hem niet te storen legde ze haar achterhoofd tegen de stam van de boom en keek hem van opzij aan. ‘Hoe heb jij geslapen?’ Hopelijk had ze stilletjes gelegen naast hem.

Alyssa richtte haar blik opzij en glimlachte toen Kailee begon te praten waardoor er vrolijke kuiltjes in haar wangen verschenen. ‘Misschien,’ antwoordde ze. Ze hoopte het echt, want dat steeds opnieuw wakker worden zorgde ervoor dat ze lelijke wallen onder haar ogen kreeg. En ze haatte die dingen. Het zag er niet uit en liet haar ogen er niet bepaald mooi uitzien. Ze haalde haar schouders op op zijn vraag. ‘Ik heb één nachtmerrie gehad waarbij hij mij…’ Ze haalde nogmaals haar schouders op en keek gauw weg. ‘Je weet wel wat ik bedoel,’ mompelde ze vervolgens. De droom ging verder over wat er gebeurd zou zijn als Kailee niet binnen gekomen was. Als Andrew de kans had gehad om haar uit te kleden en om zijn zin met haar te doen. Ze haatte dat soort dromen en vond de dromen waarbij Kailee wél te hulp schoot veel beter, maar ook die eindigden steeds verschrikkelijk. Zo werd Kailee in één droom vermoord of in de andere zo erg toegetakeld dat zijn gezicht vol bloed zat. Dat waren de momenten dat ze zwetend wakker werd, maar gelukkig werden zij en Kailee nooit echt gelijktijdig wakker. Soms natuurlijk ook wel, maar dan gaf hij haar comfort en dan was het zo weer voorbij. Ze legde haar hand op zijn arm. ‘Ja, enorm erg. Hoewel ik het wel vreselijk voor je vind dat je soms wakker wordt dankzij mijn bewegingen.’ Ze beet op haar onderlip en keek naar de grond. ‘Je moet het gewoon eerlijk zeggen als je liever hebt dat ik op mijn kamer slaap. Je hebt al moeite met slapen en dan heb je mij ook nog naast je liggen.’ Ze knikte kort op zijn vraag. ‘Ze verwachten ons volgende week in de rechtszaal. Volgende week donderdag.’ Ze twijfelde even kort. ‘Dave zal er ook zijn. En Jack ook,’ voegde ze er haastig aan toe zodat ze Dave’s naam een beetje kon maskeren. Zo besteedde Kailee er niet al te veel aandacht aan en zouden ze niet wéér een discussie krijgen. Ze was erg vermoeid en dit warme weer maakte het niet veel beter. Kailee’s schoot zag er op dit moment uitnodigend uit, maar dat kon ze niet maken. Het was niet dat hij het erg zou vinden, maar ze wilde hem geen ongemakkelijk gevoel geven of het gevoel geven dat hij haar per se tegen hem aan moest laten rusten. Ze gaapte even, deed haar best om omwille van haar mascara niet in haar ogen te wrijven en keek hem aan. Dit was eigenlijk het perfecte moment om hem te vertellen wat er was gebeurd met Drake. Ze besloot echter om eerst naar hem te informeren, gewoon om wat tijd te winnen. ‘Hoe gaat het eigenlijk tussen jou en Ryan?’ vroeg ze aan hem en haar blauwe ogen keken hem vragend aan.

Alyssa voelde zich lichtelijk opgelucht over het feit dat Kailee had gezegd dat ze gewoon mocht blijven. Ze voelde zich bij hem veel veiliger en lette ’s avonds steeds minder op de schaduwen die over de muur dansten. Natuurlijk werd ze nog steeds wakker, maar twee keer vergeleken vijf keer was al echt een serieuze verbetering. Nog even en het zou nog beter worden, bedacht ze zich bemoedigend. Dan zou ze misschien één keer of niet meer wakker worden en zouden de dromen weg zijn. Ze wist echter dat ze voor de rechtszaak geen rust meer kreeg. Na de rechtszaak zou ze de eerste dagen misschien ook nog wat last hebben, maar daarna zou ze het waarschijnlijk een plaatsje kunnen geven. ‘Wat een prachtig, verduidelijkend antwoord,’ sprak ze en ze rolde met haar ogen, maar glimlachte er wel bij. Hij glimlachte, dus dat was al een goed teken. Als het negatief was geweest, had hij hier zo niet zitten te glimlachen. Daar kende ze hem dan ook wel weer goed genoeg voor, tenzij hij het probeerde te verbergen om haar goed te laten voelen. Ze hoopte echter dat het moment in de shuttle hun beiden had geleerd dat ze eerlijk tegen elkaar moesten zijn. Ze beet op haar onderlip toen hij naar Drake vroeg, wat eerlijk gezegd wel te verwachten was. ‘Eh…’ Ze schoot in de lach, maar het klonk vreselijk nep en dat zou Kailee ook wel horen. ‘Laten we zeggen dat ik erin geluisd ben.’ Ze haalde haar schouders naar hem op, voelde blosjes van schaamte op haar wangen komen en verborg haar hoofd heel even tussen haar knieën tot de blosjes weg waren. Ze tilde haar hoofd weer op en keek hem aan. Nee, ze zou niet gaan huilen deze keer. Niet om hem. Ze haalde diep adem. ‘Hij eh… heeft me gedumpt. Het was allemaal maar een spelletje voor hem. Thank God dat het alleen bij zoenen en wat aanraken is gebleven.’ Verder had ze ook gewoon niet willen gaan en nu was ze daar blij mee geweest. Het zou echt zwaar triest zijn geweest als… nee. Niet meer aan denken. ‘Het was gewoon een verspilde tijd en verspilde energie, laten we het daar op houden,’ probeerde ze het onderwerp af te sluiten, want ze had eerder van Kailee gehoord dat hij Drake een goede kerel vond en hij wilde nu niet stoken tussen hun omdat er wat gebeurd was tussen haar en Drake. Zij was gewoon stom geweest. Hij had vanaf het begin al zo lief gedaan en zij had moeten inzien dat dat gewoon té lief was geweest. Ze schudde haar hoofd kort, richtte haar blik op de blauwharige jongen en probeerde te glimlachen. ‘Maar hé, misschien kan het tussen jou en Ryan nog iets worden.’

Alyssa had kort haar schouders opgehaald toen Kailee had gezegd dat het hem voor haar speet. Ze vond het aardig van hem dat hij dat zei, maar het hielp niet echt veel aan haar gevoelens. Ze wenste dat ze nooit verliefd was geworden op Drake, maar achteraf gezien was dat natuurlijk makkelijker praten dan gedaan. Achteraf gezien was alles makkelijker praten dan gedaan. Ze beet op haar lip toen Kailee een negatief antwoord gaf op wat zij zei. ‘Je weet ooit nooit,’ zei ze schouderophalend. Hij was altijd zo negatief. Hij kon beter zijn kansen beter inzien. Die Ryan zou behoorlijk wat missen als hij Kailee geen kans gaf. Kailee was een humeurige, maar lieve jongen. Ze keek opzij toen Kailee verder toelichtte over Ryan. ‘Klinkt als Drake,’ zei ze en ze grinnikte er even bij, maar wel als een boer met kiespijn. Ook Drake was een asshole. Ach ja. Er zouden nog kansen genoeg zijn. Bovendien wilde ze voor het moment even geen vriendje. Die wilden toch alleen maar meer dan zoenen en daar zat ze op dit moment echt niet op te wachten. Ze moest eerst heel het gedoe met Andrew even een plaatsje geven en dan zou ze wel verder zien. ‘Leuk om te weten,’ zei ze. Ze grijnsde even naar hem. ‘Je vindt hem een asshole zeg je, maar je vindt het wel leuk om over hem te praten.’ Ze haalde haar wenkbrauwen een paar keer achter elkaar op naar hem en liet zich meer tegen de boom zakken. Haar blik gleed naar haar onderarm. Over enkele dagen mochten haar hechtingen er eindelijk uit. Ze had gisteravond het verbandje goed om haar onderarm gewikkeld en was gisteravond de verpleegster nog tegengekomen die haar die bewuste dag geholpen had. Zij had goedkeurend geknikt en haar duim opgestoken naar Alyssa. Alyssa glunderde. Misschien moest ze zelf maar verpleegster worden of zo. Haar blauwe kijkers gleden naar Kailee. ‘Hé, ik heb dat van Drake trouwens niet verteld om tussen jullie te stoken. Het is niet dat dit nu gebeurd is dat je een hekel aan hem moet hebben, hoor,’ sprak ze en ze legde even kort haar hand op zijn arm. Haar ogen gleden weer terug naar het grasveld. Ze zag twee meisjes verderop onbezorgd lachen en blozen toen ze naar een groep jongens keken. Jeetje. Waarom kon zij niet zo onbezorgd zijn? Ze haatte het feit dat ze nu elke keer dat ze ergens liep over haar schouder moest kijken om te zien of Andrew haar niet volgde, hoewel dat onmogelijk was omdat hij momenteel in het politiebureau verbleef. Of nou ja. Waarschijnlijk hadden ze hem vrijgelaten. Dat gaf haar een angstig gevoel. Ze legde zichzelf wat meer achteruit zodat haar nek tegen het harde schors steunde. Niet echt de lekkerste lighouding, maar goed.

Alyssa rolde kort haar ogen op wat Kailee over Drake zei, maar toch gleed er een glimlach om haar lippen. Misschien had hij gelijk. Misschien kon ze het Drake wel vergeven en zouden ze ooit vrienden worden, hoewel ze dat nu nog niet zag zitten. De jongen had haar echt pijn gedaan. Alyssa was benieuwd hoe Kailee zou reageren als ze dat tegen hem zou zeggen wanneer Ryan zijn hart had gebroken, maar besloot om zo’n giftige opmerking voor zich te houden. De laatste tijd was ze veel te snel geïrriteerd door de goede raad van andere mensen en daar moest ze maar eens mee stoppen, want hij bedoelde het enkel goed. Toch vond ze het nog altijd makkelijker gepraat dan gedaan. Ach ja. Er zou vast wel een tijd komen dat ze weer normaal overweg kon gaan met Drake. Ze schrok toen Kailee opeens over Andrew begon. Hoe kon hij weten dat ze daaraan dacht? Nou ja. Zo moeilijk was het waarschijnlijk ook niet. Plus hij had haar waarschijnlijk zien kijken naar het groepje meisjes. Ze luisterde aandachtig naar wat hij zei en gaf een kort knikje. ‘Dat is inderdaad al heel wat,’ zei ze en ze deed haar uiterste best om niet al te sarcastisch te klinken. Hij had bijna zijn kans gehad, maar dankzij Kailee was het niet gelukt. Als het zijn doel was geweest om haar te traumatiseren voor het leven, dan was dat hem in elk geval wel gelukt. Ze beet op de binnenkant van haar wangen. Juist. Ze moest er positief naar kijken. Ze was bijna het slachtoffer geweest van de zieke geest van haar broer, maar ze moest er nog steeds positief naar kijken. Oké, ze kon het natuurlijk altijd proberen, toch? Jeetje, Kailee zou boos op haar worden als hij haar gedachten nu kon horen. ‘Dat weet ik,’ mompelde ze. ‘En daar ben ik je ook dankbaar voor.’ Deze keer verscheen er een oprechte glimlach om haar lippen en ze raakte zijn arm weer kort aan met haar hand. Haar blauwe ogen richtten zich op de omgeving. De zon scheen en ze hoorde verderop wat vogeltjes fluiten. Het was een hele mooie dag, maar waarom voelde ze zich dan niet opgewekt zoals al de anderen? Misschien was hier blijven zitten ook helemaal niks. ‘Eigenlijk zouden we iets moeten gaan doen,’ mompelde ze een tikkeltje loom zijnde van de zon die op haar benen scheen. Ze had haar benen voor zich uitgestrekt zodat haar melkwitte huid weer wat bruiner kon worden. Haar benen waren nog net niet wit genoeg om het lelijk uit te laten komen wanneer ze een rokje, een shortje of een jurkje droeg, maar het mocht wel wat bruiner van haar. Een korte glimlach gleed om haar lippen toen ze een idee kreeg. ‘We zouden vanavond naar dat landhuis kunnen gaan.’ En voor het eerst sinds tijden voelde ze zichzelf weer opgewonden om iets te gaan doen. Ze wist zeker dat als ze naar dat landhuis zouden gaan, haar gedachten weer afgeleid zouden worden. En die van Kailee ook. Waarschijnlijk zou ze het doodeng vinden en constant bij hem in de buurt willen blijven, maar zo deden ze tenminste nog iets. ‘En we zouden nu een ijsje kunnen gaan eten? Hier zitten mokken heeft ook geen zin. Het positief bekijken, right?’ Haar stem klonk plagend en een voorzichtige glimlach kwam om haar lippen terecht. Ze ging weer wat rechter tegen de boom zitten en legde haar hoofd op Kailee’s schouder, wachtend op wat hij ging zeggen.

‘Kailee,’ gromde ze toen hij een lok haar in haar gezicht wreef, maar er klonk toch een lach door in haar stem. Ze was blij dat ze haar beste vriend hier had ontmoet. Ze was blij dat ze opgevrolijkt kon worden door hem en was blij dat hij haar beste vriend was. Voor hetzelfde geld had ze iemand gehad die niets voor haar over had. Kailee had alles voor haar over, maar dat was dan ook wederzijds. Zij zou ook alles voor hem doen als ze hem daarmee kon helpen. Ze hield van haar beste vriend en wilde daarom niet dat hij ook maar iets van pijn leed. Ze nam aan dat hij zich daar hetzelfde over voelde wat haar betrof. ‘Goed idee,’ beaamde ze lachend. Ze nam zijn hand aan toen hij opgestaan was en liet zich overeind trekken. Ze drukte plagerig een kusje op zijn wang nadat ze zowat tegen hem aangebotst was omdat ze te vlug overeind was willen komen. Ze grinnikte en gaf hem vervolgens een droog klopje op zijn schouder. Het leek nu meer op de goede oude tijden die ze vroeger hadden. Ze miste die zorgeloze tijden wel, maar zou haar tijd met hem van nu voor geen geld willen inwisselen. Ze wilde echter wel dat heel dat gedoe met Andrew er uit geknipt was. Oké, misschien waren zij en Kailee hechter geworden, maar ze wilde dat ze dat waren geworden op een andere manier. Ze wisten nu veel meer over elkaar en begrepen elkaar ook veel beter, maar had dat echt niet met een normaal gesprek gekund in plaats van al deze drama? Schijnbaar niet, want zo was het leven gewoon. Een bitch. ‘Ja ja, er is in Oak’s Field een plek waar je ijsjes kunt gaan halen. Geen zorgen,’ zei ze lachend en ze stak haar tong plagerig naar hem uit. Ze legde haar vinger vervolgens nadenkend tegen haar onderlip. ‘Ik denk dat er ijsjes zijn in de winkelstraat of vlakbij Kovomaka’s Gardens,’ zei ze tegen hem. Ze deed net alsof ze erg trots was dat ze dat weer had onthouden en keek Kailee zogenaamd arrogant aan. Vervolgens greep ze zijn hand vast en begon hem half mee te sleuren naar Oak’s Field. ‘Welke smaak wil jij? Pak jij één of twee bollen?’ Ze moest lachen omdat ze het hem op een kinderlijke manier vroeg. Ze leken net wel twee jonge kindjes die een ijsje mochten gaan halen van hun moeder, zeg!

Voor het eerst sinds tijden merkte Alyssa dat er een glimlach om haar lippen was gespeeld, een échte glimlach. Na al die nachtmerries en na al dat gedoe met Andrew was dat ook wel iets waar ze naar smachtte. Ze haatte het feit dat ze zo in een dipje kon zitten door iets wat nog maar recent gebeurd was. En waarschijnlijk zou het ook haar hele leven blijven achtervolgen. Ze durfde er niet aan te denken als Kailee er niet geweest was op dat moment. Ze durfde er ook niet aan te denken dat ze ooit wel van school moesten gaan en dat ze dan nauwelijks contact zouden hebben, tenzij ze elkaar op de één of andere magische manier weer tegenkwamen en ze contact konden houden. Zij verbleef echter in Cassia en hij zou wel terug naar Puffoon gaan. Ze kon hem natuurlijk altijd bezoeken, maar dat zou anders zijn. Toch was Alyssa vastberaden om contact te onderhouden met haar beste vriend. Gewoon omdat het kon. Ze voelde zichzelf goed. Ze liep hier met Kailee, hand in hand, gek te doen. Niks was beter dan dat. ‘Ja, want jij moet altijd moeilijk doen,’ zei ze plagend tegen hem. Die woorden kon ze ook net zo goed op zichzelf toepassen, want zij moest ook altijd moeilijk doen. Ze had altijd wel weer iets waardoor de anderen waarschijnlijk een zucht zouden slaken als ze zich in haar buurt bevonden. Niet dat dat Alyssa ook maar iets kon schelen en al zeker niet als ze bij haar beste vriend in de buurt was. Ze fronste haar wenkbrauwen toen hij zijn smaak koos en dacht diep na. Ze was blij dat Kailee voorstelde om toch naar de Kovomaka’s Gardens te gaan, want ze had echt nog geen idee wat ze wilde pakken. Zonder dat Kailee het in de gaten had graaide ze gauw haar kleine portemonnee uit haar achterzak. Ze hadden het nog niet echt besproken, maar zij had bij deze besloten dat zij hun ging trakteren. En daar zou Kailee niet veel tegen kunnen inbrengen als hij haar eerst liet gaan. Ze liet Kailee’s hand voorzichtig los en liep vervolgens naar het kraampje toe waar een jongeman haar verveeld aankeek. ‘Een hoorntje chocolade-ijs en eentje met vanille alstublieft,’ zei ze vriendelijk en ze haalde het gepaste geld tevoorschijn terwijl ze haar tong uitstak naar Kailee. Ze legde het geld neer, stak haar portemonnee weg en nam de twee ijsjes aan. ‘Bedankt,’ zei ze nog. Een rilling kroop over haar rug toen de jongen zijn verveelde uitdrukking verdween en hij haar een plagerig knipoogje gaf. Dit was echt nog veel te vroeg. Zonder iets terug te doen draaide ze hem gauw de rug toe en liep naar Kailee toe. Toen ze haar beste vriend aankeek, voelde ze dat ze zich weer ontspande en gaf hem zijn ijsje. ‘Was er maar ergens een plek waar we het op konden eten zonder al te veel mensen,’ zei ze zuchtend. Ze hoopte dat Kailee het knipoogje van de jongeman niet had gezien, anders zou hij vast beschermend reageren hem kennende. Ze pakte hem vast bij zijn hand en trok hem mee naar één van de bankjes verderop. Voorzichtig begon ze aan haar ijsje te likken en zodra ze bij de bankjes aangekomen waren, ging ze zitten. ‘En nee, je gaat me geen geld teruggeven,’ zei ze gauw op een strenge toon tegen Kailee.