De avond liep alles behalve goed voor Shay. Eerst werd ze door een of ander kind meegesleept naar een Discotheek/Bar in Oak's Field en daarna werd ze ook nog meegesleurd in een gevecht. Onderweg naar haar kamer was ze tegen het blauwharige meisje uit de kamer naast haar aan gelopen. Ze kende haar amper maar trok haar meteen mee naar buiten om later uit te leggen dat ze naar The Jolly Jester gingen. Al binnen enkele secondes was het meisje, Elina in een gevecht geraakt met een andere leerling van Starshine Academy. De eerste bal van schaduw en een bal van water volgen al snel door de lucht. Meteen was de helft van de mensen om het tweetal heen gaan staan. Een Wood Magician die blijkbaar bevriend was met de Water Magician waarmee Elina in een gevecht was geraakt. De guts water over haar hoofd was Shay alles behalve bevallen. Haar reactie was dan ook een flinke trap in de buik van de Water Magician. Die op zijn beurt er nog een vriend bij haalde. Een flinke windstoot kwam haar kant op. Een Air Magician er bij, nog meer mensen. Een tweede windstoot kwam harder aan, hard genoeg om haar van haar voeten te blazen. Niet alleen dat maar ook nog een stuk naar achter waardoor ze hard met haar hoofd en rug tegen de bar aan kwam. Luid zuchtte ze terwijl ze haar hoofd kantelde zodat ze naar het plafond keek. In haar oog hoeken zag ze een gezicht dat haar vaag bekend voor kwam. Zodra het roodrozeharige meisje opstond kwam de man beter in beeld. Het was een persoon dat ze al een paar keer op de school had rond zien lopen. Het was geen leraar zo ver ze wist, dan zou hij waarschijnlijk een stagiaire zijn. Shay wendde zich weer tot het gevecht dat nu drie tegen een ging, ook weer geweldig eerlijk. In plaats van terug het gevecht in te gaan besloot het meisje voor een keer eens verstandig te doen. "Meneer zou u ze misschien uit elkaar willen halen," zei Shay nadat ze zich weer omgedraaid had naar de bar. Aangezien de man minimaal een stagiaire was moest hij wel genoeg kracht en of autoriteit bezitten om dat te doen. Het zou haar dan ook weer wat werk schelen.

Het werd al snel drukker. Steeds meer mensen stroomden naar binnen en behalve Alinda die het erg hectisch had kreeg ook steeds Aloiysius het drukker. Het gevecht bleef aanhouden en begon serieus te worden. Waar was de beveiliging? Dit werd een gevaar voor de rest van de mensen die hier een leuke avond probeerde te maken. Dat was het moment dat er een meisje aan zijn bar stond met roze haar. De vraag of ze niet een beetje jong was om nu al te drinken liet hij maar voor wat het was aangezien zij hem duidelijk maakte dat de beveiliging vandaag niet op zou komen dagen. Aloiysius' blik ging weer naar de vechtende jongeren toe en hij knikte even kort naar het meisje. Daarna zocht hij Alinda. Hij voelde zich schuldig om haar ook met zijn bar achter te laten, maar dit had voorrang. Het lukte hem om oogcontact met haar te maken en ze zette haar hand achter haar oor om beter te verstaan wat hij zei. 'Alinda, neem het even over. Ik ben zo terug,' riep hij haar toe. De pissige blik die ze hem gaf sprak boekdelen, maar toen Aloiysius naar de vechters aan de andere kant van de ruimte wees begreep ze het. Ze gebaarde hem om te gaan.
Aloiysius greep een emmer onder de bar vandaan en zette hem onder de lopende kraan die hij met zijn andere hand had aangezet. Daarna zette hij zich af en sprong over de bar heen. Hij boog terug om de kraan uit te doen en de volle emmer te pakken. Met de volle emmer in zijn handen baande hij zich een weg tussen al het dansende volk door tot hij de vechtende jongeren had bereikt. De hele emmer werd leeg gegooid over de ruziemakers en met een knip van zijn vingers veranderde het water in ijs. Met een al even koude blik als het water keek Aloiysius naar de schuldige gezichten. 'Het is dat ik hier nu niet als stagiaire sta. Maar denk maar niet dat jullie er de volgende keer zo makkelijk vanaf komen. Opdonderen. Voordat ik van gedachten verander en jullie als ijssculpturen de rest van de avond hier laat staan,' sprak hij streng waarna hij ze weer ontdooide. De meesten rende weg, maar een aantal probeerde hun gezicht niet te verliezen en slenterden op hun gemakje de kroeg uit. Aloiysius keek ze na waarna hij terug liep naar de bar. Hij zag het roze harige meisje weer staan. 'Bedankt voor het waarschuwen,' zei hij tegen haar.