Oké, bij drie zou hij overeind komen. Een… twee… drie! Met moeite hees Dice zichzelf overeind aan de vuilcontainer die zich aan zijn rechterzijde bevond. Met een vies gezicht keek hij naar het braaksel dat voor hem op de grond lag. Was dat van hem? En de hoeveelste keer was het nu al dat hij zich had bezopen? Hij moest wat minder gewend aan alcohol raken voordat er ongelukken zouden gebeuren. Vroeger hield hij nooit van alcohol en nu dronk hij niets anders in de weekends. Ja, hij moest flink gaan minderen. Nu hij naar zijn eigen braaksel keek en de vreselijke hoofdpijn voelde dat gebruikelijk was voor dit soort situaties, wist hij zeker dat hij in het vervolg zou minderen met het consumeren van alcohol. Het was maar goed dat hij vandaag niets van huiswerk moest doen, want anders zou hij al helemaal ziek worden van ellende. Hoe laat was het trouwens? Dice keek naar de lucht zodat hij het beter kon bepalen en schrok toen hij zag dat het donker was. Niet alleen dat. Hij had geen idee waar hij was. Hij stond ergens in een steegje en vermoedde dat hij in de buurt van Jolly Jester was. Oh en hij voelde ook de drang om te plassen. Hij keek gauw om zich heen om te zien of er geen agenten waren in de buurt, draaide zich om en deed zijn rits naar beneden. Hij wist dat het niet mocht en dat het een tikkeltje schandalig was dat hij het nu wel deed, maar hij moest echt nodig en naar zijn weten was ’s nachts aan een huis komen staan om te vragen voor een wc een manier om problemen te vragen. Nadat hij zijn ding had gedaan draaide hij zich terug om en deed uiteraard gauw zijn rits terug toe. Een beetje wankelend begon hij te lopen, maar merkte na een paar passen al dat het hem niet ging worden. Hij wilde net weer tegen een muur naar beneden zakken toen hij verderop een huisje zag staan. Hij herkende het als de herberg waar mensen tegen een goedkoop prijsje konden overnachten. Hij rekende in zijn hoofd uit hoeveel tijd het zou kosten om morgen weer terug in het kasteel te zijn zodat hij zijn huiswerk voor de dag erna kon maken en besloot dat het te doen was. Kalm liep de jonge jongen naar de herberg toe en klopte aan. Een oude, vriendelijk uitziende vrouw deed open en vroeg hem wat er scheelde. Hij haalde wat geld uit zijn zakken en vroeg vermoeid of hij kon blijven overnachten. Ze gaf aan dat ze nog één kamer vrij had en gaf hem een sleutel. Zonder echt op te letten waar hij naar binnen ging liep hij loom de trap op, draaide zich naar een deur en wilde de sleutel in het slot steken om het te openen. De deur ging echter al open, maar Dice was te vermoeid om daar verbaasd over te zijn. Blij zijnde dat hij eindelijk een bed zag liep hij er naar toe en ging liggen, zich niet bewust zijnde van het feit dat dit misschien wel eens een kamer van iemand anders kon zijn.

Het gevoel dat hij kreeg toen zijn lichaam contact maakte met het bed was heerlijk. Hij had zowat heel de alcohol die hij die avond had geconsumeerd uitgekotst en zijn hoofd deed pijn van de braakbewegingen die hij had gemaakt, evenals zijn opgezette keel. Hij voelde zich lichtelijk vies ondanks dat hij het braaksel goed weggeveegd had. Zijn adem zou waarschijnlijk nog stinken van de combinatie van alcohol en braaksel. Maar dat was een zorgen voor morgen, want hij had hier toch geen tandenborstel bij zich. Het was niet dat hij zijn adem schoon moest houden voor een vriendinnetje of zo, want die had hij niet eens. En dat was op dit punt maar goed ook, want anders zou hij het verlies van zijn vader en het feit dat deze alweer zoveel jaar dood was niet goed kunnen verwerken. Hij wist dat het alcohol inslaan gewoon puur een manier was om de dood van zijn vader te kunnen verwerken en dat het niet iets was dat blijvend zou zijn, maar toch wilde hij daar niet al te veel over nadenken. Nu hij zo over zijn vader nadacht merkte hij dat hij weer nuchter was. Misschien nog niet helemaal, maar al wel voor een groot deel. En dat merkte hij ook aan het feit dat hij zich begon te beseffen dat hier een vreemde geur rondhing, vooral dan in het kussen waar hij in lag. Het rook vrouwelijk en redelijk recent. Hij was geen hond, maar de geur was zo duidelijk als iets. Ook zag hij een bakje aardbeien naast zich staan. Plotseling drong het tot hem door dat de deur gewoon opengestaan had en dat hij met gemak binnen had gekund zonder zijn sleutel te hoeven gebruiken. Dat besef drong nog pijnlijker tot hem door toen er opeens naar hem geschreeuwd werd. Verdwaasd kwam hij half overeind en keek naar het meisje dat zich op een afstand van hem bevond. ‘Eh…’ bracht hij verbaasd zijnde uit. En dat was niet alleen door deze situatie, maar ook omdat ze een jurkje aanhad dat erg doorscheen. Zijn verstand dwong hem om het niet te doen, maar omdat hij nu eenmaal een man was en dat soort dingen niet kon bedwingen, gleed zijn blik direct naar de zichtbare delen van haar lichaam. Shit. Ze was waarschijnlijk wat jonger dan hem, maar dat wilde niet zeggen dat haar lichaam daardoor minder sexy was. Het jurkje was lichtelijk uitdagend en Dice kon er niks aan doen dat zijn rode ogen iets langer bleven hangen bij haar rondingen dan nodig was. Hij wreef over zijn achterhoofd toen hij doorhad wat hij deed en scheurde zijn blik los van haar rondingen. Nee, dit was niet hoe hij wilde zijn en hoe hij zich wilde gedragen. Hij was nog altijd niet zoals die andere gasten van zijn generatie, maar verdomme, ze maakte het hem wel moeilijk. ‘Dice is de naam,’ zei hij haastig. ‘En ik ben verkeerd gelopen zo te zien. Sorry.’ Hij sprong snel overeind toen hij zag dat ze een vaas in haar handen had. Dit ging helemaal de verkeerde kant op. Hij kon zo de paniek in haar ogen lezen. Met die ongure types in de buurt kon hij wel begrijpen waar die paniek vandaan kwam. Als hij een meisje was, zou hij ook bang geweest zijn. Er waren hier veel van die oude mannen die het leuk vonden om dames zoals zij uit te dagen. Maar hij was geen oude man en hij was zeker niet uit op haar lichaam. Dat hij er een keer naar keek wilde nog niet zeggen dat hij het direct ging aanraken, maar dat wilde ze misschien niet beseffen omdat de paniek haar opslokte. En zijn starende blik ging daar ook niet echt bij helpen, dus dwong hij om zijn rode ogen in de hare te dwingen zodat hij zeker niet meer zou kijken naar het jurkje. ‘Leg die vaas neer,’ zei hij zacht, maar dwingend. ‘Ik ga je niks doen. Ik ben hier per ongeluk terechtgekomen en niet om je iets aan te doen. Rustig maar,’ suste hij haar terwijl hij, met opgestoken handen, langzaam naar haar toekwam. Hij hoopte dat ze niet flauwviel van zijn adem, want die rook waarschijnlijk niet zo heel lekker. Of misschien viel het naast de heerlijke geur van die aardbeien die zich naast hem op het bed hadden bevonden niet zo erg op. Hij hoopte dat dat het geval zou zijn, want hij zou zich kapot schamen als hij haar moest reanimeren omdat ze zijn slechte adem niet aankon. Hij merkte dat hij al wat dichter bij haar in de buurt stond en legde voorzichtig en kalmerend zijn hand op haar zachte schouder terwijl zijn rode ogen haar indringend aankeken, hopend dat ze hem niet ging aanvallen met die vaas.

Nu hij zo dicht tegen haar stond, merkte hij pas hoe erg zijn adem wel niet rook. Eerder kon zijn adem alle kanten opschieten omdat hij in een open ruimte stond. Natuurlijk stond hij nu ook in een open ruimte, maar zij blokkeerde met haar gezicht zijn volledige ruimte en daarom bleven geurtjes langer hangen. En zo ook deze. Het was nog net niet om van flauw te vallen, maar je kon wel degelijk merken dat hij had gedronken. En dan had je natuurlijk ook nog het feit dat hij net op de grond gekotst had. Hij probeerde niet te denken aan de geur van braaksel vermengd met alcohol, maar zijn adem kwam er toch niet zo ver vanaf. Het was nu niet dat je echt kon ruiken dat hij overgegeven had, maar je kon wel merken dat hij alcohol had gedronken omwille van het feit dat zijn adem eigenlijk alleen naar dat rook. Hij wilde dat hij een pepermuntje bij zich had of iets anders, maar hij was zo slim geweest om al zijn spullen op school te laten. En daarbij telde hij ook zijn geldige papieren. Hij had echt in de problemen kunnen komen als een agent voorbij was gekomen en niet alleen het braaksel op zou merken, maar ook het feit dat Dice de openbare orde had verstoord door in een steegje te gaan plassen. Ook was hij opgelucht over het feit dat toen hij aan het urineren was dat er geen dame voorbij was komen wandelen. Hij wist niet wat het tegenwoordig was, maar het kleinste beetje dat de dames als ‘naakt’ beschouwden, bracht hun een hoop angst en verkeerde ideeën over hun mannen op. Oké, hij wist dat er mannen waren die op dit uur van de nacht inderdaad andere plannen hadden met de dames dan eigenlijk zou moeten, maar hij was zo niet. Hij verachtte die kerels zelfs en als iemand met die intenties voor deze dame had gestaan, had hij diegene ook wel een klap tussen zijn benen gegeven. Het enige positieve aan het feit dat hij gebraakt had was dat hij nuchter was en daarom ook geen verkeerde ideeën over deze dame kon krijgen, hoewel ze er wel om vroeg met haar kledingstijl. Zijn aanraking was echter al te veel van het goede geweest. Hij zag de vaas vanuit zijn ooghoeken naar voren schieten en wilde zijn arm optillen zodat hij haar arm kon blokkeren, maar het was te laat. Hij hoorde dat de vaas kapot ging. De vaas had zijn hoofd net op het randje gemist, maar een scherf had er wel voor gezorgd dat zijn wang begon te bloeden. Ook had hij, door zijn arm uit te steken naar haar, het grootste deel van de klap opgevangen voordat de vaas de grond zou raken. Hij voelde een warme vloeistof van zijn arm naar beneden glijden, maar zijn concentratie was gericht op de dame. Ook zij had zichzelf verwond en zorgelijk keek hij haar aan. Zijn slaperigheid was op slag verdwenen. ‘Het gaat wel,’ zei hij snel op haar vraag. In principe zou hij kwaad moeten zijn omdat ze hem zo had behandeld terwijl hij het alleen maar goed bedoelde, maar hij wist ook wel dat het eng moest overkomen voor een dame om midden in de nacht een jongen op haar bed te vinden. En dan was het nog een halfdronken jongen ook. Dice kon zichzelf wel voor zijn hoofd slaan door nu pas te beseffen wat voor een indruk het wel niet gemaakt zou hebben. Haar felle reactie maakte hem echter zorgelijk over het feit of ze dit ooit eerder had meegemaakt, maar dat het verkeerd was afgelopen. Daar had hij nu echter geen tijd voor, want ze waren beiden aan het bloeden en hadden verzorging nodig voordat het hier dadelijk vol met bloed zou zitten. ‘Heb je hier ergens iets liggen waarmee we onze wonden kunnen verzorgen?’ vroeg hij. Hij keek lichtelijk zorgelijk naar het bloed dat langs haar handpalm naar de grond druppelde. ‘Nogmaals sorry als ik je bang maakte, maar ik ben hier echt niet voor de slechte bedoelingen. Ik zocht gewoon een plaats om te verblijven. Het spijt me echt. Ik weet dat dit raar zal klinken, maar je kunt me echt vertrouwen,’ sprak hij en zijn rode ogen keken haar indringend aan terwijl hij een hand op haar wond legde om het bloed zolang te stelpen terwijl zijn ogen door de kamer gleden naar iets wat hij kon gebruiken om de wond te behandelen.