Dreaming of Nothing [OPEN]

Het was al lang geleden sinds Jodaline buiten was geweest, vooral omdat ze zelf geen tijd en zin had om andere mensen te zien buiten de lessen om. Het was iets dat diep in haar zat, socialisisme was niet de beste kant van haar, en dat was duidelijk te merken. In de lessen zat ze altijd alleen, achteraan en antwoordde alleen als het aan haar gevraagd werd. Maar voor de rest was er eigenlijk nooit een rede waarom ze zou praten.

Haar ogen gleden over het gras, elk steentje dat in haar weg kwam werd weggetrapt en belandde ergens anders. Het was dat ze voor een keer frisse lucht in wilde ademen, in plaatst van de lucht die in de Academy hing. Niet dat ze het zó erg vond, maar een verandering van lucht was zeer fijn voor een keer.

En natuurlijk, als onhandig als ze soms kon zijn, liep ze tegen iemand op. Jodaline’s ogen vernauwde zich, even keek ze nog naar de grond, zette een paar stappen terug en keek omhoog naar de persoon waartegen ze was opgelopen. Haar mond was een strakke lijn en haar blauwe, zowel roze oog keken geïrriteerd naar het figuur voor haar.

” Zou je misschien je ogen open kunnen houden of is dat ook al teveel gevraagd tegenwoordig?”

Hij hield een hand boven zijn ogen zodat het zonlicht het nog kon bereiken. Kailee richtte zijn blik terug op de grond en vervloekte in stilte de zon die zo vervelend aan de hemel stond. Hij had net zijn laatste les van de dag gehad en even had het geleken alsof de leerkracht hem naar de studie wou sturen doordat de blauwharige jongen onbeleefd geantwoord had op een vraag van de man. Achja. Hij had uiteindelijk geen naschoolse studie gekregen maar toch kon hij niet doen waar hij zin in had. Hij moest een keer buiten komen, de laatste week had hij amper tot niet vrijwillig een voet buiten gezet en dat begon zijn tol te eisen. Hij zag er moe uit alhoewel dat moeilijk kon vermits hij ieder vrij moment van zijn dag slapend besteed had. De kerel was dan maar nar het grasveld gegaan, op aanraden van een zuster in de ziekenzaal die hij tegen het lijf gelopen was toen hij van zijn klaslokaal weg ging. Ze zei dat de zon hem goed zou doen. Bullshit, hij haatte de zon. Maar daar stond hij dan toch op het grasveld met alle tegenzin van de wereld. Hij besloot net om terug te keren naar zijn kamer toen iemand tegen hem op liep. Net zoals zij deed zette hij een stap achteruit en vernauwde zijn ogen. Snel keek hij wie tegen hem op gebotst was maar de geïrriteerde blik in haar ogen deed hem al gauw wegkijken. Oogcontact en lichamelijk contact, beide even erg. ”Zou je misschien je ogen open kunnen houden of is dat ook al teveel gevraagd tegenwoordig?” Nu keek Kai haar toch terug aan. "Pardon?" zei hij een beetje lastig. "Ik denk dat jij hier in fout bent, ik stond stil, hou jij je ogen maar beter open." Zijn pupillen versmalden en hij keek haar serieus aan, haast zonder emotie. Het leek erop dat deze dag net zo erg geworden was als alle andere die week.

OOC: Hoop dat het goed is dat ik met Kai binnen kom, hah~

"Pardon. Ik denk dat jij hier in fout bent, ik stond stil, hou jij je ogen maar beter open." Jodaline trok een wenkbrauw op en keek de jongen ongeïnteresseerd aan. Wat een attitude, niet dat ze die zelf niet had maar, oke niemand kon het hem kwalijk nemen. Zelf deed ze ook niet echt aardig dus ze verdiende dit wel. "of je moet niet stil gaan staan en gewoon doorlopen. Dat helpt ook, weet je." Nou ja, zelf keek ze ook niet echt naar haar woorden. Dat deed ze eigenlijk nooit en daar kwamen vrij vaak slechte dingen van. Soms goede, maar dan wel bij de juiste persoon. En dit gebeurde nou niet zo vaak, helaas.

"Dan kunnen andere mensen namelijk gewoon doorlopen zonder tegen jou, of iemand anders op te botsen." Tja, het was niet uit te leggen. Jodaline was zeker niet kort met haar woorden en anderen mochten dat merken ook. Er waren veel dingen die haar niet uitmaakte dat andere haar daarom niet zouden mogen. En dit was er zeker een van.

"Of je moet niet stil gaan staan en gewoon doorlopen. Dat helpt ook, weet je." Hij rolde met zijn ogen en beet op zijn lip. Er was weer één van die soort tegen hem op gelopen hoor, altijd de schuld in een ander zijn of haar schoenen schuiven. De jongeman keek haar terug aan toen ze sprak. "Dan kunnen andere mensen namelijk gewoon doorlopen zonder tegen jou, of iemand anders op te botsen." Kailee schraapte zijn keel en zuchtte. "Dit is een eindeloze situatie!" zei hij, nu wel lastig en niet meer een beetje. "Ik denk niet dat ik hier ergsn een bord gezien heb dat mij verbiedt stil te staan. En zover ik weet zijn er ook geen wetten over, dus mag ik gewoon doen wat ik wil, misschien?" Hij trok een wenkbrauw op. "Plus het lijkt erop dat zelf als ik al liep jij nog verstrooid genoeg zou zijn om tegen me op te lopen."

"Dit is een eindeloze situatie!" Jodaline zuchtte diep en keek ongeïnterreseerd naar de jongen die nu voor haar stond. Soms werd ze echt sacherijnig van sommige mensen. En vooral van mensen die zulke antwoorden gaven alsof andere altijd de schuld hadden van een klein, ienimie ongelukje dat gebeurde. Als of ongelukken zoals deze niet elke dag of meerdere keren op een dag gebeurde. Jodaline was er vrij wel zeker van dat dit zo was en sloeg haar armen over elkaar.

“Ik weet niet wat je hiermee nu wilt gaan bereiken, maar ik ben er toch vrijwel zeker van dat wat je nu zelf doet een,-“Ze maakte een gebaar met haar hand naar hem en leek er zeker niet minder boos op te worden. “- eindeloze situatie is die je er nu van maakt. Gewoon mijn menig hoor.” Vervolgde ze met een kleine grijns rond haar lippen. Het was toch waar? Daar konden ze beide niks aan doen, en beide hadden een fout begaan en het was niet zo dat maar een iemand de schuld hier in had.

Maar ja, dat vondt natuurlijk niet iedereen, en niet iedereen was het daarmee eens. Begrijpelijk in sommige situaties, maar in deze was dat nou niet echt gepast. Alas, dat vondt ze zelf dan, het was niet zo dat andere niet mochten vinden dat het niet zo was.

Maar voor we hier nog een hele ruzie over gaan beginnen, ik weet niet eens wie je bent.” Zei ze, op een mierzoete toon en een iets te overdreven aardige glimlach. Tja, soms moest je- je maar een beetje aanpassen aan het gedrag van anderen, anders kwam het nooit goed met een gesprek.

PROFILE MAGICIAN

» Dreaming Out Loud. ~
» All alone (OPEN)
» Why don't you do Right [ Open ~ ]
» here comes the sun [open]
» Let it all out [open]

Dreaming of Nothing [OPEN]

Dreaming of Nothing [OPEN]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen