I need a nap and some coffee [Heidi]

Normaal was Ivan niet het persoon om constant buiten te zitten, zeker niet in de winter. Maar toch zat hij hier, op een bankje, afwezig te staren naar leerlingen met een norse gelaatsuitdrukking om ervoor te zorgen dat ze niets in hun schild zouden voeren. Leerling één zat drama te maken met leerling twee terwijl de andere sneeuwballen tegen voorbijgangers gooiden. Interessant kon je het niet bepaald noemen, maar het was nou niet bepaald dat hij iets te doen had tijdens de tussenuren, gymnastiek had nu eenmaal geen testen op papier die moesten verbeterd worden. Met een verveelde zucht zakte hij onderuit op de bank, met zijn handen gevouwen op zijn borstkas terwijl zijn ogen langzaamaan sloten. Geleidelijk aan zakte hij in vrij diepe slaap, hij had toch geen les meer vandaag die hij moest geven, dus hij kon dit doen zonder enige problemen en echt koud had hij het toch niet.

Een zacht gesnurk kwam er uit zijn mond terwijl hij vredig al zittend op de bank zat te slapen, geen mens die hem voorlopig zou wakker kunnen krijgen, want hij werkelijk doodmoe, want hij had al eventjes meer geen koffie kunnen drinken, want zijn molentje had het opgegeven en terwijl dat dus was gebeurd, had hij de molen kapot geslagen en had hij verder geen zin meer om alles handmatig te pletten, wat haast een onmogelijk taak was voor een vermoeide persoon die amper sliep in de nacht.
Toen er iemand luid gilde, werd Ivan maar pas wakker, zijn ijsblauwe ogen keken geïrriteerd naar het meisje dat net een klomp ijs in haar kraag gegooid kreeg. Ivan schudde langzaamaan zijn hoofd terwijl hij langzaamaan gaapte, zichzelf ontkennend dat hij nodig koffie nodig had en vettige pizza. 'Pizza would be great..' bromde hij zachtjes met een nijdige blik.
[Heidi dear

]

Ze had nog nooit sneeuw gezien. De plek waar zij had gewoond was nooit koud genoeg geweest voor sneeuw. Ze staarde wezenloos naar het witte goedje. ze zakte op haar knieën en stond al snel weer op en keek verbaast naar haar nat geworden broek. Ze keek om zich heen niet begrijpend wat het nou eigelijk had dus ze zakte door haar knieën zodat ze niet de sneeuw aanraakte met haar broek en greep met haar hand in de sneeuw en wapperde snel met haar hand. Dat was koud, Ze keek verder naar andere die ballen maakte van de sneeuw en die naar elkaar gooide. Wat een aparte school was haar gedachte zouden ze ook grasgevechten hebben. Ze greep het spul vast en maakte er ook een bal van en gooide die naar iemand. Voor ze het wist voelde ze een ruk aan haar jas en shirt.

Ze gilde luid toen ze ineens kou voelde in haar nek, ze gooide haar jas uit en smeet die weg en trok hard aan haar shirt tot het klompje ijs langs haar rug naar beneden was gezakt. Pas toen keek ze rond naar haar jas en zag die liggen op de schoot van een oudere man. Waarschijnlijk een leraar, zachtjes zuchtte ze en plofte naast hem op het bankje. ''Sorry voor dat'' zei ze zachtjes en draaide zich naar hem toe terwijl ze haar benen over elkaar sloeg. Ze trok haar jas zachtjes van zijn schoot en trok die aan. ''Hoe noemen jullie die witte goedje?'' Vroeg ze geinteresseerd en keek hem aan. ''By the way je ziet er echt te moe uit'' zei ze glimlachend haar ogen niet van hem af halend.

OOC Hoop dat ik alles goed heb geinterpeteerd ^.^

Sneeuw was vreselijk, nat, plakkerig en je kon er nog makkelijk bij uitschuiven ook nog, en dan had Ivan nog niet eens alles vernoemd. Het was ook verdorie koud. Maar voorlopig leek hij er geen last van te ondervinden, alleen had hij een vreselijke hekel aan alles in het oog houden. Leerling één zat drama te maken met leerling twee terwijl de andere leerlingen sneeuwballen zaten te gooien. Met een verveelde zucht zakte hij onderuit op de bank, met zijn handen gevouwen op zijn borstkas terwijl zijn ogen langzaamaan sloten. Geleidelijk aan zakte hij in vrij diepe slaap, hij had toch geen les meer vandaag die hij moest geven, dus hij kon dit doen zonder enige problemen en echt koud had hij het toch niet.

Natuurlijk moest hij wakkergemaakt worden door een ijzige vrouwelijke kreet. Hij opende geïrriteerd zijn ijsblauwe ogen, die meteen keken in de richting van een meisje die haar jas in zijn gezicht gooide, die op een dramatische wijze van zijn gezicht afgleed. Zijn humeur werd er al helemaal niet beter op. Het kind kwam naast hem zitten en verontschuldigde zich. “Geen zorgen, ik krijg elke dag wel jassen in mijn gezicht gesmeten,” zei hij op een sarcastische toon. ''Hoe noemen jullie die witte goedje?'' Vroeg ze en keek hem aan. ''By the way je ziet er echt te moe uit''
Geweldig, vragen waarop hij eigenlijk niet op wilde antwoorden. Maar toch, om de een of andere rede voelde hij zich verplicht om haar vragen te beantwoorden. “Dat goedje dat je net in je nek kreeg was sneeuw, de vastere vorm van water die ook koud is. Ten tweede, ik slaap slecht dus ik probeer regelmatig te slapen, ik heb nodig nieuwe medicijnen nodig,” mompelde hij zachtjes. “Kom je van Razen? Dat verklaard vast waarom je sneeuw niet kent,” legde hij uit, zijn ijsblauwe ogen gericht naar het meisje naast hem.

Heidi

"Being alive is a sign of strength!"

Ze bekeek de leraar en glimlachte zachtjes hij zag er echt moe uit maar wie hij was of wat voor lessen hij gaf zou ze echt niet weten. De jas die dramatisch van zijn gezicht viel was wel enorm grappig hij zou dat vast niet zo grappig vinden maar ja humor moest je hebben. En waarschijnlijk had hij dat niet, balen want hij was knap. Zijn ogen waren zo helderblauw dat je er in kon verdrinken. Nu ze zijn uiterlijk had beoordeeld wilde ze weten welk vak hij gaf voor uhm.. research.. Kort lachtte ze en hij moest wel denken wat een raar mens.

Meteen toen ze zat hoorde je zijn sarcastische stem “Geen zorgen, ik krijg elke dag wel jassen in mijn gezicht gesmeten,” Ze stak haar duim op en glimlachte terwijl ze net zo sarcastisch terug begon. 'Ja want ik deed het totaal expres want ik wist dat je er van hield' ze keek hem uitdagend aan. “Dat goedje dat je net in je nek kreeg was sneeuw, de vastere vorm van water die ook koud is. Ten tweede, ik slaap slecht dus ik probeer regelmatig te slapen, ik heb nodig nieuwe medicijnen nodig,” mompelde hij zachtjes. “Kom je van Razen? Dat verklaard vast waarom je sneeuw niet kent,” ze keek hem niet echt begrijpend aan. ''Medicijnen voor slapen?'' waarom heb je medicijnen om te slapen. Wist niet dat die bestonden, waar haal je die'' Meteen was ze geinterigeerd, zou dat helpen voor haar nachtmerries. Ze liet een bolletje vuur in haar handen opkomen. ''Beantwoord dat je vraag?'' Vroeg ze zoetjes en keek hem uitdagend aan.

Ivan kreeg een jas in zijn gezicht gesmeten, die dramatisch zijn geïrriteerde gezicht onthulde dat toonde dat hij een gebrek had aan slaap. Hij had nodig weer zijn bed nodig, maar om de een of andere manier had hij er geen zin meer in om nog recht te staan en om dan nog helemaal naar zijn kamer te sloffen. En trouwens, zo koud had hij niet dus hij kon voorlopig lekker blijven zitten. Het kind kwam naast hem zitten en verontschuldigde zich. “Geen zorgen, ik krijg elke dag wel jassen in mijn gezicht gesmeten,” zei hij op een sarcastische toon.''Hoe noemen jullie die witte goedje?'' Vroeg ze en keek hem aan. ''By the way je ziet er echt te moe uit''

Ze reageerde na een tijdje sarcastisch op zijn sarcastische opmerking: “Ja, want ik deed het totaal expres want ik wist dat je er van hield' ze keek hem uitdagend aan. “Dat goedje dat je net in je nek kreeg was sneeuw, de vastere vorm van water die ook koud is. Ten tweede, ik slaap slecht dus ik probeer regelmatig te slapen, ik heb nodig nieuwe medicijnen nodig,” mompelde hij zachtjes. “Kom je van Razen? Dat verklaard vast waarom je sneeuw niet kent,”

Haar blik veraadde dat ze hem niet snapte en hij hield het er maar bij. ''Medicijnen voor slapen?'' waarom heb je medicijnen om te slapen. Wist niet dat die bestonden, waar haal je die'' vroeg ze en Ivan keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan. “Ik heb insomnia, dus ik moet ze nemen of ik slaap helemaal niet, alleen als je er last van hebt, kan je ze krijgen bij een apotheek,” zei hij met een monotome stem voor hij weer een blik wierp op de spelende leerlingen, hij was niet in de mood voor een babbel. Toen ze vroeg of dit genoeg zei over haar element, moest hij wel kijken, zijn ijsblauwe ogen gingen richting het vuur dat ze had gecreërd en hij knikte als antwoord. “Zegt inderdaad dat je van Razen bent. Nieuw hier?” vroeg hij voor hij weer zijn blik afwendde, hij moest vriendelijk blijven, hij was immers een leerkracht.

(sorry dat hij moeilijk doet xD)

Heidi

"Being alive is a sign of strength!"

Ze keek hem met een glimlach aan, hij was nog best open iets wat ze niet zou hebben verwacht. “Ik heb insomnia, dus ik moet ze nemen of ik slaap helemaal niet, alleen als je er last van hebt, kan je ze krijgen bij een apotheek,” ze keek hem aan. Hoe kon iemand niet slapen, je valt vanzelf toch altijd gewoon in slaap. Ze legde haar benen overelkaar op zijn schoot. Het was koud dus hij moest niet piepen. Ze keek hem recht aan haar ambere ogen in zijn felblauwe hakend. Ze glimlachte zachtjes ‘Hoe kan je niet niet in slaap vallen?’ Vroeg ze nieuwsgierig terwijl ze met haar tenen wiebelde. “Zegt inderdaad dat je van Razen bent. Nieuw hier?” Ze knikte terwijl ze naar hem bleef kijken. ’Yep, de naam is Heidi’ Zei ze onschuldig terwijl ze haar hand uitstak naar hem.

Het meisje keek hem met een glimlach aan en ergens kon Ivan de glimlach wel aan koppelen, hij was op dit moment vrij open, wat zelfs hem afschrikte. Alsof het niet erg was dat ze wist wat er met hem aan de hand was. Ach, wat deed het er ook toe? Roddels zouden zich misschien verspreiden, maar echt boeien deed het hem niet, want wat konden die roddels van schade toebrengen? Niets, helemaal niets. “Ik heb insomnia, dus ik moet ze nemen of ik slaap helemaal niet, alleen als je er last van hebt, kan je ze krijgen bij een apotheek,” hij vertelde het haar gewoon, alsof het hem niet deerde maar eigenlijk was het wel een serieus onderwerp sinds het hem een wrak maakte, wat je ook duidelijk aan hem kon zien. Zijn ijsblauwe ogen keken naar haar benen, die ze net over zijn schoot legde, even gingen er vragen door hem heen en hij kreeg het ook al ineens een pak warmer. Onopvallend beet hij op zijn lip en wendde hij zijn blik af, om zogezegd te kijken of de kinderen zich gedroegen. ‘Hoe kan je niet niet in slaap vallen?’ vroeg ze en daaruit liet ze merken dat ze de term insomnia niet kende. “Zegt inderdaad dat je van Razen bent. Nieuw hier?” Ze knikte terwijl ze naar hem bleef kijken. ’Yep, de naam is Heidi’
“Insomnia is eigenlijk een ziekte, ik kan vaak gewoon niet slapen, wat me dus helemaal uitput. Aangenaam Heidi, mijn naam is Ivan, de leerkracht gymnastiek hier op school,” zei hij terwijl hij zijn blik op de spelende leerlingen hield, ze maakte hem zich ongemakkelijk voelen.

Heidi

"Being alive is a sign of strength!"

Heidi glimlachte onschuldig terwijl ze naar de lucht staarde de parelwitte wolken vaarde langzaam verder terwijl ze haar hoofd tegen zn schouder aanlegde en kort gaapte en naar de lucht staarde. De lucht liet haar denken aan de tijden die ze had gehad op de Raziaanse kostschool beetje het zelfde idee als Starshine. Daar kon ze ook dagen lang in het gras liggen met Gilbert en Drake grappend en elkaar plagend. Zeker als dan ineens een onschuldig slachtoffer langsliep en Drake voor de verandering weer een snotroggel op het onschuldige meisje spuugde en dan deed of hij het niet was.
Verzonken in gedachtes keek ze half op toen hij weer tegen dr praatte. “Insomnia is eigenlijk een ziekte, ik kan vaak gewoon niet slapen, wat me dus helemaal uitput. Aangenaam Heidi, mijn naam is Ivan, de leerkracht gymnastiek hier op school,” ze knikte en keek hem even geinteresseerd aan. Hoe kon iemand nou niet in slaap vallen. Dat had ze nou werkelijk nog nooit gehoord. ''Dat heb ik dus nog nooit gehoord he niet in slaap kunnen vallen. Oh Gym, misschien moet ik vanaf nu maar eens gaan opdagen daar'' zei ze geinteresseerd en keek hem met wederom een onschuldig glimlachje aan.

Van was veel te open voor zijn doen, wat hem eigenlijk best wel angst aanjoeg sinds hij normaal zo’n attitude had van ‘scheer je weg,’ zodra iemand te dicht kwam zowel lichamelijk als geestelijk. Hij had de neiging mensen van zich af te duwen, wetende hoe slecht hij was in het controleren van zichzelf wat vrouwen betrof, dus hij hield ze liever op een veilige afstand zodat er niets met hen zou gebeuren. Hij legde de leerlinge simpel uit wat hem mankeerde, dat hij gewoon niet kon slapen zonder hulp van een medicijn en dan stelde hij zich voor sinds zij zich ook had voorgesteld. Heidi, was een mooie naam eigenlijk nu hij het zo bekeek en even kon je een kleine glinstering in zijn ogen waarnemen, maar dan schudde hij zijn hoofd en bande hij alle vreselijke gedachten uit zijn hoofd. ''Dat heb ik dus nog nooit gehoord he niet in slaap kunnen vallen. Oh Gym, misschien moet ik vanaf nu maar eens gaan opdagen daar'' ze leek oprecht geïnteresseerd toen ze zei dat ze maar eens moest komen opdagen in de lessen en hij knikte terwijl hij haar een stralende glimlach schonk. “Zeker, het gaan leuke lessen worden waar je vast wat kan van opsteken,” zei hij met een lichte grimas op zijn lippen. “Waarom dat onschuldige lachje Heidi?” zei hij met een glimlach terwijl hij uit zijn tas een thermos hete koffie haalde, de dop eraf draaide om dan zijn lippen aan de hals te zetten zodat de hete vloeistof in zijn lichaam ging.

(beetje kort Oh Noes!

)

Heidi

"Being alive is a sign of strength!"

Haar ambere ogen vielen op de lucht terwijl ze licht bibberde van de kou. 'Tis hier echt super koud.' Zei ze terwijl ze met haar handen over haar armen wreef. “Zeker, het gaan leuke lessen worden waar je vast wat kan van opsteken,” Ze keek hem aan en schudde haar hoofd. ''Ziet mijn lichaam er uit alsof het lichamelijk moet worden opgevoed. Plus een beetje trefbal spelen is niets voor mij.'' Haar stem was zacht en ze keek hem aan terwijl ze nog steeds met haar benen over zijn schoot lag, haar hoofd die tegen zijn schouder lag. “Waarom dat onschuldige lachje Heidi?” Ze grinnikte en keek jaloers naar de thermoskan terwijl hij die zo aan zijn lippen zetten en het naar binnen goot. ''Oh daar kom je wel achter, wat heb je daar?'' Vroeg ze nieuwsgierig en kwam wat overeind. Ze pakte de thermoskan vast toen hij klaar was met drinken en warmde haar handen er aan op.

Heidi, het meisje dat net naast hem was komen zitten en hem meteen had bestookt met allerlei vragen. Hij vroeg zichzelf af of ze niets anders te doen had of zo, sinds ze een leerlinge was en dit alles wat ze deed; het gaf hem een ongemakkelijk gevoel dat hij liever niet voelde op dit exacte moment. Dit gevoel was niet bepaald aangenaam en hij wilde ervan af, al wist hij dat dit voorlopig niet zou verdwijnen. Toen ze een opmerking maakte over dat ze de lessen wel moest gaan volgen, beantwoordde hij dit met een stralende glimlach dat ze dit zeker moest doen omdat ze er veel van kon opsteken. ''Ziet mijn lichaam er uit alsof het lichamelijk moet worden opgevoed. Plus een beetje trefbal spelen is niets voor mij.'' zei ze en Ivan kon het niet laten even kort te lachen: "Ik ga geen trefbal geven hoor, meer gevechtsport enzo sinds het kan gecombineerd worden met het sturen van elementen, leerlingen zijn daar sinds kort razend enthousiast over," legde hij uit met een enthousiaste glimlach op zijn lippen. “Waarom dat onschuldige lachje Heidi?” Ze grinnikte en keek jaloers naar de thermoskan terwijl hij die zo aan zijn lippen zetten en het naar binnen goot. ''Oh daar kom je wel achter, wat heb je daar?'' zei ze tewijl ze de thermos uit zijn handen trok en hij er haast snakkend naar keek. "Wel, dat was mijn koffie.." mompelde hij zachtjes terwijl hij zijn hand uitstak als teken dat ze het terug moest geven.

Heidi

"Being alive is a sign of strength!"

"Ik ga geen trefbal geven hoor, meer gevechtsport enzo sinds het kan gecombineerd worden met het sturen van elementen, leerlingen zijn daar sinds kort razend enthousiast over," Ergens was het schattig hoe enthousiast hij werd van het praten over zijn vak. Ze glimlachte en keek hem aan voor ze zijn thermoskan bleef vast houden en haar handen er aan opwarmde. Erg warm voelde hij niet aan maar ze zag hem terug toen hij zijn hand er naar uit stak. 'Mag ik geen slokje?' Vroeg ze met een pruillipje terwijl ze haar handen in zijn jaszak stak terwijl ze het steeds kouder begon te krijgen.

Ivan hield van zijn vak, dat was een absoluut feit en natuurlijk was hij stiekem van plan wel trefbal te geven sinds het wel een leuk tussendoortje was en het liet je zorgen vergeten eenmaal je op het veld stond, maar het bleef een verrassing en zo ging hij het houden ook nog. "Ik ga geen trefbal geven hoor, meer gevechtsport enzo sinds het kan gecombineerd worden met het sturen van elementen, leerlingen zijn daar sinds kort razend enthousiast over,” sprak hij met een enthousiaste toon terwijl zijn hand door zijn witte haren haalde. Zijn blik ging naar Heidi en hij kreeg zijn koffiekan terug toen hij zijn hand uitstak, langzaam opende hij die weer en bracht hem naar zijn lippen om te drinken. “Mag ik geen slokje?” vroeg ze en Ivan grijnsde lichtjes terwijl hij haar de thermos reikte, maar dan voelde hij de handen die zij in zijn zakken had gestoken, zijn ogen werden kort even kleiner en hij wierp een blik naar Heidi; “Heb jij zelf geen zakken kind?” vroeg hij haar met een geamuseerde grijns terwijl hij zijn hand expres in zijn zak stak, haar handen aanrakend met zijn vingers. Zijn ijsblauwe ogen gingen naar Heidi en hij zette de koffiekan naast hem neer. “Al moet ik toegeven, het is best koud..” zei hij met een korte rilling en liet haar maar gewoon doen, ze leek een interesse in hem te hebben en dat vond hij wel een leuk extraatje.

Ze liet de thermoskan los terwijl hij hem vast greep. Ze grinnikte terwijl haar handen in zijn zakken belandde, ze waren leeg er zat niets in dus ja waarom zou ze ze er uit halen. “Heb jij zelf geen zakken kind?” Noemde hij haar nou echt zo juist een kind genoemd. Ze staarde even teleurgesteld naar beneden meteen haar inkijk ziend. Ze Trok haar shirtje iets omhoog en legde haar handen op haar borsten. 'Mag ik even weten sinds wanneer kinderen zulke hebben?' Haar stem was plagend terwijl ze hem met een grote grijns aankeek. Ze stak haar handen terug in zijn zakken en pakte zijn handen zachtjes vast met haar ijskoude handen. Ze keek recht in zijn ogen, ze smolt bijna, ze hield van die kleur het was hypnotiserend. Ze herpakte zichzelf terwijl hij de kan wegzetten. “Al moet ik toegeven, het is best koud..” Ze knikte en keek naar de korte wolkjes ademzuchten die ze in de lucht creëerde. 'Ik heb het werkelijk nog nooit zo koud gehad' Zei ze bibberend terwijl ze hem aankeek en de knop gewoon om zetten. Ze ging op zijn schoot zitten, het was een korte handelingen want haar benen lagen al over zijn schoot en daar leek hij geen moeite mee te hebben.

Ivan keek naar Heidi toen hij de thermoskan weer te pakken kreeg, hij vond het niet erg dat ze hangerig ging doen, maar er waren nog leerlingen, wat zou hij tegen ze moeten zeggen? Want dit kwam verkeerd over en zo bracht ze ook zijn imago naar beneden, als nu eens iedereen weg was, dan kon hij haar bij haar trekken en dingen doen... Even kon je de ergernis in zijn ogen aflezen en zijn blik ging naar haar handen die opeens in zijn zakken staken. “Heb jij zelf geen zakken kind?” vroeg hij haar met een geamuseerde grijns terwijl hij zijn hand expres in zijn zak stak, haar handen aanrakend met zijn vingers.
'Mag ik even weten sinds wanneer kinderen zulke hebben?' Haar stem was plagend terwijl ze hem met een grote grijns aankeek. Ze stak haar handen terug in zijn zakken en pakte zijn handen zachtjes vast met haar ijskoude handen. “Je bent minderjaardig en borsten beginnen te groeien van je twaalfde, geen geldig argument kind,” zei hij met een lichte grijns. Zijn ijsblauwe ogen gingen naar Heidi en hij zette de koffiekan naast hem neer. “Al moet ik toegeven, het is best koud..” zei hij met een korte rilling. 'Ik heb het werkelijk nog nooit zo koud gehad' Zei ze bibberend terwijl ze hem aankeek en meteen op zijn schoot ging zitten. “Ugh” kreunde hij terwijl hij met een simpele beweging van zijn hand een koepel creëerde waar niemand in kon kijken en hen soort van maskeerde voor de anderen en hij trok haar gezicht dichter zodat zijn lippen de hare raakten, op een ruwe manier, als teken. “Don’t play with me dear, it’ll give us both problems if you do,” zei hij waarschuwend in haar oor met een gevaarlijke ondertoon in zijn stem.

“Je bent minderjaardig en borsten beginnen te groeien van je twaalfde, geen geldig argument kind.” Ze grinnikte en keek even naar beneden haar shirt in en ritste haar jas verder dicht. 'Awh, stop nu met mij een kind noemen, en wie zegt trouwens dat ik minderjarig ben?' Vroeg ze nieuwsgierig hem met een grijnsje aankijkend. Ze volgde met haar ogen de warme koffiekan. “Al moet ik toegeven, het is best koud..” Ze knikte en hield haar handen in zijn jaszakken tot ze opkeek naar de koepel en dichter bij hem werd getrokken. De ruwheid van zijn kus stoorde haar eigenlijk niet zo maar erg enthousiast werd ze er ook niet van. “Don’t play with me dear, it’ll give us both problems if you do,” ze grijnste er enkel van. 'And what if i play with you. In my eyes youre just a toy nothing more, nothing less' Zei ze met een lichte glimlach terwijl ze hem met een onschuldige glimlach aankeek. Hij was ook enkel speelgoed, relaties waren voor losers en watjes die niets met hun leven te doen hadden.

Ivan probeerde haar wat duidelijk te maken sinds ze vol vertrouwen haast haar borsten in zijn gezicht duwde, overduidelijk was dit een teken dat ze interesse had in zijn ogen, dus hij kon zichzelf haast al niet meer inhouden. Verdomme, waarom deed deze student zo tegen hem? Was het duidelijk dat hij een verslaving had? Misschien wel en dat beangstigde hem wel een beetje eigenlijk. Maar hij had nu een koepel rond hen gevormd zodat niemand hen zou zien, dus dat hij eigenlijk gewoon vrij spel had. 'Awh, stop nu met mij een kind noemen, en wie zegt trouwens dat ik minderjarig ben?' zei ze en hij schudde lichtelijk zijn hoofd. “Je bent nog een student, dus er is een grote kans dat jij nog maar vijftien tot zeventien bent,” zei hij met een schouderophaal en zijn blauwe ogen hielden haar strak in de gaten, zich afvragend wat ze van plan was.

“Al moet ik toegeven, het is best koud..” zei hij met een korte rilling. 'Ik heb het werkelijk nog nooit zo koud gehad' Zei ze bibberend terwijl ze hem aankeek en meteen op zijn schoot ging zitten. “Ugh” kreunde hij en hij trok haar gezicht dichter zodat zijn lippen de hare raakten, op een ruwe manier, als teken. “Don’t play with me dear, it’ll give us both problems if you do,” zei hij waarschuwend in haar oor met een gevaarlijke ondertoon in zijn stem. 'And what if i play with you. In my eyes youre just a toy nothing more, nothing less' Zei ze met een lichte glimlach terwijl ze hem met een onschuldige glimlach aankeek. “I’m a toy huh? I might like the idea of a one night stand with you love, I’ll let you remember that night and letting you long for more,” zei hij met een geamuseerde grijns terwijl hij zijn tong langs zijn lippen liet gaan. Met een snel gebaar beet hij op een speelse wijze in haar oor en daarna liet hij zijn blauwe ogen over haar lichaam gaan, alsof hij haar aan het keuren was, om te zien of ze goed speelgoed was voor hem.

Ze legde haar hand tussen zn benen en keek hem met een grijns aan. I’m a toy huh? I might like the idea of a one night stand with you love, I’ll let you remember that night and letting you long for more,” Ze grijnste en drukte haar lippen in zijn nek waarna ze hem aankeek 'Well yeah you're a toy, nothing more nothing less. Who says i want you to have a onenightstand with me?' Zei het roodharige meisje met een grote grijns. 'So gramps lets talk another time while you're not horny as fuck.' Zei ze met een grijnsje terwijl ze zijn geslacht tegen dr hand voelde drukken, ze verplaatste haar handen naar zn wangen en zoende hem zachtjes. 'Let's talk another time gramps' zei ze met een brede grijns die niet van haar lippen te vegen was. Ze greep zn handen en bracht die onder haar shirtje en ze stond op niet veel later en keek om naar hem. 'go Finish yourself' zei ze zacht en gaf hem een knipoog voor ze weg liep van hem met een brede grijns op aar gezicht.

PROFILE MAGICIAN

» Not just coffee?!
» Coffee and cigarettes
» Now this is what we can call living a life [Heidi]
» overslept...[heidi]
» Know that I'm only one step behind [+Heidi]

I need a nap and some coffee [Heidi]

I need a nap and some coffee [Heidi]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen