Now this is what we can call living a life [Heidi]

In het bleke zonnetje zat de jonge zeventienjarige in het gras met een glad boek op haar schoot. In haar rechterhand had ze een mes, meegenomen na haar schrale maaltijd. in haar andere hand had ze het kleine rechthoekige blokje wat haar slachtoffer zou worden. Dextro, het spul dat dezelfde werking had als koffie en hetgeen wat haar toch weer iets van het oude liet lijken. Ze stopte het pakje terug in haar zak en keek neer op het boek. Wellicht was ze niet helemaal wijs aan het doen maar het gewoon opeten had ze niet echt zin in. Ze was nu toch alleen, dus ze kon wel weer een keer iets geks doen. Het zou niet zijn alsof het nu echt de eerste keer was dat ze dit zou doen. Op haar vorige school had ze het ook nog tijdens de les gedaan en niemand had er iets van gezegd. Ze legde het blokje neer en liet de heft van het mes ritmisch erop neerkomen. Ze was wel even bezig maar zodra er geen grote brokjes meer waren en hetgeen wat over was puur poeder was grijnsde ze breed.
Ze keek nog een keer om zich heen en scheurde daarna een stukje papier van haar kladblok. Ze kon zich niet meer herinneren hoe ze ooit op dit idee was gekomen maar er waren een aantal gezichten die meteen opkwamen bij haar. Ze had teveel opgetrokken met de grootste relschoppers van de school en teveel vreemde dingen opgepikt. Maar ze moest toegeven dat haar leven daardoor wel een heel stuk was veranderd. Desondanks haar pijn had ze daar simpelweg niet volledig kunnen genieten van haar nieuwe manier van leven. Ze had constant een deel in haar leven moeten missen was ze nu pas weer terug had gevonden. Maar de prijs was hoog geweest die ze had betaald.
Zuchtend rolde ze het papiertje op en keek er naar, het kon vast geen kwaad om weer eens heel vrolijk en vol energie rond deze school te gaan rennen. Al had ze geen idee hoe dat verder ging uitpakken, haar vroegere gewoonte om zomaar te strippen had zich gekalmeerd en ze wist niet of dat nu weer terug zou komen. Niet dat het al teveel zou uitmaken, het was een deel van haar zelf. Een deel waarmee ze zoveel mensen had gechoqueerd in de loop van de tijd. Een glimlach ontstond bij de herinnering van de eerste keer dat haar dat gebeurde na een les toen ze hulp had gevraagd aan een klasgenoot. Zelfs toen had ze niet geweten dat ze zo hals over kop verliefd zou worden op hem en dat die situatie haar zo slecht had kunnen afbreken. Maar ze had echt zielsveel van hem gehouden en nog altijd brak het haar hart als ze aan hem dacht.
Ze schudde haar hoofd om het weer uit haar gedachtes te zetten en boog zich voorover naar haar boek, maar bedacht zich. Nog een keer verspreidde ze het poeder over de kaft van haar boek om vervolgens voor een laatste keer te checken of er iemand in de buurt was die haar kon zien. Voor zover haar zich ging zag ze niemand en boog zich opnieuw naar voren om zo haar net vermalen dextroblokje op te snuiven en te grinniken zodra het toch lichtelijk brandde. Zonder op te kijken liet ze het opgerolde papiertje nog een keer over haar boek gaan om een tweede lading naar haar hersens te laten schieten.

Heidi, just Heidi;

If I'm fighting for those I love, I care not what happens to this body.

Nu Sarah hier weer was voelde ze zich op haar gemak, ze had meteen wat 'groente' gehaald om het te vieren. Het was wat te vroeg om hier een drankje op te doen. Gewapend met een joint en twee bekers koffie liep ze te zoeken door de gangen richting buiten. Ze had de gehele school doorzocht naar haar zusje, ze had zo lang gezocht dat de koffie inmiddels op drinktemperatuur was gekomen. Zeker nu haar zusje er zo slecht uitzag besloot ze maar te gaan blowen met haar, dat wekte altijd wel de honger na een tijdje, ze had haar tas vol gepropt met zakjes snoep.
Haar vrolijke glimlach op haar lippen liet haar gehele houding opbeuren, ze was steeds gelukkiger aan het woorden op school, ze had de vriendschap met Drake voor een stukje bij beetje terug. De zon die haar rode lokken verwarmde, stond feller dan je hem zou verwachtten. Ze genoot er van, haar gehele houding was vrolijker geworden na alles. Zelfs na Zean, zelfs na de ruzie met Drake maar vooral omdat ze Sarah hier had.
Ze zag de bekende blauwe lokken en liep naar haar toe en pakte haar papiertje af. 'Foei mevrouwtje de Payens' Zei ze plagend en zakte naast haar neer en gaf haar de twee bekers koffie en kneep een neusgat dicht en snoof een lijntje op zonder te weten wat het was. Ze hoestte kort en keek Sarah met een vage blik aan. 'Ik denk jij zit aan de cocaïne is het fucking dextro.' Het zei al genoeg dat ze het gevoel van dextro in haar neus kende. Ze opende haar tas en gooide de snoepzakjes uit de tas en gooide het zakje op haar boek en de rest van de spullen om te draaien.
Langzaam en zonder enkele moeite begon de roodharige dame te draaien en gaf haar zusje de eerste en begon aan de tweede die ze vervolgens tussen haar lippen stak en aanstak en Sarah de aansteker gaf en de beker met koffie van zichzelf terug nam. 'Extra suiker zoals je het lekker vind' Zei ze met een glimlach.

De rush die over haar heen kwam zodra de druivensuiker zijn werk begon te doen rees langzaam bij haar op, maar een iets te bekende stem deed haar opschrikken. Met een opgetrokken wenkbrauw keek ze op naar haar zus. ''Whut?'' Vroeg ze maar wilde tegensputteren zodra haar zus haar papiertje afpakte. Zonder een woord te zeggen keek ze toe hoe haar zus ook toesloeg op haar mooie gemalen goedje. Ze schoot in de lach bij de opmerking van haar zus en rolde met haar ogen. ''Wat als het wel coke was?'' Vroeg ze droogjes maar grijnsde weer breed zoor ze zich uitrekte. ''Ik bedoel de koffie hier is vaak niet te zuipen.'' Bromde ze en begon met haar tenen te wiebelen maar ze ging zelf niet verder over het feit dat zij wist dat het dextro was. Ergens verbaasde het Sarah absoluut niet dat haar zus dat wist, ze had wel ergere dingen verwacht. Haar zus was nooit de braafste geweest, in tegenstelling tot haar. Sarah had zich tot op een paar maanden geleden voorbeeldig gedragen en niks van haar zus overgenomen, maar nu werd het toch echt duidelijk dat zelfs zij teveel streken begon uit te halen die niet helemaal klopte. Ze keek met glinsterende oogjes naar het snoep en grijnsde breed, suiker en groentes, wat was haar zus van plan met haar te doen. ''Maar geef toe, dextro is gewoon lekker.'' Zei ze nog en rekte zich uit voor ze toekeek hoe haar zus te werk ging.
Zonder te twijfelen nam ze aan wat haar aangeboden werd en grijnsde breed. Dit ging echt een dag worden voor in de geschiedenisboeken. Sowieso was het al nooit goed geweest voor Sarah om ook maar iets te gebruiken dat invloed zou kunnen hebben maar een combinatie van meerdere en zelfs zij wist niet wat er kon gaan gebeuren. Ze pakte de aansteker en stak hem zonder moeite op, hopend dat er niet teveel vragen over vielen. Ze hadden namelijk al genoeg drama gehad met zijn tweeën in een te korte tijd. Haar lippen krulde weer om tot een enorme grijns terwijl ze langzaam de rook uitblies. ''Now that is perfection.'' Antwoordde ze en knipoogde naar haar voor ze een enorme slok nam en zich languit in het gras liet zakken. De beker zette ze naast zich neer en staarde naar de lucht. ''Heb je trouwens nog wat meegemaakt vandaag?'' Vroeg ze droogjes en grinnikte zacht.

PROFILE MAGICIAN

» Life is pain, life's not fair
» I need a nap and some coffee [Heidi]
» Living in a happy world..
» They say all teenagers scare the living shit out of me
» Looking for something? [+Heidi]

Now this is what we can call living a life [Heidi]

Now this is what we can call living a life [Heidi]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen