Hij trok de kraag van zijn jas iets omhoog en keek nadenkend rond terwijl hij regelmatig door bleef lopen zonder in te houden. Hij liep nu voorbij de mensen die hij er het vreemdst uit vond zien. Kailee hoorde dat ze wat zeiden tegen elkaar over hem vragen of ze hem tegen zouden houden en de blauwharige jongen versnelde zijn pas snel wat om dat te voorkomen. Tegengehouden worden en dan veel te duur iets moeten kopen om heelhuids terug te keren naar de academie, nee bedankt. Hij wreef zijn haar uit zijn gezicht en liep nog minumum tien meter door voor hij stil bleef staan en keek naar wat er te kopen viel. Deze buurt paste wel bij hem maar terwijl bleef hij hier liever toch een eind vandaan. Je kon er dan wel opgelicht worden maar er waren ook illigale dingen te koop. Er viel altijd wel alcohol te kopen, ook al was je geen achttien, en dat zorgde ervoor dat Kailee walgde van deze plek. Niet dat hij zo volgens de regeltjes leefde, maar hij vond het walgelijk als minderjarigen aan alcohol konden komen. Daar gingen problemen van komen, hij voelde het. Hij schudde het van zich af en liep verder. Waarom vond hij niets als hij eens naar de zwarte markt ging? Geërgerd draaide hij zich om en zocht rond naar iemand die hij op geld kon vragen. Hij moest lenen want hij had in het begin van de markt iets gzien wat hij wou hebben maar de verkoper wou niet lager gaan dan een bepaald bedrag en Kai kwam er te kort voor. Het was een schrijfveer en hij snapte niet wat het op de zwarte markt deed maar hij wou het kopen voor zijn moeder. Hij wist hoe erg ze hield van schrijven en een schrijfveer zou haal erg gelukkig maken. De blauwharige jongeman zag een meisje lopen en hield haar tegen met een glimlach op zijn gezicht en een licht nerveuze trek om zijn mond. "Kan ik geld lenen, alsjeblieft?" vroeg hij rechtuit aan haar. "Maar vijf euro, en ik betaal het je honderd procent zeker terug." Hij keek haar even intrigerend aan. "Als je het me wilt lenen en je je gegevens opschrijft, dan kom ik je het deze week nog brengen." Kailee hield zijn hoofd even schuin en glimlachte nog een keer. Hij moest en zou geld lenen van iemand, desnoods een ander persoon dan haar, want hij had die schrijfveer nodig.

OOC: Voor Roselle c:

Natuurlijk had hij weer direct pech want het meisje dat hij aangesproken had op de zwarte markt leek hem al niet te vertrouwen. Oké, hij kon het haar niet kwalijk nemen. Zelf zou hij ook geen kerel vertrouwen die met een blauw kapsel op een vreemde plek komt vragen om geld. Toen hij erbij nadacht had hij precies Roodkapje aangesproken. Ze had haar rode capuchon over haar hoofd getrokken. Ze zag hem toch niet als de grote, boze wolf, huh? 'Ik ken je niet eens,'  reageerde het meisje toen hij haar vroeg om geld te lenen en Kai knipperde met zijn ogen omdat hi in gedachten weg gezonken was. Hij schokschouderde en knikte. Ze kende hem inderdaad niet, maar hij had echt gewoon vijf euro nodig. Kai ging verder en zei dat het maar vijf euro was. 'Mensen zijn geboren leugenaars, en dat weet jij vast ook!' riep ze. "Je moet niet roepen", zei hij rustig. "En dat weet ik, maar zie ik er uit alsof ik zou liegen?" Domme vraag, Kai, dacht hij. Maar hij zou niet zomaar geld stelen. Hij zou zeker geen vijf euro stelen. Als hij al iets stal was dat wel wat waardevoller dan vijf euro. 'Ik denk dat ik eerder jou gegevens beter op kan schrijven, sinds jij degene bent die geld wil lenen, wie zegt dat ik jou op je woord kan vertrouwen.' Ze had gelijk. "Daar had ik nog niet aan gedacht, maar dat klinkt inderdaad als een beter idee. Want dat ik zeg dat je me op mijn woord kan vertrouwen betekent vast niets voor je." Hij had wel bewondering voor dit meisje. Ze zag er jonger uit dan hem maar ze was duidelijk wel slimmer dan Kai. Daar had hij geen probleem mee met dat te bekennen. Hij wist net zo goed als alle andere mensen dat hij geen studiebol was en dat hij liever probeerde te slapen dan leren. "Kailee Rietz, Starshine Academy, Air magicians floor, kamer 16", zei hij en keek het meisje voor hem aan. "Nog gegevens nodig?" Hij wachtte even voor hij verder ging. "En als je er voor vreest dat ik moet bijpassen om iets illigaals te kopen, dat is niet het geval. Ik wil gewoon echt graag iets kopen voor mijn moeder en ik heb net niet genoeg geld om het te betalen." Hij wreef over zijn nek en keek even opzij naar twee kerels die tegen een muur hingen en hem in het oog hielden. Wat moesten ze van hem? Hij huiverde licht en keek terug naar het jongere meisje. "Schrijfveren zijn legaal, voor zover ik weet", eindigde hij en liet haar nu terug aan het woord. Als ze nu niets te zeggen had dan wist Kai het ook niet. En als ze hem geen geld wou lenen danzou hij of met lege handen naar huis gaan of met een gestolen schrijfveer. En dat laatste probeerde hij te vermijden.

Hij zei dat ze niet hoefde te roepen maar dat leek Roodkapje niet uit te maken. 'En dat bepaal jij!' zei ze. Wauw, wat had hij nu weer mis gedaan? Hij kreeg zo genoeg van mensen die zich voor niets helemaal kwaad maakten. oen ze zei dat mensen logen zei hij dat hij dat wist en hij vroeg of hij er dan uit zag of hij zou liegen, wat een idiote vraag was met zijn extravagant uiterlijk. 'Ik ken je niet eens,' zei ze. Kailee zuchtte en wreef over zijn voorhoofd. God, waarom deed dit kind nu niet gewoon wat hij vroeg? 'Dus hoe zou ik moeten weten of jij je aan je woorden houdt!' "Niet he, maar ik ben te vertrouwen want ik wéét hoe rot het is om belogen te worden!" riep kai terug naar haar voor hij pissig met zijn ogen rolde en haar vervolgens iets rustiger aankeek. 'Dat zie je goed, het betekend echt helemaal niets voor me!' Hij haalde diep adem en knikte maar gaf toen zijn gegevens op die het meisje opschreef. Hij vroeg of ze nog meer gegevens nodig had maar dat moest ze blijkbaar niet. Toen hij haar zei dat hij niets illigaals zou kopen met het geld leek hij weer wat verkeerd gezegd te hebben. 'Dat zijn niet mijn zaken, en niet mijn problemen. Het enige probleem dat ik nu heb is dat jij hier bent begrepen!' Hij keek naar zijn schoenen en haalde een keer diep adem. 'Oh, en ik zie dat jij een paar van je vrienden hebt meegenomen!' "Ben je gek, wat ben je aan het doen?" vroeg hij en hield haar net niet tegen. Hij kende deze jongens niet maar ze leken hem niet te vertrouwen. Hij dacht haar over te halen hem ged te geven en de jongens alleen te laten door te zeggen dat schrifveren legaal zijn maar ze negeerde hem gewoon. Ze zette haar kap weer op en de jongens kwamen hun richting uit. Fantastisch. Het meisje zwaaide naar de twee en Kai had haar bijna aan tik willen geven. Was ze achterlijk? Hij zuchte nog een keer en stroopte vervolgens zijn mouwen op. Hij ging voor de twee kerels staan. "We hebben geen zin in problemen, mannen." Ze begonnen te lachen en één van hen haalde uit met zijn vuist naar Kai's gezicht. Met een kwade glans in zijn ogen ontweek hij de vuist en greep die vast. Hij trok de kerel tot aan zijn schouder over zijn eigen schouder heen en gritste terwijl in diens achterzak naar zijn portefeuille. "Niet zo beginnen", mopperde hij en sloeg met alle kracht die hij had in de buik van de jongeman. Hij draaide zich om en keek richting het meisje. "Ik heb je geld al niet meer nodig", zei hij met een slecht humeur en haalde geld uit de portefeuille die hij daarna naar de jongen terug gooide. Jammer genoeg voor de blauwharige jongen was hij helemaal vergeten dat er nog een tweede kerel was. Toen hij diens handen op zijn borstkas voelde en zijn armen onder zijn eigen armen door wist hij dat hij pijn ging lijden voor het pijn doen van de vriend van de kerel. Voor Kai zich kon verweren voelde hij hoe er kracht werd uitgeoefend op zijn borstkas. Met een 'unff' zakte hij door zijn knieën en bleef even zitten om terug lucht te krijgen. Veel tijd was er echter niet want de jongen wou uithalen met zijn voet. Kailee greep zijn been en vloerde hem. "Heb je zin om zijn smoel te bewerken?" vroeg hij en keek op naar Roodkapje. Hij glimlachte even om zijn woede te verbergen en hoopte dat zij hem wat zou helpen want tegen de tijd dat hij in zijn eentje deze onveilig gemaakt had was de ander vst alweer bijgekomen.

OOC: Niet zo lang als de jouwe, hoop dat je er toch wat mee kan~

Toen hij haar vroeg of ze zin had om het gezicht van de man te bewerken knikte Roodkapje meteen waardoor er dit keer wel een echte glimlach op zijn gezicht verscheen. Goed, ze was dus al geen trutterig type dat liever haar handen proper hield. Dat had hij even gedacht toen ze zo bleek geworden was maar ondertussen begreep hij dat het een truc was om de jongens om de tuin te leiden. De blauwharige jongen keek naar haar toen ze wat riep. 'Met plezier!' Ze rende op de jongeman af en met een vuistslag raakte ze zijn neus. Kailee hoorde gekraak en zag dat de neus van de kerel was gaan bloeden. Hij trok zijn lip aan één kant op en kneep zijn oog een beetje dicht want hij kon zich inbeelden hoe veel pijn dat moest doen. Zijn neus was nog nooit gebroken geweest maar hij had er wel al eens een klap op gehad en hij kon verzekeren dat dat heel erg veel pijn deed. De man greep naar zijn neus en het meisje gaf hem nog een paar stompen in zijn buik. 'Tja, misschien moet ik niet zo veel praten, enkel denk ik wel dat het slimmer was geweest ons niet uit te kiezen.' Kai was opgestaan om de andere jongen op afstand te houden en met een lach keek hij over zijn schouder naar het meisje terwijl hij zijn handen terug tot vuisten balde. Hij merkte net op tijd op dat de kerel naar zijn enkel dook en Kai deed zijn voet wat naar achter om in zijn gezicht te trappen toen hij in de buurt kwam van zijn voet. Hij raakte hem op zijn kaak en de lastpost rolde op zijn rug en hield een hand tegen zijn kaak. Luid vloekend bleef hij liggen en spuwde een klodder speeksel met bloed opzij. Toen hij een tik op de grond hoorde bij de tweede keer dat hij spuwde zag Kailee dat er een tand bij zat. Oh, wel, dat was vast ook niet iets dat de jongen heel erg gelukkig maakte. De onbekende stond nu op en keek Kai nog kwader aan dan eerst. "Ik weet niet wat je gaat doen, maar als je me wilt helpen zou dat leuk zijn, Roodkapje", zei hij terwijl hij onder de uitgestoken armen van de kerel dook om achter hem terecht te komen. Hij duwde zijn armen onder zijn door en liet zijn onderarmen over zijn schouders heen terug richtig zijn eigen schouders komen om zijn handen in de kerel zijn nek te leggen. Zo probeerde Kai hem in een houdgreep te houden, maar doordat hij de laatste tijd minder at en wat zwakjes geworden was was zijn kracht niet optimaal en viel hij samen met de jongeman de grond op. Kai pufte toen het gewicht van de kerel op hem lag. Hij probeerde hem om gerold te krijgen maar dat lukte niet. "Mep 'm in zijn maag", pufte hij en kneep zijn ogen dicht. "Of trap h'm tussen zijn benen", grimaste hij vervolgens. "Als je dat doet, wees dan zeker dat je niet mist en mij trapt."

Gelukkig duurde het niet lang voor Roodkapje ook effectief deed wat hij vroeg. Ze trapte de kerel in zijn maag waardoor die omrolde. Kai krabbelde wat achteruit en zag hoe het meisje in de kerel zijn zij trapte. Goed, ze was hier beter in dan dat hij verwacht had. Hij gaf haar een tip, hij zei dat ze tussen de jongeman zijn benen moest trappen, maar dat ze niet mocht missen en hem trappen. 'Laten we opschieten, voordat mensen opvalt dat we deze twee kerels een lesje hebben geleerd. Ik denk niet dat iedereen dat als iets positiefs ziet, en eerlijk gezegd heb ik geen zin in problemen.' Hij schokschouderde en krabbelde overeind. Met een gepijnigde grimas klopte hij stof van zijn broek af. De gebrokenneusman stond ondertussen ook al weer op en deed een paar stappen hun richting uit. Waarom kon hij niet gewoon blijven liggen? Hij had een gebroken neus, hij zou moeten blijven liggen! Roodkapje liep naar de man toe met haar handen in haar zij. Kai moest haar nu wel bewonderen. Zelfs al had de man een gebroken neus, hij zou haar nog steeds kunnen raken als hij echt wou. 'Als ik jou was, zou ik opdonderen.' Stoere woorden voor een kleine meid. Hij dacht niet dat de kerel haar serieus zou nemen maar blijkbaar luisterde hij toch wel. 'Tenzij je natuurlijk nog eens gevloerd wil worden door een meisje.' Kai stond in stilte naast haar maar keek opzij toen hij een man de hoek om zag komen. 'Opschieten, Blue, er komt iemand aan.' Blue. Wel, dat kreeg je er vast van als je iemand een bijnaam gaf. Dan kreeg je er eentje terug. "Blue? Origineel, ik had Smurf verwacht", zei hij en draaide zich toen om. Het probleem met de kerel was opgelost dus of Roodkapje hem nu achterna kwam of niet, het maakte hem niet erg veel meer uit. De jongeman begon weg te wandelen van de mensen achter zich en zette zijn kap weer op zijn hoofd. Kai duwde zijn handen in zijn zakken en liep rustig verder. Hij verdween om een hoek en zijn vingertoppen raakten het briefgeld in zijn zak aan. Nu ging hij de schrijfveer kopen. Hij zag de kraam in zicht komen en hij versnelde zijn pas even. Hij vroeg zich af of het meisje hem achterna gelopen was of niet. Ze had er niet echt een reden tot nu hij geld van een ander genomen had. Kailee pikte de veer op en gaf het geld aan de kerel van de kraam. "Je bent toch niet op illigale wijze aan dat geld gekomen, huh?" vroeg de dikke man met zijn zwarte tand. "Alsof u dat wat doet", beet hij de man toe en draaide zich om met de veer in zijn handen. Die was mooi voor zijn moeder.

OOC: Hoop dat je er iets mee kan T-T

Hij had zijn handen in zijn zakken gestoken en voelde het geld in zijn zak. Hij keek rond en vond het kraampje waar hij de veer had zien liggen. Kai versnelde zijn pas en liep naar de kraam toe, waar hij de veer opnam en de verkoper wou betalen. "Je bent toch niet op illigale wijze aan dat geld gekomen, huh?" vroeg de dikke man. Kai keek hem aan en merkte op dat hij een zwarte tand had. Hij zag er vreselijk uit. Het perfecte type voor op een zwarte markt. "Alsof u dat wat doet", beet hij de man toe en zag dat Roodkapje weer naast hem was komen staan. Waar was zij zo plots vandaan gekomen? 'Nee, hij heeft geld van mij geleend.' Ze tikte hem aan, en hij merkte dat wel, maar toch maakte hij een afkeurend 'tss'-geluid. Toch knikte hij netjes. "Inderdaad, zij is m'n zusje en ik mocht het van haar lenen", zei hij en sloeg met een glimlach op zijn gezicht een arm om haar schouders heen. Hij haatte aanraking met onbekenden, maar hij moest wel. Hij haalde zijn arm al gauw terug rond haar schouders uit omdat hij vond dat het toneel er echt genoeg uit gezien had. 'Ik verwacht het morgen terug, Smurf', zei het meisje en draaide zich om. "Natuurlijk", reageerde hij en borg de veer veilig op waarna hij zich ook omdraaide.

"Ik zie je thu-", begon hij, maar kapte zijn zin af. Hij wou zeggen 'ik zie je thuis wel' want dat zou logisch zijn als ze broer en zus waren, maar hij hield zijn mond toen hij de kerel met de gebroken neus het meisje een klap zag geven. Lang genoeg gedaan alsof ze familie waren. Hij had geen idee wie ze was, maar ze werd geraakt door een kerel die er ouders uitzag dan Kai zelf, dus dan kon hij dat niet gewoon negeren, toch? De kerel liep op de man af die Roodkapje geraakt had, en zorgde dat hij hem van achteren kon benaderen. Hij wrong zijn armen onder de oksels van de man door en zette de palm van zijn handen tegen de zijkant van de mans hoofd. Hard trok Kai achteruit en verloor net zelf niet zijn evenwicht. De kerel viel op de grond, en Kailee kon nu om hem heen lopen naar het meisje toe. "Ben je oké?" vroeg hij, licht bezorgd, voor hij weer een blik op de man wierp. "We moeten van hem af." Zonder te wachten tilde hij Roodkapje op en en liep een paar straten met haar door, tot ze in een verlaten steeg waren. Hij zette haar neer tegen de muur en hurkte bij haar. "Heeft hij je veel pijn gedaan?" Hij fronste en haalde een hand door zijn haar.

OOC: Sorry voor de laatheid~ Hoop dat je het niet erg vindt dat Kai haar opgetild heeft^^

De kerel liep op de man af die Roodkapje geraakt had, en zorgde dat hij hem van achteren kon benaderen. Hij wrong zijn armen onder de oksels van de man door en zette de palm van zijn handen tegen de zijkant van de mans hoofd. Hard trok Kai achteruit en verloor net zelf niet zijn evenwicht. De kerel viel op de grond, en Kailee kon nu om hem heen lopen naar het meisje toe. "Ben je oké?" vroeg hij, licht bezorgd, voor hij weer een blik op de man wierp. "We moeten van hem af." Zonder te wachten tilde hij Roodkapje op en en liep een paar straten met haar door, tot ze in een verlaten steeg waren. Hij zette haar neer tegen de muur en hurkte bij haar. "Heeft hij je veel pijn gedaan?" Hij fronste en haalde een hand door zijn haar. 'Het gaat nog, mijn rib steekt', mompelde ze. Ze had duidelijk meer pijn dan ze wou laten zien, en Kai beet op zijn onderlip. 'Weet je zeker dat we van ze af zijn?' vroeg Roodkapje. De kerel keek over zijn schouder en haalde met tegenzin een beetje een schouder op. Hij had geen idee of ze van hem af waren. 'Misschien hadden we ze toch niet moeten aanpakken.' Hij keek haar terug aan. "Het wad dom van je om tegen hen te beginnen ja", reageerde hij erop, licht verwijtend. 'Enkel leken ze jou al een poosje te volgen, heb je enig idee waarom? Heb je ze bij het kraampje gezien waar je de veer van kocht?' Hij dacht na en slaakte toen een diepe zucht. "Ik heb geen idee wie ze zijn, maar er is inderdaad een kans dat ze me volgen", zei hij. "Ik heb al af en toe wat gestolen of wat illigaals gedaan, dus de kans dat mijn 'vrienden' hun maatjes achter me aan sturen is er wel." Hij ging zitten op de koude straatstenen en huiverde even. Deels door de frisheid van de steeg, maar ook door het feit dat hij achtervolgd werd door kerels. "Ik denk dat we nu wel veilig zijn, en anders moet ik maar doen alsof ik dood ga of zo." Hij wreef door zijn ogen. "En we moeten jou naar iemand krijgen die hulp kan bieden, Roodkapje", besloot hij toen, fronsend. "Het lijkt niet alsof je erg veel geluk hebt met die rib van je." Hij wou weer opstaan toen er een schaduw over hem heen kwam. Voorzichtig keek Kai op, en hij zag dat de kerel er weer stond. "Kailee, je bent moeilijk aan het doen", zei hij. De blauwharige jongen ging rechtstaan en hield zijn vuisten voor zijn borst, de rechter iets voor de linker. "Ik weet niet eens wie je bent", zei hij. Dat was ook echt zo, en hij was nu een beetje bang aan het worden. Hij bleef maar achtervolgd worden, en dat vond hij zeker niet leuk. Hij stuurde een blik naar Roselle op de grond, en keek van haar naar zijn tas, hopend dat ze dat zag. In zijn tas stak vast wel iets dat ze kon gebruiken om hem te doen struikelen. Desnoods gebruikte ze zijn zakmes om het in de man zijn been te steken, het maakte hem niet uit, hij wou hier enkel levend uitkomen. Kai besloot dat het wel een goed idee was door zo kort bij de man te gaan staan dat die zijn armen nog meer kon gebruiken. Nu moest hij enkel oppassen voor knietjes en kopstoten. Zelfs kon hij zijn hand nog gebruiken, en hij sloeg hard op het oor van de man. Jammer genoeg haalde dat niet veel uit. "Alsjeblie-hieft", zei hij ongeduldig naar Roodkapje. Hij had haar hulp nu echt nodig.

"Het was dom van je om tegen hen te beginnen ja", reageerde hij erop, licht verwijtend. 'Enkel leken ze jou al een poosje te volgen, heb je enig idee waarom? Heb je ze bij het kraampje gezien waar je de veer van kocht?' Hij dacht na en slaakte toen een diepe zucht. "Ik heb geen idee wie ze zijn, maar er is inderdaad een kans dat ze me volgen", zei hij. "Ik heb al af en toe wat gestolen of wat illigaals gedaan, dus de kans dat mijn 'vrienden' hun maatjes achter me aan sturen is er wel." Hij wreef door zijn ogen. "En we moeten jou naar iemand krijgen die hulp kan bieden, Roodkapje", besloot hij toen, fronsend. "Het lijkt niet alsof je erg veel geluk hebt met die rib van je." Hij wou weer opstaan toen er een schaduw over hem heen kwam. Voorzichtig keek Kai op, en hij zag dat de kerel er weer stond. "Kailee, je bent moeilijk aan het doen", zei hij. De blauwharige jongen ging rechtstaan en hield zijn vuisten voor zijn borst, de rechter iets voor de linker. "Ik weet niet eens wie je bent", zei hij. Dat was ook echt zo, en hij was nu een beetje bang aan het worden. Hij bleef maar achtervolgd worden, en dat vond hij zeker niet leuk. Hij stuurde een blik naar Roselle op de grond, en keek van haar naar zijn tas, hopend dat ze dat zag. In zijn tas stak vast wel iets dat ze kon gebruiken om hem te doen struikelen. Desnoods gebruikte ze zijn zakmes om het in de man zijn been te steken, het maakte hem niet uit, hij wou hier enkel levend uitkomen. Kai besloot dat het wel een goed idee was door zo kort bij de man te gaan staan dat die zijn armen nog meer kon gebruiken. Nu moest hij enkel oppassen voor knietjes en kopstoten. Zelfs kon hij zijn hand nog gebruiken, en hij sloeg hard op het oor van de man. Jammer genoeg haalde dat niet veel uit. "Alsjeblie-hieft", zei hij ongeduldig naar Roodkapje. Hij had haar hulp nu echt nodig. De man leek verbaasd. "Smeek je nu voor je leven?" vroeg de man. Hij zag dat Roselle naar voor boog en hij voelde de pijn in haar plaats. Hj trok een meelevend gezicht en keek toen naar de man. "Eh", zei hij, om tijd te rekken. Roselle mepte tegen de man zijn been met Kai's zakmes, en hij vond het een beetje jammer dat ze het niet open gedaan had en het in zijn knieholte gestoken had, dan waren ze sowieso van hem af. De man raakte uit balans en Kai stampte zo hard hij kon tegen zijn andere been. De man viel op de grond en Kai stampte nogmaals, deze keer hard in zijn maag. Hij doorzocht de kerel zijn zakken en vond handboeien. Handboeien? Jezus, hij wou niet weten wat deze kerel van plan was. Hij keek rond en zag een grote, stalen, zware vuilbak staan. Kai trok de man op en duwde hem tegen de muur op. Hij sloeg de handboeien om de kerel zijn pols en rond het handvat van de vuilbak. Zo'n vuilbak waar meer dan 500 liter in ging was te zwaar om te verplaatsen, toch? De sleutels van de handboeien liet hij in een afvoerputje vallen. "Bye bye", zei hij en zwaaide met een vrolijke lach naar de man. Hij ging zijn zakmes oprapen en deed de rugzak op zijn rug. Toen liep hij naar Roodkapje toe en tilde haar weer voorzichtig op. Hij hield één arm onder haar knieholtes en de andere achter haar rug. "Moet ik je naar de ziekenzaal brengen?" vroeg hij een beetje twijfelend. Hij had werkelijk geen idee wat hij moest doen met iemand die last had van haar ribben.

OOC: Sorry voor de copy-paste~ Hoop dat je er wat mee kan^^

Hij was haar heel dankbaar voor de hulp. Hij was haar heel dankbaar voor het uit balans brengen van de man, want Kai had even gedacht dat hij zijn moordenaar gevonden had. Hij had de man zijn zakken doorzocht toen die op de grond lag, kermend van de pijn. Hij vond handboeien in zijn zak en Kai probeerde niet te denken waarvoor hij die nodig zou hebben. Hij zou ze in ieder geval gebruiken om hem aan een grote vuilniscontainer vast te maken. Hij liet de sleutels in een afvoerputje vallen. "Bye bye", lachte hij met een zwaai naar de man. Hij ging zijn zakmes oprapen en deed de rugzak op zijn rug. Toen liep hij naar Roodkapje toe en tilde haar weer voorzichtig op. "Moet ik je naar de ziekenzaal brengen?" vroeg hij haar. Even bleef antwoord uit en hij dacht dat ze misschien bewusteloos geworden was, of dat ze zelf niet zeker wist of ze dat een goed idee vond. 'Eh, krijgen we dan niet behoorlijk wat vragen op ons af gevuurd?' Ze gaf dan toch nog antwoord, en Kai beet even op zijn onderlip. Ze had gelijk. "Maar het is niet dat wij er wat aan konden doen dat ze ons aanvielen", reageerde hij. 'We weten niet wat de kerels verder nog van plan zijn..' hoorde hij haar murmelen. "Wel, die ene gaat niets meer doen want die zit vast in die steeg, en de politie vindt hem wel als ze het 'vieze' volk van de zwarte park af komen halen, en die andere... Ik denk dat die het al opgegeven heeft om ons nog wat te doen." Hij keek even over zijn schouder heen en keek toen weer naar Roselle. "Als je ribben gekneusd of gebroken zijn kan je toch best naar de ziekenzaal, denk ik," verzuchtte hij, "Want anders ga je nog last hebben. En ze hebben er medicatie die je pijn kan verzachten." Hij begon de steeg uit te lopen, en besloot dat ze bij de zwarte markt vandaan moesten. Als ze in het centrum van Oak's Field kwamen zouden ze al een stuk veiliger zijn, ook al waren ze nu ook al veilig. Die kerels kwamen niet meer terug. Kailee probeerde zo voorzichtig mogelijk te lopen zodat hij haar geen pijn zou doen aan haar ribben.

Hij bleef in het midden van het pleintje staan en negeerde de nieuwsgierige blikken van andere mensen die naar hem en Roselle keken. Alsof ze nog nooit iemand een kleiner meisje hadden zien dragen. "Maar ik breng je alleen naar de ziekenzaal als je het daar mee eens bent. Ik heb geen zin om later te horen dat ik iemand gedwongen heb te doen wat die niet wou." Hij keek haar aan en hij bedoelde de zin ook helemaal niet kortaf, maar het zou weer typisch zijn dat hij de schuld kreeg van mensen dwingen. De verpleegsters in de ziekenzaal leken hem nooit echt te mogen. Kai knipperde met zijn ogen. "En je moet echt niet vrezen dat ze het niet begrijpen, als we zeggen dat we aangevallen zijn door iemand geloven ze ons wel, hoor."

OOC: Opnieuw, gecondoleerd <3