Rooster ophalen.

Alwir had een beetje verloren rond gelopen. De school was toch nog behoorlijk groot en hij was ongeveer wel drie keer fout gelopen. Maar nu stond hij dan voor de deur van het kantoor. Hij had genoeg gehoord om te weten hoe hij met mannen als Savador om moest gaan. Maar jammerlijk genoeg ook dat hij hem hoe dan ook onverbiddelijk zou haten. Alleen om het feit dat hij Norwoods broer was. Voor de zekerheid verstopte hij zijn ketting met het symbool van zijn rang en het symbool van de beweging zelf onder zijn shirt. Reywa had hij maar op de etage achtergelaten. Die had het toch niet gered want die had zich tegoed gedaan aan alle insecten buiten. Dus lag voor pampus op zijn bed uit te rusten. Alwir rechtte zijn rug en klopte kalm drie keer op de deur. Hij hoopte maar dat Savador in zijn kantoor was. Anders stond hij hier voor niks. Nou, misschien niet helemaal voor niks. Als Savador er niet was kon hij altijd even stiekem in Savadors kantoor gaan snuffelen. Savador zou hem toch wel haten dus het maakte dan niks uit als hij gepakt werd.

De flinke stapels papieren bestaande uit nakijkwerk en administratieve zaken, bewogen zacht mee op de zachte bries die door het kantoor ging, evenals de verduisterende gordijnen. Het raam stond open, maar alles was zorgvuldig afgesloten om één enkel greintje daglicht al buiten te sluiten. Savador lag zelf languit op zijn bed dat nu al een tijd lang in zijn kantoor stond, zijn ogen gesloten. Hij genoot van de rust en de stilte en van het glas rode wijn dat hij in een hand hield. Met zijn andere aaide hij zijn slang, die zijn lange lijf op de buik van zijn meester had opgerold, met langzame streken over zijn paarsachtige schubben. Fijn om de taak als schoolhoofd te hebben. Het was een onmenselijk drukke baan, maar achteraf verdiende je je rust net zo goed weer terug. Het was daarom ook dat hij een norse blik op de deur wierp toen er driemaal op de deur werd geklopt. Hij haatte het gestoord te worden in momenten wanneer hij wat tijd voor zichzelf nam. 'Wat nu weer!' snauwde hij de persoon, wie het dan ook mocht zijn, achter de deur onhartelijk toe. Hij slaakte een zachte zucht en legde zijn hoofd even te rusten op het kussen voor hij zich weer oprichtte en naar de deur keek. 'Binnen,' kondigde Savador daarna op een wat neutralere toon aan.

Alwir wachtte geduldig op een stem of juist geen stem die aangaf dat hij door kon lopen. Hij voelde lichte teleurstelling toen hij een snauwde stem hoorde. Jammer, Savador was in zijn kantoor. Dat betekende voor nu geen speurwerk. Hij drukte de klink van de deur omlaag en duwde de deur open. ''Uhm....pardon'' begon hij kalm. Zijn ogen moesten erg wennen aan het donker maar hij kon wel een gestalte en een bed in het kantoor onderscheiden. ''Het spijt me u te moeten storen maar ik kwam mijn rooster ophalen Master'' sprak Alwir rustig. Nergens was aan af te leiden met welke bedoelingen hij naar Starshine was gekomen. Alwir zette zijn bril even af en maakte de glazen schoon met de punt van zijn shirt waarna hij de bril weer op zijn neus zette. Dit deed hij eigenlijk om de ruimte goed in zich op te nemen. Zijn ogen waren al alert langs de muren van het kantoor gegleden toen hij zijn bril had afgedaan. Alwir kon alleen niet in de verte zien maar van dichtbij kon hij alles nog prima zien, al was het in het donker iets moeilijker. De slang was Alwir ook niet ontgaan. Waarschijnlijk een huisdier. Maar Alwir was er nog niet helemaal gerust op. Dat wou hij later beter onderzoeken.

Door het duister bleven zijn gouden ogen gefixeerd op de deur toen die openzwaaide. Savadors verticale slangachtige pupillen versmalden zich tot smalle spleetjes bij het opnemen van de gestalte die kort daarna binnenkwam. Aan de lengte te zien een leerling, maar zijn - want de stem leek toe te behoren aan een jongen - uiterlijke kenmerken kwamen hem weinig tot niet bekend voor. Iemand die hij dus nog niet had gezien. Althans, niet persoonlijk. Hij had al een aantal foto's en leerlingendossiers gezien van de allernieuwste studenten, en er had er één bijgezeten op wie hij dus totaal niet zat te wachten. Savador rechtte zich wat op in zijn bed, waardoor Saethion met een luid protesterend gesis van zijn buik gleed en zijn gebruikelijke plek op de schouders van zijn meester opzocht. Hij liet de jongen uitspreken, eigenlijk drongen zijn woorden nauwelijks tot hem door. Vlak nadat hij was uitgesproken, knipte Savador in zijn vingers waarna er een aantal kaarsen in het kantoor plotseling als uit het niets ontvlamden en de ruimte verlichtten in een onheilspellende gloed. Nu kon hij de jongen goed bekijken, maar al bij zijn eerste aanblik betrok zijn gezicht onmiddelijk. Haast hetzelfde kapsel, die ogen en die bril. Ziekmakend hoeveel hij weghad van Norwood. Hij werd al ziedend bij het zien van Norwood, laat staan dat er nu ook een jonger evenbeeld van hem hier rondliep. Nu ook zijn waarschijnlijk al net zo hersenloze broertje hier rondliep, vroeg hij zich af hoeveel volk van Gren uit Norwoods familie zich nog meer op het terrein van zijn school durfde te wagen. Hij hoopte dat het hier mee ophield. 'En jij denkt dat ik opsta om dat voor jou te gaan pakken?' antwoordde Savador in een spottend gesnauw. Hij bleef lui op zijn bed liggen, maar bedacht zich opeens iets voor hij het joch zou bevallen het zelf maar te pakken. De doos met foto's van Diva en zijn kinderen erin lag in de lade onder zijn bureaublad, en geen denken aan dat hij dat iemand anders dan hijzelf, Diva of zijn familie onder ogen zou laten komen. Met tegenzin stond hij op, trok een andere la open en gooide een leerlingenrooster achteloos op zijn bureau. Daarna zeeg Savador weer grimmig neer op zijn bed.

Alwir moest zijn ogen een beetje dichtknijpen toen het licht aansprong. Al gauw waren zijn ogen weer gewend. Nu kon hij het kantoor pas goed zien. En Alwir nam elk beeld zorgvuldig in zich op. Zijn blik bleef hangen bij Savador. Het was een lange man. Straalde gewoon kracht uit vond Alwir al zou hij waarschijnlijk vaak onderschat worden. Misschien dat hij vroeger een zwakkeling was maar nu niet meer. Vast door trainingen en ervaringen als opvolger. De Heer der Duisternis was wel waar Alwir het meeste tegenop zag. Die man was sterk en sluw tegelijk. Nee, vooral hij en de Heer van het Vuur zouden niet makkelijk uit te schakelen zijn. Hij hoorde het spottende gesnauw van Savador. ''Ik zou het anders ook wel zelf willen pakken Master, maar ik weet niet waar de leerlingroosters liggen'' zei Alwir zacht op die woorden. Laat Savador maar denken dat Alwir bang voor hem was. Dat maakte alles alleen maar makkelijker. Of het zijn woorden waren of iets anders wat Alwir niet wist, hij zag dat Savador inmiddels wel was opgestaan om zijn rooster te pakken. Zonde ergens. Anders had hij mooi ongemerkt even de lade kunnen doorspitten. Alwir schuifelde verder het kantoor binnen toen Savador het rooster achteloos ergens op zijn bureau had gegooid. Zonder zijn blik van hem af te wenden liep Alwir dichterbij. Hij keek naar het rooster toen hij het van het bureau pakte. Zodra zijn vingers in aanmerking met het hout kwamen kreeg hij in een flits van een seconde allemaal beelden en herinneringen door van gebeurtenissen die in deze kamer gebeurd waren. Alwir pakte het rooster op en keek weer naar Savador. ''Dan zal ik u niet langer storen'' zei hij zachtjes en liep weer terug naar de deur van het kantoor. Maar wat Alwir niet in de gaten had gehad was dat zijn ketting met de symbolische hangers van zijn beweging uit zijn shirt was gevallen.

Savador tilde zijn benen op en legde ze te rusten op zijn bed, zodat hij weer languit lag. Dit deed hij zonder zijn norse blik van Alwir los te scheuren, dat joch bleef hem immers ook onafgebroken lang aanstaren. 'Wat sta je te loeren?' vroeg hij spottend. Zijn bleke hand ging strelend over de schubben van zijn slang, die zich tegen zijn borst aannestelde en zijn smalle slangenkop te rusten legde op zijn schouder. Hij nam zwijgend iedere beweging van Alwir in zich op toen hij naar zijn bureau schuifelde om zijn rooster te pakken. Zijn gouden ogen volgden de jongen toen hij na zijn zachte woorden zijn vertrek aankondigde door naar de deur te lopen. Savadors smalle lippen knepen zich uit ergernis samen. 'Dat is je geraden ook!' wierp hij Alwir snauwend tegen. 'Personen met jouw achternaam maken sowieso al weinig kans bij mij.' Het was ook om van te kotsen hoeveel vergelijkenis er in zijn gedrag en dat van Norwood zat. Dat zogenaamde heilige-boontjes gedrag gepaard met quasi-beleefdheid. Mensenlievend gedrag dat ze maar stomzinnige, doorsnee persoontjes maakten. Althans, zo zag hij het zelf. Savador kon dan ook niet begrijpen wat Madeline in een doodgewoon iemand als Norwood zag. Er was nauwelijks iets bijzonders aan die kerel, laat staan dat hij kon begrijpen waarom hij als opvolger van de Heer van het Woud was aangewezen. Hij schoot wat overeind toen zijn blik plotseling iets ongewoons opving. Hij staarde bedenkelijk naar de ketting die uit Alwirs shirt was gevallen. Het volgende moment gleed er een smalende glimlach om zijn lippen. Savador stond op en liet Saethion achter op het bed. Hij deed alsof hij Alwir uit zijn kantoor zou laten, maar het was een eigenlijk excuus om de ketting van de grond te grissen en in zijn eigen colltrui weg te stoppen. 'Opschieten nu,' beval hij nijdig. Hij gooide de deur open en bleef er bij staan om Alwir uit te laten. Met een knik met zijn hoofd naar de gang bedaarde hij hem er nog eens streng op dat hij op kon rotten. 'Wegwezen! Ik heb nog genoeg te doen.' Savador streek even kort met een hand over de lichte opbolling in zijn trui. Dat zou hij nog eens met smacht aan Deshas laten zien.

Alwir kromp een beetje in elkaar van Savadors snauwende woorden. Van binnen voelde hij niets anders dan pure haat voor die man. Hij begreep waarom zijn broer hem zo verachtte. Maar van buiten leek hij nu angstig. Hij had heus wel gezien dat Savador overeind was geschoten en dat had hem licht verbaasd. Hij keek Savador even argwanend aan vanonder zijn lokken toen hij ineens heel veel energie stak in het wegkrijgen van hem. Alwir liep het kantoor uit. Hij was al onderweg naar zijn etage toen hij zich bedacht dat zijn ketting nog onder zijn shirt verborgen lag. Maar toen Alwir aan zijn nek voelde stokte zijn hart even in zijn keel. Hij was de ketting kwijt. Waarschijnlijk verloren in het kantoor van Savador. Alwir beet op zijn onderlip tot hij de ijzerachtige smaak van bloed proefde. Hij slikte even. Als Savador wist waar de hangers aan die ketting voor stonden, dan was hij dood vlees. Zowel de beweging als de Legendarische Magicans zouden hem vermoorden. Hij moest zijn ketting terug zien ze krijgen. Ineens zette hij het op een lopen. Eerst naar de etage. Hij moest hier een goed plan voor bedenken.

Een zelfvoldaan gevoel overspoelde hem toen hij zag hoe Alwir om zijn woorden in elkaar kromp. Precies de reactie die Savador achtte te zien als hij met al zijn strengheid iets beval. Des te machtiger en koninklijker hij zich voelde. Hij wierp Alwir een spottende blik terug toen hij argwanend naar hem opkeek voor hij zijn kantoor verliet. Met een luide klap gooide hij de deur achter de jongen dicht, waarna hij zich met een lichte zucht weer terug naar zijn bed begaf. Savador zeeg er weer liggend op neer en trapte zijn schoenen uit. Zodra hij weer plat op het matras lag, zocht Saethion de gebruikelijke plek op zijn buik op. Met een hand trok hij de zwarte kleding die zijn nek bedekte omlaag, en tastte met zijn andere hand in zijn trui. Zijn hand omsloot zich om de hangers terwijl hij Alwirs ketting tevoorschijn haalde. 'Kijk eens wat we hier hebben, Saethion,' siste Savador zijn slang zacht toe terwijl hij het dier over zijn lange lijf streelde. Het vel dat over de ogen van de slang gleed wanneer hij in een rustpositie lag, gleed weer weg en Saethion verlegde zijn kop wat om zijn meester aan te kunnen kijken. Savador hief zijn arm met de ketting op zodat de hangers vlak boven zijn gezicht zweefden. 'Waar zouden ze voor staan?' Zijn gouden ogen gleden over de verschillende symbolen. Misschien waren het Grense symbolen, waren het gewoon gelukbrengers die een bepaalde betekenis hadden of waren het tekens van een bepaalde organisatie. Hij likte nadenkend langs zijn puntige hoektanden. Savador besloot deze bij zich te houden en het aan Deshas te laten zien. Misschien kon hij er iets nuttigs uit opmaken.

''Ongelofelijk hoeveel dat joch op Norwood leek. Familie waarschijnlijk'' zei plotseling Deshas' stem zacht vanuit de hoek van de kamer. Uit de schaduw verschenen plotseling twee bloedrode ogen die fel afstaken tegen het zwart. ''Excuses dat ik binnen kom vallen. Ik wou mezelf aankondigen maar zag je toen in gesprek met dat joch'' zei hij kalm waarna hij zich losmaakte van de schaduw. Deshas deed niet eens de moeite om Alwirs naam uit te spreken. Hij nam zijn menselijke gedaante weer aan en keek Savador nu pas aan. Hij merkte de ketting op die hij in zijn hand hield. ''Wat is dat?'' vroeg hij nieuwsgierig. terwijl hij dichterbij kwam. Deshas zwarte ogen leken even op te lichten bij de vondst van Savador. Zijn ogen bleven strak gericht op de hangers die er sierlijk aan bungelde.

Met een ruk draaide Savador zijn hoofd om toen de stilte in de kamer, op het zachte flakkeren van de kaarsen en de lichte bries na, verbroken werd door een plotselinge stem. De ketting klingelde zacht toen hij die snel met een hand omsloot en verborgen hield. Maar hij bedaarde zichzelf wat tot kalmte toen hij zag dat de stem aan Deshas toebehoorde. Als vanzelf gleed er een kleine glimlach over zijn bleke gelaat toen hij de twee bloedrode ogen in de schaduw opmerkte. 'Het is zeker ook familie van die zwakkeling. Zijn kleine broertje, hoe schattig,' reageerde Savador met een zachte grinnik spottend op Deshas' woorden. Hij speelde wat met Alwirs ketting, liet het sieraad door zijn vingers glijden. Zijn blik ging weer naar Deshas toen hij vroeg wat het was. 'Dat onderkruipsel heeft een cadeautje voor me achtergelaten.' Savador wierp de ketting naar zijn vriend toe. 'En wie vind, mag houden. Alleen kwelt het feit me dat ik er niet achter kan komen wat voor betekenis die symbolen hebben. Wellicht dat jij het wel weet?' Savador vouwde zijn armen achter zijn hoofd en ging in een relaxedere houding liggen, zijn blik niet van Deshas afwendend.

Deshas grinnikte zachtjes om Savadors woorden. Hij ving de ketting behendig op toen Savador hem die gooide. Hij liet hem even door zijn vingers glijden en bekeek de hangers nauwkeurig. Zijn vingertoppen streken zacht over de hangers. ''Wat lief'' grijnsde hij vals op Savadors opmerking dat Alwir zijn ketting als cadeautje had achtergelaten. Na een tijdje keek hij weer op naar zijn vriend. ''Ik denk zowaar dat we een organisatie visje in ons net hebben zwemmen'' zei hij. Hij liep naar Savador toe om te laten zien wat hij bedoelde. ''Kijk, dit hier, slaat duidelijk op die beweging tegen ons. En dit is geloof ik het symbool van hun rang. Ze werken met rangen. Je hebt vier algemene rangen: De voor jongens, Da voor meisjes. Daarna komt Mór voor de jongens en Ni voor de meisjes. Vervolgens krijg je daarna als jongen Von en als meisje Vil. De laatste rang is voor jongens Re en meisjes Raj. Maar verder heb je in die algemene rangen ook nog bepaalde standen lagen. Het laagste is Bhail. Daarna komt Vexön, dan Dajhin daarna Aston en als laatste Eneas. De eigenaar van deze ketting, Norwoods lieftallige broertje dus, heeft kennelijk als rang Re Aston. De op een na hoogste rang die er te krijgen valt. Alleen Re of Raj Eneas staan boven hem'' legde Deshas uit en keek Savador tussendoor zo af en toe aan. Hij barstte opeens in lachen uit. ''Zou Norwood al weten dat zijn bloedeigen broertje een bloedverraader is?'' vroeg hij nog na lachend. ''Hoe het ook zij, ik denk zowaar dat Alwir Re Aston zijn ketting wel terug wil hebben. Hij zal hem geheid komen zoeken zodra hij door heeft dat hij zijn ketting kwijt is. Dat is een kwestie van tijd'' zei hij met een duivelse blik in zijn ogen. Deshas zou hem een warm onthaal geven als het zover was.

Met een zwakke grijns staarde Savador naar het plafond terwijl hij Deshas de ketting en zijn hangers liet bekijken. Hij draaide zijn hoofd wat opzij zodat hij zijn vriend aan kon kijken toen hij beweerde dat ze een organisatie visje in hun net hadden. Hij kwam langzaam half overeind en steunde op zijn onderarmen toen Deshas naar hem toekwam en begon uit te leggen dat het symbolen waren van de beweging die tegen hen waren en de verschillende rangen ervan. Maar zijn interesse ontglipte hem al gauw en hij liet zich met een plof weer terug op bed vallen. 'Deshas, val me niet lastig met capaciteiten die me niet aangaan. Daar heb ik heel de dag al mee te kampen gehad als schoolhoofd zijnde,' kreunde Savador met een hand over zijn gezicht. Niet dat hij het niet begreep, maar zijn hersenen lagen als narokend in zijn hersenpan. Hij had ze al teveel moeten laten kraken vandaag. Hij spreidde de bleke vingers van de hand die over zijn gezicht lag wat en keek Deshas tussen zijn vingers door met een klein grijnsje aan toen hij in lachen uitbarstte. 'Natuurlijk niet. Norwood heeft het IQ van een gepelde pinda, weet je nog?' reageerde hij zacht meelachend op zijn woorden. Savador haalde zijn hand helemaal weg en liet zijn armen zuchtend naast zijn hoofd op het bed neervallen. Zijn mondhoeken krulden om tot een onaangename glimlach toen hij Deshas' woorden daarna hoorde. 'Ik wed erop dat hij het al in zijn broek doet als jij met ook maar één enkele vinger op hem wijst. Die snotter moet niet denken dat hij zijn taakjes voor de beweging in het geheim braafjes kan uitvoeren zolang hij zich op mijn terrein bevindt,' zei Savador op een hatelijke toon.

Deshas grinnikte even zacht. ''Sorry, die rangen zullen je waarschijnlijk geen barst uitmaken. Ikzelf vond het nogal interessant maar ik hou er wel gekkere hobby's op na moet ik je eerlijk bekennen'' zei hij. Hij staarde Savador even vals grijnzend aan toen hij zijn woorden hoorde. ''Moet je je voorstellen wat voor gezicht hij trekt als hij het van jou moet horen'' lachte hij zachtjes. Het was bedoeld als grap maar eigenlijk nog niet eens zo'n gek idee. In elk geval leuk om Norwood eens flink mee dwars te zitten als je je zou vervelen. Maar de glimlach verging hem een beetje toen hij Savador laatste woorden hoorde. ''Misschien'' mompelde hij zachtjes en ineens behoorlijk afwezig. ''Re Aston is een hoge rang. Die zal vast niet zomaar aan iedereen gegeven worden. Misschien is hij echt doodsbang voor je maar misschien speelt hij het wel'' mompelde Deshas zacht. In dat geval was dat joch sluw voor iemand die van Gren komt. Zou je niet verwachten van zo'n boom knuffelaar.

Savador kon een kleine lach niet onderdrukken bij het horen van Deshas' woorden. 'Dat klinkt zo gek nog niet. Ik kan het de lieftallige Norwood niet aandoen hem met vragen te laten zitten, wel dan? Zo oliedom als hij is zal hij er immers nooit zelf achterkomen,' zei hij grijnzend toen hij was uitgelachen. Hij legde zijn kin op zijn borst zodat hij Saethion kon aankijken tijdens het aaien. Maar zijn blik dwaalde weer af naar Deshas toen hij zijn afwezige woorden hoorde. Savador bleef zijn vriend aanstaren en klakte zacht met zijn tong. 'Wees daar toch niet zo serieus over, Deshas. Dat joch is een onwetend kind, bovendien familie van Norwood. Des te minder we ons zorgen hoeven te maken, nu die feiten bekend zijn. Hij kan worden uitgeschakeld in een vingerknip, evenals die hele belachelijke beweging. Als die alleen maar uit zwakke jongetjes en meisjes bestaat, hoeven we alles behalve maatregelen te treffen.' Savador wendde zijn blik weer van Deshas af om zich weer tot Saethion te richten.

PROFILE MAGICIAN

» Boek ophalen.
» Iets ophalen.

Rooster ophalen.

Rooster ophalen.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen