New arrival.

Een jongen stapte uit een shuttle die hem net van Gren hierheen had gebracht. Hij liet zijn blik even over het platform glijden. De jongen had een jongere versie van Norwood kunnen zijn. Hij leek in elk geval best veel op hem. Alwir trok de band verder over zijn schouder. Als het goed was moest zijn broer al weten dat hij. Hun moeder had hem al een brief gestuurd. Alwir zuchtte even zacht. Hij had hem nog niet eens verteld over de beweging waar hij inmiddels bij hoorde. En hij had wel zo'n vermoedde dat zijn broer het alles behalve goed ging keuren. Maar Alwir zou zijn idealen niet zomaar opgeven. Het had al een aardig hoge rang bereikt. Re Aston. Een behoorlijk hoge rang, daar had hij al veel voor moeten doen. Bijna automatisch voelde Alwir aan de ketting rond zijn nek. Het symbool van zijn beweging. Ze waren tegen absolute macht. Niemand mocht teveel macht bezitten. Dat zouden mensen alleen maar misbruiken en wie zouden van die machtsspelletjes de dupe zijn? Precies, de gewone mensen zoals Alwir en zijn moeder en zusje. Vooral die laatste twee wou hij dat niet aandoen. Kovomaka had al genoeg te kampen met oorlogen en criminaliteiten. Als ze ook nog eens een oorlog tussen Legendarische Magicans zouden krijgen dan zou Kovomaka ten onder gaan. En het ergste van alles was nog wel dat zijn broer de opvolger van een van die machtshebbers was. Maar Alwir was vastbesloten hem op andere gedachte te brengen. Hij was zo in gedachte verzonken dat hij het niet doorhad dat er iemand het platform op kwam lopen.

Met kalme passen liep Norwood door de gangen. Hij had een stapel papieren vast en was ze aan het doorspitten terwijl hij liep. Rustig mompelde hij wat in zichzelf had een pen vast en schreef er wat op. Norwood schudde af en toe zijn hoofd. Leerlingen konden soms fouten zo makkelijk over het hoofd zien. Echter was Norwood niet de slechtste persoon en zorgde er voor dat deze leerlingen hun fouten op een vriendelijke manier inzagen. Rustig liep hij verder. Ook zo kwam hij langs het lanceringsplatform. Hij wierp even een blik naar binnen en liep verder. Echter hield hij halt. Zette een paar stappen terug en keek naar binnen. "Alwir?" mompelde hij. Hij deed gelijk zijn papieren in zijn tas en zijn pen erbij en zette hem neer. Das waar ook, Alwir kwam naar Starshine. Norwood liep kalm naar Alwir toe en glimlachte. "Wat leuk om jou ook te zien.." zei Norwood glimlachend. Hij keek even rond. Verder was er niemand. "Was dat vandaag?..." zei hij kalm. "Ik had verwacht dat het morgen was..." zei hij er snel achteraan. Zijn blik ging even rond. Vreemd Savador had zich meestal al lang laten zien. Hij was eerlijk gezegd blij dat hij hier eerder was dan die bleke slangenoog. Hij glimlachte en keek even naar Alwir. "Je blijft maar groeien..." zei Norwood glimlachend.

Alwir draaide zich met een ruk om toen hij een vrij bekende stem hoorde. Hij glimlachte licht maar ergens ook geforceerd. ''Ook leuk om jou weer te zien Norwood'' glimlachte hij. Eigenlijk moest hij hem aanspreken met Master omdat hij hier zijn leraar was. Maar Alwir noemde hem al zo lang gewoon Norwood. De glimlach verbreedde zich even tot een grijns. ''Nee, dat was vandaag'' grijnsde hij. Zijn blik viel even op de tas die bij de ingang stond. ''Weer eens teveel aan je hoofd?'' vroeg hij rustig. ''Je moet trouwens de groeten hebben van thuis en of je snel weer eens langs komt'' vervolgde hij op een serieuzere toon. Hij zou maar niet meteen aan Norwoods hoofd gaan zeuren over de tweede reden dat hij naar Starshine was gekomen. Daar hadden ze later nog alle tijd voor. Alwir had wel geleerd mensen niet meteen lastig te vallen ermee maar langzaamaan te overtuigen. Alwir keek weer even het platform over. ''Zeg, is het altijd zo doods hier?'' vroeg hij grijnzend aan Norwood.

Norwood keek glimlachend naar zijn broer. "Zeker, maar in de lessen geld ook voor jou Master..." zei Norwood glimlachend. "Ja vandaag, ik was er helemaal niet mee bezig. Zat zo in mijn gedachten..." zei hij kalm. "Oh ik kom in het weekend onze moeder wel weer eens opzoeken..." zei hij glimlachend. "Madeline gaat desnoods mee.." zei hij glimlachend. Alwir moest Madeline vast kennen. Ze was op de begravenis van hun vader geweest en Alwir was ook aanwezig geweest trouwerij van Norwood en Madeline. Norwood glimlachte. De vraag van Alwir deed hem even grinniken. "Je kent me, altijd druk.." zei hij kalm. "Nee, de leerlingen zitten in de les. En ik had momenteel geen klas en was op weg naar de lerarenkamer om wat werkstukken na te kijken. Maar verder is het hier zo af en toe wel druk.." zei hij kalm. "De aula zal je vast meer leerlingen tegenkomen.." zei Norwood. "Oh, ik zeg het liever niet, maar je rooster zal je bij Savador moeten ophalen. De plattegrond kun je eventueel hier op het platform halen maar ook bij Savador..." bij iedere keer dat hij de naam Savador noemde was een duidelijke hatelijke toon te horen. Hij had Alwir er nooit persoonlijk over verteld maar hij zou vast wel verhalen gehoord hebben.

(De vader van Norwood en Alwir was overleden....voor het geval je dat niet wist.

(Ja, tot zover was ik ingelicht door Deshas xD Hij heeft me een paar topics laten doorlezen Very Happy

)

Alwir knikte even. ''Uiteraard'' zei hij kalm op Norwoods woorden dat hij hem in de lessen wel Master behoorde te noemen. Alwir herkende Madeline inderdaad nog wel. Aardige vrouw vond hij maar ergens leek hij haar bij de begrafenis een beetje schichtig. Op de bruiloft trouwens ook. Een beetje alsof ze zoveel drukte niet gewend was. Toen Norwood over Savador begon betrok Alwirs gezicht even. Hij wist wie Savador was en niet alleen uit verhalen die hij thuis gehoord had. Als opvolger van de Heer der Duisternis was Savador zeker aan het licht gekomen bij geheime vergaderingen. Dat was de tweede reden waarom Alwir hier was. Om zowel de Legendarische Magicans als hun opvolgers te observeren en te bestuderen. Hun zwakke plekken vinden, weten tot hoever hun kracht reikt om te zien tot hoever ze kunnen gaan. Dat was Alwirs opdracht geworden. En een hele eer. Maar Alwir had geweigerd om Norwood te bespioneren. Hij wou ver gaan in die beweging maar familiebanden waren hem nog iets te dierbaar. Alwir leek even terug te keren uit zijn trance van gedachten en keek zijn broer weer met een flauwe glimlach aan. ''Geen zorgen. Ik denk dat ik het wel red tegenover hem'' zei hij. Ineens schoot er iets bruins uit zijn jas en klom over zijn arm om in zijn nek te gaan liggen. Alwir glimlachte even naar het dier wiens kop even nieuwschierig rond keek. Het was een mooie bruine marter ''Je kent Reywa toch nog wel?'' vroeg hij terwijl de marter nu Norwood recht aankeek.

Norwood keek naar Alwir en knikte even. Hij ging niet verder op Savador in. "Jou kennende zal je je zeker wel staande houden tegenover hem..." zei Norwood. "Reywa? En of ik die ken..." zei hij glimlachend en streek met een vinger over het kopje van de marter. Norwood keek naar Alwir. "Ik weet niet of je Eyolf al kende. Hij is echter buiten momenteel, vast ergens jagen..." zei hij kalm en glimlachte. Norwoods blik ging even naar de marter. Het was een gezond beestje. Alwir zorgde er goed voor. Norwood glimlachte vriendelijk. "Je weet vast wel waar je je spullen kan laten en waar je kan overnachten.." zei hij kalm. Het stond naar zijn gevoel in de brief die Alwir gekregen had. Maar sinds Savador het schoolhoofd is geworden wist hij niet of de brieven waren aangepast. Norwood vond het nog steeds een probleem. Madeline was naar zijn gevoel een beter schoolhoofd. Maar sinds Savador schoolhoofd is geworden bleken er geen pogingen zijn geweest om Madeline van het leven te beroven. In tegendeel, ze waren compleet verdwenen. Savador zou ze zeker geen kans geven om zichzelf te beteren. Nee, die stuurde hij gelijk van school.

De marter genoot overduidelijk van de aandacht die hem door Norwood geschonken werd. ''Eyolf? Dat was je wolf toch?'' vroeg hij nadenkend. Een witte wolf als hij het zich goed kon herinneren. ''Ik heb wel een brief gekregen daarover maar ik heb hem niet zo goed doorgelezen'' bekende Alwir eerlijk. ''Ik vind het wel. Maak je over mij maar geen zorgen'' glimlachte hij. Ineens zag hij vanuit zijn ooghoek een groen lampje om zijn pols oplichten. Het hoorde bij een communicatie apparaat vermomd als gouden armband al was dat nu niet te zien omdat zijn shirt eroverheen zat. ''Heb je even een momentje?'' vroeg Alwir met een lichte gênante grijns terwijl hij met zijn hand en groene lichtje afdekte. Hij liep het platform af en bleef om de hoek staan. Naar zijn weten buiten gehoorafstand van zin broer. Alwir schoof zijn mouw omhoog en drukte de lichtgevende groene steen in. ''Re Aston'' was het enige wat hij sprak. ''Alwir, hoe gaat je opdracht?'' weerklonk een mannenstem door de armband. ''Re Eneas? Ik ben hier nog maar vijf minuten. Wat meer wil je van me dan dat ik tot nu toe enkel mijn broer heb gezien'' siste Alwir zacht tegen de armband. ''Hé, rustig nou. Maar je moet begrijpen dat dit erg belangrijk voor ons is. Ga eerst maar eens observeren. Als het nodig is sturen we later versterking. Succes Re Aston'' zei de stem. Nog voor Alwir had kunnen antwoorden was het gesprek via de andere kant afgebroken. Alwir schoof zijn mouw weer goed en liep terug het platform op. ''Dat was mam. Ze vroeg of ik veilig was aangekomen'' loog hij met veel overtuiging. Maar of Norwood hem zou geloven.

Norwood keek naar Alwir en hoorde hem nadenkend iets vragen. "Dat is inderdaad een wolf, maar meer een vriend dan echt een huisdier..." zei hij glimlachend. "Maakt niet uit, jou kennende vind jij het vast wel..." zei hij en knikte even. Norwood had het groene lichtje al gezien. Maar reageerde er niet op. Norwood bleef staan en glimlachte. Even later kwam Alwir terug en er was niets veranderd aan hem, alleen het groene lichtje was weg. Norwood hoorde zijn woorden en knikte even. "Daar had ze op kunnen reken..." zei hij kalm. Hier zit meer achter, als onze moeder zou bellen zou hij het wel hier gedaan hebben. schoot het door zijn gedachten. Norwood deed echter alsof hij geloofde maar vertrouwde het niet volledig. Ineens keek Norwood naar de klok op het platform. Hij had nog de tijd om wat bij te praten met Alwir.

Alwir grijnsde even op Norwoods woorden maar haalde van binnen opgelucht adem. Dat scheelde erg weinig. Voorlopig moest hij zijn contact met de beweging zien te beperken. Dat zou hem wel moeten lukken, tenminste als ze hem iet steeds opriepen. Maar Re Eneas had wel gelijk gehad. Hij moest wel echt aan het werk. Dit was ongelofelijk belangrijk. Nu Alwir het zich zo bedacht spraken ze elkaar maar weinig aan met hun echte namen. Meestal met hun rang naam. Maar hij moest nu niet af gaan dwalen. Alwir keek zijn broer weer aan. ''Ben je eigenlijk nog steeds opvolger van de Heer van het Woud?'' vroeg hij plotseling. ''Ik heb je er namelijk al een tijdje niet meer over gehoord'' lichtte hij daarna de aanleiding tot zijn vraag toe. En deze onschuldige vraag zou de perfecte aanleiding zijn om Norwood een beetje uit te horen. Desnoods ook over de andere Legendarische Magicans. Wie weet hoeveel hij van hen afwist.

Norwood keek naar Alwir en glimlachte. "Ja ik ben nog steeds opvolger maar het contact tussen Ferost en mij is enorm minder geworden..." zei Norwood kalm. "Pfff ja ik had andere dingen aan mijn hoofd. Zoals Madeline...." zei hij kalm. Hij vertelde er maar niet bij dat Savador wat had uitgespookt in Madeline's vermoeidheid maar dat zou Alwir ongetwijfeld ooit nog wel te weten komen. Zelfs hun moeder wist er niet van. Norwood wist ook niet van de beweging af waar Alwir bij zat, dus deze vraag was voor hem niet een teken dat hij zich zorgen moest baren. Kalm keek Norwood naar Alwir en glimlachte. Hij zweeg echter over de rest van de magicians. Alwir had er immers niet over gevraagd.

(pff ik ben inspiratieloos)

Alwir wist niet precies of hij nou blij moest zijn met het nieuws dat Norwood niet veel meer met Ferost optrok of niet. ''Hoe dat zo dan?'' vroeg hij en probeerde zijn nieuwsgierige toon in bedwang te houden. Misschien had Ferost het zelf voor elkaar gekregen om te komen. Dat zou Alwir en de beweging alleen maar tijd schelen. Alwir twijfelde even of hij verder zou vragen. Misschien zou het dan opvallen. ''Zeg, wat ik me nou vaak heb afgevraagd, heb je eigenlijk als opvolger ook veel contact met andere Legendarische Magicans?'' vroeg hij een beetje twijfelend. ''Gewoon uit nieuwsgierigheid hoor'' voegde hij er schouderophalend aan toe. Alwir leek volkomen kalm en op zijn gemak. Maar zijn maag trok zich samen van de spanning en bleef als een verzwaarde steen liggen. Straks had Norwood hem door. Tegen familie was het toch altijd moeilijker dan wild vreemden. Alwir had de hele tijd zo'n onbehagelijk gevoel dat Norwood hem helemaal door had en het alleen maar meespeelde.

Norwood haalde zijn schouders op. "Ferost is de laatste tijd enorm afwezig en de reden weet ik er niet van..." zei hij kalm. "Maar dat zegt niet dat ik me niet verbeter...." zei hij kalm. "Soms iets teveel contact..." zei hij. Met name doelend op Savador en Deshas. "Daarbij heb ik vergaderingen met de rest van de legendarische magicians en opvolgers..." zei Norwood kalm. Hij had een vreemd gevoel bij de vragen die Alwir stelde. "Soms is nieuwschierigheid iets wat je in de problemen helpt Alwir..." zei Norwood waarschuwend. Hij keek daarna even naar de shuttle. Hij wist niet wat Alwir met die informatie moest maar het stelde Norwood niet echt gerust.

Alwir knikte even kort. ''Misschien is het ook wel beter die reden niet te weten'' mompelde hij zacht. Het was eruit voor hij er erg in had. Hij waagde het niet om Norwood na die gemompelde woorden aan te kijken. Hij hield zijn blik gericht op Reywa die bij een shuttle nieuwsgierig aan het snuffelen was. Maar hij keek Norwood weer aan toen hij zijn waarschuwende woorden hoorde. Gas terug Alwir, je gaat nu iets te snel fluisterde een zacht stemmetje in zijn oor. ''Maar nieuwsgierigheid heeft me ook vaak uit de problemen geholpen'' zei hij simpel. Nadat ik me er zelf in bracht maar dat terzijde voegde hij er in gedachte aan toe. ''Ik denk dat ik maar eens mijn etage ga opzoeken. Heb nogal wat uit te pakken. Ik zie je vast nog wel in de les'' zei hij tegen zijn broer. Hij keek om naar de marter. ''Kom je Reywa?'' vroeg hij. De marter rende op hem af en ging om zijn schouders liggen. Alwir p[akte nzijn tas en knikte Norwood nog gedag waarna hij het platform af liep.

Norwood glimlachte. Hij knikte even. "Ja dat is waar, maar je was vaak wel zelf de oorzaak..." zei hij kalm. "Ik denk dat je het wel kan vinden. En of ik je nog een keer zal zijn..." zei hij kalm. Hij keek naar Reywa die aan kwam rennen en gaf een laaste aai over het kopje van het dier. Norwood glimlachte en liep even naar de shuttle. Hij liep naar binnen en keek even rond. Verder geen andere leerlingen die zich verscholen. Rustig liep hij naar zijn tas toe en pakte deze op. Daarna liep hij richting de lerarenkamer. Hij had nog tijd voor een kopje koffie.

PROFILE MAGICIAN

» Arrival
» Too few hellos and too many goodbyes (Eleanor)
» The Arrival
» The arrival of a new ray
» Arrival.

New arrival.

New arrival.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen