Zodra de bel ging, hees ze haar tas over haar schouder, tilde haar rok een stukje op en sprintte het lokaal uit, de gangen over, terwijl ze bijna tegen een aantal leerlingen opbotste. Zelfs al was het zo allemaal weer voorbij, ze genoot van het feit dat ze weer kon rennen! Ze had er flink moeten inkomen na Bing's geboorte, maar ze was zo blij geweest toen ze geen verlammingsaanvallen meer kreeg, wanneer ze zich een dag of meer wat harder had ingespannen. Lichtjes hijgend kwam ze aan bij de ziekenzaal, waar ze al van ver een paar kraaiende geluidjes had gehoord. Een jonge zuster kwam aanlopen, met de half wakker geworden Bing op haar arm. 'Hij heeft heel braaf liggen slapen hoor, vier uur lang!' zei de zuster lachend en overhandigde Bing aan Enya. 'Hij werd zeker wakker omdat hij dacht aan mama's lekkere melk.' grinnikte ze en ging zitten, terwijl ze haar bloed losknoopte en haar zoontje aan de borst legde. 'Auw! Rustig aan jij!' zei ze en haar gezicht vertrok even van pijn toen Bing gretig begon te drinken.
Heel even scheen er een zonnetje door het raam heen en verlichte de hoek waarin ze zat. Ze keek op en zag het nu lege bed waar een jaar geleden Lie had gelegen, in de laatste uren van zijn leven, Malekith die toen door het raam was gevlogen en hoe haar wanhoop en verdriet was verbroken toen ze de allereerste schop in haar buik had gevoeld.

Kailee

Het belsignaal redde hem van zijn laatste saaie les, en met een tevreden zucht pakte hij zijn boeken weer in. Hij liep nog even door het klaslokaal om een pen terug te geven aan de persoon waarvan hij ze geleend had, maar trok daarna zijn rugzak om zijn rug en liep het klaslokaal uit. Een oijnscheut trok door zijn schouder, maar hij was niet zeker of het kwam doordat zijn rugzak aan de zware kant was, of dat hij de spieren in zijn schouders verrokken had bij het ontsnappen uit de kelder van het krot, toen hij gek genoeg was om daar naar onder te gaan met Kenji. Kai slenterde verder door de gangen, maar hield in, en draaide zijn om, waarna hij een eindje terugliep, naar de ziekenzaal. Hij kon zijn schouder gaan laten bekijken, bedacht hij zich. Kailee duwde de deuren an de zaal open, en liep binnen, waar hij een meisje net een baby zag overnemen van een zuster. Ook al stond hij op een afstand, hij vond dat de baby een lief gezichtje had, en het meisje leek blij te zijn de baby terug te zien. Ze ging met de baby in en hoek zitten, maar Kai schonk niet meteen nog zoveel aandacht aan haar. Hij liep naar de zuster die haar de baby aangegeven had, en trok haar aandacht door even te kuchen. Ze keek hem vragend aan. "Ziet u, ik heb nu al een paar dagen last van mijn schouders, en-" Ze onderbrak hem door om hem heen te lopen en de rugzak van zijn rug te halen. Daarna leek ze in te schatten hoe zwaar de tas was. "Je tas is gewoon veel te zwaar, jongeman. Haal straks de onnodige prullen eruit. Als je over een week nog last hebt, kom je maar eens terug." Kai probeerde niet te zuchten of met zijn ogen te rollen, en bedankte haar vriendelijk, waarna hij zich omdraaide. Hij keek nu richting het meisje met de baby. Rustig liep hij naar haar toe, en bleef op eem meter of wat van haar afstaan. Nu hij daar stond vroeg hij zich af wat zijn plan was, want normaal stapte hij niet direct op iemand af, zeker niet iemand met een baby. "Euh, ik- Is dat jou baby? Ik wou even zeggen dat het een mooie baby is", zei hij, haast verlegen, en krabde even achter zijn oor. Kailee klonk nu best wel dom, maar hij had geprobeerd om wat zinnig te zeggen, en niet iets wat enkel een idioot gezegd zou hebben. Hij merkte een stoel op, schuin achter hem, en ging erop zitten. Om het niet te doen lijken alsof hij echt speciaal naar haar toe gekomen was, ritste hij zijn rugzak open en haalde er een boek uit. Kai opende het boek en las een paar woorden, maar zijn ogen schoten al gauw terug naar de twee schuintegenover hem.

Gelukkig had ze geen lessen meer voor de rest van de dag en kon ze hier blijven zitten tot Bing genoeg had en daarna even lekker gaan wandelen om het meer om zichzelf en hem wat frisse lucht te geven. De zon scheen, en hoewel het niet erg warm zou zijn, zouden ze toch van de dag kunnen genieten. Nog heel even, en ze zou gaan genieten van het afgestudeerde leven, samen met Malekith en Bing! Het hoefde niet eens perse haar enorme huis te zijn, tenzij het natuurlijk heerlijk zou zijn voor haar zoontje om vrij te kunnen rondrennen. Bovendien was ze een beetje bang voor als de vleugels zouden gaan aangroeien. Malekith had haar verteld dat dat bij jonge Meryle ongeveer op hun vijfde begon en toen Bing geboren werd, was er geen twijfel mogelijk geweest dat hij volbloed Meryle was, hoewel Enya het sterke vermoeden had dat haar genen toch dieper in hem waren genesteld, dan Malekith verwachtte.
Een jongen kwam binnen en leek last van zijn schouder te hebben. De zuster gaf hem op zijn kop omdat het aan zijn tas bleek te liggen. Ze zag zijn blik even op haar rusten, waarschijnlijk vanwege Bing die inmiddels aan haar andere borst lag. Na de zuster bedankt te hebben, liep hij naar haar toe. "Euh, ik- Is dat jou baby? Ik wou even zeggen dat het een mooie baby is" sprak hij, bijna verlegen. Ze glimlachte naar hem en keek even naar haar zoontje. 'Dankje, als hij wat ouder was, zou hij er alleen maar verwender van worden.' Ze knoopte haar bloes weer dicht en hield Bing over haar schouder en klopte hem zachtjes op zijn rug. Ze grijnsde naar de jongen. 'Jij bent Kailee, toch? We zitten in hetzelfde jaar dus ik zie je wel eens bij de lessen.' Er klonk een boertje van over haar schouder, wat inhield dat Bing was voldaan. Ze draaide hem om en liet hem wat beter aan de jongen zien.

Het meisje glimlachte naar hem toen hij haar een compliment gaf over haar baby. 'Dankje, als hij wat ouder was, zou hij er alleen maar verwender van worden.' Hij glimlachte naar haar, en keek even naar het boek op zijn schoot terwijl ze haar bloes terug dicktknoopte, want haar blijven aankijken zou gewoonweg ongemakkelijk zijn. Ze hield haar baby over haar schouder en klopte hem op zijn rugje. Kai moest weer even denken waarom moeders dat altijd deden, maar herrinerde zich het al gauw weer. 'Jij bent Kailee, toch? We zitten in hetzelfde jaar dus ik zie je wel eens bij de lessen.' Hij knikte, en keek terug naar haar. Een boertje klonk, en ze draaide de baby zodat Kai hem wat beter kon zien. Het was echt een schatje, vond hij. "Ja, ik ben Kailee," bevestigde hij, "Ik kan mis zijn, maar was je naam niet iets met Enya? Enyana, toch?" Hij keek haar vragend aan. "En wat is de naam van deze kleine jongen?" vroeg hij met een glimlachje, terwijl hij zachtjes richting de baby op haar schoot knikte. Hij deed het boek weer toe, en legde het tussen de stoelpoten, want echt lezen ging hij toch niet.

Toen Bing die nieuwkomer in het oog kreeg, keek hij een paar tellen met grote ogen en een pruilmondje. Toen begon hij te kakelen van plezier en spartelde in Enya's handen. "Ja, ik ben Kailee," bevestigde hij, "Ik kan mis zijn, maar was je naam niet iets met Enya? Enyana, toch?" Hij keek haar vragend aan. Ze knikte bevestigend. "En wat is de naam van deze kleine jongen?" Bing begon nog meer te brabbelen en kraaide van plezier. 'Hij heet Bingham Milo, maar zijn papa zei dat hij nog liever de vogelpest kreeg dan dat hij hem voor altijd zo moet noemen, dus hebben we er maar Bing van gemaakt.' ze lachte toen Bing met zijn kleine knuistjes op en neer begon te zwaaien. 'Hij vind je nu al leuk geloof ik, laat je niks wijsmaken: zodra hij in het bereik van je gezicht is, wil hij alles wat binnen bereik is even en vastpakken en proberen op te eten.' ze grijnsde naar Kailee en Bing bevestigde wat ze zei door een haarlok beet te pakken en er op te zuigen.

De baby spartelde in het meisje haar handen en maakte blije geluidjes, dus Kai dacht dat de baby hem wel mocht, vermits hij niet begon te huilen bij het zien van hem. Het meisje knikte toen hij op haar naam gokte, en vervolgens vroeg Kailee om de baby zijn naam. 'Hij heet Bingham Milo, maar zijn papa zei dat hij nog liever de vogelpest kreeg dan dat hij hem voor altijd zo moet noemen, dus hebben we er maar Bing van gemaakt.' Ze lachte, en de jongen keek naar de baby die nu vrolijk zijn handjes heen en weer zwaaide. 'Hij vind je nu al leuk geloof ik, laat je niks wijsmaken: zodra hij in het bereik van je gezicht is, wil hij alles wat binnen bereik is even en vastpakken en proberen op te eten.' Kailee lachte even, en keek hoe Bing op de haarlok van Enyana begon te sabbelen. "Zolang hij mijn neusvleugel niet in tweeën scheurt zal het wel niet zo erg zijn", grapte hij. "En we zitten niet voor niets in de ziekenboeg." Hij glimlachte, maar deed toch het bolletje van tussen de ijzeren uiteinden van zijn neuspiercing uit, waarna hij het veilig opborg in zijn portefeuille. Hij wou toch maar op zeker spelen. "Nou, Bingham Milo klinkt toch ook leuk? Het is eens wat anders als de typische Stan of Bob. Hoe oud is hij al?" Hij keek terug naar het gezicht van Enyana met een glimlach op zijn gezicht.

Bing leek erg tevreden met de haarlok en sabbelde er lustig op los, maar bleef nu wel stilzitten, terwijl hij zijn zilverblauwe ogen op Kailee bleef fiksen."Zolang hij mijn neusvleugel niet in tweeën scheurt zal het wel niet zo erg zijn", grapte hij. "En we zitten niet voor niets in de ziekenboeg." Ze lachte toen Kailee zijn piercing uit zij neus haalde en opborg in zijn portemonnee. Het zekere voor het onzekere.
Malekith had nooit rust met Bing erbij, omdat die helemaal dol werd als hij de zilveren lichtjes tevoorschijn toverden. "Nou, Bingham Milo klinkt toch ook leuk? Het is eens wat anders als de typische Stan of Bob. Hoe oud is hij al?" Ze gaf Bing even een kus op zijn zwarte pluishaartjes. 'Ongeveer een half jaar. Hij laat het beloofde eerste woordje lang op zich wachten, maar drie tegen een dat het 'papa' wordt.' Ze lachte weer en Bing stemde in door even een ruk aan de haarlok te geven en weer een kraai van pret uit te slaan. 'Auw! Laat dat, rakker!' Ze bevrijde de pluk uit zijn knuistje, tilde hem van haar schoot en hield hem voor aan Kailee. 'Wil je hem even vasthouden? Hij breekt niet hoor.' ze knipoogde terwijl Bing zijn kleine handjes uitstak en met zijn beentjes trappelde.

Hij vroeg hoe oud Bing was, en Enya gaf de baby een kus op zijn hoofdje. 'Ongeveer een half jaar. Hij laat het beloofde eerste woordje lang op zich wachten, maar drie tegen een dat het 'papa' wordt.' Ze lachte en Kai toverde een glimlach op zijn gezicht. Bing rukte aan haar haarlok en maakte allerlei vrolijke geluidjes. Kai keek hem nog steeds met een glimlach aan. Baby's waren absoluut één van de 'dingen' waar hij van hield. De kleine nageltjes, de eerste woordjes, de donzige, korte haartjes op hen hoofd, enzovoort. 'Auw! Laat dat, rakker!' Het meisje haalde haar haarlok uit het vuistje van Bing. Vervolgens nam ze hem op en hield hem ophoog, naar Kailee toe. 'Wil je hem even vasthouden? Hij breekt niet hoor.' Ze knipoogde en de baby stak zijn handjes uit. Kai stak zijn armen uit en nam Bing over. Hij hield zijn handen onder de baby's oksels en zette Bing vervolgens voorzichtig op zijn schoot. Die leek al meteen naar zijn blauwe haar te willen grijpen. Kai lachte en wreef zijn haar achter zijn schouder. "Nu zorgen dat hij me niet opeet, zoals je al zei", zei hij terwijl hij zich van Bing tot zijn moeder wendde, met een grijns op zijn gezicht. Hij draaide Bing op zodat hij naar zijn gezichtje kon kijken, en wiegde zachtjes met zijn knieën. Hij dacht aan wat zijn moeder altijd met hem deed. Paardrijden op haar knieën. Kai begon zachtjes het liedje te zingen. "Juju paardje, we rijden naar de stad. We brengen voor ons Bing koekjes mee. Koekjes met vier hoekjes, goed gebakken, niet verbrand. En dan valt ons Bing in het zand." Bij de laatste zin liet zijn knieën een beetje zakken. Een grote glimlach verscheen op zijn gezicht toen hij het blij gezichtje van Bing zag. Had hij er ook zo uitgezien toen zijn moeder dit liedje zong voor hem?