So, who's this power anyway.. [Milla]

ah..was was het toch een heerlijke dag vandaag...de zon scheen, er stond geen enkel briesje wind en de vogeltjes fluiten..kortom helemaal geweldig. Eodan zat op zijn balkon op een stoel lekker te genieten van de zon, met zijn ogen dicht. Zijn huid leek haast licht te geven in de zon. Hij voelde hij de zonnestralen door zijn huid opgenomen werden, om daarna te worden omgezet in magie. Dit was zijn zogenaamd oplaadmomentje. Altijd als de zon op haar hoogst was, ging Eo naar buiten om zijn magie aan te sterken. Hij deed dit door middel van zonlicht dat hij via zijn huid omzette in lichtmagie. Echter, kost dit proces veel moeite, en kon hij het ook maar ene paar minuten lang volhouden. Ook nu begon hij weer moeite te krijgen, en besloot dan ook maar te stoppen. Hij opende weer zijn bloedrode ogen. Hij stond op, liep naar de reling, en leunde op deze, terwijl hij goedkeurend keek naar zijn uitzicht. Hij had uitzicht over het schoolterrein, en in de verte zag hij Oak's Field liggen. Ook al was zijn kamer dan wel niet de hoogste. Toch had hij een adembenemend uitzicht. Zelfs op deze hoogte. Hij knikte nogmaals goedkeurend, en ging toen weer naar binnen. Hij had via via gehoord dat Avani afstand had gedaan van haar rol als vrouwe van aarde. Zonde zonde...ach ja, ze had zelf ook haar redenen niet? Ook al had hij haar maar kort gesproken lang geleden kon Eo het toch niet laten om een zekere teleurstelling te voelen.
Echter, zei men ook dat haar opvolger al in Starshine was aangekomen. Dat zal die aardkracht die hij de laatste tijd weer voelde in de toren verklaren. Nu, was hij toch eigenlijk wel benieuwd naar deze opvolger of ster van Avani. Hij liep naar de deur van zijn vertek. "Âde?" Er verscheen een bol gemaakt van licht. "Ja Eodan?" zei een vrouwelijke stem. "Ik ben even weg, let jij op Cahaya voor mij?" De bol scheen even iets feller. "Is goed hoor." de stem was haast mechanisch. Toen liep Eodan door de deur, en liep door toren richting Cruinne, de kamer van de heer of vrouwe van Aarde. Toen hij bij de deur van de kamer stond, klopte hij aan. "Stoor ik?" vroeg Eodan.

Milla Maxwell

<< Adventure isn’t in one of your books.. it’s out there >>

Kras,kras kras kras kras, pauze. Kras, kras kras kras kras kras, pauze. Het ritmische geluid van het krassen van een pennenveer op papier galmt door Cruinne heen. Het woord betekent aarde, en van aarde is Cruinne gemaakt. Het is nu een kleine week geleden dat Milla in Cruinne en Star Academy ingetrokken is. De verschillende soorten krachten die te voelen zijn in een kleine locatie zoals deze is opmerkelijk. Misschien is het omdat Milla grotendeels van haar leven in een tempel gewoond en geleefd heeft maar zo’n grote variatie aan magie is Milla nog niet eerder tegen gekomen. Milla is dan ook een van de geringe personen die niet op Star Academy heeft gezeten als kind of tiener. Milla had geen ouders die voor haar bepaalde wat het beste was, die haar zeiden dat studie belangrijk was. Milla had alleen de bemoeizuchtige ouderen van het dorp, die Milla het liefst zo beschermd en afgezonderd mogelijk zagen. Een school over het leren omgaan met magie en het leren converseren en omgaan met mensen hoorde simpelweg niet thuis in het rijtje: veilig, opgesloten en controleerbaar. Het verstand en de moed om weg te sluipen kwam pas tijdens Milla’s tienerjaren, iets waar Milla later pas achter kwam dat de puberteit werd genoemd. Tijdens deze zogeheten puberteit heeft Milla haar lang gebrouwde ontsnappingsplan uitgevoerd en is ze verdwenen van haar gevangenis, om jaren later pas weer vrijwillig terug te keren.

Nu bijna 90 jaar later, oud en in een belangrijke functie voor de wereld. Vraagt ze zich af wat ze allemaal gemist heeft en waarvan haar dorp haar onttrokken heeft. Het blijft bij zich afvragen, Milla is te objectief om te wensen voor een tweede kans in het leven. Als ze naar een school als deze was gegaan was ze niet het persoon geweest wat ze nu is. Het is verspilde energie om jezelf af te vragen wat had kunnen zijn als het al te laat is. Het enige wat je kunt doen is vooruit denken en het pad verder bewandelen wat het leven voor je uitgezet heeft. Of dat nu opgesloten is in een tempel of de functie bezetten van een legendarische magiër, je missie is de missie waaraan je je moet binden om deze tot een zo goed mogelijk einde te brengen. Het krassen van de pennenveer stopt zodra Milla de stapel papieren naast haar heeft weggewerkt. Zuchtend valt ze achterover in haar stoel. Maar wie had ooit gedacht dat deze missie zo.. saai en eentonig zou zijn? Als beschermer van Nia’Khera had ze dagelijks te maken met zeurende bewoners of bendes die het dorp wilde plunderen. Hier, in een hoge toren ver weg van de grond, de aarde, is het grootste gevaar het gevaar dat de inkt mogelijk opraakt. Milla sluit haar wijnrode ogen en laat zich meevoeren met de stroom van gedachten richting haar tempel. Hoe zouden de bewoners het doen zonder haar? Zouden ze zich aan hun afspraak hebben gehouden en zorgen dat het dorpje welvarend blijft? Abrupt schiet ze overeind in haar stoel, haar linkerhand over haar hart sectie heen geslagen. Wat is dit knijpende gevoel hier.. mompelt ze. Is dit wat ze noemen je zorgen maken over iets? In een van de boeken in de tempel had ze gelezen over dit menselijke gevoel. ‘’Het gevoel dat er mogelijk iets negatiefs gebeurd met iets waar je waarde aan hecht’’ stond er in het boek. Spontaan begint Milla te lachen. Dit nieuwe ‘avontuur’ brengt nu al nieuwe ervaringen met zich mee. Ervaringen die belangrijk zijn om mensen de mensen van Kovamaka en hun problemen te leren begrijpen, een belangrijk deel van deze missie.

Een scherpe hoge toon in haar voorhoofd maakt duidelijk dat Gnome zich heeft verenigd met haar gedachtegang. Maxwell, gooi uw dwaze convicties uit uw systeem en centert u op uw werkzaamheden. de stem klinkt donker als aarde en doordringend als donder. Milla betrekt haar gezicht en schud daarna vastberaden haar hoofd. ’’jij zult nu niet en nimmer niet bepalen wat ik doe Gnome.’’ sist ze chagrijnig. Dan zal ik uw hoofd net zolang treiteren tot u het opgeeft, Maxwell. Afkeurend klikt Milla met haar tong. Gnome zal zich vanaf heden tot wanneer hij geen zin meer heeft, Milla’s hoofd treiteren met opmerkingen en kritische opmerkingen. En er is niets wat Milla er aan kan doen buiten hem ontsummonen maar dat zou betekenen dat ze daarna voor een tijd weerloos zou zijn. Irritante schoonouder in haar hoofd zal het dus maar zijn. Milla komt overeind van wat haar plek nu voor een paar uur geweest is. Ze rekt en strekt haar lichaam en begint vervolgens met het ontdoen van haar nachtkleding. Tot noch toe had ze zich nog steeds niet omgekleed na vanmorgen uit haar meditatie te zijn gekomen. Zou u, niet uw ramen bedekken ? vraagt Gnome haar. Tevreden dat hij weer iets op te merken heeft. Dit lichaam brengt veel moeilijkheden met zich mee.. zucht Milla kort. dan had u in uw eerdere jaren een andere vorm moeten aannemen, Maxwell. Dan had jij mij beter moeten adviseren, o machtige Gnome. bijt ze terug, haar wijnrode ogen op de grond gericht. Milla negeert Gnome’s advies en ontdoet zich van al haar kleren totdat ze poedelnaakt in het midden van Cruinne staat. Uit haar kast vist ze haar onderkleding en een haast satijnen witte jurk. Milla is nog bezig met het bevestigen van de achterste knopen wanneer ze een grotere vorm van magie haar kamer voelt naderen. Maxwell, er is iemand van grootte kracht nabij. Een smal glimlachje siert haar lippen. Heer van het licht. Eodan. mompelt ze.

Kort na het opmerken van de andere legendarische magiër hoort ze een mannelijke stem. Ja. merkt Gnome op, met het oog op haar nog ontblote rug. Nee. Cruinne verwelkomt je, Eodan. Haar menselijke lichaam interesseert Milla niets. Het heeft vrijwel geen enkele waarde voor haar buiten het feit dat ze daardoor meer op een mens lijkt als op de vorm die ze normaal aanneemt. Milla’s vingers gaan te werk met de laatste knoopjes vast te maken van haar jurk, waardoor haar lichaam weer op haar ontblote benen na bedekt is. Ik kan niet zeggen dat ik je verwacht had. zegt Milla glimlachend. maar het is geen onplezierige verrassing. maakt ze hem daarna duidelijk, Gnome’s waarschuwingen en opmerkingen negerend. Wat brengt je hier, heer van het licht Eodan? Vraagt ze vervolgens de afstand tussen hen tweeën verkleinend. bied hem iets te consumeren aan Maxwell. Uw manieren zijn werkelijk ongepast. heeft Gnome te melden. Milla kijkt even schuin weg. Die oude steen heeft gelijk. Kan ik u iets aanbieden? de witharige man nu met u aansprekend. Snel met ze een korte analyse van de man. Niet de grootste noch de kleinste man die ze ooit gezien heeft. Sneeuwwit haar omlijst zijn smalle gezicht en contrasteren met zijn iets dieper rode ogen als die van Milla zelf. Aan zijn lichaam hecht Milla net als aan haar eigen overigens geen waarde, het is zijn ziel, brein en magie waar Milla geïnteresseerd in is. U heeft nog genoeg te leren Maxwell. Manieren zijn daar een van. Milla besluit die opmerking te negeren en richt zich volledig op de heer van het licht voor zich. Nieuwsgierig naar zijn intenties.

OC: het is nog even wennen. sorry =]

Toen hij de deur open deed, zag hij net hoe een jonge vrouw haar jurk aandeed. Oh dear..misschien kwam hij toch niet zo ongelegen als hij dacht. Echter was er een zucht van opluchting te horen toen de vrouw zei dat Cruinne hem verwelkomde. Hij bekeek de opvolgster van Avani goed. Het was een jonge vrouw met zoals verwacht een krachtig, maar verbazingwekkend raar aura. Dit intrigeerde Eodan zeer. Zeker als dit ging om een wellicht eeuwenoud iemand. Ze wist zijn naam, dus Eo nam aan dat ze ook aan auralezen deed. "Allereerst, spijt het mij voor mijn onaangekondigde bezoek Milla." Hij boog lichtjes als teken van verontschuldiging met een glimlach. Hij keek weer naar Milla, en betrad hij Cruinne. Hij voelde gelijk de eeuwenoude kracht die de kamer had. Deze kracht was bijna drukkend. "Nee dank u, ik heb nog net gegeten. Toch bedankt voor het gebaar." Hij bekeek de jonge vrouw verder. Ze had blond haar, verder was ze eigenlijk niet echt groter dan Avani. Al had hij Avani maar een paar keer gezien, maar genoeg om te weten hoe lang ze was.
"Mijn reden voor mijn bezoek is simpelweg nieuwsgierigheid. Ik was benieuwd wie het nieuwste lid van de Legendarische magiërs was. Al had ik je voorgangster niet echt vaak gezien."

(Beetje kort, maar hopelijk kun je er wat mee ^^")

Milla Maxwell

<< Adventure isn’t in one of your books.. it’s out there >>

Een glimlach als zonsopgang verschijnt op Milla’s subtiele lippen wanneer de heer van het licht haar kamer Cruinne betreed. Hij sluit ergens precies aan bij wat Milla van hem verwacht had, in uiterlijk en in aura. Zijn aura voelt aan als zonnestralen op Milla’s huid, die haar als een warme deken omhelzen. Beetje bij beetje gaat Milla rechterop staan haar rug strekkend waarna haar handen snel door haar gouden lokken glijden. Milla’s haar is een oncontroleerbaar geheel, waar geen kam door te trekken valt maar waarbij ook nog nooit een schaar aan te pas is hoeven komen. Tot Milla’s geluk glijden haar slanke vingers simpel door de haarmassa heen en heeft het achterste gedeelte binnen een flits traditioneel vanachteren vastgebonden. Milla haar –wat lijkt eeuwige- glimlach krijgt last van bewolking wanneer Eodan haar aanbod van een drankje of een hapje afwijst. In boeken had de ander altijd met een ‘ja’ geantwoord als zoiets werd aangeboden. En voor luttele seconden is ze van de kaart gebracht door Eodan’s plotselinge afwijzing wat betreft een versnapering. Wat had ze mis gedaan? ‘’Je word bedankt Gnome. ‘’ pruttelt Milla zacht voor haarzelf terwijl ze van Eodan afdraait. Zwierig loopt ze naar haar zithoekje, waar ze op de bank plaats neemt. ‘’Gaat u zitten Eodan, tenzij je nu andere drukkende afspraken hebt. ‘’ Geen opmerkelijk zonnige glimlach gaat deze keer gepaard met haar woorden, nog steeds een beetje onzeker van zijn intenties. ‘’ Maxwell, u zou er wijs aan doen de heer van het licht niet te wantrouwen. Wat zijn wij tenslotte in zijn ogen..?’’ laat Gnome Milla op irritante wijze herinneren. De woorden van Gnome kan Milla niet ontkennen. In Eodan’s ogen moet zij zelf juist onbetrouwbaar en mysterieus overkomen. Niet andersom..

Milla’s vraag schijnt nu dan ook overbodig te zijn geweest want de Heer zijn intenties zijn haar in deze korte splitseconde duidelijk geworden. Of in ieder geval duidelijker. Waarom zijn mensen toch ook zo’n complexe organismen? Niet alleen in cellen maar ook in gedrag. Na 100 jaar rondom ze geleefd te hebben, begint Milla dan ook te twijfelen of ze de organismen ooit door en door zal leren begrijpen. Leren schrijven, dansen en praten net als de mensen. Dat zou meer als één mensenleven kosten om te leren begrijpen, daar is ze zeker van. ’’ Dat is u vergeven, Eodan. Voel je vrij binnen te lopen wanneer je wilt. Cruinne zal je verwelkomen ook al mocht ik onverhoopt niet fysiek aanwezig zijn.’’ Milla glimlacht kort, vriendelijk in de richting van de mysterieuze wit harige man. ‘’Nieuwsgierigheid zeg je? Waar ben je nieuwsgierig naar?’’ vraagt Milla hem licht geamuseerd. ‘’ Er zijn veel onderwerpen die we kunnen bespreken.. Wat ik ben, hoe ik hier ben beland, wat mijn relatie status is, mijn afkomst is of hoe mijn leven er hiervoor uit zag. ‘’ Somt Milla de hoogstwaarschijnlijke mogelijkheden vluchtig op. Kort glijd ze weg in gedachten haar jurkje glad strijkend. Dit waren de onderwerpen waar mensen vaak geïnteresseerd in waren, aldus de conclusies die ze getrokken heeft uit de boeken die ze gelezen had. Die dingen zijn dan ook de enige mogelijke opties waarin de heer van het licht mogelijk geïnteresseerd zou kunnen zijn volgens Milla. Wat zou hij tenslotte anders nog van haar moeten weten? Milla staart Eodan daarom oprecht nieuwsgierig aan, geamuseerd door het nog onbekende gevoel van lichte spanning. Om het ijs lichtjes te breken en mede omdat Milla denkt dat ze er goed aan zou doen om een gesprek met de man aan te knopen gooit ze de volgende vraag er uit: ‘’ Dus Eodan, wat is jou relatie status momenteel?’’ Milla’s gezicht is zo glad als staal, tenslotte gaat ze ervan uit dat dit een van de meest gebruikelijke onderwerpen is voor mensen om over te spreken. In haar boeken praatte ze altijd over hun relatie en hun moeilijkheden. Uiteindelijk brengt het delen van dat soort problemen de twee personen altijd dichter bij elkaar, dat zou in deze situatie niet anders moeten zijn.. toch? Dat het totaal geen gepaste openingsvraag is.. daar heeft Milla Maxwell geen weet van. Waar zou ze het tenslotte geleerd moeten hebben ?

OC: ben er niet echt tevreden over, over mijn post. excuses voor het ongemak x]

PROFILE MAGICIAN

» Milla Maxwell
» Bow to my power
» How much power can there be in one room...[LM'rs only]
» Knowledge is power [open]
» my power with the fire ( need tips)

So, who's this power anyway.. [Milla]

So, who's this power anyway.. [Milla]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen