Met een slome beweging, alsof hij in een slowmotion kamer zit, doet Sevalin zijn geopende linker hand boven zijn naar boven wijzende rechterarm, met een vuist erop geplakt. Hij draait zich om, en slaat met zijn rechterhand in de lucht. Met snelle bewegingen slaat hij naar verschillende richtingen in de lucht toe. Dit was zijn dagelijkse gevechtstraining. Nou, dagelijks.. Het zat hem gewoon niet mee de laatste tijd, en dit zou hem de stress en zorg verhelpen. Hij hoorde gekraak, maar richtte zijn aandacht er niet op. Met een snelle beweging, trok hij uit zijn best wel felgekleurde donkerblauw met geel gekleurde nikies een mes, en stak hem in een boom. Hij sprong, en legde zich op de boom, en stond er nu op. Hij trok het mes eruit, en probeerde zijn evenwicht te behouden, door zijn magie te concentreren op zichzelf. Hij duwde zich nu op de boom af, en zweefde kort naar de boom die in een rechte lijn vlak voor Sevalin stond. Dit keer hield hij zijn balans op deze boom. Hij dacht hierbij aan.. Xalina. Hij liet zich op zijn rug vallen, in de van de bomen afgevallen bladeren. Hij sloot zijn ogen, en dacht aan haar. Waar was ze, waar zou ze zijn, waarom was ze er niet .. Zoveel vragen.. Hij kreeg er ook geen antwoord op. Hij stond op, en leunde tegen de boom. Hij trok van zijn zwarte shirt, die zijn gespierde omvang liet zien, zijn capuchon op, en liet zijn kort maar ook wel een beetje lang haar over zijn haren komen. Hij legde zijn armen over elkaar. Wie zou komen? Hij had wel zin in een wat ze noemden een Kartél. Een gevecht, waar je elkaar alleen mocht raken bij zijn of haar buik.

Met een goed humeur slenterde Brynn door het bos. Haar lange, dunne zwaard triomfantelijk op haar bewegingen mee zwaaiend. Het zat in een soort koker om haar rug vastgebonden en was het enige wat haar nog echt herinnerde aan haar thuisplaneet. Vandaag zou ze hem niet gebruiken of in ieder geval, niet hier. Het idee dat deze plek het Duistere Bos werd genoemd schrok haar toch wel een beetje af, maar zo op de dag was er niet veel spannends aan. Sterker nog, het was een uitstekende gelegenheid om haar krachten wat te trainen. Niemand zou het merken wanneer ze met haar FireMagic zou oefenen. Aardemagie had ze nu al aardig onder de knie, maar vuurmagie was wat ze wilde studeren. Die kracht was zoveel nuttiger dan de ruwe kracht van de aarde. Snel wierp Brynn even een blik om zich heen. Er leek echt niemand te zijn. Nu maar hopen dat ze inderdaad het hele bos niet in de fik zou steken. Rustig hield ze haar armen voor zich uit en sloot haar ogen. Vol concentratie probeerde ze de magiebron in haar handen te voelen. Haar ademhaling werd zeer regelmatig en was gelijk aan de kracht die ze wilde uitoefenen op de magie. Een van de eerste oefeningen der vuurmagie; de ademhaling. Na een aantal seconden kon ze de warme gloed in haar handen al beter onderscheiden en voelde ze de energie van het toekomstige vuur door haar handen stromen. Nog één keer ademde ze diep in en blies die lucht toen krachtig uit terwijl op datzelfde moment de energie in haar handen een boost kreeg waardoor een vlam van gemiddelde grootte uit haar handen schoot. Brynn’s armen waren warm van de energie net zoals haar gezicht dat nu door de nog steeds brandende vlam verwarmd werd. Een trotste glimlach krulde zich op haar lippen. Brynn was zich ervan bewust dat dit nog niet zoveel voorstelde en het was ook zeker niet het enige wat ze kon, maar elke keer wanneer ze het vuur zo uit háár handen zag stoten, voelde ze de vreugde weer opkomen.
Na een tijdje getraind te hebben was ze er even klaar mee en vervolgde haar rondje door het bos. Ze wilde het liefst nog voor het donker thuis zijn zodat er haar hier geen onverwachte of onaangename ontmoetingen te wachten stonden. Met een voldaan gevoel liep Brynn verder totdat ze op een gegeven moment het idee had dat ze iets boven haar hoofd hoorde. Wat was dat? Gewoon een beest of..? Nieuwsgierig keek ze omhoog wat niet het beste idee was aangezien de niet al te fel, maar nog steeds pijnlijk schijnende zon in haar ogen prikte. Snel bracht ze haar hand boven haar ogen en kon toen pas de contouren van een jongen in de bomen zien. De vingers van de hand boven haar gezicht spreidde ze uit elkaar bij wijze van begroeting. Brynn glimlachte vriendelijk al kreeg ze het idee dat de jongen niet al te vrolijk was. Dat kwam vooral door zijn donkere vest, zijn over elkaar geslagen armen en de leunende houding tegen de boom. Vast Shadra, flitste het door haar hoofd. De meesten van die planeet hadden zo’n bijna duister charisma, maar wie wist? Schijn bedriegt. ‘Hoi,’ riep ze hem toe en hoopte maar dat hij vrolijk genoeg was om niet gelijk een of andere duistere spreuk naar haar hoofd toe te slingeren. Anders had ze altijd haar zwaard nog..

*Whee, Kartél?

Sorrie voor laatheid 8D

Hij voelde nu een krachtbron naarbij komen. Sevalin voelde het gewoon altijd, of er mensen met magie onder hun bezit zijn. Nou, bijna altijd. Ooit was het een keer gebeurd, dat Sevalin het niet voelde, wat hem bijna zijn adem ontnam. Hierbij dacht hij terug aan zijn dagen voordat hij op Starshine belandde. Al gauw schudde Sevalin zijn hoofd, wanneer hij door zijn rode lokken haar dat deels voor zijn ogen hing heen keek, en een meisje zag. Toevallig had deze ook rood haar. Hij verplaatste zichzelf in een vrolijke positie, en liep naar het meisje toe. 'Ben jij niet een beetje jong om hier rond te hangen?' klonk een niet al te vriendelijke stem van Sevalin. Oké, hij had geen zin om mensen om hem heen te hebben. Maar deels dan ook wel weer, hij had wel zin in een beetje lol. Hij streek zijn hand door zijn haar, en deed dat opzij, zodat hij zijn gezicht beter liet zien aan het meisje. 'Ik ben Sevalin.' sprak Sevalin toen wat vriendelijker, waarop hij ook zijn hand naar het meisje uitstak. 'En jij bent, als ik vragen mag? vroeg Sevalin toen, waarop hij dit keer een glimlach erbij toevoegde. Hij staarde haar, zonder er bewust van te zijn aan. Het meisje deed haar een beetje denken aan zijn vriendin. Al gauw wanneer hij er bewust van werd, kneep hij zijn ogen dicht voor een korte tijd. 'Sorry, je doet me denken aan iemand.' zei Sevalin toen, waarop hij nogmaals glimlachte.

Whee, vechtu@@@

Brynn keek de jongen ietwat verbaasd aan toen hij haar zijn vraag stelde op een niet al te vriendelijke manier. Zoveel ouder was hij nou toch ook weer niet? Zij was dan pas zestien, maar deze jongen zag eruit als achttien of misschien negentien. Oké, dat schilde misschien toch wel iets, maar Brynn kon prima voor zichzelf zorgen. Daar hoefde hij niet op te letten. Ondertussen was hij een stuk dichterbij gekomen en kon ze zijn gezicht eindelijk zien nadat hij zijn rode lokken uit zijn gezicht had geveegd. Zo zag hij er toch best wel aardig uit. Niet helemaal het type wat zij zou verwachten bij een Dark Magician. Het was dat hij die kleren droeg. Toen hij zijn gezicht wat opener had gemaakt leek hij ook vriendelijker te worden en het voorval al weer vergetend nam Brynn zijn hand glimlachend aan. ‘Ik ben Brynn. Leuk je te ontmoeten, Sevalin.’ Sevalin. Dat was een leuke naam en origineel ook. Misschien was het iets typisch Shadraans maar zij kende het in ieder geval niet. Brynn lachte, maar dacht na een poosje dat de jongen naar haar idee iets te lang naar haar staarde. Wat? Er zat toch niets geks op haar gezicht ofzo? Zo normaal mogelijk bracht ze haar hand naar haar gezicht en wreef door haar ogen. Ze voelde zich wat zenuwachtig, maar wist dat dát totaal onnodig was nadat de jongen zijn uitleg gaf. ‘Oh,’ bracht ze uit. Zo vaak hoorde Brynn dat niet, maar nu kon ze er niets aan doen dan dat ze toch wel nieuwsgierig was naar wie. ‘Mag ik weten aa-..?’ vroeg ze zachtjes, maar werd opeens ruw onderbroken door de verschijning van een nieuw meisje. Brynn wist niet zo goed wat ze ervan moest denken. Het was een mooi meisje, dat zeker, maar ook iets uit de hoogte al wist ze niet of ze dat wel mocht denken. Ze zag er weliswaar uit als iemand van dezelfde leeftijd als Sevalin, maar straalde meer kracht of zo iets uit. Brynn wist het niet, maar voelde wel aan dat dit niet zomaar een leerling was. Brynn’s ogen vlogen opeens naar de dwarsfluit die het meisje in handen had. Dwarsfluit was wel een mooi instrument. Wat leuk dat zij dat kon bespelen. Ze had zelf graag ook een muziekinstrument bespeeld, maar over dat talent beschikte zij niet.
Even fronste Brynn ongelovig toen het bruinharige meisje een brandwond op haar hand toonde. Had zij dat gedaan? Brynn kon zich niet herinneren dat haar vuur een boom en al helemaal geen meisje had geraakt. Ze was immers uiterst voorzichtig geweest. Sowieso begreep ze niet wat het meisje bedoelde dat het háár pijn deed wanneer ze zogenaamd ‘bomen begon te slopen’. Brynn was zeker niet het type dat planten en bomen voor de lol in de fik ging steken. Ze wilde misschien wel vuurmagie gaan studeren, maar ze was toch geen pyromaan? En wat bedoelde ze nou dat ze haar pijn had gedaan? Brynn begreep er niet veel van, maar liet haar ogen maar in een verontschuldigende houding neerslaan. ‘Sorry,’ zei ze gemeend al had ze niet echt een idee waarvoor. De volgende woorden lieten Brynn wel echt schrikken. Wat? Ze moesten weg? Snel keek ze even naar Sevalin. Jammer, zo duurde deze ontmoeting wel erg kort en hij leek juist wat meer los te komen. Ze zuchtte; zonde. Toen het vreemde meisje echter ongeduldig begon te worden raakte Brynn voor een moment geïrriteerd. Ze hoefde dit niet te pikken! En al helemaal niet van een meisje dat eruit zag als een medeleerling! Oké, ook al dacht ze dat wel, ze moest niet zo roekeloos gaan worden. Brynn ademde even iets dieper in. Dit meisje mocht er dan wel van hun leeftijd uitzien, iets in Brynn zei haar dat ze tegenover een iets meer ervaren meisje stond. Ze wist niet wat het was, maar ze zou niet tegen haar ingaan. Brynn was nog maar nieuw. Ze had geen idee van de magische dingen, mensen die hier rondliepen en misschien had ze wel gelijk en zat dit bos rond deze tijd vol rare wezens. Wist zij veel. Ze keek wat ongemakkelijk naar Sevalin. Hopelijk wist hij wat te doen?

* Oh gosh, ze moeten nog wel gaan knokken >3