Het was een normale dag als yuno door de bossen liep. Ze speelde met het kleine rood oranje vlammetje in der handen. Ze raakte het aan met der andere hand en het werd groter. Ze schrok er van en viel achter over. ze steunde met haar hand op het gras op haar val te breken en toen onstond er een grote zwarte schroei plek. ze keek er naar en haalde snel haar hand van het gras. toen stond ze op.

Dominic zag het bos als zijn terrein. Het was duister, onheilspellend. Net zo veranderlijk als hij was in zijn buien. Het ene moment was hij lief en aardig, het andere maakte hij keihard gebruik van je zwaktes. Dominic Gabriël was een engel zonder genade. Bij de façade van onschuld en goedheid hielp zijn uiterlijk zeker mee. Niet alleen waren zijn irissen zo puur en blauw als de kleur die mensen vaak met de hemel associeerden, ook zijn huid was met de bleke effen kleur een punt wat gauw je aandacht trok. Alleen zijn ravenzwarte lokken braken met het cliché beeld van een engel, maar dat was iets wat de meeste zoetsappige tienermeisjes hem graag vergaven in ruil voor een liefkozing. In de duisternis was zijn gezicht goed zichtbaar, net als een marmeren beeld in schaduwen gehuld. Het zorgde voor contrast, zwart wit, donker en licht. Net als zijn magiesoorten eigenlijk.  

De jongen liep haastig door het bos, bijna alsof hij een afspraak had die hij moest halen. Maar nee. De enige reden voor zijn snelle pas was het rusteloze gevoel in zijn ledematen. Hij had te lang geslapen, zat vol energie. Iets- iemand moest daarvoor boeten. Een energieke Dominic kon zowel een vloek als zegen zijn, maar dat eerste was waarschijnlijker. Toen Dominic in zijn ooghoek een roze vlaag zag stopte hij abrupt met lopen. Was dat nou..? Ja. Hij herkende die suikerspin kleur. Het was Yuno, geen twijfel over mogelijk. Hij bewoog zich snel naar haar toe en schatte tegelijkertijd de situatie in. Zodra hij haar geheel in het oog kreeg en zij hem vast ook zag glimlachte hij mysterieus. ‘Verrassing..’ Dominic reikte naar het Raziaanse meisje en trok zonder pardon haar gezicht naar zich toe om er een gepassioneerde kus op te drukken. Een verrassing, inderdaad. Nu was het aan haar om te bepalen of die surprise prettig was. Hij liet haar weer los, stuurde haar een jongensachtige grijns en wachtte af.

]TIPS:
Ik heb allereerst even naar je post gekeken, om er wat verbeteringen in aan te brengen. Eigenlijk heb ik hieronder jouw post als basis genomen en wat kleine dingetjes toegevoegd die het omvormen tot een berichtje waarop makkelijker gereageerd kan worden. Ik weet niet zeker of het nuttig is, maar hieronder staat het toch maar :] Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik je post als basis heb gebruikt, ik dacht dat het zo misschien duidelijker werd hoe je je post uit kan breiden met acties/gedachten.

________________________________________
Het was een normale dag, een dag als elke andere. Yuno liep door de bossen met een speelse blik in haar roze ogen. Ze gooide met het kleine rood oranje vlammetje in haar handen. Zodra ze raakte het aan met haar andere hand werd de vlam vele malen groter. Dat had het meisje niet verwacht. Ze schrok er werkelijk van en viel achter over. Ze steunde met haar hand op het gras om haar val te breken, maar waar zij het gras aanraakte ontstond een grote zwarte schroeiplek. Een vieze branderige geur van rook drong haar neus binnen. Het deed haar denken aan de keer dat ze op kamp een hele zak marshmallows verbrandt had toen ze die per ongeluk in het kampvuur gegooid had.

Ietwat paniekerig zochten haar ogen naar de oorzaak van de rooksporen. Die vond ze algauw in haar eigen handen. Zij was de oorzaak, zij had de frisgroene grassprietjes hun leven ontnomen. De vuurmagie in haar lichaam was te actief, ze moest het weer onder controle krijgen. Het meisje haalde snel haar hand van het gras. Meteen stond ze op, maar toen ze weer stond bleek ze niet meer alleen te zijn. ‘’H-huh?’’ stotterde het meisje geschrokken, zich een beetje achter haar roze haren verbergend.
________________________________________
Doordat ik eindig met een openingszin kan iemand er makkelijker op in gaan. Dit is echter niet verplicht/altijd nodig. Maar omdat je post qua informatie vrij karig was is het dan wel handig.

Ook kan je misschien zien dat ik meer bijvoegelijk naamwoorden gebruik en meer beschrijf, ook over hoe Yuno rond kijkt etc.
Je post is erg kort, er kan best wat meer omheen verteld worden ^^

Als laatste wat schrijffoutjes:
-als yuno door de bossen liep -> waarop Yuno door de bossen liep.
-met der andere hand -> met haar andere hand

Hopelijk heb je er wat aan ]

Woow echt goede tips. thanks!

Graag gedaan maar wil je niet op dit topic reageren?
Ik heb namelijk de tijd genomen om een gehele reactie te schrijven, niet alleen tips ;]
Het hoeft niet als je wilt, maar je kan gewoon verder rpg'en op mijn reactie ^^'

Het was zo plotseling, zo onverwachts. Uit het niets kreeg ze een kus op der gezicht. Ze had nog eerst een hele lange tijd niet door wie het was. Het was te snel en te onverwachts voor haar kleine hoofdje gegaan. Langzaam kwamen de gezichtsbeelden binnen en toen begreep ze pas wie het was. De zwarte lokken van zijn haar, het witte gezicht en dan die ogen. “dominic” zei ze beetje verast toen het echt helemaal door haar heen gedrongen was. De plotselinge kus had haar wangen niet echt goed gedaan. Ze had hele roze wangen en zo leek ze van top tot teen een super roze suikerspin. Ze probeerde haar gevoelens voor hem onder controle te houden maar wist niet exact hoe dat moest. Ze wou iets bijzonders tegen hem zeggen, iets dat slim klonk maar ze wist echt niet wat. Toen besloot ze hem maar een kus te geven op zijn mond. Ze wist op dat moment niks beters.. Toen keek ze naar de zwarte schroeiplek waar nog een beetje rook uit kwam.

“Dominic, zou je mij misschien kunnen helpen om mijn vuurkrachten meer ondercontrole te houden. Ze reageren nog al veel op mijn emoties” zei ze op een kalme toon. Dit was een van de dingen waarvan ze zeker wist dat hij haar wel zou kunnen helpen. Een rode eikenblad viel naar beneden en lande precies naast haar voeten. Haar kleding echter was niet echt om te wandelen in het grote bos en ze wist ook niet waarom ze hier heen was gegaan. Wat was ook al weer de exacte reden van mijn komst hier dacht ze. Ze probeerde terug te denken aan de secondes voor dat ze het bos in liep maar het was maar een vaag beeld wat in der op kwam. Ze keek toen glimlachend naar Dominic. Misschien was het mijn lot wel om hem hier te ontmoeten dacht ze. Haar gevoelens voor Dominic kon ze niet stoppen. Ze pakte zijn hand. “ dus zou je me willen helpen schat?” zei ze op een zoete lieve toon

Yuno leek helemaal overdonderd, wat natuurlijk ook de bedoeling geweest was. Hij zou haar hele wereld op z'n kop zetten en daarna de zwaartekracht uitschakelen zodat ze het oneindige in viel. Hij zou zorgen dat ze niet meer wist wat links of rechts was, dat ze enkel gevuld was met gedachten aan hem. “Dominic.” Hij grijnsde geamuseerd, wat veranderde in een prettig verraste uitdrukking toen ze hem terug kuste. Zo zo, initiatief nemen he? Hij kuste haar zonder enige schroom terug, vol genot. Daarna was het Yuno die haar mond open trok.

“Dominic, zou je mij misschien kunnen helpen om mijn vuurkrachten meer ondercontrole te houden. Ze reageren nog al veel op mijn emoties.” Aan haar kalme toon was dat niet echt te horen, maar de schroeiplek was toch echt bewijs voor een uitbarsting. “Dus zou je me willen helpen schat?” Dat was natuurlijk een toon waar geen normale jongen nee tegen kon zeggen. Hij knikte voorzichtig. ''Ik kan het altijd proberen. Zelf beheers ik geen vuur, maar ik ken de theoriën wel.'' Kennis was macht, kennis was wat hem sterk maakte. Dominic was altijd op zoek naar manieren om zijn magiegebruik te verbeteren, wat hem had geholpen om steeds sterker te worden. ''Vorm een vlam in je handen, een kleintje.'' Hij pakte haar hand zachtjes vast en vouwde haar vingers dicht. ''Sluit nu je ogen en focus op je ademhaling. Laat de vlam groter worden als je inademt en kleiner als je uitademt.'' Hij sprak zacht en ietwat hypnotiserend om haar in een kalme staat te brengen. Niet alleen zouden haar gesloten ogen ervoor zorgen dat ze minder prikkels had, het was ook een teken van vertrouwen. Als ze hem vertrouwde zou ze luisteren. ''Zeg het maar als je klaar bent voor stap twee.''

Zelf liet Dominic zich nauwelijks door emoties leiden, hij was een vrij koel persoon. Maar hij had wel het in zich om te begrijpen hoe hij haar wellicht kon helpen, de vraag was alleen of zijn methode zou werken op dit meisje, dat soms toch een tikkeltje onvoorspelbaar was.

[Tips en verbeteringen:
Grammaticaal: op der gezicht -> op haar gezicht of op d'r gezicht. Een rode eikenblad -> Een rood eikenblad.
Verder nog een paar kleine foutjes in zinsbouw, maar het is al een stuk beter.

Je hebt goed gebruik gemaakt van bijvoegelijke naamwoorden, goede lengte, mooie post! Ga zo door   ]

Ze luisterde aandachtig naar zijn aanwijzingen. Een voor een volgde ze de aanwijzingen op. Ze deed haar hand dicht en sloot haar ogen. . Ze vormde een kleine vlam in haar handen. Ze moest nu vertrouwen op Dominic. Ze ademde in en de vlam werd groter en toen ze uitademende werd die kleiner. Zo bleef ze eventjes door gaan en ze werd er enthousiast mee toen het haar lukte maar direct toen ze dat werd kwam er een steek vlam. Ze schrok en ademde toen in maar ook snel weer uit en de vlam werd kleiner. Ze blaast zo veel mogelijk uit tot het een mini vlammetje was.

Ze keek toen naar Dominic en verwachte van hem een teleurgestelde blik , tenminste ze vond dat ze zo iets verdient had. Al snel week ze haar blik af zodat ze dat niet hoefde te zien en ze sloot haar ogen weer. Ze ademde in en de vlam werd groter en toen ze weer uitademde kleiner. Ze hield haar emoties direct ook onder controle zodat er niks ernstig zou gebeuren. Ze was bang dat ze Dominic zou raken en deed een stap van hem af. “straks raak ik je nog, en dat wil ik niet” zei ze terwijl ze bloosde. Ze hield echt veel van hem en als er iets met hem zou gebeuren zou der hele wereld instorten. Ze keek naar Dominic en toen kon ze het niet laten. Ze maakte in haar hand een vuurtje en vormde het in een hartje. Toen liet ze het vuurtje zweven. Even stond ze zelf verbaast om wat ze gepresteerd had en glimlachde. Toen liet ze het kleine vuurtje weer verdwijnen. Ze deed haar armen om Dominic heen en kuste hem intiem. Ja ze hield van hem maar het was nog onduidelijk of het het zelfde voor hem gold.


(sorry voor de wat korterde post..weinig tijd veel te doen x)

Even leek het erop dat Yuno probleemloos stap één kon voltooien. Maar dat bleek ijdele hoop, ze liet haar emoties wederom haar magiegebruik overnemen. De vlam schoot hoog op en onbewust zette Dominic onmiddellijk een stapje achteruit. Op die manier wist hij zijn wenkbrauwen te redden van de grill. Gelukkig maar, want brandwonden zou hij niet echt kunnen waarderen.

Dominic's blik ging van geschrokken naar geamuseerd toen eenmaal duidelijk was dat Yuno de vlam weer onder controle had. Zodra ze kort oogcontact met hem maakte ontglipte een zacht gegrinnik hem. Haar blik was gewoon zo tragisch, alsof ze een terechtwijzing verwachtte omdat ze een klein foutje maakte. ''Geeft niets, ga door,'' moedigde hij haar aan. ''Zoek je innerlijke rust.'' Ugh, zo diep en spiritueel, hij werd er bijna niet goed van. Hij was geen persoon voor filosofisch geneuzel, al kon hij het bij vlagen wel verzinnen, gewoon een kwestie van je inleven in een idiote zwijmelaar.

“Straks raak ik je nog, en dat wil ik niet.” Begrijpend knikte hij, om vervolgens met een handbeweging een duistere mist te veroorzaken, die gauw weer wegtrok. ''Als het weer gebeurt vang ik het wel op met een blokkade.'' Toch hield hij afstand, beter extra veiligheidsmaatregelen nemen dan gewond raken. Even was Yuno normaal bezig met de opdracht, maar toen bracht ze een vorm aan. Eerst was het hem onduidelijk wat ze nou deed, maar algauw zweefde daar een hartje.

Na een omhelzing sprak hij: ''Soms, zoals net, is het helemaal niet zo erg als je magie op emoties reageert. Als je het maar onder controle kan houden..'' Hij aaide over haar haren. ''En met wat meer oefening lukt dat echt wel, schat.''

[Goede post, al zaten er een paar spelfoutjes in. Als je de post in bijvoorbeeld Word maakt kan je met een spellinchecker de dt fouten er gemakkelijk uithalen ^^]

''Soms, zoals net, is het helemaal niet zo erg als je magie op emoties reageert. Als je het maar onder controle kan houden..'' zei hij tegen der en toen voelde ze hoe hij aaide over der haren. Ze werd er gelukkig van. ''En met wat meer oefening lukt dat echt wel, schat.'' Zei hij en toen begon ze te blozen. Hij noemde me schat dacht ze en ze glimlachte lief. Ze had dit niet verwacht en hield hem even vast. Toen ze uiteindelijk los liet bloosde ze nog steeds. Ze deed weer een paar stappen van hem vandaan en begon toen weer met de oefening. Dit keer sloot ze niet haar ogen maar concentreerde ze zich op haar handen. Ze maakte eerst een klein rood, oranje vlammetje en ademde toen in. Het kleine vlammetje werd groter en toen ze weer uit ademde werd die weer kleiner. Ze knikte goedkeurend. Toen begon ze met iets wat ze net zelf in der hoofd had bedacht. Ze ademde in en de vlam werd groter. Toen deed ze haar hand er boven en begon het vlammetje te vormen. Ze maakte het eerst in een rondje en toen in een ruit. Ze dacht heel sterk aan de naam van Dominic in vuur letters en de letters werden gevormd op der hand maar doordat ze er zo sterk aandacht kwam er ook nog een hartje bij met haar naam. Ze bloosde en liet het rode vlammetje toen verdwijnen

Ze keek naar hem en verwachte iets van commentaar of goed keuring. Haar roze haren waaide met de wind mee en ze had het enorm warm. Ze keek toen naar boven maar daar viel niet veel te zien. Het was heette toch het duistere bos dus de kans dat je iets anders dan bomen boven je hoofd zag was nul procent. Ze haalde haar schouders op en keek toen weer in Dominic prachtige blauwe ogen. Ze deed haar armen om hem heen en kuste hem toen. “Ik hou echt van je” zei ze en bloosde. Ze wou niks liever dan dat Dominic zei dat hij ook van haar hield en daar zou ze ook op wachten.

Perfection, rejection.
I'm fiction, baby.
Haar moed in spreken, omhoog helpen. Want hoe hoger de stijging, hoe dieper de val. Yuno leek nieuwe moed verzameld te hebben en begon wederom aan haar vuur gedoe. De koele bries die door het bos waaide deed de vlammetjes zachtjes wiegen in de stroming. Dominic keek ongeduldig toe. Hoe moeilijk kon het zijn. Vuur was één van de oudste 'uitvindingen' van de mensheid, al kon je het nauwelijks een uitvinding noemen. Een blikseminslagje was genoeg geweest. En dat was dan weer licht. Zelfs lichtmagie was beter dan vuurmagie, als je er logisch over nadacht. Maar wie dacht er in de huidige maatschappij nog logisch na?

Zijn gedachten gleden eindelijk weer terug naar het hier en nu en hij lette weer op Yuno. Er was iets veranderd, en hoe. Ze had het geweldige plan gehad om zijn naam te produceren. Vlammende letters, bijna een bijbels teken. Gevolgd door.. wat? Kort fronsde Dominic toen er een hartje verscheen. Daarna kwam uiteraard haar naam. Ugh. Yeah sure. Love love love.

“Ik hou echt van je” Hij kon het niet langer. Dit.. Deze onzin. Echte liefde? Leugens. Ze dacht dat het de waarheid was, maar liefde bestond niet. Een ietwat maniakale lach doorklonk. ''Too bad for you, honey..'' sprak de Shadraan. ''Kom nou, Yuno, wat wil je dat ik zeg? Dat ik niet meer zonder je kan? ?'' Hij grijnsde kil. ''Je weet dat dat niet waar is.''

Die kille grijns die hij naar haar deed zette haar emoties voor hem weer tot stilstand. Ze wist inderdaad dat het zo was. Dominic zou haar nooit op zo manier lief hebben. Het maakte haar zo beetje emotieloos. Ze was als een soort pop gebruikt, niet dat ze het anders gewend was en tja het was wel een dark magicain. Ze wist hoe die konden zijn. Hebben nou echt alle shadranen zulke kilte zei ze een beetje geïrriteerd. Ze wende haar blik van hem af. Haar medaillon werd gloeiend zwart en haar ogen veranderende in gele katten ogen. Ze gromde een beetje en begon woedend te worden. Eigenlijks had ze niks anders gewend. Ze leek te zoet en te inpalmend maar dat was een kant die de meeste van haar dachten dat ze was.

Ze ademde in en toen weer uit. Ze moest haar zelf nu onder controle houden. Ze zuchte geïrriteerd. “Had ook niks anders van je verwacht!” zei ze en ze had nog steeds die gele ogen. Ze keek hem toen emotieloos aan. “Kwetsen is zeker ook je beste kan. Of beter gezegd een leugenaar ofzo iets.” Zei ze en haar woede kwam terug in haar stem

Zijn grijns vergrootte enkel toen hij haar veranderde oogkleur opmerkte. Geel, de kleur van boterbloempjes en zonnestraaltjes. Kattenogen? Wanneer kwamen de bijbehorende oortjes en staart, tot ze een schattige anthro was, een cliché anime girl? Blijkbaar was dat aantrekkelijk, maar naar Dominic's bescheiden mening alleen voor zielige prepubers die te triest waren voor menselijk contact.
“Had ook niks anders van je verwacht!” Hij zou dat maar als een compliment nemen. Ze had het verwacht en alsnog had ze hem meermaals gekust. Was dat dan gewoon heel erg dom of was haar verwachting pas gevormd nadat hij zijn meesterlijke acteerwerk achterwege had gelaten en haar de grond in had geboord.

“Kwetsen is zeker ook je beste kan. Of beter gezegd een leugenaar ofzo iets.” Hij grinnikte geamuseerd. ''Oh kom op, Yu, sla niet zo'n toon tegen me aan. Straks word ik nog kwaad.'' Een glimlachje toonde een kiertje van zijn stralende witte tanden, met zijn armen wijd, zijn hele houding arrogant en neerbuigend. Een charmante knappe jongen, maar tegelijk ook dodelijk. ''En dat zouden we niet willen, honey. Niet nu we net zo vrolijk samen zijn.''

In zijn ogen kon ze haar neefje terug zien. Yoki, net zo onverschillend als hij maar toch gevaarlijk. Charmant en doortast. Gelukkig hoefde ze voor hem niet bang te zijn maar voor Dominic. Zomaar haar hart breken, hij durfde wel. Het was een gewaagde kans omdat bij haar te doen. Haar gele ogen waren er nog steeds. Ze moest oppassen dat ze niet in een enorme kat veranderde. Ze keek weg van hem. Waarom zou ze überhaupt nog naar hem luisteren. Myra verscheen uit het niets en miauwde klagelijk. Yuno knikte en begreep het wel. Niet alle dark magicains waren zo geweldig.

Ze had ook een hekel aan Dominic gekregen en ze had natuurlijk Kirito, ze wist nog niet zeker of het haar vriendje was maar Dominic was ook niet echt een optie geweest meer. Ze zuchtte diep. “Laten we gaan” zei ze tegen Myra en veranderde toen in een grote kat. Ze keek nog met haar ogen naar Dominic. Het is de moeite niet waard dacht ze. De kilte drong door in haar hart en haar ogen straalde geen enkele emotie meer uit. Ze was misschien daarom ook in een zwarte kat veranderd in plaats van een witte. Ze likte even haar pootjes af en bleef met de kilte in haar ogen hem aanstaren.

Ze zweeg, het enige geluid was de rottige witte kat die zo nodig een klagelijke gekrijs uit moest stoten. Wat een lelijk beest. Dominic keek naar de kat en voelde allerlei verlangens in zich op komen. De grootste? Een flinke rottrap tegen het hoofdje geven, de schedel horen kraken. Levende kat + Dominic = dode kat. If only. Hij wenste echt dat hij dat kon doen. En als Yuno niet hier was zou hij het nog doen ook. Er was niemand bij die hem tegen kon houden, maar toch moest hij zich nu even focussen op zijn lieve schatje.
“Laten we gaan.” Daar zat ze dan. Zijn schat werd een kat. Dominic stapte naar voren, bukte en klopte Yuno zachtjes op haar kopje, een beweging die bijna teder te noemen was. ''There, there, sweet kitten.'' Hmm, verrassend zacht. Maar dat was onbelangrijk. Dominic probeerde haar op te pakken, met een vlugge haal trok hij haar richting zijn borst en hield haar vast. Hij was niet erg professioneel, maar toch wel zorgvuldig en redelijk snel. Als klein jochie had hij zielsveel van dieren gehouden, een geheim wat hij nooit toe zou geven, maar altijd in zijn hart meedroeg. Het was daarom ook een stuk lastiger om Yuno pijn te doen nu ze zo zacht en fluffy was.

[Even een opmerking:
-Je moet rekening houden met het tijdsverloop. Dit topic vindt zich op één moment plaats en een ander topic gebeurt daarvoor of daarna.
Maar je kan dus niet midden in een topic opeens introduceren dat ze Kirito al leuk vindt, als je daarvoor schrijft dat ze Dominic leuk vond. Natuurlijk kunnen haar gevoelens veranderen, dat is heel logisch zelfs, maar op dit moment, in dit topic heeft ze Kirito nog niet ontmoet.
Ik hoop dat deze uitleg duidelijk genoeg is, anders kan je me een berichtje sturen, dan probeer ik het nog verder duidelijk te maken

Verder een compliment, je gaat qua lengte en beschrijvingen goed vooruit ^^]