Kirito stond tegen een muurtje in de schaduw van een boom. Shadow stond naast hem en ging liggen. Het was een mooie dag ,de zon scheen. Hij ging ook maar zitten en aaide zijn panter over zijn hoofd. Met zijn gele ogen keek Shadow hem aan. Kirito keek om toen hij stemmen hoorde en stopte met het aaien van hem. Blijkbaar vond Shadow dat niet zo leuk, want hij sprong op kirito om zijn aandacht te trekken. "Shadow ga van me af! Stop! zei hij lachend en duwde hem van zich af.

Het was een fraaie dag te noemen... Er was geen wolkje te zien in de strakblauwe lucht, de zon hing als een felle gloeilamp aan de hemel en scheen fel neer op het landschap op hoge temperatuur en een zuchtje wind maakte het aangenaam om rond te lopen... Hoewel Nathan zijn dag niet bepaald fraai kon noemen.
Hij had ergere dingen meegemaakt: hij was achterna gezeten door woeste bendeleden, vaker dan hij kon tellen op twee handen, hij had eens zijn beide benen gebroken en moest een maand lang rond crossen in een rolstoel, dan was er nog die ene keer dat hij zich in een vuilnisbak vol verrot voedsel moest verstoppen - hij had de geur een maand lang niet uit zijn kleding kunnen krijgen - en hij kon zo nog tien andere scenario's noemen die hem bijna het hoofd hadden gekost.
Waarom vond hij het dan zo erg dat zijn dogtags waren gestolen door één of andere ekster? Omdat ze duur waren? Niet bepaald, hij had ze als cadeau voor zijn verjaardag gekregen. Omdat er een bepaalde waarde aan zat? Ja en nee, aan de ene kant zag hij ze als puur accessoire, aan de andere kant als iets dat hij moest koesteren. Het was als een familiefoto: je bleef eraan vasthouden en je bleef het bewaren, omdat die simpele foto herinneringen bevatte van een familie. Zijn dogtags waren als herinnering aan zijn moeder die godzijdank nog wel gezond en levend was.
Maar de laatste tijd had hij het niet meer zo nauw met haar... Was dat de reden waarom hij zich er dubbel over voelde? Misschien wel, misschien niet.

Nathan zuchtte diep en liep met zijn handen in zijn broekzakken over het grasveld, zijn gezicht in een licht pissige uitdrukking en zijn stappen strak maar bijna stampend. Ondanks dat het zoiets kleins was en hij in een tweestrijd zat over hoe hij zich moest voelen, sprak zijn houding alsnog boekdelen en verried dat hij in een negatieve bui verkeerde. Geen leerling moest het nu wagen om paden met hem te kruizen of hij zou een tafel om gooien... Wacht, er waren geen tafels, een bankje dan.
Wat hij echt zou willen om gooien was de vogel die zijn dogtags had gestolen... Nate stopte plots en richtte zijn ogen op een plekje op het grasveld, waar hij een zwarte vogel zag zitten met zilveren dogtags in zijn bek. 'Hey, jij ongedierte.' snauwde hij naar de vogel en sprong er zonder denken op af. Hij viel recht op zijn gezicht, zijn armen uitgestrekt en grijpend naar iets, maar hij voelde niets als een vogel in zijn armen. Hij kwam overeind uit zijn liggende positie en gromde pissig toen hij rond keek en de vogel niet meer zag. 'Verdorie, waar in hemelsnaam ben je heen gevlogen?' Zijn lichtblauwe ogen gingen zoekend rond tot ze een jongen in donkere kleding op het grasveld zagen staan. Zonder aarzelen liep Nathan op de jongen af. 'Hey, heb je misschien een vogel gezien? Zwart, witte buik, hij heeft een zilveren ketting in zijn bek?' vroeg hij aan de jongen.

Heey daar, welkom in de RPG-training! Ik ben Ruuz en ik zal je verder helpen met het ontwikkelen van je RPG-kwaliteiten.
Om te beginnen wil ik eerst zeggen dat je al wel een goed beeld hebt van RPG, dit moet enkel wat uitgebreid worden. Ik zal zo goed mogelijk dingen proberen uit te leggen.

Je post is over het algemeen wel goed, maar je kunt zoveel meer met je zinnen doen. Je zinnen zijn erg kort en bevatten weinig informatie over wat er speelt rondom je karakter.
Neem bijvoorbeeld de zin ''Het was een mooie dag, de zon scheen''. Het is een prima zin, maar het heeft te weinig inhoud: je kunt nog zoveel meer vertellen over de omgeving.
Een voorbeeld: ''Het was een mooie dag, de zon scheen in felle stralen op het groene gras dat sierlijk met de wind mee danste. De stralen van licht verwarmden het gebied, wat voor een aangenaam temperatuur zorgde. Niet te warm, maar ook niet te koud: een balans tussen twee uitersten.''

Op deze manier weten jij en je tegenspeler hoe de omgeving eruit ziet en daar kun je uiteindelijk ook veel meer mee. Ook kun je de gedachten en waarnemingen van je karakter erop baseren.

Je hebt veel acties in je post verwerkt, maar weinig gedachten of waarnemingen. Dat wil je als RPG'er liever voorkomen. Acties zijn wel belangrijk, maar de gedachten en waarnemingen van je karakter zijn belangrijker. Gedachten kunnen ideeën zijn van je karakter, bepaalde terugblikken op iets in het verleden - eigenlijk wat ik dus heb gedaan in de eerste alinea van mijn stuk. Waarnemingen kunnen dingen zijn die je karakter ziet of voelt.

De omgeving is bijvoorbeeld een waarneming. Probeer te beschrijven wat je karakter ziet, wat hij hoort, wat hij ruikt, proeft of voelt en betrek zijn gedachten daarbij: wat denkt hij over een bepaalde geur, ruikt het aangenaam of eerder smerig? Waar doet die geur hem aan denken, aan een ochtend na een hevige storm of eerder een moeras?
Zulke gedachten en waarnemingen kun je in je stuk betrekken en daar kun je verder ook op in gaan. Zo werk je uit wat je karakter denkt of voelt en wordt je stuk levendiger en uitgebreider. Probeer het~!

Hij keek naar de jongen die voor hem stond en vroeg of hij een vogel had gezien. "Nee,ik heb geen vogel gezien." Zei hij rustig. Shadow keek nieuwsgierig naar de jongen met zijn gele panter ogen. "Waarom zoek je een vogel?" vroeg hij en stond lenig op.Wat hij niet door had was dat zijn ogen veranderden in zijn geel groene panter ogen. "Hoe heet jij trouwens?" Opeens waaide het, het werd er koud van. Hij voelde een rilling over zijn rug lopen.