No one can make me smile

Liv zat op een muurtje bij de deur van de school. Wat stom dat draken niet in het kasteel mochten komen. Zonder shadowsoul was er niks aan hier. Ze zat nog niet zo lang op starshine academy ,eigenlijk was ze hier pas een dag of twee. Ze verveelde zich zonder haar draak, met hem had ze altijd wel wat te doen. Ze keek naar een paar meiden die langs haar liepen. Het waren zo te zien water magicains. Ze was niet echt geïnteresseerd in andere magiërs , vooral niet in water magicains.

Toen de meiden eindelijk weg waren, keek Liv weer rond. Was er dan ook echt niemand die haar een beetje interesseerde! Dacht ze. Ze begon zich weer heel erg te vervelen.

Moyra hupste wat rond en klampte af en toe een willekeurig persoon aan. Als dat gebeurde kon je er donder op zeggen dat je haar opgewekte stem hoorde kwetteren. ''IJsje?'' vroeg ze dan. Sommige mensen keken haar vervreemd aan en schudden zich los, om snel hun weg te vervolgen. Maar gelukkig waren er ook vrolijkere types, die haar aanbod accepteerden en een waterijsje van haar overnamen. Ze had een tasje met daarin een doos vol ijsjes in drie fantastische kleuren; Roze, gifgroen en oranje. De smaken die daarmee overeen kwamen waren natuurlijk aardbei, appel en sinasappel.
Zelf had Moyra een kleverige mond van het ijsje dat ze zelf verorberd had en op haar handen zaten enkele roze plekken. Waarom ze dit deed? Omdat het zomer was natuurlijk! Hartstikke lekker weer, een zonnetje, heldere hemel. Het was echt te merken dat het bijna vakantie was.Moyra overhandigde een eersteklasser een groen ijsje en zocht naar een volgende slachtoffer om met haar blijheid te storen. Daar, op een muurtje, zag ze een meisje zitten. Helemaal alleen en ze leek een beetje verdrietig. Gauw baande Moyra zich een weg naar het meisje toe en glimlachte breed. ''Heyhoi! Wil je soms een ijsje?'' Uitnodigend stak ze de doos naar voren, waar de lekkernij in zat.

[Ten eerste wil ik je dringend verzoeken je avatar te veranderen, Liv, het rekt de hele pagina uit en is veel te groot.
Verder is je post op zich redelijk.
''Was er dan ook echt niemand die haar een beetje interesseerde! Dacht ze.''
Dit zou je beter anders op kunnen schrijven.
Liv vroeg zich nu toch echt af of dan helemaal niemand was die haar een beetje interesseerde.
Of simpelweg: Was er dan ook echt niemand die haar een beetje interesseerde?
Het toevoegen van dacht ze is niet per se nodig in deze zin.]

Ze keek verbaasd naar het meisje voor die opeens voor haar stond. "Heyhoi! Wil soms een ijsje?" Ze stak een doos naar voren. Ze keek naar het meisje en besloot gewoon vriendelijk te doen. "Nee dankje." en keek somber voor zich uit. Ze wou nog steeds dat Shadowsoul het kasteel in mocht. Het was de enige die haar altijd kon opvrolijken.

[heb ik gedaan]

Moyra was geen materialistisch ingesteld persoon, absoluut niet. Ze hield van delen, daar kreeg ze een veel beter gevoel van dan als ze alles voor zichzelf hield. Zo ook nu, met een koeltas vol ijsjes, die ondanks alles toch langzaamaan wegsmolten. Ze had er nog een paar over en was erop gebrand nog zo veel mogelijk mensen blij te maken. Moyra draaide een rondje, zoekend naar iemand die echt een opkikker kon gebruiken.

Zo'n geval vond ze algauw, een meisje dat treurig alleen op een muurtje zat. Het was hartstikke lekker weer, iedereen was gezellig aan het praten en dan zat zij daar zo verlaten in de schaduw. Dat was toch niet leuk? Vlug snelde Moyra erop af, helemaal blij bij de gedachte dat ze het donkerharige meisje op kon beuren met een lekkernij. Maar dat feest ging mooi niet door. Ze wilde niet. Geen ijsje? Geen begroeting? Niets?

Ze zei nog wel nee bedankt, maar het bleef een enorme teleurstelling, wat aan haar blik ook wel te zien was. Met een pruillipje keek Moyra haar aan. ''Ma-maar- waarom niet?'' vroeg ze, uit het veld geslagen. Dat mensen haar gewoon negeerden weet ze aan het feit dat die mensen haast hadden, maar wie zei er nou in godsnaam néé tegen een ijsje? Dan was je haast helemaal gek. ''Ik heb aardbei, appel en sinasappel,'' deed ze nog een poging om het meisje te overtuigen.

Je post is erg minimaal qua lengte, waardoor ik helaas vrij weinig heb om op in te spelen.
Meestal is een post opgebouwd uit de volgende elementen, in welke volgorde dan ook:
-Een korte herhaling van het voorgaande in andere woorden + nieuwe gedachten van je personage. Dus wat Liv aan het doen was voor Moyra verscheen, of ze haar aan zag komen lopen, wat haar eerste gedachten waren.
-Een reactie op hetgeen wat het andere personage doet, in ons geval dus Moyra die een ijsje aan Liv aanbiedt.
-Een stukje oordeel/gedachtengang over de omgeving/de gebeurtenissen/het personage waar je mee te maken krijgt.
-Herinneringen aan het verleden? Denken aan de toekomst? Je kan er vanalles bij plaatsen.
-Een nieuwe actie.
Het hoeft er natuurlijk niet allemaal in te zitten, maar een post van net 4 regels kan best uitgebreid worden, oa met deze elementen.

Toen ze het meisje aan zag komen had ze het niet echt leuk gevonden dat iemand naar haar kwam, want eigenlijk mocht niemand haar,op Yoki ,shadowsoul,Kirito en Shadow na dan. Nadat haar ouders dood waren gegaan en haar zus was verdwenen had ze zich helemaal afgesloten van alle gevoelens. Maar soms lukte het niet. Bepaalde personen kwamen door die soort van barrière heen,maar het lukte niet veel mensen.

Ze keek naar het meisje ,die teleurgesteld naar haar keek. "Ma-maar-waarom niet?" vroeg ze aan haar. "Ik heb aardbei,appel en sinasappel." Ze zuchtte en keek naar het meisje. "Ok geef mij dan maar Aardbei." zei ze. Dit deed ze alleen om het meisje een plezier te doen. "Hoe heet je?" vroeg ze aan het meisje.

________________________________________
Het zwartharige meisje was duidelijk niet veel vrolijkheid gewend. Tja, niet iedereen had zo’n positieve insteek als Moyra. Maar toch was die afstandelijkheid niet genoeg om Moyra af te schrikken. Ze was best vasthoudend als het om zulke dingen ging. Soms werd ze wel eens neerslachtig, maar dan had ze juist graag dat er iemand naar haar toe kwam om lieve dingen te zeggen. Dat gold wel voor iedereen, meende Moyra zo. Als je je rottig voelde was het misschien lastig om toe te geven dat je wel wat vriendelijkheid kon gebruiken, maar het hielp wel. En daarom zou ze koste wat het kost bij de zwartharige dame een glimlach op haar gezicht toveren. Met een ijsje.

"Ok geef mij dan maar Aardbei." Die woorden waren al genoeg om haar teleurgestelde houding terug te switchen naar de ontspannen manier van doen die Moyra van nature bezat. Ze was soms wel wat onhandig, maar over het algemeen toch gracieus als een boselfje. Blij stak Moyra haar hand in de koude doos en zocht naar een roze papiertje. Triomfantelijk haalde ze een aardbeienijsje tevoorschijn, waarvan de kleur prachtig bij haar roodroze haardos paste. ‘’Hier!’ klonk het blij toen ze het meisje het ijsje aanreikte. "Hoe heet je?" Owja, voorstellen. Altijd handig. Moyra stak haar hand uit, wat niet zo handig was, aangezien die plakkerig was. ‘Moyra Kasane. Jij?’ Onderwijl twijfelde het roze stuiterballetje of ze nog een ijsje zou nemen. En zo ja, welke smaak dan…

PROFILE MAGICIAN

» [x] I'm not okay, but I smile anyways
» Stop and smile [&LUCY]
» When working relations start with a smile
» No matter where life takes me. Find me with a smile
» ❃ What would you say if we could make something amazing ❃

No one can make me smile

No one can make me smile

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen