Lightning wist heus wel dat er soms van die dagen waren dat ze helemaal niks te doen zou hebben. En daar bracht ze dan ook altijd meteeen verandering in. maar soms wist ze niks. En dan zat ze gewoon naar het plafond te staren. Saai was het, maar veel beters kon ze niet doen. Of ze ging gewoon naar buiten om een wandeling te gaan maken over het grote terrein van SSA. Vaak was ze dan meestal te vinden bij de verlaate plaatsen. Zoals het duistere bos en de ruines. Gewoon omdat LIghtning vaak smachtte naar de stilte. Toen ze nog niet naar eze school was gestuurd had ze heel vaak in het bos rond gezwerft in de achtertuin van haar ouders. Wel nouja, ze hadden waren speciaal voor Lightning verhuisd naar een huis met een bos erbij. Dat kwam door Duvessa. Het was vreemd. Het koppel...Die hadden dit allemaal voor haar over terwijl er een monster in LIght verborgen zat. In het begin was Lightning heel achterdochtig wegens hen geweest. Maar mettertijd aanvaarde ze het. Ze was opgevoed zoals een dame van hoge rang zich hoorde te gedragen. Maar buiten de muren van het kasteel van haar ouders...wel daar voelde Lightning zich echt pas vrij. Ze kon uren lang door het bos rennen. Ze kende het bos dan ook uit haar duimpje en wist dat waar het bos stopt een hek was, speciaal voor haar. En wanneer ze daar over klom kwam ze wat verderop een dorp tegen. Daar had ze enkele vrienden gemaakt...Voor zover je ze vrienden kon noemen. Lightning noemde niemand snel vriend al doet ze nog zo lief tegen een persoon. Vriendschap had daar niks mee te maken. Alleen waren haar ouders sterk tegen geweest toen lightning had voorgesteld om naar school te gaan. De redenen waren duidelijk, het was te gevaarlijk. En ze haden gelijk. NOg onlangs had ze de headmaster aangevallen...nouja Duvessa had dat gedaan. Maar dan nog. Toch was lIghtning niet van plan om op te geven.

Verbaasd zag ze een jongen zitten staren naar de donkere hemel waar enkele sterren stonden te fonkelen. Lightning kon er dan ook helemaal niks aan doen, sloop op de roodharige jongen af en trok hem op de grond om hem zo te doen verschieten. Plagerig sprak ze tegen hem dat het hier nog gevaarlijk was. En ze doelde op zichzelf, niet nu natuurlijk want ze had haar pilletje genomen. Maar toch. Al de studenten hier hadden geen flauw idee wat er iedere nacht op het terrein rond zwierf op zoek naar prooi zoals studenten. Nouja, behalve de headmaster wist ook rhine...het was nog steeds vreemd om haar als een vriendin te beschouwen....het klonk zo raar... Maar goed. Lightning was tijdens het piekeren naast hem gaan zitten en keek naar hem op. “Ik kan nog goed genoeg voor mezelf zorgen, mijn gestalte is al goed genoeg om mensen af te schrikken.” Zei hij met een even plagerige grijns. Lightning lachtte geamuseerd."Mij schrik je niet af, daarom zit ik hier" Grijnsde ze geamuseerd. "En je was geschrokken van mij he" Grapte ze. Lightning was dan ook niet snel af te schrikken. En wanneer ze werkelijk in gevaar was...wel dan waarschuwde Duvessa haar wel even. “Ik kwam hier gewoon eigenlijk om te kijken of de mensen van hier gelijk hadden, of ik hier wel degelijk een goed zicht had, ze hadden gelijk” Langzaam liet ze haar ogen naar de hemel glijden, kort verbreede haar glimlach zich. Staarde kort naar de hemel zoals hij had gedaan."Ja dat is inderdaad waar. Je zit eigenlijk wel op mijn plekje" Grinnikte ze. Ja het was waar hier kwam ze vaak naartoe als ze weer een nachtmerrie had gehad, en dan zat ze precies hier te staren naar de sterren terwijl ze op haar rug lag.