Boring. Wren leunde achterover tegen een oude zuil, gaapte zonder de moeite te nemen haar hand voor haar mond te doen. Kom op. Er was niemand in de buurt op zo'n laat tijdstip, laat staan dat het iemand was waar ze zich wat van aantrok. Wren was niet echt een persoon met veel vrienden; alleen met veel kennissen. Er waren niet echt mensen die haar goed kenden, mensen die om haar gaven. En de mensen die dat deden waren allemaal weg.
Ach, ja. Ze kon er wel mee leven. Ze had altijd al geweten dat iedereen haar altijd alleen liet, dus waarom ook niet op Starshine? Iedereen leek altijd uit haar leven te verdwijnen; de truc was om er niet teveel waarde aan te hechten. Ze deed alsof het haar niet boeide dat er mensen om haar heen waren, dat ze niet al teveel betekenden voor haar. Ze kon zonder ze. Zo loste Wren die puzzel op.

Natuurlijk zorgde dat er wel voor dat ze steeds vaker van dit soort momenten had; alleen, verveeld, wachtend op een moment dat ze zichzelf kon vermaken. Jammer genoeg had haar vermaak vaak te maken met het verlies van anderen, maar ja. Je moest íets op offeren! Wren legde haar hoofd wat achteruit, keek omhoog naar de hemel. Hij kleurde steeds langzamer zwarter en zwarter. Steeds dichterbij de grens dat je eigenlijk niet meer buiten mocht zijn. Maar wees eerlijk; wie zou er nu om geven dat zij buiten was? Het had niet zoveel zin allemaal. Het enige wat ze kon doen was egoïstisch zijn, toch? Zij was er tenminste altijd.

Het verlies van Luca stak nog steeds in haar hart. Meer en meer begon ze de hoop op te geven dat de jongen nog terug zou komen. Hoe had hij zomaar weg durven lopen? Het was ongelofelijk, het maakte haar zo boos dat er tranen in haar ogen zouden springen, mocht ze erover beginnen. Ze bande hem uit haar gedachten, voor nu, maar nu ze toch alleen was was het lastig te stoppen met denken. Waarom had hij niet gewoon kunnen blijven? Hij had het toch leuk gehad zo, met haar?
Wren zuchtte, begon de grond onder haar voeten te bestuderen. Het gras was nogal doods, net zoals de ruïnes zelf. Was er hier überhaupt wel iets te doen? Moest ze zich nu hier ook al vervelen? Damn. Wren liet een diepe zucht los en sloot haar ogen voor een moment. Please. Kon er nu gewoon niet iets léuks gebeuren, moest ze het altijd zelf doen? Please, just this once.

Hehehehe..wat was dit toch leuk...Nocte zweefde boven de top van 1 van de muren die Starshine omringde. Zijn blik was gefixeerd op een kamer die valk bij de toren van de legendarische magicians was. Het was de kamer van niemand minder dan Savador. Met een smalende lach op zijn lippen keek hij naar het raam. Hij had een klein truukje in Saf's kamer uitgehaald. "Demon Tricks...BOOM-in-a-box." Er was een kleine lichtblauwe lichtflits te zien in de kamer van Savador. Niet veel later kon hij de woede van Saf al ruiken. Altijd leuk weer..om een verfbom in zijn kantoor op te zetten..again. "Hehehehehe...You never change..." Nocte keerde zich om, en verdween weer richting zijn bos. Savador was van al zijn slachtoffers toch wel het leukste om te pesten. Met name omdat hij altijd zo lekker boos was, wat het altijd nog grappiger maakte voor Nocte. Wat al helemaal hilarisch was, was dat Saf niets tegen hem kon doen. Studenten kon hij tenminste nog straffen..maar de adviseur van zijn meesteres niet..
Toen hij boven de ruïnes vloog, passeerde hij een bekende geur, wat hem deed stoppen. Deze geur..het was van een leerling waar hij het eigenlijk als enige echt goed mee kon vinden op Starshine. Met name omdat deze leerlinge ook een prankster was, net als hij. "Wren Maraz..." Een glimlach verscheen op zijn lippen. Toen maakte hij zichzelf onzichtbaar. Toen zocht hij naar Wren. De geur van haar was makkelijk te volgen. Ook rook hij dat ze nu in een..wat mindere bui was. Hmn..opzich wel iets wat lekker rook, maar Nocte had er een dubbel gevoel over. Moest hij haar nou wel of niet aan het schrikken maken? Hmn...hij besloot het anders aan te pakken. Hij zweefde naar het blauwharige meisje, en zweefde tot vlak boven haar, op de oude zuil waar ze tegen leunde. Nocte verscheen, zittend op de zuil. "Something bothering you...hehehehe"

Hoe saai een dag kon zijn als je verschillende nare gedachtes uit je hoofd probeerde te houden. Wren zuchtte opnieuw, diep, en begon weer om zich heen te kijken. Ze moest niet aan Nina en Luca denken, maar wat moest ze dan doen? Ze was hier alleen en het zou vast niet lang meer duren - een uurtje ofzo - voordat de zon onder zou gaan. Dan was ze weer eens illegaal bezig, maar boeiend. Maar in de tussentijd? Bah. Ze wist niet wat ze met zichzelf aan moest.
Een kleine schok trilde over haar ruggengraat toen ze een bekende stem hoorde. Waar? Haar blik schoot naar boven, naar de demon die zichzelf gracieus op de zuil gezeteld had. Zodra ze zag wie het was veranderde haar houding van defensief naar open, zelfverzekerd. 'Nocte!' groette ze hem, direct zijn aanwezigheid erkennend. Misschien, met een beetje geluk, was dit de afleiding waar ze voor gebeden had. 'Kom eens naar beneden jij!'
'Wat aan de hand?' Wren haalde haar schouders op, dacht even na wat ze tegen hem ging zeggen. 'Ach, Nocte, je moest eens weten.. Het leven kan zo miserabel zijn,' vond Wren, maar zodra ze weer omhoog keek naar de demon barste ze in lachen uit. 'No, just kidding. Maar serieus, ik verveel me dood. Er is niets niets te doen hier!' Ze zuchtte diep, keek hem aan. 'Dus jij kunt maar beter goed nieuws voor me hebben,' vond ze.
Ja, daar stond ze zomaar even te praten met een demon. Typisch Wren. Was ze er immers zelf niet een? Als je het aan Saffie vroeg wel, hoor~ Wren keek op naar Nocte, vroeg zich af wat hij allemaal gedaan had. Ze had hem al een tijdje niet meer gezien. 'Ik bedoel, ik heb laatst al met wat anderen Saffie's kantoor in een strand omgetoverd.. Je weet wel, zwembadjes met z'n wijn en alles. Maar verder ben ik even inspiratieloos. Dus, vertel?' Ze keek hem vragend aan, enigszins hoopvol. Kon hij haar verveling stoppen?

Wren Máraz. Pufoonse met vuur magie..wel een angst voor vuur...het enige meisje dat Nocte deed denken aan iemand die hij lang geleden leerde kennen. Misschien was het daarom ook wel dat hij het goed kon vinden met Wren. Qua karakter en uiterlijk leek ze erg op Marina.
"You can't command a demon..you know that well.." als antwoord op de eerste zin van Wren. Waarna hij van zijn zuil af zweefde, en nu tegenover Wren hing. Hij knikte kort op antwoord op haar volgende zin. Het leven was geen pretje...dat wist hij maar al te goed.
"hehehehe..mijn complimenten voor de goede prank Wren...ik had ook niets anders van je verwacht" Hij keek weer naar boven, naar de sterrenhemel. "Inderdaad...De nacht is rustgevend. Maar altijd te rustgevend..ook ik verveelde mij deze nacht...en ik heb mijn tijd dus goed besteed..." Toen keek hij naar Starshine. Waarvan enkele torens te zien waren nu. "Let's just say that Saf had a colourful wake-up this evening.." Hij draaide zich weer naar Wren en liet een zakje in zijn hand verschijnen. Het zakje zweefde boven de open palm van zijn hand. "Zie je, dit zakje bevat een speciaal poeder..." Pas nu was te zien dat er een lont was aan het zakje. Toen ontstak de lont, en gooide het hoog in de lucht. Snel ging hij naar Wren toe. "Shield." er verscheen een bol om Wren en Nocte. Toen was er een lichtblauwe flits, en was het zakje geëxplodeerd in een ware golf van roze verf. De verf kletterde neer rondom de twee. "Demon prank toys are the best...espcially als je ze zelf maakt.." Hij keek weer naar de toren. "Hehehe...Saf heeft dus een paar van deze bommen in zijn kantoor gehad..en het leukste is..deze verf is nog is niet weg te krijgen met de beste cleaningspell" Toen verschenen er vlammen over de verf, en verdween deze weer rondom hen. "Want enkel Demonfire kan deze verf wegkrijgen..hehehe" de bol verdween weer rondom de twee. "Dus Saf zou de komende dagen wat kleuriger dan normaal zijn...hehehe"

En daar was de demon die haar altijd kon laten lachen. Hij was zo goed in pranks, ze kon nog flink wat van hem leren. Naast hem voelde Wren zich een novice, hoewel ze zichzelf op school toch één van de betere prankers vond. Natuurlijk samen met Charlie en Allen, maar die waren samen en zij was alleen. Hoe deed ze het toch. Natuurtalentje~
Zijn volgende zin liet haar grinniken. 'Weet ik wel, maar niet geschoten is altijd mis, niet?' zei ze plagend. Nocte beviel haar daarom; hij liet zich niets zeggen, deed alles op zijn eigen houtje. Ze wilde dat ze net zulke krachten als hem had! Toen hij haar complimenteerde, maakte ze een spottende buiging. 'Hij vond het heerlijk. Ik had die slang van hem gedrogeerd en toen begonnen we met zijn eigen wijn in badjes te gooien. Hij vind nog steeds confetti in zijn hele kamer.' Wren glimlachte tevreden bij het idee, het beeld dat het in haar naar boven bracht. Dit was echt één van de dingen die ze het liefste deed.
'Seriously?!' Ze keek Nocte aan terwijl die zijn prank uitlegde. 'OH GEWELDIG,' riep Wren uit, die daarna keihard begon te lachen. 'Ah, ik moet hem zien! Wow, awesome, Nocte!' Ze pinkte een traantje weg uit haar ooghoek en keek toen weer op naar de demon, hoewel de lach nog steeds licht door haar lichaam heen schokte. Hij gaf ook een demonstratie, beschermde hen gelukkig tegen de roze vloedgolf. Wren klapte enthousiast in haar handen, kon het niet inhouden. Was dit niet gewoon geweldig? Ze was echt een fan van Noctes ideeën.
'Nocte, ik heb een idee,' zei ze na een korte stilte, keek hem aan met een ondeugende glans in haar ogen. 'Aangezien vanacht zo saai is.. Kun je me niet een paar trucjes leren?' Het was misschien een respectloze vraag, maar dat was niet iets waar Wren zich wat van aantrok. Als zei het wilde vragen, vroeg ze het gewoon! Puh. En wie weet, heel misschien wilde Nocte wel samen met haar pranken en dan zou ze zich eindelijk niet meer zo vervelen!

Hehehe...Wren was zeker iemand die van pranks hield..dat hoorde hij ook maar weer...Even moest hij weer denken aan Marina. De sfeer rondom dit mensenkind was hetzelfde als jaren geleden bij Marina het geval was. Zeker de vraag die nu kwam, zorgde alleen maar meer voor dezelfde soort sfeer. Hij was even stil. Toen draaide hij zich om van Wren. "Hehehehe...hihihihi...HAHAHAHAHA..." zijn lach echode tegen de stenen rondom hem.  Hij boog zijn kop naar achteren, terwijl hij aan het lachen was. Het waren de herinneringen die hem deden lachen. De goede, oude herinneringen van honderden jaren oud. Ouder dan wie dan ook op Starshine, behalve misschien de Legendarische Magiërs. De demoon draaide zich om, en zeefde tot vlakbij Wren. "Zoo? De prankster van SSA wilt dus leren van een 901 jarige prankster?" Nocte zweefde weer van haar af. En keek bedenkelijk. Hij leerde namelijk niet zomaar iemand Demon Pranks. Het was gevaarlijke magie. Iets dat wellicht dodelijk kon zijn als je het niet goed gebruikte. Het waren wel pranks die niemand eerder had gezien. Pranks die enkel Demons kende. Daar kwam bij, de tijden zijn veranderd. Toen hij Marina in de leer had genomen was hij nog vrij. Nu was hij in dienst van de vrouwe der duisternis. Maar...screw that. Als Wren het wou leren, dan ging hij het haar leren...Er verscheen een grijns op Nocte's gezicht "Ik leer je graag wat Demon Tricks Wren...daar zijn we toch vrienden voor..niet?"

Toen hij in lachen uitbarstte moest ze even bedenken of dat nu een goed of een slecht iets was. Persoonlijk zou ze het op kunnen vatten als een beledigend iets, aangezien zij bijna alles zo opvatte. Aan de andere kant; het was een demon, ze wilde wedden dat je eerst door een selectie moest voor je lach voor je jezelf zo mocht noemen. Wat was nu een demon met een lach die je liet denken aan een weiland met blatende schaapjes en bloemetjes? Nou, voor haar was in ieder geval geslaagd. Zolang hij ja zei, in ieder geval.
Waarom ze het precies vroeg? Ze had afleiding nodig. Veel afleiding. En niemand anders kon haar die op het moment geven. Wren hield niet van meidenavondjes, ze had geen behoefte aan dat soort praatgroepen. Roddels dit, het zou vast wel liggen aan iemand die ze leuk vindt. En nee, ze ging niet over Luca beginnen. Niet over hem. En aan haar mannelijke bekenden had ze ook niets, die boeiden niet om haar innerlijke gemoedstoestand. Verder had drinken en jezelf lam drinken maar soms een effect en ze wist ook wel dat alcohol haar negatieve mood alleen maar erger zou maken. Haar gezichtsuitdrukking veranderde geen moment, omdat de gedachten te snel aan haar voorbij schoten om er serieus over te denken. Plus, dit was dan weer heel erg privé.

Ineens was de demon dichtbij, zonder ook maar een geluid te maken tot hij sprak. Wren keek hem recht aan terwijl hij de woorden uitsprak, liet geen enkele twijfel duidelijk worden. Die had ze ook niet. Zij wilde haar verveling verdrijven en beter worden in wat ze het beste kon. Nou, wie kon haar daar beter bij helpen dan Nocte? 'Ja,' antwoordde ze resoluut. 'Kijk maar eens naar jouw ervaring alleen al,' gaf ze als argument. 'Daar kan ik natuurlijk niet tegenop. En een klein beetje saai wordt het wel, om alle nare trucjes iedere keer weer te doen. Niet dat ze niet werken, maar de laatste keer dat ik dat kind opsloot op de wc werd het wel erg saai. Zelfs haar hoofd in de toiletpot en nog! Er moet toch iets beters zijn, dan wat ik kan.' Het was wel zo. Ze raakte uitgekeken op haar trucjes, op haar eindeloze kleine irriterende dingetjes. Niet dat leraren er niet moe van werden. 'Weet je wat het is, Nocte. Ze worden er moe van, geïrriteerd, verveeld. Maar zo wil ik mensen helemaal niet hebben. Ik wil ze helemaal gek maken! Als ze me toch haten, moeten ze me goed haten,' voegde Wren er met een brede grijns aan toe.
Hij dacht even na, hopelijk nam hij haar argumenten in overweging. Wren grijnse nog breder en blijer toen Nocte toestemde haar magie te leren. Daarvoor waren ze toch vrienden? 'Pfft,' lachte Wren. 'Ik twijfel eraan of jouw definitie van vriend hetzelfde is als die van mij, maar.. Wat het ook is, ja. We zijn vrienden.' Wren gooide haar haren over haar schouder, en rekte zich even uit. Ja, ze was hier helemaal klaar voor. 'Betekent waarschijnlijk wel dat ik semi braaf naar je moet luisteren,' bedacht Wren zich. 'En wees erop voorbereid dat ik ervan uitga dat je mij ook een paar keer voor gek gaat laten staan,' voegde Wren er nog aan toe. Kom op. Je was een demon of je was het niet. 'Zolang je mij en m'n reputatie in leven laat, ben ik er tevreden mee een vriendin van je te zijn.' Het was misschien wat veel gepraat, maar dat kreeg je als Wren enthousiast begon te worden. Oh boy oh boy. Ze had hier erg veel zin in! Al betekende kracht bijna altijd wel wat opoffering, Wren had niet het idee dat ze nog veel dierbaren over had om op te offeren. Dus een beetje kracht en macht, daar was ze wel voor in.

OOC: sorry dat het zo snel al geantwoord is O: Je mag iig je tijd nemen met antwoorden, hoor :3 Ik wilde nu al antwoorden omdat ik in het weekend weinig tijd heb ^^

Natuurlijk...nieuwe dingen doen was altijd leuk...maar dat was het leuke..hij kon zijn eigen tricks maken. Altijd vond hij wel wee een nieuwe manier om mensen dwars te zitten....Hij bekeek Wren goed na haar antwoord. Aaah...heerlijk...een solid face..maar de gedachten waren te ruiken..tragisch..heel tragisch..Dit kwam veel in overeen met Marina...ja...Echter was Wren zeker slim..ze kende Nocte al goed. "Hehehe..Je hebt aan alles gedacht..hoe slim..ik kan je echter niet verzekeren of je extra gedachten...veel beschermend zouden zijn.." Dat was ook het enige wat hij verder nog te zeggen had op haar woorden. Nu hij wist dat Wren dit dacht, zou hij natuurlijk des te slimmere manieren moeten aanpakken om haar in de val te laten lopen. Net als hij bij Marina had gedaan. Wat hij er echter niet bij had gezegd, was, dat Wren wellicht demonmagic haar eigen moest maken, wou ze de meeste tricks kunnen doen. Dat zou wellicht..dodelijk kunnen zijn..wellicht..misschien..en dat zou Nocte zonde vinden. Maar laten we daar maar niet vanuit gaan..Wren's geur kwam veel overeen met dat van Marina. Dus Nocte had er het volste vertrouwen in dat alles..vrij goed zou gaan verlopen. Met de nadruk op vrij.
"Maar goed..laten we beginnen..hehehehe..."
Er vescheen een zakje in Nocte's hand. Het was echter een ander zakje dan eerst. "Wren..in dit zakje zit een ingrediënt dat essentieel is voor Demon Tricks...zonder dit ingrediënt ben je niet in staat deze, zonder wat letsel, uit te voeren. Het zou nooit leeg raken zolang je het blijft gebruiken.." In theorie althans. In het zakje zat namelijk As uit hell. Een substantie die alle demonen bezitten. Het zakje zweefde voor Wren.
Toen liet Nocte ene paar andere zakjes verschijnen. "Deze speciale zakjes zijn de enige zakjes die dit poeder kunnen behouden..Als je het poeder in 1 van deze zakjes doet, het enige wat je dan hoeft te doen is een bepaald effect je voor de geest nemen, en dan de lont ontsteken en deze weggooien..hehehehe"

Hij was en bleef een demon. Daar was Wren zich bewustvan, natuurlijk, maar ergens kon ze zich gewoonweg niet voorstellen dat het mis zou gaan. Niet met haar, toch? Ze was misschien roekeloos, maar wel voorzichtig genoeg om enigszins op haar eigen veiligheid te letten. Ze vertrouwde Nocte niet écht, maar zou hij haar laten sterven? Ze zag niet in wat daar precies de lol van was. Zelfs Nocte zou haar dan niet terug kunnen halen. Dus knikte ze gewoon, lachte uitdagend naar Nocte en luisterde naar zijn eerste uitleg.
En de training begon. Nocte haalde, vrijwel uit het niets, een zakje tevoorschijn. Het zag er volgens haar identiek uit aan het andere, maar goed. Nocte begon met zijn uitleg. Een ingrediënt voor demon tricks. Awesome! Het stukje over letsel knipte haar brein maar volledig uit zijn uitleg, wie wilde er nu letsel? Verwondingen waren helemaal niet nuttig, niemand die daar wat aan vond. Dus zo ook Wren niet. Het zal nooit leegraken. Cool. Wren was ook te lui om nieuwe as te halen, dus ze zou een vrij inactieve pranker worden als je het iedere keer moest aanvullen. En dan. Zou ze dan as uit de open haard moeten scheppen? Mwah, het boeide niet, dus; next topic.
Aha! Zo werkte het! Demon Magic 101; het beviel Wren wel. Ze pakte met haar ene hand een zwevend zakje en goot daar met haar andere hand wat van het as in. Daarna bond ze de touwtjes van het zakje stevig dicht, zodat er niets uit zou lekken. 'Dus..' Ze nam het zakje in haar hand, sloot haar ogen voor een seconde en gooide het toen met een boog zo ver mogelijk van hen af. Wat ze zich voorgesteld had? Geen explosie, dat was zo saai. Iedereen deed al explosies. Ze had zich een soort van zuur voorgesteld, dat zich snel in de aarde zou vreten. Eerst de plantjes, dan rotsjes. Okay, Wren had geen epic powers, maar ze verwachtte toch wel dat er iets zou sterven. Toen het zakje echter zijn boog beëindigd had en op de aarde plofte, gebeurde er bijna niets. Wel stierf het gras bijna direct, maar daar hield het ook op. Wren trok een licht pruillipje, maar haalde daarna haar schouders op. 'Ik snap het concept,' vertelde ze de demon, voor ze zich weer naar hem omdraaide. 'Wat is les twee?'

Nocte was zeer tevreden. Just like the old times...zo was het precies gegaan met Marina. Small pranks..with big secrets. Hij grinnikte lichtjes terwijl Wren de as paktte. Als een obdient sheep. Foolish human..wat was ze toch goed gelovig. Natuurlijk zou het poeder niet gelijk doen wat een mens wou. Het was immers iets uit de hel. Het gehoorzaamde alleen demons, dark angels en andere wezens uit deze wereld. Het kon echter ook wel doen wat een mens wou. Soms wel. Als het in de mood was. Maar meestal niet. Dat was het eerste addertje. Echter, was dit niet het enige addertje. Wren vroeg om de tweede les. Nocte grijnstte. "De tweede les, is: Never do exactly as a demom says. Omdat je nu met het poeder in aanraking bent gekomen, moet je het nu dagelijks gebruiken, anders gaat het zakje weer weg. Dan komen we ook gelijk bij de derde les: Never trust a demon as well..hehehehe..HAHAHAHAHA." Zijn lach echode tegen de stenen.
"Nu...je hebt vuur magie...dus zou je in aanmerking kunnen komen voor fake flames.." Nocte keek toen naar het gras, "Demon Tricks...Fake Flames.."en knipte in zijn vingers. Toen knipte hij in zijn vingers, het gras vatte vlam. Echter was het hierna niet weggebrand. Sterker nog, er was geen enkele vorm van warmte op de plek te voelen. "No tricks this time..hehehehehe.."

Ergens had ze het kunnen weten. En ergens wist ze het ook. Maar toch had ze niet geweten wat er zou komen. Nocte zou haar waarschijnlijk wel voor de gek houden, ze had er al op gerekend dat er iets mis zou gaan. Maar nu al, zo snel? Zonder dat ze ook maar twee trucjes geleerd had? Hij deed zijn naam als demon eer aan. Vooral toen hij antwoord gaf op haar tweede vraag met de instructie dat ze nooit moest doen wat een demon zei. En daar kwam hij of course nu mee, nu ze er niets meer aan had. Weet je, boeide het haar? Ze had geweten dat ze hem niet kon vertrouwen en ze had het toch gedaan. Het was haar eigen schuld. En hoe erg was het nu allemaal? Ze moest nu elke dag pranken. Eigenlijk was het best leuk, huiswerk maakte ze toch niet; tijd had ze. Hmm. Demon zijn, zou dat wat voor haar zijn? Wren zag zichzelf wel zweven en mensen voor de gek houden.
Nocte was ondertussen vuil aan het lachen, waar Wren haar schouders een beetje voor ophaalde waarna ze het zakje pakte en met de touwtjes om haar pols knoopte, zodat het tenminste niet de hele tijd in de lucht hoefde te hangen. Had ze het gelijk bij zich. Waarom ze het niet gelijk liet verdwijnen? Nou.. Het was Demon Magic! Hartstikke Demon Magic! Dat kon ze niet zomaar dumpen, ze wilde meer leren en kunnen en nu verveelde ze zich eindelijk niet meer. Come on, dude. Dit gooide ze niet zomaar weg.
Les drie: Vertrouw een demon nooit. Wist ze dat ook weer. 'Maar ik kan ook niets leren als ik je niet volg, Nocte. Je maakt het wel erg moeilijk voor me,' lachte Wren. Tot nu toe kon ze nog wel leven met wat hij haar geflikt had; vooral omdat ze in een goede bui was. Anders was ze nu misschien wel bloedchagrijnig geweest, maar bij Wren hing alles heel erg af van het specifieke moment. En nu was ze vooral blij dat hij haar aan het afleiden was.
'GODDAMN,' gilde Wren ineens, toen het gras plots in de fik stond. What the-? Ze had niet gehoord dat hij zei dat het 'fake' flames waren, alleen maar dat ze in aanmerking kwam voor vlammen. En toen stond alles in de brand. Vuur maakte haar zo bang, was een verborgen jeugdtrauma. Vroeger had kleine Wren wat kaarsen omgestoten toen ze op jacht was naar koekjes en was de woonkamer bijna in vlammen opgegaan. Haar ouders waren gelukkig snel bij haar en het kleine meisje had zich gewoon buiten verstopt tot er iemand thuis zou komen, maar het feit dat ze tussen de vlammen had gelegen toen ze verstrikt raakte in het gordijn waar ze in gevallen was.. Het had haar bang gemaakt voor vuur, wat met haar magiesoorten absurd belabberd uitkwam. Toen het vuur weg was zag ze echter dat er helemaal niets gebeurd was, geen krasje had het gras. Ze zuchtte, probeerde haar hart weer te kalmeren. Jeez, had dat gemoeten? Het was like, nee, niet grappig. Wren gaf Nocte een glare waar hij zich niets van aan zou trekken en beet toen zachtjes op haar lip. Ze kon het nu niet doen, dan zou Nocte haar voor altijd met vuur gaan pesten. Als ze nu bewees dat ze het wél kon, zou hij misschien nog denken dat haar angst wel meeviel.. Ze graaide in het zakje rond haar pols, dat ze eerst een beetje open moest maken. Pakte wat as en smeet het op de grond, met de gedachte aan vlammen die niets schade zouden doen.. Wist zij veel dat de as wispelturig was. Vlammen kwamen er, maar dear god; ze waren echt.

Rook Nocte dat goed? Had hij nou echt zojuist angst geroken bij een Firemagician, terwijl hij vuur maakte? Intresting...die moest Nocte gaan onthouden..hij zei er echter niets van. Dan kon hij nog meer van dit soort dingetjes bij Wren doen, zonder dat ze daadwerkelijk doorhad dat hij dit expres deed. Normaal zal hij wel hebben gezegd dat hij haar angst rook. Bij Wren was het anders. Zij was het enige mens waar hij het echt goed mee kon vinden. Zonde om die al teveel in het harnas te jagen.
Toen het meisje het poeder op de grond gooide, ontstonden er indeed vlammen..echter, waren deze vlammen niet nep, maar echt. Waarschijnlijk door de verse angst of schrik die in haar was geweest, konden de nepvlammen toch wel in echte vlammen veranderden.. Interesting..wist Nocte dat ook weer. ”Hehehehehe..” Toen deed Nocte zijn mond open, en al het echte vuur werd erin gezogen. Er waren wat schroeiplekken op de grond en rotsen te zien. “Interessant...het poeder mag je nog niet zo...hehehe...het kan er natuurlijk ook aan liggen dat je een mens bent, maar dat ter zijde..” Hij dacht na. “Probeer het nu nog eens...probeer nu echt te denken aan vlammen die geen pijn doen. Dat moet je echt heel letterlijk denken. Als je immers aan vlammen denkt geen vlieg kwaad zouden doen, dan doen die vlammen ook geen vlieg kwaad..andere dingen daarentegen wel..” Hij ging op zich rug liggen in de rug, en keek toe. Hij was benieuwd hoe zijn “Leerling” het zou doen.

Nee, nee, nee! Die vlammen konden niet echt zijn. Dat mocht niet. Waarom luisterde dat rotas niet naar haar? Zij wilde gewoon mooie nepvlammen, evenals die van Nocte. Ook al had ze eerst wel geloofd dat die echt waren.. Maar nee! Het moest en het zou luisteren, anders kreeg ze nog een hartaanval hier. Ze kon haar angst nu al niet verbergen, maar ergens hoopte ze nog dat Nocte er niet achter zou komen. Je wist immers nooit wat hij met die informatie zou doen.
Oh, wat was ze Nocte dankbaar toen hij al het vuur liet verdwijnen. Het maakte haar niet uit dat hij het opzoog of wat dan ook; het was in ieder geval weg. Goed. Rustig ademhalen Wren, rustig. Het maakt niet uit, alles was nu voorbij. Je moet gewoon nepvlammen maken, net zoals Nocte net. Wren haar hoofd probeerde haar overal weer overheen te zetten, maar Wrens ogen bleven staren naar de schroeiplekken op de grond. Zo had alles eruit gezien, dat deed vuur..

Het poeder mocht haar niet. Wren keek even chagrijnig naar het zakje, zoals ze naar ieder voorwerp keek dat niet direct naar haar luisterde. Pff, ze hoefde daar toch niets van aan te nemen? Dacht het even! Wren hield zich nog in om niet haar armen over elkaar heen te slaan en het zakje dood te zwijgen. Ze was ondertussen wel zo ver dat dát niet ging werken. Goed, weer verder dan. Ze ademde even diep in en uit toen Nocte haar beval het opnieuw te proberen. Hij had gelijk, ze moest het gewoon nog een keer proberen. Letterlijk denken aan vlammen die geen pijn doen. 'Vliegen mogen wel dood,' zei Wren, een beetje door de frustratie, waarna ze haar hand in het zakje stapte en opnieuw de as gooide. Vlammen die geen pijn deden. Ze wilde vlammen die niet aantastten, die niet verwoestten of verbrandden. Ze wilde alleen het uiterlijk aspect van de vlammen. En ja hoor, daar verschenen vlammen. Wren durfde nu echter niet zo goed te kijken of ze gelukt waren of niet, dus keek ze vragend om haar haar leermeester. 'En?'

Opnieuw probeerde zijn leerlinge het poeder uit. Nocte was benieuwd. Ergens hoopte Nocte dat de vlammen weer echt waren. Dit zoorde namelijk voor interessante geuren bij Wren. Opnieuw verschenen er vlammen. Nocte wist of de vlammen echt of nep waren. Hij beantwoorde Wrens vraag door haar hand te pakken. "Feel for yourself..hehehe.." hij trok haar hand in het vuur. Het zou haar niet pijn moeten doen omdat deze vlammen niet echt waren. "Hehehe..je hebt al snel door hoe je het poeder met gebruiken..heel interessant en leuk om te zien" Het was leuk om te zien hoe een mens demonische krachten onder controle kreeg, maar het was ook weer minder, omdat de emotionele geuren van Wren dan niet waren te ruiken.

Goed, goed, goed. Dit zou wel gaan lukken, toch? Ja? Nocte had er vertrouwen - aka lol, waarschijnlijk - in en zat lekker relaxed te kijken hoe zij het deed. Het viel haar nog mee dat ze niet gelijk haar ziel verloren was, maar dat ze nu alleen maar verslaafd was aan poeder. Bij wijze van. Al haar semi-positieve gedachten kregen het echter niet voor elkaar haar op te vrolijken. Al dit gedoe, het vuur en shizzle, maakte haar gewoon te zenuwachtig. Okay, haar angst was opgeblazen, te overdreven. Maar dat gebeurde als je er jaren niets aan deed, alleen maar wegliep voor vuur. Een kaars kon ze nog wel aan, maar zodra vuur een plotse gebeurtenis was, had je Wren op de grond. Het was iets dat niemand achter haar zocht en dat ze ook angstvallig probeerde te verbergen. Ze was een vuurmagiër, verdorie! Ze wilde helemaal niet bang zijn voor haar eigen magie. Het maakte alle lessen Vuur ook onmogelijk voor haar. Een extra motivatie bleef daar dan ook dat ze echt niet publiekelijk op haar gezicht zou gaan voor Saf. Not ever.

Nu, voor Nocte, was het echter lastiger. Normaal gesproken wist ze, via haar eigen magie, wanneer de vlam zou komen en hoe sterk hij zou zijn. Zolang ze privé mocht oefenen, ging het wel. Ze werd alleen panisch in - tja, situaties als deze. Waar je niet wist hoe je magie uit zou werken en waar het vuur zowel lief als gevaarlijk kon zijn. Ze wist het gewoon niet en dat maakte dat het cortisolniveau in haar bloed alleen maar bleef stijgen.
Toch pakte ze de as, gooide het. Wat dan? Nu tegen Nocte zeggen dat ze kapte? Dat was echt onzin, had geen zin ook. Ze wilde dit leren! Daarnaast had ze het - op het bedrog na - wel naar haar zin met Nocte. Hij was more agreeable dan de meeste mensen hier, dus ja. Wat dan? Gewoon doorgaan.

En nu? Ze had het as gegooid - er waren vlammen. Ze ging echter niet zomaar haar hand erin steken. Nou ja, het bleek dat Nocte dat wel voor haar deed. Het angstzweet brak haar bijna uit en ze kon een geschokte inademing nog maar net beperken tot een iets diepere ademhaling. Het was niet echt. Niet echt. Er was niets aan de hand. Ze wuifde haar hand even door de vlammen, om zichzelf ervan te overtuigen dat dit nepvuur was. Yes, gelukkig maar. Anders had ze het misschien wel echt opgegeven. Haar angstgevoel ebde al snel weg en haar arrogantie begon weer een beetje terug te keren, vooral toen Nocte een opmerking klaar had. Leuk en interessant om haar te zien leren. Wren knikte, keek diep tevreden. Mooi, de vlammen had ze vandaag ook onderworpen. 'Wat is het volgende epische wat je hiermee kan?' Dat was altijd het absurde aan Wren; hoe ze zich ook voelde het ene moment, als ze een beetje meer van een andere emotie voelde, zwaaide ze gelijk om. Zo nu ook; pure angst naar self congratulation in één milliseconde.

Weer de interessante geuren...en weer dezelfde snelheid waarmee deze weggingen..menselijke emoties waren grappig..en gevaarlijk...ze konden mensen beheersen, zorgde voor oorlog, blijdschap, en gekkigheid..misschien dat hij daarom zo blij was dat hijzelf nauwelijks emoties kon voelen...hij had al genoeg chaos in zijn hoofd..emoties zouden het alleen maar nog chaotischer maken..en dat was weer teveel van het goede. Nocte grinnikte toen Wren vroeg wat ze nog meer met het poeder kon doen. "Dat is geheel aan jou Wren. Jij bepaalt wat je er wel en niet mee kan doen..de grens is enkel jezelf..en de planeet natuurlijk...hihihihi..HAHAHAHAHA..." weer echode zijn lach tegen de stenen. Hij er verscheen een zakje met poeder in de hand van Nocte. "Heb goed en duidelijk in je hoofd wat je van het poeder wilt, strooi het in het rond, en kijk of het goed komt of niet." Terwijl hij dit zei , ging het zakje open, vloog er overal poeder heen, en veranderde deze in vleermuizen die in de lucht uit een spatte en paarse vlammen. Hij was benieuwd wat voor effect het poeder verder zou hebben op het meisje. Meestal kregen mensen angsten, en nachtmerries als ze teveel in aanraking kwamen met het poeder..andere werden net zo gek als hem, en gingen zelfs praten als de demoon....maar dit wist Wren niet..ach wat niet weet wat niet deert he..laten we er maar gebruik van maken dat hij nu even meesterloos was..

Oh, ze mocht zelf bepalen wat ze met het poeder deed. Wren keek geïnteresseerd naar het zakje. Dus ze kon ook andere zooi maken, niet alleen maar vuur! Meer dan prima, anders zou ze zichzelf gek blijven maken. Gelukkig ging de demon niet in op haar schrikreacties en liet hij haar voor nu met rust, anders was het helemaal verschrikkelijk geweest. Daarbij had hij vast nog wel een paar gemene trucjes achter de hand. Anders mocht je jezelf geen demon noemen, toch? Hij wist wel dat ze snapte dat hij meer deed dan hij zei, maar wat kon zij eraan doen? Het poeder zou ze wel opgeven als de tijd daar was, dat zou ze niet zomaar doen. Daar was het veel te cool voor. Nepvuur. Nepijs. Nepregen. Echt ijs. HAHA. Met dit kon je alles, toch?

'Één keer per dag zal wel genoeg zijn om het te gebruiken voortaan,' merkte ze op, terwijl ze ernaar keek. Het was en bleef demonenpoeder. Maar zou het zoveel kwaad kunnen nu te oefenen? Na een kort moment van twijfel pakte het meisje weer een beetje as, dacht even diep na en smeet het toen op de grond. Hmm. Het duurde even voor de door haar voorgestelde mist een beetje optrok, maar toen was hij er toch. Je hoorde het zachte gegrom, de pootstappen van een hond. Ruige zwarte vacht, gloeiende rode ogen. Was het niet leuk dan, om mensen te laten schrikken met zo'n illusie? Muhahaha! Aanschouw, het beest van uw nachtmerries! Maar voor Wren triomfantelijk kon lachen, zag ze dat de schaduw die het dier wierp helemaal niet zo groot was. Hij was zelfs erg klein. Daarbij klonk het diertje ook helemaal niet indrukwekkend. Ze wuifde met haar hand, zorgde ervoor dat haar Luchtmagie de mist een beetje op liet trekken. 'Ahh,' mompelde ze, wat teleurgesteld. Het was een puppy. Wel een enge puppy, maar daar ging het effect een beetje weg. Goddamnit. Ze was hier nog niet zo goed in. Nog maar een keer, dan! 'Zeg, Nocte,' vroeg ze daarna, nieuwsgierig. 'Wat heb jij hier zoal mee uitgehaald?' Beetje inspiratie kon nooit kwaad, toch?

De demoon was benieuwd. Wat zou Wren doen met het poeder? Hij had haar heel veel opties gegeven..tenzij ze niet kon kiezen..in dat geval had ze dan weinig opties. Nocte knikte op Wrens opmerking over het gebruik van het poeder. Wellicht dat dat zou voorkomen dat ze net als hem werd..wellicht..want misschien hield ze zich nu wel aan de regeling, maar misschien over een maand niet meer..of misschien breekt ze het morgen al. Ah, kijk daar begon het al. Het meisje strooide het poeder. Ooh..dit beloofde veel goeds..er kwam mist..echter wat er uit de mist verscheen was enkel grappig. Nocte kon het niet laten om keihard in lachen uit te barsten, nadat Wren hem een vraag had gesteld. "Oh, als ik dat ga doen ben ik morgen nog bezig...misschien nog wel overmorgen..of pas volgende week..netaan volgende maand, dater puur aan of ik je alles wil vertellen..hehehehe..." Nocte dacht even na. "Ik heb er dus Safs kantoor mee roze geverft zoals je weet..verder heb ik er zat monsters meegemaakt om mensen te laten schrikken...verder heb ik er menig eten mee omgetoverd in braaksel, spinnen of iets anders wat je niet snel eet..dan heb ik nog het lerarentoilet ermee laten ontploffen, en een andere keer heb ik het laten sneeuwen daar toen er een leraar op het toilet zat." Nocte moest grinniken om die laatste streek. Wat had die Norwood toch een leuk toiletbezoekje gehad..Toen zweefte hij weer dichterbij Wren. "Maar Wrennie, je hebt je regeling van eens per dag voor vandaag al gebroken..dus waarom kan je er van jezelf opaan gaan dat je die regeling niet breekt..zeker nu je weet wat je er allemaal mee kan doen..hehehehe..." Het was niet zo zeer dat hij SSA niet op zijn dak wou krijgen. Eerder dat het zonde was als Wren dood ging.

Pff, wat een mislukkig. Wren knipte met haar vingers, keek teleurgesteld. Ze had zich wat beter moeten focussen waarschijnlijk. Opnieuw, opnieuw! Het gelach van Nocte irriteerde haar, zorgde ervoor dat ze het nog een keer wilde proberen. Ze kon dit, verdorie! Wie ging haar vertellen dat ze dit niet kon? Wren was awesome, dus met een beetje poeder smijten om een nachtmerrie hond te maken stond zeker op haar vaardighedenlijst. Echt wel.
Ze negeerde Nocte's gelach zo goed en zo kwaad als het ging, waarna ze nog een greep as uit het zakje pakte. Nachtmerrie hond, geen puppy met rode ogen! Wren visualiseerde zich één van de dingen waar ze een keer in haar boeken over fabeldieren over gelezen had. Nou ja, gelezen. Plaatjes kijken was prima voorbereiding voor een les, toch? In ieder geval, het was een groot monster geweest. Een hond met een enorme schofthoogte, met kwijl dat langs zijn scherpe tanden droop en een ruige vacht, die vol met opgedroogd bloed en klitten zat. Twee gemene ogen zaten op de kop gedrukt, met een naar rood schijnsel. Ja. Dat was het dier wat zij wilde creëren, tenminste, dat leek haar nu een goed idee.

De as raakte de grond en ook nu kwam er een mist op, maar eentje die veel klammer was dan eerst. Ook zag je nu de rode ogen; op een iets hogere plaats dan bij het kleine hondje het geval was geweest. Het dier kwam langzaam naar voren en hij leek wel op wat ze beschreven had in haar hoofd. Mooi. Wren keek even opzij naar Nocte, om daarna weer trots terug te kijken naar haar creatie. Hij was een illusie, toch? Niets aan de hand.
Nu was ze wel benieuwd naar Nocte's verhalen, maar hij bleek niet alles te willen vertellen. Ze liet het pruillipje maar achterwege, omdat die op Nocte niet echt zouden werken. Pff, het was wel hilarisch. Wren had een brede grijns op haar gezicht gekregen door dit alles, het gaf haar ideeën en inspiratie. 'Wat een geniaal spul is dit,' zei het meisje, blij. 'Ik vind het jammer dat er zoveel nadelen aan zitten, anders was het tien van de tien geweest!' 10/10 zeker! De nadelen waren echter groter dan zij wist, dus tot nu toe had Wren er nog niet zoveel problemen mee. Daarbij had ze wel het idee dat er wat meer addertjes waren, maar op het moment kon haar niet toekomstgerichte brein hier weinig om boeien.

'Ja ja,' zei ze, wuifde Nocte een beetje weg. 'Alleen vandaag, okay? Ik zal het heus niet teveel gebruiken, naast mijn brave schoolleven heb ik daar niet zoveel tijd voor,' was haar totaal goed uitgedachte en geloofwaardige excuus. Echt wel. 'Ik weet een beetje wat er mis is aan dit poeder, dus ik kan me heus wel in houden. Denk ik,' vond Wren. Ze was al bijna volwassen hoor!
Ze draaide even van Nocte weg en bestudeerde het spul, alsof het haar iets zou zeggen over hoe gevaarlijk het was. 'Okay, ik beloof je dat ik me aan die regeling ga houden. Niet meer dan één keer per dag en ook geen binges om gemiste kansen te compenseren.' Wren zei het meer tegen de lucht dan tegen een specifiek iemand, omdat ze het vooral zichzelf beloofde en omdat ze ook wel wist dat het Nocte niet zoveel kon boeien of ze het nu wel of niet beloofde. 'En misschien een rustperiode voor vandaag.. maar toch, waar komt dit spul zelfs maar vandaan? Het is cool! Weet iemand anders hier überhaupt wel over?' Haar enthousiasme voor het spul was nauwelijks minder door de gevaren, vooral omdat ze er geen scherp idee van had. Kom op, kon dit iets anders dan leuk worden?