Vandaag was dan de dag. Het officiële eerste examen Verzorging van Fabeldieren dat plaats vond op Starshine. Summer was opgewonden, en moest haar best doen om ’s ochtends niet te gaan fluiten. De dag er voor had ze alles klaargezet, en het examen was een heus parcours geworden. De studenten moesten elke keer een opdracht op een plek voltooien, om daarna meegenomen te worden door Summer naar de volgende opdracht. De witte magie opdrachten waren oude opdrachten die de student nu moest voltooien zonder hulp van een leraar. De donkere magie opdracht bracht dit keer iets nieuws mee, een onbekend dier voor de studenten. Maar dat was nou eenmaal de gedachte achter offensieve Verzorging van Fabeldieren. De studenten moesten een beest verslaan, of dat een bekend of onbekend beest was maakte niet uit op het moment. Het ging om het idee dat ze zich konden verweren tegen een wezen.

Summer had niets laten doorschemeren over het examen. Zo konden studenten niet gericht oefenen op de opdrachten, en zo lieten ze hun ware reactie zien. Door de lessen te bijwonen, en verder te oefenen door middel van theorie zouden ze hun instinct bijwerken, en zouden ze met de goede oplossingen komen voor de opdrachten. Als ze veel absent waren, en de boeken lieten verstoffen zouden ze het nog wel eens flink kunnen verpesten voor zichzelf. Maar Summer had een beloning voor de beste student klaarliggen, dus de heat was wel verhoogd. Voor de laatste keer had ze de Summer’s List bekeken en weer in haar leren schoudertas gestopt. Deze zou binnenkort aan een student toebehoren.

De eerste opdracht was in een gewoon leegstaand lokaal. Op de deur hing Summer een perkament op, vastgespeld met takjes die ze met woudmagie uit de deur liet groeien. Op het perkament stond geschreven: ‘Verzorging van Fabeldieren examen task 1. Voorbijlopende studenten: Complete stilte geëist. Voor deelnemende studenten: eenmaal in het lokaal heb je 1 minuut voor de eerste opdracht. Succes!’ Dat was voldoende informatie. De student zal de opdracht meteen doorhebben als ze het lokaal binnen kwamen, en zo niet… Dan zouden ze zakken op het eerste onderdeel. Het wezen stond nou eenmaal benoemd in de groeiende encyclopedie.
Summer sloot de deur snel achter zich, en nam plaats achter het enige bureau in het lokaal. Het stond vrijwel in een hoek, zodat de rest van het lokaal een lege ruimte was. Ze pakte een beoordelingsformulier en bevestigde dat aan een klembordje. Het was tijd voor de kandidaat.

Summer keek op het formulier en zag de naam staan:
Adrian

Al een paar dagen had Adrian de tijd gehad om te leren voor het komende examen van verzorging voor Fabeldieren. Vandaag was het dan zover, het examen ging van start deze ochtend en vlak voor het zou beginnen stak de jongen een sigaret op om zichzelf te kalmeren zodat het niet zou doorschemeren dat hij een tikkeltje zenuwachtig was sindz hij stiekem er helemaal geen lessen van had gevolgd van het vak sinds hij hier eigenlijk nog maar een paar weken was. Zijn ogen gleden over het hoofdstuk van cupids en hij bekeek  vervolgens de aantekeningen van de andere onderdelen.  Dit ging wel lukken normaal gezien,  het leek niet al te moeilijk en de meeste stof kende hij al van de boeken die hij had gelezen toen hij klein was. Een lichte ontspannen glimlach verscheen op zijn gelaat toen hij het laatste trekje van zijn sigaret inhaleerde en de rook langzaam weer uitblies.

Hij nam al de benodigde dingen mee en besloot te vertrekken richting het lokaal waar het examen zich ging plaatsvinden. Zijn blik ging af en toe over enkele giechelde meisjes die roddelden over de meest recente gebeurtenissen op Starshine. Een zucht verliet zijn lichaam voor hij zijn blik afwendde en doorwandelde. Hij beet lichtjes op zijn onderlip toen hij zichzelf voor het lokaal bevond en zijn ogen afdwaalden naar het papiertje boven de deur waarop stond dat hier het examen voor fabeldieren zich hier bevondt. In dit exacte lokaal zou Adrian te horen krijgen of hij geslaagd was of niet op het einde van dit examen.

Op een aardige langzame slenter pas ging hij binnen in het lokaal. Zijn ogen speurden het lokaal af en Adrian zag uiteindelijk het dier zitten. Ernst verscheen in zijn ogen voor hij begon met de taak.

(Welk dier?)

Dus de volgende leerling was een spijbelaar. Geen enkele les had hij meegemaakt van haar gehele pakket, en toch dacht hij dat hij ging slagen. Summer had een hekel aan dit soort arrogante kwalletjes, al moest haar beoordeling nog zo objectief zijn. Ze zou dan ook een objectieve beoordeling geven, maar veel respect zou de jongen niet vangen. Had hij de lessen maar moeten volgen. Vurig hopend dat de jongen in ieder geval niet genoeg punten zou halen om de beste te worden, ging Summer over naar de volgende stap.

Toen de deur zeker weten dicht was, greep Summer met haar handen in haar tas. Een tegenstribbeling was te voelen. Het was de sigarettenrook die overheersend van de jongen af kwam. Het fabeldier had er een bloedhekel aan. Het zou Adrian's opdracht flink kunnen verzwaren. Toch gaf Summer een ruk aan haar tas, en toverde het beest er uit. Ze gaf geen tips, het was overduidelijk te observeren. Als de leerling boeken had gelezen met plaatjes of observeringen dan was het overduidelijk wat voor beest dit was. Ze gooide het beest met een lompe beweging naar het midden van het lokaal waar het rustig begon te fladderen, en eenmaal gewent aan de vrijheid stoof het weg van de sigarettengeur. HA! Goodluck spookte door Summer's hoofd.




Gruwelijk dit. Anglia was nu wel gewend aan het in de tas zitten, maar toen de typische geluiden van een deur te horen waren kwam de paniek. De branderige zweterige smerige geur van sigarettengeur! Die overheersende stank. Hij kwam dwars door het leren tasje, en ook de bloemenvrouw had het door moeten hebben, want meteen werd er gegrabbeld in de tas. Nee! Niets er van! Anglia ging toch niet meewerken aan het brengen naar sigarettenrook?! Maar zoals het oneerlijk is in een strijd van magican tegen mini engel, werd Anglia uit de tas gerukt en lomp het lokaal in gesmeten. Toen ze gewend was aan de vrijheid haastte ze zich zo snel mogelijk naar de andere kant van het lokaal. Geen sigarettenrook voor Anglia. Vreselijk! It's gonna be a hard job for you to catch me! Dacht Anglia voor ze hysterisch langs het plafond rondjes begon te vliegen.

Adrian had wel verwacht dat de opdracht meteen ging beginnen zodra hij binnenkwam, maar hij had stiekem verwacht dat hij iets vriendelijker ging onthaald worden dan dit.
Natuurlijk had hij de blik in de leerkracht haar ogen gezien, ze zag hem als een spijbelaar en natuurlijk kon hij niet laten om eens diep te zuchten bij de blik die hij toegewerpt kreeg. In zijn tas zat een ondertekend briefje en een fles mannenparfum, in het geval dat. Snel rommelde Adrian in zijn tas en hij legde het briefje op de tafel van Miss Summer, wat zijn inschrijvingsbewijs was van de school, die nog maar een paar weken oud was. De deur werd dichtgedaan en Adrian keek naar de tas waar de leerkracht begon in te rommelen, vast het dier dat hij moest gaan verzorgen of zoiets in de aard. Stiekem hield hij best wel van dieren en ging hij vast zijn uiterste best doen om het met liefde te behandelen.

Na een luttele paar seconden vloog een klein dier naar het kleinste hoekje van de kamer en voor maar een paar seconden had de jongen kunnen observeren welk dier het was. “Een petit angel..” mompelde hij zachtjes voor hij grijnsde, ze waren van de verkeerde magie en dus in tegenstrijd met dat van hem. Nu, hoe moest hij hieraan beginnen? Was het nu gewoon het doel het dier te vangen? Eigenlijk had hij er totaal geen idee van, maar toch besloot hij het te doen sinds de leerkracht had besloten geen enkel woord te zeggen. Op een stevig tempo wandelde hij richting de gordijnen en deed deze open voor hij zichzelf lichtjes bespoot met de flacon parfum in zijn tas met als resultaat dat de sigarettenrook verdween en er een heerlijke zoete geur van hem afkwam.
“Mijn excuses klein lief dingetje...” zei hij met een glimlach voor hij zich hurkte en het dier meteen wegvloog aan een aardige snelheid. Natuurlijk was Adrian niet bepaald het persoon dat hield van tijdsopgaves en helemaal niet zo’n korte sinds hij nu maar een minuut had het dier te vangen. Dus hij moest het met de harde hand doen en met snelheid. Het dier had zich verstopt in de hoop dat de jongen haar niet zou vinden, dus moest Adrian tijd verspillen met rond te kijken in het lokaal, in de hoop het beestje snel te vinden voor de tijd op was. Na een paar seconden had hij haar gevonden en hij rende richting het engeltje dat net een beetje afgeleid was door het heerlijke zonnetje dat naar binnen scheen, ze hielden immers enorm veel van licht. Terwijl hij een duikbeweging deed grepen zijn beide handen haar beet maar hij belandde met een harde smak op de grond, dat zouden vast minpunten betekenen.
“Heb ik je pijn gedaan?” vroeg hij zachtjes aan de petit angel voor hij haar begon te aaien met een zacht en lief gebaar. Een soort van vertrouwen winnen. Hopelijk had hij geluk en was de opdracht niet om dit met magie te doen, want anders was hij nu dik gebuisd. Zachtjes beet hij op zijn lip terwijl hij het dier streelde en hij naar Miss Summer keek. Ze leek niets te mankeren, alleen had hij een kleine schaafwonde op zijn arm. De kleine engel nestelde zich in zijn armen en had geen enkele last meer van de geur van sigaretten die daarnet nog zo aanwezig was geweest.

Summer observeerde de jongen goed om te zien hoe hij reageerde op de petit angel. Al moest hij eerst nog één of ander formulier inleveren aan haar. Aan het standaard formaat te zien was het een inschrijvingsformulier. Ze had er al duizenden gezien van meerdere leerlingen. Dit had dan nu ook echt niet haar aandacht. Ze legde het papier vrijwel meteen zonder er naar te kijken op de hoek van de tafel. Summer hield niet van formaliteiten. Begon hij maar eens aan zijn examen!

Summer moest de jongen bonuspunten meegeven voor het gebruiken van een zo goed mogelijke omgeving. De sigarettenrook werd opgelost met parfum, en het beestje werd op zijn gemak gesteld met fel licht. Al kreeg hij niet alle punten hiervoor, omdat hij het gedeelte van een flinke bries was vergeten. Verder moest ze hem ook punten geven voor de ruime tijdsbenutting, aangezien de jongen vrijwel nog meer dan de helft van zijn minuut had gebruikt.

"Ik moet je meegeven dat je talent hebt in het vangen van Angels! Al heb je waarschijnlijk een klein gedeelte overgeslagen in het hoofdstuk. Angels houden van tornado's en luisteren het best met op z'n minst een flinke bries. Bonuspunten voor je tijdsbestek, je nam nog geen 25 seconden in met je capriolen. Dit hoofdstuk heb je afgesloten met een A-"

Nu was het tijd voor de tweede opdracht, welke plaat zou vinden in het lokaal ernaast. Met een simpele "Volg mij." gaf ze de leerling opdracht haar te volgen naar de deur tussen twee lokalen in. Deze deur loodste meteen naar het naastliggende lokaal zonder dat ze door de gang hoefden te lopen.

In het andere lokaal waren geen gewone meubels. Het gehele lokaal bestond uit een enorme keuken, met enkel in de hoek van het lokaal een bureau. Summer nam plaats aan het bureau, en pakte haar klembord er weer bij voor de scores. Op haar bureau naast haar stond een draagbare minikas. In de kas zat het volgende fabeldier. Ze zou verder niets zeggen over het dier. Ze legde alleen de opdracht uit.

"In deze keuken zit vrijwel elk voedingsmiddel dat je kunt verzinnen. Je opdracht is kort en duidelijk. Maak een maaltijd klaar voor dit fabeldier."

Hier was geen tijdbestek in vastgesteld, het ging dit keer puur om het resultaat. De tweede opdracht kon beginnen.



Oef Greenie had berehonger. Wat een vreselijk examen onderdeel was dit! Het enige wat hij moet doen was steeds honger krijgen voor een kandidaat en dan achten wat de leerling hem voorschotelde. En dan was het zelfs zo dat hij selectief moest eten omdat menig leerling geen rekening hield met zijn etensvoorkeur. Agja, het was niet anders en het moest nou eenmaal zo. Deze leerling kon maar beter met iets goeds aan komen, aangezien Greenie wel een flinke maaltijd op kon!

Het formulier was ingebracht, de petit angel was gevangen en blijkbaar volgde nu een soort van evaluatie. Een glimlach verscheen op Adrians gezicht toen hij hoorde dat hij een A- had behaald, een prima resultaat voor iemand die alleen met zijn neus in de boeken had gezeten en totaal geen benul had van hoe het in de praktijk zat met dit diertje. Natuurlijk bleef de glimlach op zijn gezicht toen hij Miss Summer de petit angel overhandigde, die dan weer veilig weggeborgen werd. Dus, volgende keer moest hij gebruik maken van een kleine windhoos, kleine beginnersfouten die hij gemakkelijk had kunnen onthouden blijkt, maar, het bleef een prima resultaat, zeker omdat hij hier nog maar een paar weken was.

Dit was prima en hij knikte: “Voor mijn recente aankomst hier en nog geen lessen gevolgd te hebben van u, vind ik dat ik het best prima heb gedaan. Zeker mijn oprechte excuses dat ik uw lessen niet eerder heb kunnen volgen, ik denk dat ik ze zeker aangenaam zou gevonden hebben, voor de volgende lessen kan u mij zeker verwachten, Miss,” zei hij met een welgemeende glimlach. Nu zou zijn dag zeker niet stuk kunnen sinds hij echt wel geweldig had gescoord voor een ‘beginnertje’. Toen Miss Summer besloot te vertrekken naar het volgende lokaal, volgde Adrian haar, benieuwd en een beetje nerveus. Wat was de volgende opdracht? Wat moest hij doen? Zou hij het goed doen? Ja, je kon hem zeker een beetje gespannen noemen, hij had immers nu een hoog cijfer en hij wilde dit zeker niet verknoeien.

Zijn ogen werden groot toen hij het lokaal binnenkwam en het een hele grote keuken was. Natuurlijk verschenen er twinkelingen in zijn ogen toen hij hoorde dat hij een gerecht mocht bereiden en zijn blik ging naar het fabeldier dat tevoorschijn werd gehaald. De samsara lotus, hield van chemicalieloze groenten en fruit. Maar ze filterden het er wel uit, maar toch besloot Adrian voor chemicalieloos te gaan sinds dat dat het aangenaamste was voor het arme dier dat een reuzehonger had. Hij had geen tijdslimiet, dus hij had tijd genoeg om een heel buffet klaar te maken bij wijze van spreken. Hij ging elke rayon af met ingrediënten en hij moest bekennen, ze hadden hier inderdaad alles. Overenthousiast nam hij de chinese kool, een paar appels, ananas, een korf maïs, twee ajuinen, twee kleine lenteuitjes en nog een hoop ander fruit om een tweegangen menu te maken. Hij had immers tijd genoeg, dus hij kon alles goed uitplannen.

Uit een van de lades nam hij een setje messen en legde deze kaarsrecht volgens grootte naast elkaar, deed zijn haar zorgvuldig in een netje en hij wastte zijn handen. Dat was een van de belangrijkste dingen van koken, uiterste hygiëne. Vervolgens nam hij een snijplank en begon hij de chinese kool aan een redelijk hoog tempo in dunne reepjes te snijden. Het was niet makkelijk een recept te verzinnen zonder enige vorm van vlees, maar het ging hem lukken, hij wilde streven voor die A. Een glimlach verscheen op zijn gezicht voor hij een plastieken kom nam met een deksel en een pot daaronder voor water in te doen voor te stomen en daar deed hij alle snippers chinese kool in. Meteen begon hij ze overvloedig te wassen met water. Met zijn hand roerde hij in de kom zodat elk snippertje voldoende was gereinigd en er geen sporen meer van aarde zouden te vinden zijn. Met zijn linkerhand hield hij de snippers tegen terwijl hij al het water uit de kom liet vloeien. Ziezo, dat was al prima gereinigd, dit zette hij opzij voor het volgende ingrediënt dat hij was vergeten, dus hij snelde zichzelf weer naar een rayon voor gember. Het zou een pittige smaak achterlaten en was zeker ook enorm gezond, dus waarom niet een beetje gember erbij doen? Hiervoor nam hij een fijne rasp en rasptte een klein beetje gember over de snippers kool. De mais werd van de kolf gehaald en ook in de kom gedaan.

Een zucht liet hij toen hij besefte dat hij de ajuin moest pellen. Kort beet hij op zijn lip, nam hij het kleinste mes en begon hij de schil van de ajuin te snijden, zorgvuldig, dat hij niet in zijn vingers sneed. Nadat dat was gedaan, de nodige tranen waren gedroogd, zijn handen en de ajuin waren gewassen, snijdde hij het fijn in kleine vierkantje blokjes en het proces werd herhaald met de tweede ajuin. Jep, hij had genoegd tranen gelaten voor deze dag. De pijpajuintjes gingen al een stuk vlotter en natuurlijk werden die er bij gedaan. De onderste pot werd met een bodempje water gevuld en het hele gestel werd in elkaar gezet, ook het deksel stond erop voor hij het stoomde. Dit zou een tiental minuutjes duren, tijd voor een frisse fruitsalade, maar niet diegene waar je het fruit uit een kom moest vissen, nee nee, een echte salade maar van fruit! De ananas werd nagekeken of hij rijp genoeg was en het middenstuk haalde hij eruit door middel van een cilindervorm van staal en hij snijdde de ananas in fijne ringetjes die hij in een cirkel op de rand het bord presenteerde. De appel werd verlost van zijn schil en die snijdde hij in saaie plakjes die de cirkel al een tikje dichter maakten. Nog zeven minuten voor alles gestoomd ging zijn. De kiwi pelde hij en hij maakte er driehoekjes van die ook weer op het bord legde en als laatste werde de zoete aarbeiden ontdaan van hun blaadjes en op het bord gelegd in het midden, als afwerking. Nog een tweetal minuten moest hij wachten voor hij ook dat gerecht presenteerklaar maakte en het voor de Samsara Lotus presenteerde “Voilà, smakelijk,” zei hij zachtjes met een bemoedigende glimlach en nu maar wachten op een keuring van zowel het diertje als Miss Summer.

//Oef, chef Adrian at your service. xD

Adrian had ervaring met koken, dat was zeker te zien. Ten eerste begon hij met een perfecte voorbereiding, hygiëne etc. Dit was nu een behoorlijk belangrijk onderdeel, er moest maar één haar in je eten vallen waar chemische gel,haarlak of shampoo in zat en je kon geen perfecte A meer krijgen. Dat was het nadeel voor de leerling aan de Samsara, zo kieskeurig dat ze zichzelf liever uithongerden dan chemicaliën eten. Maar gelukkig had Adrian de smaak te pakken, en begon flink met groenten en fruit te werken.

Summer leunde achterover na een kleine tien minuten, en krabbelde op de beoordeling een aantekening over een goed proces. Ze had genoeg gezien, ze wist praktisch zeker dat Adrian dit lokaal uit zou lopen met een perfecte score. Of toch niet?! Daar maakte Adrian een kleine fout. Hij stoomde de groenten. Hij was zo goed op weg, maar een Samsara zou de gestoomde groenten al met minder plezier opeten. Rauw was het toverwoord, wat hij wel gebruikte in de fruitsalade. Nou, Summer zou hem niet meer dan één minpuntje geven op dit feit.

Adrian kwam aanzetten met zijn borden, en het was tijd voor de beoordeling. "We gaan eens kijken wat Greenie zegt van je gerecht."

Greenie zag het gerecht wel zitten hoor! Bij de eerste gang at hij bijna alles van het bord! Alleen van de gestoomde groenten nam hij niet alles. Het waren eenmaal gestoomde groentes, en die was hij niet gewend. Niet chemisch, maar ook zeker niet natuurlijk. Van de tweede gan verdween alles in no-time naar binnen. De fruitsalade was heerlijk! En met een tevreden zuchtje kroop Greenie weer in zijn kas. Meteen een dutje na het eten, wat een leven!

"Greenie liet een aantal dingen liggen. Maar niet veel, je beoordeling is hier ook een A-. Je gemiddelde is dus een A-. Voor de volgende opdracht zie ik je graag over een uur in de Arena." Daarna stond Summer op, en met Anglia en Greenie bij zich liep ze het lokaal uit. Tijd voor een welverdiende pauze.

(Dit is Summer's laatste post in dit topic. Er is nu nog ruimte om te reageren op het cijfer voor Adrian. Als je dat niet wil, geef dat dan even aan. Het examen gaat door in de Arena, ik post de link van het nieuwe topic hier. Adrian's gemiddelde is een A-.)