Vandaag was dan de dag. Het officiële eerste examen Verzorging van Fabeldieren dat plaats vond op Starshine. Summer was opgewonden, en moest haar best doen om ’s ochtends niet te gaan fluiten. De dag er voor had ze alles klaargezet, en het examen was een heus parcours geworden. De studenten moesten elke keer een opdracht op een plek voltooien, om daarna meegenomen te worden door Summer naar de volgende opdracht. De witte magie opdrachten waren oude opdrachten die de student nu moest voltooien zonder hulp van een leraar. De donkere magie opdracht bracht dit keer iets nieuws mee, een onbekend dier voor de studenten. Maar dat was nou eenmaal de gedachte achter offensieve Verzorging van Fabeldieren. De studenten moesten een beest verslaan, of dat een bekend of onbekend beest was maakte niet uit op het moment. Het ging om het idee dat ze zich konden verweren tegen een wezen.

Summer had niets laten doorschemeren over het examen. Zo konden studenten niet gericht oefenen op de opdrachten, en zo lieten ze hun ware reactie zien. Door de lessen te bijwonen, en verder te oefenen door middel van theorie zouden ze hun instinct bijwerken, en zouden ze met de goede oplossingen komen voor de opdrachten. Als ze veel absent waren, en de boeken lieten verstoffen zouden ze het nog wel eens flink kunnen verpesten voor zichzelf. Maar Summer had een beloning voor de beste student klaarliggen, dus de heat was wel verhoogd. Voor de laatste keer had ze de Summer’s List bekeken en weer in haar leren schoudertas gestopt. Deze zou binnenkort aan een student toebehoren.

De eerste opdracht was in een gewoon leegstaand lokaal. Op de deur hing Summer een perkament op, vastgespeld met takjes die ze met woudmagie uit de deur liet groeien. Op het perkament stond geschreven: ‘Verzorging van Fabeldieren examen task 1. Voorbijlopende studenten: Complete stilte geëist. Voor deelnemende studenten: eenmaal in het lokaal heb je 1 minuut voor de eerste opdracht. Succes!’ Dat was voldoende informatie. De student zal de opdracht meteen doorhebben als ze het lokaal binnen kwamen, en zo niet… Dan zouden ze zakken op het eerste onderdeel. Het wezen stond nou eenmaal benoemd in de groeiende encyclopedie.
Summer sloot de deur snel achter zich, en nam plaats achter het enige bureau in het lokaal. Het stond vrijwel in een hoek, zodat de rest van het lokaal een lege ruimte was. Ze pakte een beoordelingsformulier en bevestigde dat aan een klembordje. Het was tijd voor de kandidaat.

Summer keek op het formulier en zag de naam staan:
Dominic

Verzorging van de Fabeldieren. Bij dat eerste woord ging het al mis. Dominic was geen verzorgend typje. Absoluut niet. Hij was geen persoon die een hok verschoonde voor zijn geliefde snoesje of bakken vol kostelijk voer neerzette voor beesten. Nee, Dominic vond dat allemaal maar onzin. Dieren waren niet bedoeld om te domesticeren tot nutteloze bolletjes wol. Nee, alleen nuttige dieren verdienden bescherming en aandacht. Een poedel was verspilling van ruimte en materiaal en cavia in een kooitje een belediging tegen de evolutietheorie.

Toch had hij een deel van de fabuleuze lessen VvF gevolgd. En toch zou hij er een examen voor doen. Zijn weerzin tegen pluis en gekef zou hij voor een uurtje of wat moeten onderdrukken. En dan maar hopen dat de gevechtsopdrachten wat voorstelden. Dominic moest zelfs bekennen dat hij voor dit examen geleerd had. Hij was een streber, intelligent, maar zeker ook gemotiveerd, waardoor hij hoge cijfers haalde voor zo ongeveer elk vakgebied. En een slap onzin onderwerp als verzorging van diertjes zou daar geen verandering brengen, dat liet hij niet toe.

Bij het ontbijt las hij zijn aantekeningen nog eens door, een hoop kostbaar perkament verspild aan diersoorten als de Petit Angel, Samsarra Lotus en zelfs een draak, de meest interessante van het stel. En natuurlijk de o zo gehate Cupids. Een giechelend, zwevend mini mensje dat met één simpele pijl zijn hele dag verpest had. Oh, Dominic nam zich strikt voor om zo'n Cupid persoonlijk te wurgen als hij daar tijdens het examen de kans voor kreeg. Dan maakte het cijfer dat hij kreeg niet eens meer uit. Maar waarschijnlijker was het dat de uitdagingen nieuwe soorten waren, die wel vergelijkbaar waren, maar niet geheel bekend. Hoe het ook zijn mocht, hij was er klaar voor.

De jongen kwam overeind en begaf zich naar het lokaal toe, ruim op tijd. Met een frons las hij de tekst door en stroopte meteen zijn mouwen op. Dominic's halflange zwarte haren werden met wat gedoe uit zijn gezicht geveegd en hij haalde een paar keer diep adem. Hij leek haast wel zenuwachtig. Maar hoe erg kon het zijn, als andere falerige studentjes om hem heen het ook moesten gaan halen? Ja, het zou helemaal goed komen. Deze ene minuut zou hij volledig gefocust zijn. Met een vlugge beweging sloeg Dominic nog een drietal pilletjes achterover, één meer dan normaal voor een extra boost. Was dat drugs misbruik? Nah, volgens zijn artsen op Shadra mocht hij altijd meer nemen, maar nooit minder.

Met een vlotte beweging zwaaide hij de deur open en stapte naar binnen. Zijn blauwe ogen namen meteen de situatie in zich op, nadat hij Summer met een kort knikje en een halve lach begroet had. Hij had geen tijd te verliezen met onzinnig gedoe als hij dit examen serieus wilde gaan maken. De opdracht- wat was de opdracht.

Oh my god. Die naam alleen al bracht slechte herinneringen op bij Summer. Dit was de leerling die ze bijna gezoend had onder de bedwelming van de Cupid. Vreselijk. Dat was ook één van de redenen dat ze Cupids niet ging gebruiken bij het examen. Ze waren te onvoorspelbaar, en zeker na wat er gebeurd was, Summer had tijdens haar eerste gevende examen behoefte aan zekerheid.

Uit haar gedachte gerukt hoorde Summer gedoe aan de deur. Daar kwam hij al! Nu was het moment om Dominic te verassen met zijn opdracht en kijken hoe hij er op reageerde. Als hij de tekst in de encyclopedie had gelezen, wist hij waar de meeste research naar dit beest om draaide. Dan zou hij ook door moeten hebben wat zijn opdracht was. Als de les gevolgd was hadden ze dit al geoefend en kon hij het niet missen. Maar was Dominic op komen dagen op deze les?

Summer rommelde in haar tas en greep het beestje wat ze er tijdelijk in had opgesloten. Toen ze diens vleugeltjes voelde ging de deur open en liep Dominic het lokaal binnen. Toen Summer er van verzekerd was dat de deur dicht was pakte ze het beestje vast met twee handen en trok het uit de tas. Met een overdreven worp smeet ze het beestje met een boog naar het midden van het lokaal, waar het niet op de grond kwam maar bleef vliegen. Meteen begon het in razend tempo rond het plafond van het lokaal te vliegen.




Wat een vaag gedoe nou weer. Anglia was nog zo lief en leuk geweest tegen de bloemenvrouw de dag ervoor. En nu was ze zomaar uit de lucht gevangen en in een leren, naar bloem stinkende, tas gedrukt. Wat een ramp. Was ze dan niet lief genoeg geweest? Was het vrouwtje haar misschien helemaal zat? Anglia had rustig in de tas gezeten, nadenkend over wat ze fout had gedaan.

Toen ze in een andere ruimte waren gekomen, werd de tas zonder aandacht neergegooid. Anglia piepte even van verontwaardiging. Al moest het vrouwtje wel weten dat het Anglia geen pijn deed, aangezien de vrouw zoveel van haar soort af wist!

Plots hoorde Anglia een soort geluid als zo'n voorwerp waarmee de magische mensen op deze planeet een gat in een muur konden maken en die ook weer konden sluiten. Anglia zat het nut niet, ze vloog altijd over muren heen. Maar dat wat niet alles, ze voelde een hand... En nog een! Ruw werd ze uit de tas getrokken, en als dat nog niet genoeg was werd ze lomp de ruimte in gesmeten! Toen haar vleugel gestrekt waren, en Anglia de vrijheid van het lokaal voelde vloog ze hysterisch rond door de kamer. Catch me if you can!

Dominic kwam het lokaal in en zoals aangekondigd begon de opdracht meteen. Dat hij geen enkele uitleg kreeg, niet eens een simpel bevel, verbaasde hem wel. Hoe moest hij nu weten wat hij aan moest met het hysterisch flapperende wezentje? Summer had het kleine diertje met een zwaai het lokaal in geslingerd, iets wat Dominic bijna zielig vond. Maar voor medelijden had hij geen tijd, net als voor twijfels niet. Met wen snelle scan concludeerde hij dat dit een Angel was, petit angel om precies te zijn. Saai, ongevaarlijk. Vandaar dat hij er niet direct op kon komen wat hij met het diertje aan moest. Dominic besloot simpel te beginnen. Eerst maar eens de fladderende tennisbal uit de lucht vangen, dan zag hij wel verder. 1 minuut hè? Dan moest hij maar opschieten. Geroutineerd begon de bleke jongen draden te spannen van zacht glanzend materiaal. Het was doffe lichtmagie, erg sterk en betrouwbaar, te vergelijken met nylon visdraden. Onderwijl probeerde hij koortsachtig nuttige details naar boven te halen. Petit Angels waren defensief, konden erg snel bewegen en waren afkomstig van... De hemelen, logischerwijs. Met elke beweging die zijn handen maakten creëerde Dominic vijf stevige draden uit zijn vingertoppen, wat razendsnel tot een geïmproviseerd net leidde. Van de tijdsdruk maakte hij twee keer een foutje, waardoor de draden vol in zijn vingers sneden. De brandende pijn leidde hem even af, maar gauw was hij weer gefocust. Hij poogde de Angel ermee te vangen, maar het wezentje reageerde niet alleen fascinerend door zelf ook kleine flitsen af te geven, maar wist ook gauw buiten zijn bereik te fladderen. Maar die lichtflitsen hadden hem wel een deel van het antwoord geboden, Nova, ze waren graag op Nova, om specifiek te zijn in het ruwere, winderige deel ervan. Dominic besefte dat de tijd begon te dringen en dat hij voor uitvoerig werk geen tijd meer had. Zijn eerste ingeving, het net, was te makkelijk geweest en vooral: fout. Hij kon zichzelf wel voor z'n kop slaan. Kost are seconden verspild. Gelukkig leek door de adrenaline de tijd heel anders te verlopen en had hij nog ongeveer 20 seconden. Geen paniek. Kalmte. Hij kon dit. Als het niet met een lieflijk vlinder schepnetje ging zou hij het over een andere boeg gooien.

Met een vlugge beweging resorbeerde hij de lichtmagie en focuste op zijn sterkere kant: duisternis. Als het biet goedschiks ging dan maar kwaadschiks, was zijn initiële gedachtegang. Een soort mist zette op, kwam uit de kieren en schaduw hoekjes van het lokaal gesijpeld met een steeds grotere snelheid. Alsof iemand de kraan volledig open had gedraaid en het bad nu overstroomde. Met sturende handbewegingen en opperste concentratie deed Dominic dit alles in een record tijd. Algauw was de hele vloer met een dikke laag grauwe mistwolken bedekt, waaruit tentakels omhoog grepen naar het engeltje. Die stribbelde gek genoeg nauwelijks tegen, was al omlaag gefladderd om boven de stormachtige kolkende massa duisternis komen te hangen. Het leek nieuwsgierig... Maakte piepende geluidjes. Ze leek te verlangen naar de draaiende mist massa? Vreemd, maar Dominic stelde geen vragen. Met sturende bewegingen liet hij slierten mist het kleine gevleugelde bolletje binnen trekken en viste het daarna vlug uit de soep van mist. Het spul was geurloos, maar lichtelijk corrosief en vooral koud. Hmm, misschien moest Summer zo toch maar even een raampje open zetten..

Ondertussen stond Dominic daar ietwat onwennig met het zachte engeltje in zijn armen. De Petit Angel nestelde zich in zijn armen, wat hem bijna zo ver kreeg dat hij weer los had gelaten, maar dan zou hij nog verder van huis zijn. Zijn tijd zou nu al wel om zijn, dus berustte hij zich er maar in dat hij wellicht niet aan de hele opdracht voldaan had. Als Summer in haar les had verteld dat je de Petit Angel een salto moest laten maken wist hij dat gewoon niet- het grote nadeel van dubbeluren. Maar hij had het irritante wezentje toch te pakken gekregen, hoe zeer hij daar halverwege zijn poging ook aan getwijfeld had. "Sorry voor de rommel," sprak hij verontschuldigend, maar toch ook wel trots op zijn prestatie. Enkele stoelen lagen omver en tafels waren verschoven. Dat zou hij zo wel recht zetten, als zij het fabeltjes overnam. De Angel leek Dominic Gabriel wel te mogen, want met een tevreden gepiep werden de wondjes in zijn vingers genezen.

[So I couldnt sleep and i wrote this post instead. Als het niet klopt of ik te snel ging ofzo pm je me maar ]

Dominic was overgegaan tot actie, en begon enthousiast draden van lichtmagie te maken. De draden werden vloeiend gemaakt zonder probleem. Had Dominic wel door dat het grootste probleem was dat hij compleet tegen de theorie in ging? Summer moest hier wel punten voor aftrekken. En vergeet niet dat hij zichzelf sneed met de draden, dat foutje ging hem ook nog punten kosten.

Het net was klaar, maar precies zoals Summer kon verwachten werkte het niet. Ook dat zou Dominic punten kosten. De jongen moest snel met een oplossing komen, met nog 20 seconden op de klok stond hij er namelijk niet heel goed voor nu. Maar plots leek hij een idee te krijgen. Met donkere magie maakte hij een dikke mist. Nog steeds een magiesoort die niet voorgeschreven werd in de theorie. Had de jongen überhaupt de moeite genomen om de theorie door te nemen?

Maar kijk eens aan! Anglia had met haar nieuwsgierige aard haar complete aandacht gericht op de magie. En toen de kleine engel dichtbij de mist kwam grepen tentakels het beestje de mist in. Het was gevangen! Dat werden bonuspunten voor originaliteit, en het binnen een minuut voltooien van de opdracht. Het had er even op geleken dat de jongen in moeilijkheden zat, maar uiteindelijk had hij een prima resultaat geboekt. Het proces naar het resultaat toe had nog flink wat op aan te merken, maar de punten voor het resultaat telden zwaar mee.

De jongen had het beestje in zijn armen, alleen verdween de mist niet. Nu het beestje niet meer weg kon, en zelfs zich nestelde in de armen van de student vertrouwde Summer het wel om een raam te openen. Ze stond op, en opende een groot raam aan de zijkant van het lokaal. Meteen ebde de mist weg, en verdween door het raam. "Goed goed, je theorie liet wat op aan te merken. In de ecyclopedie staat duidelijk hoe je een Petit Angel kunt vangen door middel van het nabootsen van de originele leefomgeving. Desalniettemin heb je hem gevangen, met een zeer origineel idee. Je eindscore voor deze opdracht is een B. Voor de volgende opdracht gaan we naar het naastgelegen lokaal."

Dit gezegd nam Summer de Petit Angel uit de armen van de student, en stopte het beestje weer in haar tas. Daarna liep ze naar een deur in het lokaal, die doorliep naar het lokaal ernaast. Dominic zou nu wel uitleg krijgen over de volgende opdracht als hij ook het lokaal binnen kwam. Summer liep het lokaal vast binnen, en nam plaats achter een volgend bureau. Op haar bureau stond een draagbare kleine kas. In de kas zat de volgende opdracht. Het lokaal bestond uit een professionele keuken en een bureau. Verder stond er niets in het lokaal. De volgende opdracht kon beginnen.

"Kijk goed naar dit beestje, en bepaal wat het is. Je hoeft het niet te benoemen, om te testen of je de theorie goed kent is je volgende opdracht: Maak een maaltijd voor dit beest. In de keuken achter je zul je vrijwel alle voedingsmiddelen vinden die je kunt verzinnen. Succes!"



"Hehe, het werd tijd. Greenie had genoeg gedoe aan de andere kant van de deur gehoord om op te merken dat het nu zijn beurt was voor de opdracht. Zijn maag knorde flink. Hij had honger, en dat was dan precies wat de leerling moest oplossen. Hopelijk schoot de leerling op, Greenie kon wel een kilo op. Wat een honger!"

Dominic hoorde zwijgend het commentaar aan. Ze had ergens natuurlijk wel gelijk, maar alsnog was hij niet tevreden met het resultaat. Een B-? Was zijn uitvoering zo ondermaats geweest? Het was een 8 als je het omrekende, maar dat betekende dus dat hij ruim twee punten verloren was. Voor de jongen was dat echt te veel, streber die hij was. Hij had de opdracht netjes uitgevoerd, toch? Met wat schoonheidsfoutjes ja, maar zij was nou niet de persoon die daarover moest gaan klagen, met haar idiote bloemenkop. Ok, nu hij weer rustig en helder na kon denken schoot hem inderdaad van alles te binnen, maar het was achteraf altijd makkelijker om oplossingen te bedenken. De Petit Angels kwamen uit de hemelen, naar Nova en hielden niet alleen van ruw en winderig, nee ze hielden van storm en licht. Tornado's voornamelijk. Een vrij onlogische combinatie, maar dat maakte ze ook een stuk zeldzamer. Zie je wel, hij kende alle theorie uitstekend, maar met dat hyperactieve gefladder werd het zo veel lastiger om te focussen. Hopelijk had de volgende opdracht niets met rondstuiterende wezens vangen te maken.

Hij glimlachte kalm. Het was ok. Hij zou het nog wel goedmaken. Perfectie in de andere opdrachten zou zijn cijfer ophalen. "Tja, dit was het dichtste dat ik bij een tornado kwam," lichtte hij toe met een vriendelijke lach, proberend niet beschuldigend of boos te klinken. Nee, gewoon vrolijk, maar beleefd.  Hij wilde alleen even aangeven dat hij de theorie dus mooi wel kende. Dominic volgde mevrouw Summer naar het volgende lokaal, gespannen en erop gebrand om deze keer te excelleren. Zijn vastberaden blik verraadde al genoeg. Hij had misschien eerst wat lacherig en neerbuigend over Fabeldieren gedacht, maar hij kon er niet tegen om te verliezen en een niet optimaal resultaat voelde als verliezen. De oplossing was simpel: alle aankomende opdrachten zou hij uitstekend uitvoeren, foutloos, magnifiek.

... Zelfs als dat betekende dat hij voor een gedrocht als de Samsarra Lotus moest koken. Een bloemenwezentje? Lekker interessant allemaal. Gelukkig had hij van alle behandelde diersoorten wel de eetgewoontes bestudeerd, dat hoorde immers bij verzorging. Ook de artificiële levensomgevingen zoals hokken en hooibalen kende hij, net als de veel voorkomende ziektes.

Met een zelfverzekerde lach stapte hij het keukentje binnen. Aan het werk dan maar. Dominic kraakte zijn vingers en begon. Hij was volledig gefocust op zijn opdracht, van plan dit effectief en uitmuntend aan te pakken. Samsarra lotussen: Planteneters, maar erg weigerachtig als er chemicaliën aanwezig waren. Al konden ze die wel probleemloos uit het voedsel filteren, Dominic ging toch voor de optie zonder dat gedoe.

Op automatische piloot trok hij wat verse groenten tevoorschijn, waste ze uitvoerig en controleerde ze op beurse plekken. Sierlijk greep hij een keukenmes vast en sneed de onvolkomenheden weg. De jongeman was gelukkig erg vaardig met messen en dergelijke, waardoor dit allemaal erg vlot verliep. Hij had een aantal prachtige kroppen sla, ijsberg, rucola en dergelijke. Verder wat tomaten en een komkommer, een broccoli. Was dit te veel? Even twijfelde hij. Maar nadat hij zich bedacht dat er vast wel anderen dezelfde opdracht uit moesten voeren pakte hij er juist twee goudgele maïskolven bij. Het wezentje een beetje volstoppen met lekkernijen kom dan zeker geen kwaad. Valsspeler? Nee, gewoon een chef die een gezond maaltje in elkaar draaide. Daarbij vermoedde hij dat de Lotus genoeg honger zou hebben, mevrouw Summer had dit hele examen behoorlijk goed geregeld, dus zou ze heus geen diertje regelen die anorexia had.

De sla kon hij natuurlijk gemakkelijk klaar maken, maar hij keek nu eerst keurend naar de broccoli. Aten Samsara lotussen rauw voedsel? Of gekookt? Hij wist het niet zeker. Maar de jongen kende een simpele techniek waarmee je groenten zo net beetgaar kon krijgen. Hij wilde ze niet overkoken, dan raakte je alleen maar vitaminen kwijt. In een gevlochten mandje met poreuze bodem legde hij de brocoli roosjes neer. Die werden vervolgens minutieus gestoomd en gegaard in de hete waterdamp.

Dominic sneed de komkommer in ruime stukken en daarna in vier repen, in plaats van de klassieke, maar saaie plakjes. Hij had ze met een vork geribbeld gemaakt, zodat de dressing beter zou blijven zitten. Het was misschien onverwacht dat hij zo vaardig was in de keuken, maar Dominic had vaak genoeg dates verrast met een avond maaltijd waar vaker wel dan niet wat extra stofjes inzaten. Enkel vlees en vis vond hij lastiger om te bereiden, maar dat kwam ook wel goed. Geen van zijn kortstondige lievelingen had ooit zijn koken beledigd, dus hij rekende erop dat ook de Lotus geheel tevreden gesteld zou worden.

De salade werd met tomaat, komkommer en verschillende soorten sla en een dressing van yoghurtsaus en citroen verrijkt. Puur natuur. Het zat tussen dierenvoer en mensenmaaltijd in. Ook de stomende, geurige broccoli zag er best appetijtelijk uit. Hij brak een stengeltje door midden, tevreden door het knak geluidje dat aangaf dat het niet te ver gekookt was. De maiskolven had hij gepoft en héél lichtjes gezout en met een dun laagje plantaardige boter besmeerd. Perfect. Hij sneed ze in ruime stukken en grijnsde tevreden. Nu moest hij nog iets hebben om het in te serveren..

In eerste instantie zocht hij een soort metalen voederbak, maar besloot uiteindelijk maar voor een houten kom te gaan. Hij schepte de salade nog eenmaal om en was dan klaar om te serveren aan de o zo kritische jury. ''Miss Summer, kan ik het gewoon op tafel plaatsen?'' vroeg hij, met in zijn ene hand de salade en in de andere de licht dampende mais en broccoli. Zodra zij vertelde waar het heen moest zette hij het neer. ''Bon apetit dan maar.''

Wauw! De jongen die bij de vorige opdracht begon met blunderen verdween en Dominic bleek een heuse masterchef te kunnen zijn! De jongen bewoon sierlijk met messen alsof hij aan het dansen was in plaats van een examen uitvoeren. Ook wist hij exact waar hij mee bezig was, en Summer voelde zich trots dat er een leerling was die de theorie van de Lotus goed doorgenomen had! De Samsara Lotus was Summers lievelings fabeldier, en ze moest het wel toevoegen aan het examen. Dat er dan een leerling was die exact de theorie goed geleerd had van haar lievelingsfabeldier was een gehele opluchting. Zelf de bereiding met plantaardige boter was perfect. En ze kon dan ook niets anders dan applaudisseren toen Dominic met het eten aankwam.

"Laten we kijken hoe Greenie denkt van je kunsten"



Dat had de lerares niet een tweede keer moeten zeggen. Toen het eten voor zijn neus gezet werd begon het beestje aan te vallen. Het was dan ook zo'n geweldig diner. Door alle verschillende dingen leek het ook wel meerdere gangen te hebben! De leerling had ook maar een enkel gerecht kunnen nemen, voor een voldoende. Greenie moest het bord wel leegeten, aangezien hij vond dat de leerling het bovengemiddelde had gedaan. Uitstekend zelfs. Dus het hele bord ging leeg, en Greenie eindigde met een luide "BURP!"

Ook Greenie was het blijkbaar eens met de gedachte van Summer. Ze kon niets anders dan meestemmen in het enthousiasme van de lotus. "Ik ga er van uit dat je de score weet? Aangezien mijn formulier geen hoger cijfer kent, beoordeel ik je met een A. Je gemiddelde zit nu op een A-. Als je bij de derde opdracht een A haalt wordt je score nog steeds afgerond op een perfecte A. De volgende opdracht vind plaats in de Arena, ik zie je daar graag over een uur. Tot dan!" Summer nam Anglia in haar tas, en Greenie in zijn draagbare kas mee de deur uit. Ze had nog één opdracht in petto voor Dominic. De jongen met de bijna perfecte score gemiddeld. Over een uur zou hij in de Arena moeten presteren voor het offensieve gedeelte van Verzorging van Fabeldieren.

(Emmerdepem, dit is voor Summer de laatste post in dit examentopic. Er is nu nog ruimte voor een post van Dom als reactie als je dat wil. Zo niet, laat het me dan weten dan open ik het vervolg topic in de Arena. Dom's gemiddelde score is momenteel een A-)

Hier voelde hij zich gek genoeg best goed bij. De vlijmscherpe messen gleden soepel door de groenten heen, dingen werden gemixt en geroerd. Hij kreeg er bijna zelf honger van. Het applaus deed hem goed. Niet dat hij zo graag haar goedkeuring wilde hebben, maar het bevestigde zijn idee dat dit de juiste uitvoering was.
"Laten we kijken hoe Greenie denkt van je kunsten" Daar was hij het volledig mee eens. Dominic zette met een triomfantelijk gebaar de twee schalen neer, die meteen door de Lotus toegeëigend werden. Kalm keek hij van de Samsarra Lotus naar Miss Summer, al redelijk met het resultaat. Als het cijfer net zo applaus waardig was zou hij pas echt tevreden zijn.

"Ik ga er van uit dat je de score weet? Aangezien mijn formulier geen hoger cijfer kent, beoordeel ik je met een A. Je gemiddelde zit nu op een A-. Als je bij de derde opdracht een A haalt wordt je score nog steeds afgerond op een perfecte A. De volgende opdracht vind plaats in de Arena, ik zie je daar graag over een uur. Tot dan!" Ah. Perfect. Hij zou niet graag willen hebben dat hij de docente moest leren hoe je eerlijke scores gaf, maar als ze hem weer onder de maat beoordeeld had zou hij niet bepaald vriendelijk zijn voor haar fabeldiertjes. Misschien zouden die bladeren van de Samsarra lotus het wel heel goed doen als toevoeging in een salade? Maar dat was nu allemaal niet nodig. Hij wierp haar een dankbare blik toe en verliet eveneens het lokaal. ''Tot straks, Miss.'' Dominic liep met vlotte passen richting de duistere magie afdeling, om daar nog even te wisselen van shirt en zijn laatste voorbereidingen te treffen. En over een uur zou hij dat laatste onderdeel eens bekijken en overwinnen.

[Alrighty, Do is very pleased c: Ik heb hier ff kort gereageerd, de rest beschrijf ik in het volgende topic dan ^^]