Vandaag was dan de dag. Het officiële eerste examen Verzorging van Fabeldieren dat plaats vond op Starshine. Summer was opgewonden, en moest haar best doen om ’s ochtends niet te gaan fluiten. De dag er voor had ze alles klaargezet, en het examen was een heus parcours geworden. De studenten moesten elke keer een opdracht op een plek voltooien, om daarna meegenomen te worden door Summer naar de volgende opdracht. De witte magie opdrachten waren oude opdrachten die de student nu moest voltooien zonder hulp van een leraar. De donkere magie opdracht bracht dit keer iets nieuws mee, een onbekend dier voor de studenten. Maar dat was nou eenmaal de gedachte achter offensieve Verzorging van Fabeldieren. De studenten moesten een beest verslaan, of dat een bekend of onbekend beest was maakte niet uit op het moment. Het ging om het idee dat ze zich konden verweren tegen een wezen.

Summer had niets laten doorschemeren over het examen. Zo konden studenten niet gericht oefenen op de opdrachten, en zo lieten ze hun ware reactie zien. Door de lessen te bijwonen, en verder te oefenen door middel van theorie zouden ze hun instinct bijwerken, en zouden ze met de goede oplossingen komen voor de opdrachten. Als ze veel absent waren, en de boeken lieten verstoffen zouden ze het nog wel eens flink kunnen verpesten voor zichzelf. Maar Summer had een beloning voor de beste student klaarliggen, dus de heat was wel verhoogd. Voor de laatste keer had ze de Summer’s List bekeken en weer in haar leren schoudertas gestopt. Deze zou binnenkort aan een student toebehoren.

De eerste opdracht was in een gewoon leegstaand lokaal. Op de deur hing Summer een perkament op, vastgespeld met takjes die ze met woudmagie uit de deur liet groeien. Op het perkament stond geschreven: ‘Verzorging van Fabeldieren examen task 1. Voorbijlopende studenten: Complete stilte geëist. Voor deelnemende studenten: eenmaal in het lokaal heb je 1 minuut voor de eerste opdracht. Succes!’ Dat was voldoende informatie. De student zal de opdracht meteen doorhebben als ze het lokaal binnen kwamen, en zo niet… Dan zouden ze zakken op het eerste onderdeel. Het wezen stond nou eenmaal benoemd in de groeiende encyclopedie.
Summer sloot de deur snel achter zich, en nam plaats achter het enige bureau in het lokaal. Het stond vrijwel in een hoek, zodat de rest van het lokaal een lege ruimte was. Ze pakte een beoordelingsformulier en bevestigde dat aan een klembordje. Het was tijd voor de kandidaat.

Summer keek op het formulier en zag de naam staan:
Ike

Oh Summer wist dat ze snel moest reageren. Haar kandidaat kwam binnen lopen met zijn mond al open om te klagen. Nee, ze mocht zich niet laten verlijden tot een gesprek. Ze moest meteen handelen, en het verrassingselement zijn werk laten doen. Dus zo gezegd zo gedaan. Summer schudde het fabeldier uit haar schoudertas, het beest viel op haar tafel en knipperde even met haar ogen. Daarna gooide Summer als volleerde honkballer het beest richting het gezicht van Ike. Het beest klapte twee vleugels uit en remde op twee centimeter van Ikes neus af. Daarna richtte hij zich omhoog, en begon vliegensvlug hysterisch rond te vliegen. Elke keer als ze in de buurt kwam van Ike scheerde ze vlak over zijn hoofd. Ikes minuut was ingegaan.




Het was weer tijd, een leerling die begon aan zijn reeks examenopdrachten. Eens kijken wat dit kind voor beoordeling waard was! Anglia werd uit de tas geschud, en knipperde even met haar ogen richting het licht. Daarna werd ze opgepakt door Summer, en die gooide haar als volmaakte honkbal richting de kandidaat. Ohja, verrassingseffect. Vlak voorde jongens neus, lees: 2 centimeter, klapte ze haar vleugels uit en kwam ze razendsnel tot stilstand. Daarna richtte ze zich naar boven, en begon hysterisch en vliegensvlug rondjes te vliegen door het lokaal. Elke keer als ze langs de leerling kwam, kon Anglia het niet inhouden om met haar vleugel door het haar van de jongen te strijken. Come and get me!

Ike had niet genoeg omschakelingsvermogen om meteen tot actie over te kunnen gaan. De eerste twintig seconden stond hij verbaasd te staren naar het beest alsof hij water zag branden. Summer had hem bijna willen aanmoedigen, tot ze tot het besef kwam in een examen te zitten, en ze haar leerling echt niet mocht helpen. Gelukkig was Anglia vriendelijk genoeg om hem plagerig door zijn haar te streken, zodat Ike tot het besef kwam dat hij iets moest gaan doen. Alleen verspilde hij nu nog meer tijd die te kostbaar was om te verspillen. Eerst deed Ike een poging tot vangen door met zijn armen te maaien richting het beest. Natuurlijk was Anglia veel sneller, en vloog tussen de gritsende vingers door. Dat werd een minpunt voor impulsiviteit. Nadenken Ike, nadenken!

En gelukkig deed de jongen dat ook. Meteen toen hij tot het besef kwam zo niets verder te komen, begon hij met magie te spelen. De ruimte werd donker, en Ike begon licht uit te stralen. Dat was één van de manieren om een Petit Angel te lokken, maar had Ike hier nog wel genoeg tijd voor? Summer keek op haar horloge en zag dat Ike z'n minuut bijna voorbij was. Zou hij het redden?

Ike redde in ieder geval de uitkomst van de opdracht, hij ving de Petit Angel. Summer nam gelijk het woord. "Je had je sterke en minder sterke kanten in deze opdracht Ike. Laten we beginnen met het begin. Je was té verrast. Wat had je dan verwacht tijdens een praktijkexamen VvF dat ik je liet aanwijzen waar het been van een draak zit? Ik geef je dus een minpunt voor het neit automatisch omschakelen naar de opdracht. Je hebt twintig seconden staan staren. Daarnaast geef ik je ook een minpunt voor de primitieve wijze waarop je de eerste poging deed. Maaien met je armen heeft geen zin, Anglia is hypersonisch snel. Ze lacht om dat soort pogingen, je had meteen moeten omschakelen dat de beestjes aangetrokken worden door licht en air magic. Daarnaast wil ik je een pluspunt geven voor het magiegebruik. Je magiegebruik was een stevige spreuk, die niet mis kón gaan. De eenvoud was prachtig. Daarnaast moet ik nog een laatste punt aftrekken. Je deed 66 seconden over dit examen, van de 60 die je maar mocht gebruiken. Je eindcijfer voor dit onderdeel is een C"

Na deze uitleg pakte Summer Anglia weer over van Ike, en liep richting de deur aan de zijkant van het lokaal. Deze deur leidde rechtstreeks naar het lokaal ernaast. "Tijd voor je tweede opdracht!" En Summer verdween door de deur. Meteen nam ze plaats achter het bureau. Dit lokaal was speciaal, er stond alleen één bureau. Voor de rest bestond het lokaal uit één enorme keuken. Alles wat je je kon voorstellen bij een keuken, bevond zich hier.

Naast Summer stond een beestje in een draagbare kas. Het volgende fabeldier, die nu het onderwerp was. Summer haalde het beestje er uit, en zette het op het bureau. "In de keuken achter je bevindt zich elk voedingsmiddel dat je kunt verzinnen. Er zit geen tijd aan verbonden. Maak een maaltijd voor dit dier. Succes!" En Summer begon met ene glimlach Ike te observeren.



HONGER! HONGER! HONGER! Eten! Eten! Eten! Greenie had honger, en de leerling mocht voor hem gaan koken! Laat dit kind een natuurtalent zijn in koken alsjeblieft. Greenie had nu ondertussen al zo'n honger dat het bijna zeer deed aan z'n maagje. Let's cook!

Ike had met een verslagen blik staan staren naar de Samsara Lotus. De blik in combinatie met de ingrediënten die hij pakte gaven bij Summer aan dat Ike geen idee had wat het was. Ze hoopte maar dat hij alle groentes... Te laat, hij begon de groentes te bakken. Dit zag er slecht uit voor de jongen. Dit was als gokken op een multiple choice vraag, je kon nog zo enthousiast denken dat het de beste gok was, als je niet geleerd had was het nog steeds hardstikke fout. Het geluk aan dit examen met de Samsara was, dat je je fouten kom compenseren door een bredere maaltijd te maken. En het geluk was aan Ike's kant toen hij begon met het maken van de salade. Zonder het te weten voorkwam hij hier een onvoldoende.

Toen Ike het gerecht kwam brengen was Summer zeer benieuwd naar de reactie van Greenie. Ze liet de Lotus dan ook meteen naar het bord toe hupsen.

De enthousiasme die Greenie nog had tijdens het hupsen naar het bord verdween meten bij het zien van de omelet. Het glas water was een leuk gebaar, om de troep weg te spoelen! Met een flinke stoot watermagie, nam Greenie de helft uit het glas water, en bevroor het tot een berg sneeuw. Met de sneeuw schoot het dier de gebakken omelet met gebakken groentes in een veeg van het bord, de vuilnisbak in die in de hoek achter het bureau stond. Zo, dat scheelde al veel gedoe. Daarna begon het beestje met plezier te knauwen op de salade. De restjes van het gerecht speolde hij weg met de rest van het glas water.

Summer moest Greenie gewoon gelijk geven. Als Ike had geleerd, had hij beter moeten weten. Het stond duidelijk vermeld in de encyclopedie. Samsara's aten alleen ongerepte producten die ook in de natuur te vinden waren. Dus de sla was goed, en het glas water ook. "Die omelet kostte je punten. Je hebt jezelf kunnen redden met de salade, en het glas water is een bonus. Ik kom uit op een B-. Je gemiddelde is een C+." Dit gezegd te hebben pakte Summer de Samsara en stopte hem in de kas. Daarna pakte ze haar tas, en de kas en liep ze naar de deur die leidde naar de gang. "Je laatste opdracht is in de Arena. Over een uur. Zie je dan!" En daarna liep ze de deur uit, tijd voor een pauze.

(Dit is Summers laatste post in dit topic. Er is nog ruimte voor Ike om te reageren op zijn cijfer. Wil je dit niet? Zeg me dat dat even, dan ga ik meteen verder. Het volgende topic zal in de Arena zijn. De link van het topic zal ik hier plaatsen. Het gemiddelde van Ike is een: C+)