~VvF examen~ (Nathan)

Vandaag was dan de dag. Het officiële eerste examen Verzorging van Fabeldieren dat plaats vond op Starshine. Summer was opgewonden, en moest haar best doen om ’s ochtends niet te gaan fluiten. De dag er voor had ze alles klaargezet, en het examen was een heus parcours geworden. De studenten moesten elke keer een opdracht op een plek voltooien, om daarna meegenomen te worden door Summer naar de volgende opdracht. De witte magie opdrachten waren oude opdrachten die de student nu moest voltooien zonder hulp van een leraar. De donkere magie opdracht bracht dit keer iets nieuws mee, een onbekend dier voor de studenten. Maar dat was nou eenmaal de gedachte achter offensieve Verzorging van Fabeldieren. De studenten moesten een beest verslaan, of dat een bekend of onbekend beest was maakte niet uit op het moment. Het ging om het idee dat ze zich konden verweren tegen een wezen.

Summer had niets laten doorschemeren over het examen. Zo konden studenten niet gericht oefenen op de opdrachten, en zo lieten ze hun ware reactie zien. Door de lessen te bijwonen, en verder te oefenen door middel van theorie zouden ze hun instinct bijwerken, en zouden ze met de goede oplossingen komen voor de opdrachten. Als ze veel absent waren, en de boeken lieten verstoffen zouden ze het nog wel eens flink kunnen verpesten voor zichzelf. Maar Summer had een beloning voor de beste student klaarliggen, dus de heat was wel verhoogd. Voor de laatste keer had ze de Summer’s List bekeken en weer in haar leren schoudertas gestopt. Deze zou binnenkort aan een student toebehoren.

De eerste opdracht was in een gewoon leegstaand lokaal. Op de deur hing Summer een perkament op, vastgespeld met takjes die ze met woudmagie uit de deur liet groeien. Op het perkament stond geschreven: ‘Verzorging van Fabeldieren examen task 1. Voorbijlopende studenten: Complete stilte geëist. Voor deelnemende studenten: eenmaal in het lokaal heb je 1 minuut voor de eerste opdracht. Succes!’ Dat was voldoende informatie. De student zal de opdracht meteen doorhebben als ze het lokaal binnen kwamen, en zo niet… Dan zouden ze zakken op het eerste onderdeel. Het wezen stond nou eenmaal benoemd in de groeiende encyclopedie.
Summer sloot de deur snel achter zich, en nam plaats achter het enige bureau in het lokaal. Het stond vrijwel in een hoek, zodat de rest van het lokaal een lege ruimte was. Ze pakte een beoordelingsformulier en bevestigde dat aan een klembordje. Het was tijd voor de kandidaat.

Summer keek op het formulier en zag de naam staan:
Nathan

Oh shit, nu stond hij hier. Wou hij hier staan? Nee. Wou hij weg lopen? Heel erg graag.
Op zich was Nate geen hater, hij hield van het vak Verzorging van Fabeldieren. Hij had een aantal leuke lessen gevolgd en wist wat hij over het algemeen moest doen, maar de geheimzinnigheid van Summer... Wat kon hij inhemelsnaam verwachten? Hij kon stof uit de lessen verwachten, maar het zou hem nog véél moeilijker gemaakt worden. Dat wist hij gewoon, elk examen was zo. Zijn vorige school had dat bewezen, zijn lage cijfers hadden iets anders bewezen: hij was geen leertype. Het was de reden voor zijn nervösiteit, omdat hij nog last-minute feitjes in zijn hoofd had lopen te stampen en nog steeds met het boek in zijn handen stond en alles door keek.

Hij klapte het boek dicht en zuchtte. Nee, hij kon dit wel. Hij had de lessen gevolgd en wist bij ongeveer elk dier wel wat er moest gebeuren. Hij had veel fouten gemaakt, was vaak gevallen, maar hij was elke keer wel weer opgestaan. Dit was niks, helemaal niks.
Hij stopte zijn boek in zijn heuptas en ritste het dicht. Hij keek opnieuw weer naar de deur waar hij nu voor stond en las de sierlijke letters voor de tiende keer. 1 minuut voor de eerste opdracht. Dat was absurd kort en hij wist niet wat hij in die ene minuut moest gaan doen. Moest hij een dier vangen? Moest hij er één verslaan? Moest hij wonden gaan verzorgen of het gaan voeren? Hij had geen idee, maar hij moest nu het lokaal in.
Nate haalde even diep adem en pakte de deurklink vast. Vol met goede moed draaide hij de knop op en liep hij het lokaal in. Hij sloot de deur achter zich met een zuchtje wind en liet zijn tas op de grond vallen. Die zou hij niet meer nodig hebben en het zou hem alleen maar in de weg zitten. Zijn lichtblauwe ogen gingen even van Summer naar de opdracht zelf. Bring it on.

Kort D:

En daar kwam hij dan. Haar lesfavoriet. Niet dat hij haar list al had gehaald, aangezien dit het eerste examen was, maar meer om zijn opkomst in de lessen. Ze zag de jongen als project, een ontwikkeling. Waar de jongen bij de eerste les boos weggelopen was, had hij de tweede les doorgezet, en nu zelfs vrijwillig opgegeven voor het examen. Ergens was Summer blij dat de jongen zich had opgegeven, het leek alsof ze de jongen van de straat hield. Ze ontfermde zich over de jongen, door hem tijdens de les steeds dat extra'tje te geven wat hem overhaalde tot beter zijn best doen. Ze zou alleen nu niet exact hetzelfde kunnen doen, aangezien het examen objectief was. Ze moest de objectieve beoordeling inleveren bij het schoolhoofd, en met een verschrikkelijk resultaat kon ze geen A als gemiddelde doorgeven aan Savador. En de jongen was nou ook niet haar baan en geloofwaardigheid waard. Ze moest het er maar op hopen dat Nate zich goed voorbereid had.

Toen de jongen eenmaal goed en wel in het lokaal was, en de deur gesloten was, pakte Summer haar tas naast haar weg. Ze hield de klep open, en het fabeldier wist de rest. Ze baalde dat ze niets kon zeggen tegen de leerling, omdat het praktisch om het verassingseffect en het omschakelvermogen van de leerling ging. Ze hoopte maar dat Nate zijn encyclopedie als meer dan een kussen beschouwde. Daar ging hij dan.

~VvF examen~ (Nathan) 2lnbdkm

En meteen toen de klep van de tas opende, kwam Anglia er hyperactief uit vliegen. Met een snelheid die niet te evenaren was vloog ze op de nieuwe kandidaat af. En toen ze vlak bij hem was, begon ze met dezelfde snelheid tornado-vormige rondjes om hem heen te draaien. Van boven naar beneden, vlak bij hem, maar wel snel genoeg om niet gegrepen te kunnen worden met een menselijk reflex. Can you catch me?

Daar stond hij dan. Midden in het lokaal. Bloednerveus.
Het was niets voor Nate om zo nerveus te zijn. Normaal was hij vrij zelfverzekerd over zichzelf en kon hij voor een zaal van duizend man spreken, hij had ook nooit moeite gehad met praktische examens als deze - ookal had hij een aantal examens flink verknald, maar nu voelde hij het in zijn benen, in zijn borst en in zijn buik. Het was het naarste gevoel dat hij ooit had gevoeld en hij wou dat het vlug weg ging. Hij vermoedde wel dat het weg zou vagen als hij eenmaal bezig was, maar god wat haatte hij het. Hij stond nog liever in Light's kamer te stotteren over Valentijnsrozen.
Dat was echter niet meer mogelijk, want... stuff changed. En hij kon niet terug in de tijd. Hij wou terug in de tijd kunnen, dan kon hij zijn naam van de lijst voor het examen krassen.

God damn it, Nate. Don't be such a pussy! Hij keek naar het beestje in Summer's handen en identificeerde het snel... Het was één van die engeltjes, een Petit Angel. Ze stonden bekend om hun helende krachten en... dat was alles wat hij nog wist. Miss Summer gooide het beestje in de lucht, waarna het beestje begon te vliegen. Niet zomaar, maar hysterisch snel. Het beestje deed hem even denken aan zichzelf, toen hij veel te snel was voor iedereen in zijn buurt. Niemand kon hem ooit pakken, hij werd ook wel de snelheidsduivel genoemd. 'Oh, you wanna compete with my speed?' grijnsde hij even naar het beestje terwijl zijn ogen rond gingen. Goed, hij had het beestje dan wel uitdagende woorden toe geworpen, maar hoe moest hij het vangen? Niemand wist hem destijds te vangen, maar hij wist zelf ook niet hoe hij een snelheidsduivel moest vangen. Er waren wel een aantal methodes, maar die waren niet geschikt voor het vangen van een fabeldier. God, wat was het ook alweer... Hij had er iets over gelezen...

Toen hij zag hoe het beestje om hem heen vloog en in welke vorm het dat deed, wist hij het plots. Het beestje zoefde om hem heen als een tornado. Dat was wat er in het boek gestaan had. Een tornado om het beestje te vangen. En daar was zijn magie perfect voor.
Hij spreidde zijn armen en legde de lucht om hem heen zijn wil op. Een zucht wind streek over hem, waarna hij de lucht tegen zijn handpalmen begon te voelen. Hij haalde zijn armen weer bij één en maakte draaiende bewegingen met zijn handen en armen, waardoor de luchtstromen veranderen en zich begonnen te bewegen in een razend tempo. Hij hield zijn armen in beweging om de luchtstromen in controle te houden en maakte een vlugge draai op zijn voeten, waardoor de lucht plotseling een heel stuk sterker begon te waaien in een kolkende vorm. Het was geen ontzettend grote luchtkolk, maar het was genoeg om Nate te omringen en hem in de lucht te laten zweven. Hij zweefde in het epicentre van de kleine tornado en keek even op naar het kleine engeltje, wat niet tegen de kracht in kon vliegen. Het zweefde mee met de tornado. Nate lachte even om de toestand van het beestje en wierp zichzelf met een luchtstoot onder zijn voeten naar Anglia toe, waarna hij haar zo uit de lucht plukte. De tornado verdween en Nate landde ietwat instabiel op zijn voeten, maar wist nog overeind te blijven.
'Gotcha, little one.' zei hij met een glimlach.

Met een zucht zag Summer dat Nate geen idee had hoe hij de kleine engel moest vangen. Troost, tijdens de les wist niemand het, maar zo ondertussen moest hij toch het beest geobserveerd moeten hebben in de encyclopedie? Het stond er letterlijk dat het beest op licht afkwam, maar nog liever zich bevond in een tornadovorm. En ja! Tot Summer's geluk zag ze dat ook Nate dit nu herinnerde. Hij begon met de magie die perfect was voor deze methode. De tornado vorm was snel gevormd, en ondanks dat de landing niet perfect was, had hij Anglia toch zo gevangen! Dat was een perfecte score, aangezien hij ruim binnen de tijd was door deze methode. Het was de snelste en effectiefste methode die er te verzinnen viel.

Summer liep naar Nate toe, en nam Anglia over uit zijn armen. "Wouw Nate, dat is een perfecte score. Het vangen van een Petit Angle: A. Laten we doorgaan naar de tweede opdracht. Het lokaal hiernaast is er perfect voor." En zonder verdere tijdsverspilling liep Summer naar de deur die tussen dit lokaal en het lokaal er naast lag. Ze gooide de deur open, en liep het andere lokaal in. Daar eenmaal binnen liep ze meteen naar het bureau in de hoek. Het lokaal bestond uit een enorme keuken, met alles er op en er aan. En inde hoek dus Summer's bureau. Dit was het lokaal waar het eten van de fabeldieren werd bereid. En waar Nate nu dus ook het eten kon bereiden. "Opdracht twee. Voedselkeuze."

Ze haalde het fabeldier uit zijn kas die op haar bureau stond, en zette het op haar bureau neer. "De opdracht luidt simpel. Maak een gerecht voor dit fabeldier. Geen tijdslimiet. Succes!" Ze hoopte nogmaals dat Nate zich had ingelezen.

~VvF examen~ (Nathan) 2h6dfgm

"Greenie had de beoordeling in het lokaal ernaast gehoord. Een perfecte score! Zou dat betekenen dat hij net zo'n geweldige maaltijd zou krijgen als dat de jongen engelen kon vangen? Hij hoopte het maar, hij had vandaag al flink wat maaltijden gehad die tegenvielen. Cooking time!

Een zacht en lichtbruin bolletje in zijn handen, kirrend met zijn grote kraalogen op hem gericht. Haar vacht voelde grappig, kietelde zelfs een beetje tussen zijn vingers en de vleugeltjes wapperden ritmisch en creëerden kleine windvlaagjes tegen de warme huid van zijn grote handen. Nate's ogen glinsterden bijna net zoveel als die van Anglia want god, wat vond hij haar schattig. Hij had normaal geen zwak tegen dieren, maar een diertje als Anglia was toch ontzettend lief. Hij grinnikte zacht en keek om toen Miss Summer aan kwam lopen en hem complimenteerde om zijn opdracht. Ze nam Anglia over van hem en beoordeelde zijn opdracht met de score A.

Holy shit. Een A. Een perfecte score. Holy. Shit. Hij keek ietwat ongelovig naar Miss Summer, kon het niet helemaal bevatten dat ze hem zojuist de hoogste score had gegeven. 'Heb ik dat juist gehoord...? EEN A?' Hij bleef compleet overdonderd staan. Hij had een middelmatige score verwacht omdat hij onzeker was over of hij de opdracht wel juist had uitgevoerd - dadelijk bleek zijn tornado te hard te gaan of trok Miss Summer punten af voor zijn landing, maar hij had geen A verwacht. Wow.
Nog compleet verrast over zijn hoge score wist hij uiteindelijk los te komen van zijn plek en volgde Summer het volgende lokaal in. Wacht, bedrogen zijn ogen hem nou of was dit een gigantische keuken? Hij keek ietwat verbaasd rond, zijn ogen gingen langs de kastjes, het aanrecht en alle andere spullen die er stonden. Vervolgens richtte hij zich op Miss Summer die weer aan een bureau zat met een kas op haar bureau. Hij moest een gerecht maken voor het fabeldier dat in de kas zat. Jolly. Hij liep voor een momentje af op het beestje en bekeek het even onderzoekend... Dat was de levende lotusplant. Hij was de benaming alweer vergeten, maar hij wist wel wat voor een dieet het had. Groente, fruit, noten en zowat alles wat uit de natuur kwam - met uitzondering op dieren. Alles leek aanwezig te zijn in de grote keuken en hij had geen tijdslimiet voor deze opdracht. Masterchef yo.

Masterchef my ass. Nathan kon nog zo claimen dat hij wel kon koken, maar nee, hij kon absoluut niet koken. Hij kon dingen in een frituurpan gooien en het eten eruit vissen voordat het verkoold raakte, maar meer ook niet. Hij was nog altijd vele malen beter dan zijn broers die niet eens de moeite namen om de damn frituurpan aan te zetten.
Het positieve aan deze opdracht was: hij hoefde eigenlijk helemaal niet te koken. De potten en pannen waren pure props om hem af te leiden en hem te laten denken dat hij wel wat moest koken. Nee, het enige wat hij nodig had, was een mes en een snijplank - Nathan kon trouwens ook niet omgaan met messen, zijn wijsvinger had daaronder geleden, net zoals zijn moeder's keuken. Hij deed lang over het snijden van de komkommer, tomaat, wortel en sla. Toen hij uiteindelijk lang genoeg had gedaan over het in stukken hakken van de groenten, smeet hij alles in een glazen kom. Hij sneed een citroen door midden en kneep het sap met zijn blote hand uit over de salade - en kreeg daarbij ook een spetter citroensap in zijn oog waardoor hij even vloekte van de brandende pijn. Vervolgens husselde hij de salade wat door elkaar. Dit was de salade die tussen zijn lahmacun had gezeten, hopelijk vond Greenie het zonder de lahmacun ook lekker.
Nathan zette de kom neer voor Greenie en deed een stap achteruit. Op hoop van zegen dan maar...

Summer observeerde Nate tijdens zijn 'kokkerellen' en kreeg een glimlach op haar gezicht toen ze zag dat Nate ook deze opdracht ging volbrengen met een perfecte score. Hij haalde niets chemisch er bij, verwerkte niets zodanig dat het niet meer natuurlijk was. En, als één van de weinige, had hij door dat de potten, pannen, grilplaten en kookstellen allemaal afleiding waren. Summer had ze er bij gezet om een gehele keuken te laten vormen, en om te kijken of de leerling goed geleerd had. Het waren puur sier elementen en afleidingsmanoeuvres. Zodra de leerling het gas aan deed of een pan pakte en die op een gasstel zette ging er een punt af.

Nate maakte het geheel nog wat leuker met een citroen die in stukken gesneden werd en het sap uitgeperst werd. Het viel wel op dat de jongen niet graag kookte. Zelfs het citroensap kwam in zijn ogen. Met een vloek, waarvan Summer deed alsof ze hem niet hoorde, legde Nate de laatste hand aan zijn gerecht. Hij liep naar voren, zette het voor Greenie neer en deed een stap naar achter. Meteen zag Summer de ogen groot worden van het beestje. Hiervoor had het een aantal slechte examens gehad, dus Summer wist dat het beestje een goede maaltijd verdiend had. En die kreeg hij.

Na een aantal wat triestere examens, had Greenie nogal de hoop opgegeven. De kandidaat kwam aan met zijn maaltijd, en Greenie sleepte zich met moeite uit de draagbare kas. Not amused. Tot hij zag wat er in de schaal lag, het was simpel maar perfect. En rook hij daar zelfs een vleugje citroen?! Met twee handen schepte hij steeds gehakte groente in zijn armen en schoof hij het zijn mond in. Het sap van de groentes met citroensap liep hem over zijn kinnetje heen. Schoonmaken deed Miss Summer zo wel, nu wou hij genieten van een eindelijk perfect gerecht. Tot op de laatste blokjes groente werkte hij weg, en aan het einde hield hij de schaal scheef om de laatste drupjes citroensap er ook uit de kunnen drinken. That was good.

Summer zag dat Greenie het met haar eens was. Enthousiast had het beestje lopen schrokken en schuiven en had geheel onder het eten en citroensap komen zitten. Summer zag al dat ze het beestje straks in het meer moest gaan wassen. Agja, als het beest maar had genoten. En inderdaad zelf het laatste beetje citroensap werd uit de schaal gegoten. "Ik kan er niets anders van maken dan een perfect score. Nogmaals een A. Dit is je laatste opdracht hier in het lokaal. Je laatste opdracht is over een uur. Kom over een uur naar de Arena. Zie je dan." En met de Samsara Lotus en de Petit Angel liep ze de deur uit. Nu eerst Greenie wassen in het meer, en dan een welverdiende pauze.

{Dit is Summer's laatste post in dit topic, het vervolg topic is de laatste opdracht. Er mag nog een eindpost komen voor Nate, als je dat niet wil laat het dan weten. Het nieuwe topic post in hier in een link.}

Vol onzekerheden legde hij zijn kom salade voor het groene beestje op de tafel en deed een klein stapje achteruit om het beestje de ruimte te geven en het voedsel te beoordelen. Hij kruiste even zijn vingers en keek eerst even naar Miss Summer voor hij zich op het diertje richtte. De lotus begon gelijk al het groenvoer naar binnen te werken en niet zomaar: alsof hij dagenlang geen eten had gehad! Zorgde Miss Summer wel goed voor haar dieren of…? Nee, natuurlijk zorgde ze goed voor haar dieren. Ze was de lerares van VERZORGING van Fabeldieren voor fuck’s sake.
Nate grinnikte zacht toen het beestje zichzelf helemaal smerig maakte met het sap van de citroen en zelfs het sap daarna nog naar binnen gooide. Het leek erop dat het beestje van zijn maaltijd genoten had, hij probeerde zelfs nog wat sap uit de kom te likken.

Nate richtte zich weer op Miss Summer en hoopte dat dit een goed cijfer voor hem zou betekenen. Waarschijnlijk wel, want als hij het slecht had gedaan had hij het zo gemerkt, toch? En anders maakte het niet veel uit, want hij had nu toch een mooie A binnen. Miss Summer gaf hem haar beoordeling en het bleek dat hij het weer perfect had gedaan. Een A. NOG EEN A. Oke, dit ging wel abrupt goed. Hij had nooit gedacht dat hij zo zou rocken op Verzorging van Fabeldieren. Zijn eerste poging tegen de waterdraak was niet zo super gegaan, maar de vuurdraak had hij een koekje van eigen deeg gegeven. En nu haalde hij twee opdrachten met een vette A. Yes, dit was mooi. Dit was geweldig.
Nathan glimlachte breed toen hij zijn cijfer hoorde. ’Yep, ik zie U dan!’ zei hij als reactie en liep met een geweldig humeur het lokaal uit.

Hoezo ik ben laat?
A wizard is never late, nor is he early, he arrives precisely when he means to

PROFILE MAGICIAN

» and It goes Down | Nathan
» Nathan Graze
» //* Nathan Wallace *\\
» Examen.
» ~VvF examen~ (Ike)

~VvF examen~ (Nathan)

~VvF examen~ (Nathan)

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen