Watch my wings burn as they burn in the fire
Don't scatter the ashes, no need for the choir

Het was altijd verfrissend om terug te gaan naar zijn roots. Het voelde goed om zijn handen langs de boomstammen te laten glijden en het gras tussen zijn tenen te voelen. Het was fijn om de stemmen van de dieren om zich heen te horen en te zien waar hij werkelijk hoorde. Hij was dan misschien geen volledige Grenaan, maar het had genoeg invloed op hem. Niet op zijn karakter, zijn karakter was die van een rasechte Shadraan. Zijn negativiteit, zijn kilte, zijn afstandelijke houding, het waren kenmerken van de meeste Shadranen. Het stukje Grenaan in hem was echter ook aanwezig. Passief, niemand zag ooit hoe veel hij eigenlijk van dieren hield en hoe hij nog steeds probeerde om planten te laten groeien in plaats van ze te laten sterven - wat nog steeds stroef ging, sinds zijn zwarte magie zo dominant was dat het alles verwoestte. Hij deed nooit alsof het impact op hem had, hij onderdrukte het ook, maar het was ergens lichtelijk deprimerend.

Hij was niet voor zijn lol op Gren. Hoewel hij bezoekjes aan de planeet altijd wel prettig vond, was hij hier vanwege een les. Gymles. De leraar had een natuurgebied gekozen waarin de beesten leefden die ze deze les moesten berijden: de chocobo's. Het waren oversized kippen die in alle kleuren van de regenboog konden voorkomen, alsof ze allemaal van een andere skittle hielden - gore dingen, skittles. Het was blijkbaar een onderdeel van gym, wat Xavier nog steeds niet helemaal begreep. Erg vond hij het niet, zich met chocobo's bezig houden leek hem best... oké. Gym was voor hem dan wel makkelijk door zijn lenigheid en conditie, maar hij had een pesthekel aan team- en balspellen, hij had een nog grotere hekel aan zwemmen en hij haatte het omkleden in de kleedkamers ontzettend. Hij liet niet graag de witte krassen op zijn lichaam zien, wat ook de reden was dat hij zich niet aanpaste aan het weer. Zijn lange spijkerbroek was te warm, zijn vest met lange mouwen kon niet dunner maar zijn armen waren alsnog aan het zweten. Wat hem nog erger irriteerde was dat er onderweg niet genoeg schaduw bleek te zijn, waardoor hij verwachtte dat zijn witte albino-achtige huid binnenkort rood zou worden en hij was geen mietje dat sunblock gebruikte.

God f**king damn it. dacht Xavier chagrijnig als de pest en keek even achterom naar de shuttle, die opeens heerlijk verkoelend leek en een betere plek dan hier, hoewel hij een hekel had aan reizen. Uit de shuttle zag hij een blauwharig meisje komen. Verder zag hij niemand die bekend was of die dezelfde kant op liep, dus hij nam aan dat hij de les samen met het meisje moest volgen, die hij ook wel vaker had zien rondlopen op school. Hoe heette ze ook al weer? Ze stond bekend als een onruststoker en haar naam was niet onbekend, maar hij kwam er maar niet op.
Oh well... Hij stak zijn handen in zijn zakken, vertraagde zijn pas wat zodat het meisje hem kon inhalen. 'Ook zo opgewonden om reusachtige kuikens te gaan berijden?' mompelde hij wat verveeld terwijl hij de route naar het platteland volgde, niet ontzettend opgewonden. Maar goed, hij was op Gren, hij kon in ieder geval van de verse lucht genieten.

Er was een zekere blik in haar ogen waar Xavier al uit kon opmerken dat ze de les niet serieus zou gaan volgen. Prima, want dat zou hij zelf ook niet doen. Niet in dit godsgruwelijk warme weer, niet in een weiland vol met oversized kuikens. Hij was geen chocobo-fokker en hij had ook geen behoefte aan zo'n beest. Tuurlijk, hij was dol op dieren en had respect voor ze, maar chocobo's waren gewoon... What the hell.
Het meisje keek hem aan en - ook al had hij er niet om gevraagd - stelde zich voor als Wren Ja, dat was haar naam. Hij had al ergens lopen zoeken bij de W, maar hij was alsnog niet erg ver gekomen. Wren dus. Winterkoninkje. Het paste wel, ze was net zoals hem niet erg lang. 'Xavier.' sprak hij kort uit en kreeg antwoord op zijn eerdere vraag. Hij grinnikte kort. 'Liever mensen dan dieren, maar dit is vast ook ''interessant.'''

Toen ze eenmaal op het weiland bij de blondharige man stonden, leek het erop dat dit een bijzondere les zou gaan worden. Wren keek hem aan met een grijns die niets goeds betekende, ze stonden in een weiland vol van die kleurige dingen en hij voelde hoe de zonnestralen zo fel waren dat hij bij het stilstaan al licht zweette - wat betekende: rothumeur, dus weinig respect voor dingen. Hij zuchtte diep en streek zijn pony naar achteren zodat zijn haar niet aan zijn voorhoofd plakte en luisterde naar de uitleg van master Kana. Vandaag zouden ze chocobo's gaan uitkiezen en moesten ze het vertrouwen van die dieren winnen. Het zou een makkelijke taak zijn geweest als Xavier dierencommunicatie had beheerst, dan had hij een gesprek met een chocobo gevoerd en had hij zijn of haar vertrouwen zo gewonnen, maar helaas kon hij alleen de dieren horen. Hij kon zelf niet met ze praten. Jammer, dan was zijn werk zoveel makkelijker geweest. De docent noemde nog enkel wat feitjes over chocobo's op voordat hij ze mee nam over de weilanden. Hij keek even naar Wren toen ze een enorme zucht liet en haalde zijn schouders wat lui op. Zijn verveelde blik zei echter genoeg.

Hij stopte met lopen toen ze ver genoeg waren gelopen en keek even rond naar welke chocobo hij zou kiezen. Alle kleuren van de regenboog waren aanwezig en er was geen chocobo die op de ander leek. Sommige waren wat kleiner, anderen weer wat groter, anderen breder en sommige smaller. Wren leek haar target al gevonden te hebben, een felblauwe chocobo. Ze wees naar de chocobo alsof ze een Pokémon uitkoos die ze wou gaan vangen. De chocobo leek niet al te blij met Wren's gezelschap en hij hoorde het ook uit zijn/haar opmerking.
'Dat beest noemde je een dwerg.' mompelde Xavier even terwijl hij naar een paarse chocobo toe liep, niet echt lettend op de kleur. Geen van deze beesten sprak hem eigenlijk aan, hij had het niet op gevogelte. Hij had liever reptielen en insecten, het liefst slangen, hagedissen, spinnen, et cetera. Zeg maar de beesten die kuikens zoals deze als snack konden hebben. Hij keek naar de paarse chocobo en stak zijn hand ernaar uit. 'Kom hier.' zei hij onsympathiek terwijl hij langzaam dichterbij liep met zijn uitgestoken hand. Het beest had echter geen zin in de woudmagiër en rende zo van hem weg. 'God damn it.' siste Xavier en keek naar het koppige beest wat nu ergens verderop stond. Oh, hij ging hem vangen. Hij ging hem zo vangen.

LAAT. HEEL LAAT. SORRY. D:

Oké, hadden zij nou krengen uitgekozen of was dit gewoon chocobo-gedrag? Hij had enigszins moeten grinniken om het feit dat de blauwe chocobo Wren een dwerg had genoemd, maar zijn chocobo - de paarse - leek hem ronduit belachelijk te maken. Hij zou het niet gemerkt hebben als hij zijn dieren-gave niet had gehad, maar hij wou maar dat hij het niet merkte. Dan zou hij nog enigszins geduld kunnen hebben.
Nu had hij die niet. Het paarse beest liep wat arrogant rond en mompelde woorden die veel met ''belachelijk'' en ''onnozel'' hadden te maken. Alsof het de koning van de wereld was, de koning van de chocobo's. Wren's chocobo blaatte ook niet veel goeds uit, waarschijnlijk zou Wren de rest van zijn uitspraken niet willen horen. Maar het was grappig om haar zo op stang te jagen. 'Oh en het beest wilt met rust gelaten worden, bla bla, blauwharige demoon, hij mag je dus absoluut niet.' zei hij nog terwijl hij zich naar zijn gekozen chocobo keerde.

Die ging gevangen worden. Oh ja. Hij was er eerst niet heel opgewonden over geweest, maar wie zou hij zijn als hij iets dat hem beledigde niet ging neerhalen? Oke, het mocht een dier zijn, hij mocht meer respect hebben voor dieren dan voor mensen, maar respect kwam van twee kanten (De onrespectvolle in deze kwestie was eigenlijk Xavier, maar wie was hij om dat toe te geven, koppige ezel).
'Kom op, zeg. Ik heb niet de hele dag.' sprak hij hardop uit en stapte op de paarse chocobo af, die steeds verder weg ging lopen. Hij moest het waarschijnlijk gaan lokken met voedsel, maar hij wist niet of dat zou helpen. Zou het beest hem plots weer mogen als hij hem voedsel aan bood? Of moest hij letterlijk gaan worstelen met het beest alsof hij een reuze slang probeerde te vangen - wat hij vaak genoeg had gedaan, je had er bepaalde truukjes voor. Of... Moest hij het met respect gaan behandelen? Buigen voor het beest, wachten tot het terug boog? Het beest een naam geven? Hij wist het niet, hij had zich nooit in chocobo's geïnteresseerd - überhaupt geen gevleugelde of pluizige wezens. Hij zuchtte diep en rende toen plots vooruit. Het beest begon ook te rennen, maar doordat hij eigen te laat begon met rennen wist Xavier het beest nog te grijpen bij de veren. Zijn handen gingen vlug naar de nek van het beest en verplaatsten zich vervolgens naar de kop van het beest. Xavier keek het beest streng aan terwijl hij diens kop vast hield. 'Gedraag je. Ik ga je geen pijn doen, oké? Ik moet alleen je vertrouwen winnen en dat gaat niet als je zo koppig doet. En ik heet geen-- GODVER.' Het beest durfde hem gewoon te pikken! De snavel van de chocobo was naar zijn schouder geschoten, waar het beest zijn huid pijnlijk had belaagd met een aanval. Xavier schrok door de aanval en liet het hoofd van de chocobo los, waarna het beest weg rende. 'Dat beest... Dat beest PIKTE ME.'

Silly Xav is funny Xav
En ik ben geen maand te laat haha

Reward: