De oude ruines. Met een kille blik keek Helrogod om zich heen. Het maanlicht was fel en het lichtte veel op. Helrogod was waarschijnlijk allang gespot door een van de leraren die vaak nog geen 10 jaar ouder waren. Helrogod had geen behoefte om binnen te blijven met andere leerlingen. Vooral als hij zo ingepakt was. Hij zou alleen maar raar aangekeken worden en misschien zelfs uitgelachen. Het boeide hemzelf niet veel, maar het was natuurlijk beter om dat te vermijden. Met de rode lens van zijn goggles kon hij ook warmte zien en een niet al te grote, menselijke vorm verscheen. Hij was niet meer alleen, maar ook dat maakte niet uit. Hij stond al even stil en een vogel pikte Helrogod in zijn wang, maar die lag nu dood op de grond. Zo ongevaarlijk, onagressief en kalm als hij was, de deur naar de dood stond op een kier bij Helrogod. Voor de ander dan. Hij zuchtte en zat op een soort klif. Toen hij opstond om even een wandeling te maken zag hij het dood en verderf in een spoor dat hij achterliet. Ondanks zijn dikke pak kwam er soms nog weleens van dat giftige gas of iets naar buiten. Vooral bij zijn schoenen liep het soms uit de hand in de natuur. De zwarte plekken gras die duidde op een voetstap waren toen het nog licht was in de bloei van hun leven. Gras.. het was zó simpel maar ook belangrijk. Allemaal kleine beestjes, insectjes en ander onderkruipsel woonde in, onder of tussen het gras. Kevers, mieren, wormen en noem maar op waren te vinden. De grassprieten waren ook voer voor veeleven zoals koeien. Je kon het gebruiken als verwijzing, gras. Het was klein, maar met grote aantallen.. Hij dacht na over de enorme, nu uitgeroeide 'clan' die 'Lyn' genoemd werd. Of zo noemde ze zichzelf, het maakte niet uit. In een donkere jungle die zich bevond op Shadra waren er enorm veel Lyn-ers. De Muka Mrtyu, die Helrogod maakte tot wie hij nu was hadden moeten ingrijpen aangezien ze op het punt waren zo groot te worden dat zelfs steden aangevallen konden worden. Helrogod was erbij. De Muka Mrtyu, de als huurmoordenaarsgilde geclassificeerd, was allesbehalve een simpele groep mensendoders. Ze beschermde vaak Shadra zonder dat de Shadranen het zelf wisten. Liefde voor je vaderland of moederland noemde ze dat. Helrogod voelde geen affiniteit met Shadra maar hielp de Muka Mrtyu toch in de strijd met 'Lyn.' De enorme groep gebruikte donkere magie om een soort telekinese te creëren. De in counteraanvallen gespecialiseerde Muka Mrtyu roeide de Lyn uit met behulp van Helrogod. Hij was buiten een mens ook een wapen. In dat gevecht droeg hij niet het dikke pak dat hij op dit moment aanhad maar een kort jasje zonder mouwen dat ook niet dichtzat. Een korte, fijne broek samen met goggles is wat hij op dat moment aanhad. Niet zoveel bedekt als hij nu had en dat was ook de bedoeling. Het gif spreidde gemakkelijk maar langzaam door de Lyn heen en voordat je het wist was de hele bevolking uitgeroeid. Zo leek het ook met het gras te gaan. Hij liep door tot op een punt waar hij dichtbij de menselijke gedaante was die hij eerder zag. Hij zette zijn rode lens op een andere manier waar je alleen de contouren van een persoon, dier of wat dan ook zag. ''Avondwandeling?'' klonk de mannelijke stem toen. ''Jazeker.'' klonk de kille en kalme stem toen van Helrogod. De jongen begon verder te praten en Helrogod luisterde maar half. ''Ik heb geen behoefte aan een ochtendwandeling, jongeman.'' zei Helrogod beleefd en hij liep door. De jongen zou waarschijnlijk zijn verhaal voortzetten en dus liep hij wat slomer dan normaal. Niet té sloom, dat zou opvallen maar op een fatsoenlijk tempo.

- Niet mijn beste -