PortalIndexMen like us need to stick together ~ Savador HpD5UwnMen like us need to stick together ~ Savador 2q24v8xLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen



 

Deel
 

 Men like us need to stick together ~ Savador

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Dayé

Dayé

Men like us need to stick together ~ Savador UTL8oxA PROFILENovice
Real Name : Sergeant Pepper Puppycat
Posts : 102
Men like us need to stick together ~ Savador UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Fire
Klas: -
Partner: Hopelessly devoted to you

Men like us need to stick together ~ Savador Empty
BerichtOnderwerp: Men like us need to stick together ~ Savador   Men like us need to stick together ~ Savador Icon_minitimedo apr 03 2014, 16:22

Iets meer dan een week was het geweest. Negen dagen, om precies te zijn. Langer had Dayé het niet kunnen verdragen op Shadra. Niet om zijn moeder, die hem liefdevol welkom had geheten, hem op zijn hart gedrukt had zo lang te mogen blijven als hij maar wilde. Niet om de twee kleine zoontjes die toch allebei al vreselijk veel op hun moeder leken. Maar om de planeet zelf. Want zij was als Shadra geweest. Donker en mysterieus. Alleen bij hem was ze als een krachtige zon in een ver sterrenstelsel geweest. Vol leven en vreugde en liefde. Ze was van hem weggerukt. Voor goed verdwenen in de vlammen van het kleine huisje op hun gezamenlijke eiland. Waar ze hun korte maar fantastische leventje begonnen waren. Langer dan die negen dagen had hij het dan ook niet kunnen verdragen.

Hij had moeiteloos de planeet kunnen betreden. Niemand hield hem tegen. Zijn misdaden waren gepleegd op Nova. Alsof de Shadranen zich daar druk om gingen maken. Niet dat hij echt een misdaad gepleegd had. Behalve dan het stelen van een shuttle misschien, maar dat brandende huis en de moord kleefde niet aan zijn handen. Vanaf zijn moeders huis heeft hij dan ook wat dingetjes recht gezet. Glenn was nog steeds niet blij, maar begreep de redenen van Dayé wel. De shuttle zou opgehaald worden. En zijn hernieuwde vriendschap met Glenn had er ook voor gezorgd dat de aanklacht werd ingetrokken. Hij werd niet meer gezocht. Wat Celia betreft.. Laten we maar zeggen dat die haar eigen boontjes wel kon doppen.

Na de eerste paar dagen realiseerde Dayé zich al gouw dat hij hier niet blijven kon. Hij zou zijn moeder in de weg zitten en het zou ook niet goed zijn voor zijn eigen gemoedsrust. Maar wat dan? Wat kon hij anders doen? Waar kon hij anders heen? Hij had zijn leven gegeven aan de Rode Garde. En nu die nietig verklaard was had hij daar niet bepaald veel aan. Na een brief van zijn zusje, Kriss die studeerde aan de Starshine Academy, had zich echter een plan gevormd. Misschien was dat de plek voor hem. De Academy. Welke functies er vrij stonden wist hij natuurlijk niet, maar zo’n grote school moest vast wel iets voor hem hebben. Al was het maar iets simpels. Hij zou met zijn kinderen naar Oak’s field kunnen verhuizen. Ja. Ja, dat werd hem. En wie weet? De Rode Garde stond nog steeds bekend om zijn geweldige soldaten. Met dat op zijn CV moest en zou hij toch wel aangenomen worden zeker?

En nu zat hij dan op die kleine bijplaneet. In het zadel van zijn grote Shadraanse appelschimmel die mijn veel expressie door het duistere woud heen stapte. ‘Guardia de Sangre’ terug in zijn volle glorie. Gekleed in een zwart wit pak. Het had best iets indrukwekkends om hem zo door het bos te zien draven. Het grote dier, zijn Cicero Sierra – gewoon Cic voor het gemakt, kauwde ontspannen op het bit. Zijn nek als een brede ronde kap voor zijn ruiter. Een echte hengst. Samen met de lange man en dan vooral ook nog met de grote vlammende vogel, die boven hen mee suisde op de wind, maakte het compleet. Dan was hij zeker een interessante verschijning. In de verte kwamen de torens van het kasteel in zicht. “Aah.. de Academy,” Op hetzelfde moment vloog de feniks met brede en krachtige vleugelslag weg, terug het bos in. Zij had het niet zo op vreemde. Dayé zette zijn glinsterende sporen in de flanken van zijn paard die meteen in een ruime versnelde galop aan sprong.

Bij de kasteel deuren hield hij pas halt en sprong in één vloeiende beweging van het paard af. “Braaf Cic,” sprak hij zacht tegen het dier terwijl hij hem stevig op zijn nu wat bezwete hals klopte. De deuren stonden open. Niet zo heel vreemd want het was midden op de dag en hij zag dan ook enkele jongeren, verbaasd of onder de indruk van zijn paard, naar hem staren. Hij negerde de blikken natuurlijk en zocht naar iemand die zijn paard mee kon nemen naar de stallen. Een kleine slungelige blonde jongen kwam op hem af gestapt. “Zal ik uw paard naar de stallen brengen meneer?” Dayé liet zijn ogen achterdochtig over de jongen glijden voor hij hem de teugels aangaf. “Wees voorzichtig met hem.. En geen gekkigheid!” riep hij de jongen achterna.

Met twee treden gelijk stapte hij de trap op naar het kantoor van de hoofdmeester, zoals hem de weg gewezen was. Dat hij maar één been had en het dus moet doen met een prothese been deerde hem weinig. Het was in ieder geval niet te zien. Het was druk geweest op de gangen want het liep tegen het middag uur. Lunch pauze dus. Hij vroeg zich dan ook af waar zijn zus uit zou hangen? Er gleed een glimlach over zijn gezicht bij het idee hoe ze zou reageren als ze hem weer zag. Het was lang geleden. Te lang eigenlijk…
Deze gang en trap echter was doodstil. Het was dan ook niet moeilijk om te vinden. Voor de deur van de heer Santhandiai’s kantoor bleef hij staan. Hij wist niet wat voor man het was en hoopte eigenlijk dat hij wel aanwezig zou zijn. Al had Dayé wel een melding gemaakt van zijn komst, dus moest het schoolhoofd er van af weten. Met een paar laatste handelingen trok hij zijn kleding recht, streek zijn losse donker rode haar achter over en stak zijn borst iets vooruit. Je moest je toch van je beste kant laten zien op dit soort momenten. Met drie ferme zelfverzekerde bonken van zijn vuist maakte hij zichzelf bekend voor wie er dan ook achter de deur zat. Nou.. daar gaat ie dan..
 

Le appearance without the Samurai sword: http://www.cosplayisland.co.uk/files/costumes/4321/54276/Harada_Sanosuke.png
Le horsie: https://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/t1/1424329_683568288373982_1469630303_n.jpg
Le birdie: https://scontent-a.xx.fbcdn.net/hphotos-ash3/t1/10761_683570751707069_2044687242_n.jpg

Señor Saf  :smuch: Por favor


Laatst aangepast door Dayé op wo apr 09 2014, 17:20; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Savador
 
 
Master Savador

Men like us need to stick together ~ Savador UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
Men like us need to stick together ~ Savador UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

Men like us need to stick together ~ Savador Empty
BerichtOnderwerp: Re: Men like us need to stick together ~ Savador   Men like us need to stick together ~ Savador Icon_minitimevr apr 04 2014, 07:00

Men like us need to stick together ~ Savador MuKjScb

Een naam, zwart op het romige geel van het perkament, en direct een vlaag van onvoldoening bij het lezen ervan. Het kwam voornamelijk door de achternaam. Hoe noemde je het? Ressentiment?
Peinzend zat Savador voor het hoge raam van zijn kantoor, zittend aan een kleine bijtafel achter het raam. Hij had een vuist onder zijn kin geplaatst ter ondersteuning en tussen zijn wenkbrauwen vormde zich een diepe frons door de eindeloze gedachtestroom die hem teisterde. Tussen een duim en een wijsvinger hield hij een levenloze rat aan zijn staart vast, die hij afwezig boven de smakkende bek van één van zijn hongerige slangen hield. Nog geen minuut geleden had hij het leven uit het beest eigenhandig uit het kleine lichaampje geslagen door hem aan de staart hard tegen de rand van zijn bureau te slingeren, puur uit verveling. Het was het enige dat hem nog een beetje dat gevoel van tevredenheid kon schenken op het moment. De klam aanvoelende staart gleed tussen zijn vingers door op het moment dat Saethion in een vliegensvlugge haal met opengesperde bek toehapte. Niettemin kon het onsmakelijke knappen van botjes en de massacre van orgaantjes die uit het dier vloeiden hem ook nog enige geruststelling geven, maar daar bleef het verder ook bij.
Van Valnor. Als het aan hem gelegen had, zou hij hem ontslaan voor hij ook maar voet had gezet binnen het kasteel. Zou hij dat echter doen, dan haalden de hoge mannetjes in het schoolbestuur die hij voor zijn eigen voordeel liever te vriend hield hun wenkbrauwen op. Dan werd er de eerstvolgende vergadering een verklaring geëist. En een verklaring: die had hij simpelweg niet voor dat soort mensen. Want ongetwijfeld dat deze Van Valnor, deze Dayé, dezelfde schandelijke onbeschroomdheid door zijn aderen had stromen als zijn zusterlief. Hij ging er al niet eens meer van uit dat het puur toeval kon zijn, twee personen, dezelfde achternaam, dezelfde afkomst - en niet te vergeten het bekende vuurrode haar dat hij sinds het laatste incident met Krissandra van Valnor niet kon luchten of zien. Kittige Razianen ook.
Nog half in gedachten verzonken gleed Savador met een hand over het lijf van zijn slang en scheurde zijn blik van het buitenterrein los, dat bij de hand van de seizoenswisseling al helemaal in de lentesfeer gestoken was. 'Hou je in, Saethion,' sprak hij de reusachtige cobra zacht toe. De slang had zijn immense lijf als een tros touw over de tafel gedrapeerd en lag nu doodstil, alsof hij zijn meester aanvoelde en besloot hetzelfde te doen. Afwachtend op iets of iemand.
Langzaam haalde Savador zijn hand over het kleine dossier met matige informatie over de jongeman die interesse had hier te komen solliciteren, veegde wat botjes en pluisjes vacht weg. Dayé Valnors pasfoto zat onder het rattenbloed. Het was alsof het ontsluieren van de foto een wrokkige reactie bij Saethion ontfutselde, die een laag, bijna brommend gesis liet horen. Zijn mondhoeken krulden even lichtjes omhoog. Net als hij was zijn slang ook niet erg bepaald op nieuwkomers gesteld.
Hij was opgestaan, de tafel voor het raam fatsoenerend, maar Saethion echter latend voor wat hij was - en ijsbeerde nu wat rond door zijn kantoor. Zijn blik dwaalde meer dan eens af naar de grote antieke wandklok boven de deur, diens wijzers langzaam kruipend naar het uur van de afspraak. Het werd bijna een routine. Bij de derde keer richtte Saethion zich plotseling onder een fel gesis met uitgezette halsflappen op, niet lang erna gevolgd door drie bonzen met simultane tussenpozen. Alsof de persoon erachter dit moment al vele keren had geïnterpreteerd, hopend bij een klein gebaar als dat al op een goede indruk. Hij beende naar de deur, wierp Saethion over zijn schouder nog een waarschuwende blik toe en zwaaide deze toen open.
Een vergrootte versie van de Dayé van Valnor op zijn pafoto stond in de deuropening, gehuld in opmerkelijke kledingdracht. Heel wat anders dan de nobele, vaak sinistere traditionele Shadraanse kledij, alsof het de eerste prioriteit van de hogere officieren was om zo rijk en indrukwekkend mogelijk over te komen. De goudgele ogen van zijn wellicht wel toekomstige baas gleden met een gereserveerde valsheid over de jongeman heen, ieder klein detail van top tot teen in zich opnemend. Toen zijn ogen de zijne weer ontmoetten krulden zijn mondhoeken echter om tot een zuinig, maar tamelijk hartelijk glimlachje en richtte zijn kin zich uit automatisme iets op. Een gebaar dat al blijk kon geven van zijn strenge persoonlijkheid, dominant en ietwat hooghartig. 'Stipt op tijd,' merkte hij op. 'Dat zien we niet vaak.' Er klonk wat spot door zijn stem heen, maar of die per se op Dayé was gericht, was niet geheel duidelijk. Het verwaterde toch weer toen zijn mondhoeken iets verder omhoog krulden en hij een klein stapje opzij zette, alsof hij afwoog hoeveel centimeters de jongeman waard was om voor opzij te gaan. 'Kom verder.'
Eerst het zakelijke, het beeld neerzetten van de rechtvaardige man die moeiteloos kon handhaven. Maar het was zeker niet onwaarschijnlijk dat hij het onderwerp van driftige agressieve zusjes met een onhandelbaar karakter en losse handjes (en knietjes) niet meer aan ging snijden vanmiddag.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademyrpg.deviantart.com/
Dayé

Dayé

Men like us need to stick together ~ Savador UTL8oxA PROFILENovice
Real Name : Sergeant Pepper Puppycat
Posts : 102
Men like us need to stick together ~ Savador UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Fire
Klas: -
Partner: Hopelessly devoted to you

Men like us need to stick together ~ Savador Empty
BerichtOnderwerp: Re: Men like us need to stick together ~ Savador   Men like us need to stick together ~ Savador Icon_minitimevr apr 04 2014, 12:45

“ Een ‘interessante’ man,” Zo had Kriss het in haar brieven gezet. Volgens Kriss was het schoolhoofd een ‘interessante’ man. Dayé kende hem alleen van gezicht en faam uit belangrijke bladen en soms in de krant. Dat moest ook wel. De man was het schoolhoofd van een van de beste en bekendste scholen in heel Kovomaka. En ook nog eens de opvolger van de vrouwe van het Duister. Dan stond je wel vaak genoeg in de media. Het scheen een echte heer te zijn. Iemand die van aanpakken wist. Niet echt iets wat Kriss’ haar interesse zou wekken. En dat was precies wat hem nou juist zo nieuwsgierig maakte. Ze konden zoveel zeggen en schrijven in de krant over deze man. Maar zijn zusje?
Het zou hem benieuwen.

Met een royale zwaai werd de deur geopend. En daar stond hij dan. De beroemdheid uit de kranten. In levende lijven. Het was een lange man. Dat beviel Dayé wel. Hij was altijd gewend geweest om op mensen neer te kijken, door zijn eigen lengte. Zelfs enkele officiers boven hem. Maar bij de heer Savador viel dat mee. Ze waren zelfs ongeveer even groot. De ogen van de donkere man gleden keurend over Dayé heen en Dayé liet zich keuren. Het was terecht. Als hij in zijn schoenen stond zou hij precies hetzelfde hebben gedaan. Je moest toch weten wat voor vlees je in de kuip had. En dat begon bij de eerste indruk. “Dayé van Valnor. Het is me een eer uw te ontmoeten, meneer,” knikte hij kort ter begroeting. Dayé zelf hoefde amper een blik te werpen op het gelaat van de hoofdmeester om meteen al te zien wat voor man het was. Ten eerste was het een echte Shadraan. Nog iets wat Dayé beviel. Er waren er niet veel die het moesten hebben van de Shadranen. Hij gaf ze ook geen ongelijk. Het was een typisch volk. Maar goed, zo had elke planeet zijn eigen soort wist Dayé wel na zijn lange opleiding. Maar van alle planeten, afgezien van zijn eigen thuis dan natuurlijk, verbleef hij het liefst op Shadra. Misschien lag het aan zijn komaf of misschien kwam het door Sirana. Dayé kon in ieder geval wel waardering op te brengen voor the way of life die deze donkere heren hadden. En deze heer was duidelijk eentje met autoriteit.

Zijn opmerking verbaasde hem. Dayé was zo opgevoed en getraind. Met discipline en regelmaat. Niet dat heer Savador dat kon weten, maar hij had toch gedacht dat ze dat ook handhaafde hier op de Academy. Hij reageerde er verder ook niet op en eigenlijk verroerde hij zich amper. Geen glimlach, geen uitgestoken hand, geen emoties af te lezen in zijn blik. Hij stond er haast bij als iemand van de Royal Guard. Het enige verschil was dat hij niet strak voor zich uit bleef staren, maar juist oogcontact maakte. En het was een krachtige, zoals altijd met zijn goudbruine ogen. Eentje die van haast net zoveel autoriteit betuigde als de man voor hem. Het schoolhoofd nodige hem, met een klein stapje opzij, om binnen te komen waarop Dayé met een korte “Bedankt,” langs de man heen stapte. Hij was hem nog niet gepasseerd of hij kwam tot een schaamtelijke conclusie. Hij rook, sommige konden zelfs beweren dat hij stonk, naar paard. Niet gek natuurlijk, maar een verklaring was toch wel op zijn plaats. Want er was geen twijfel mogelijk dat Meneer Sathandiai het ook geroken moest hebben. “Excuses voor mijn.. odeur..” zei hij wat twijfelend over hoe hij het noemen moest. “Ik ben hier te paard gekomen,” lichte hij toe.
Vervolgens wierp hij een korte blik door het kantoor. Zijn aandacht werd meteen getrokken door een immens grote slang, die zacht sissend naar hem staarde. Het dier lag op een tafel bij het raam en leek het bezoek niet erg te waarderen. Een klein alarm belletje rinkelde meteen in zijn achterhoofd. Hij vertrouwde het dier voor geen cent. Dayé liet hem verder voor wat het was en wende zich weer tot de eigenaar met een veel betekenend gebaar richting de stoel voor het bureau. “Mag ik?” Hij wilde het liefst natuurlijk meteen ter zaken komen. Wat voor functies zijn er open en welke zouden het geschiktst zijn voor hem. Eventuele vragen van de beide mannen en uiteindelijk een overeenkomst waar ze beide tevreden mee konden zijn. Maar het was niet zijn kantoor en zijn school. Dus bleef hij kalm afwachten tot Meneer Santhandiai zou beginnen.


Laatst aangepast door Dayé op wo apr 09 2014, 17:22; in totaal 2 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Savador
 
 
Master Savador

Men like us need to stick together ~ Savador UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
Men like us need to stick together ~ Savador UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

Men like us need to stick together ~ Savador Empty
BerichtOnderwerp: Re: Men like us need to stick together ~ Savador   Men like us need to stick together ~ Savador Icon_minitimeza apr 05 2014, 21:06

Men like us need to stick together ~ Savador MuKjScb

Invectief beloerde hij Dayé op ieder klein detail, als ware het dat hij iets probeerde te vinden om op aan te merken. Het was hem een gewoonte geworden om jongemannen onder de dertig nog als jongens te bestempelen, simpelweg omdat ze nog onervaren en naïef in het leven stonden. Wat wilde je ook, als meer dan de helft van je rekruten in je Shadraanse oefenkamp nog broekies waren. De jongeman voor hem was echter van een ander kaliber. Gedwee en eerbiedig zoals het hem bliefde. Echter kromp hij niet om het minste of geringste bijeen, en ondanks dat hij er nog altijd een voorliefde voor hield om gevreesd te worden stelde het hem enigszins tevreden. Anderen struikelden koortsachtig over hun eigen voeten en wisten uit ontzag niet hoe snel ze zich uit de voeten moesten maken bij het gebiedende geluid van zijn vingerknip. Toch gleed zijn blik over Dayé heen alsof hij een slachtdier was dat gekeurd werd, en de roodharige jongeman liet dit zwijgend toe. Zoals het hoorde.
Savador hief zijn kin op tot een hoogte dat hij de Raziaan vanuit zijn onderste ooghoeken aan kon kijken toen deze zich uit alle respect voorstelde. Kennelijk was het hem ook een eer om hem te ontmoeten. Een aanmatigende zachte snuif was te horen, een mondhoek krulde lichtjes omhoog. Hij liet zijn hoofd weer iets zakken, zichtbaar bevredigd. Maandelijks stond zijn naam in de plaatselijke kranten en zat hij in diverse talkshows, en ieder die hem in levende lijve ontmoette was het erover eens dat hij snood was in de omgang, als hij zijn interviewer al waardig genoeg vond om iets over zijn persoonlijke leven te vertellen. Basisschoolkinderen die in de klas discussies voerden over de Legendarische Magiërs en hun opvolgers praatten spontaan zachter wanneer zijn naam ter sprake kwam, alsof ze plots extreem op hun hoede waren, bang dat hij zich ergens in het klaslokaal verborgen hield en meeluisterde. Als een of andere boeman, de entiteit die iedere stoute snotneus kwam halen in dwaze verhaaltjes om kinderen bang te maken als ze niet gehoorzaamden. Dat was hoe de maatschappij tegen hem aankeek, al wilden ze dit meestal niet in zijn bijzijn laten merken om hem maar te vriend te kunnen houden. Een wijze keus, al zei hij het zelf. Dayé was dat betreft ook niet bepaald op zijn achterhoofd gevallen.
Hij schotelde graag opmerkingen voor - sarcastisch, nonchalant of spottend, één van de drie - om de ander onnodig de hersens te laten kraken, meestal als een kleine verborgen test, en kennelijk had Dayé zijn aanmerking ook voor ernstig aangenomen. Savador kneep zijn ogen even tot spleetjes en stapte uiteindelijk opzij om hem langs te laten. Want then again was ieder kennismakingsgesprek als een soort test, een gelegenheid om de ander zo goed mogelijk te peilen. Hij wilde immers geen totale dwazen op zijn werkvloer hebben.
Als een soort strijdbare poortwachter stond hij met gerechte rug naast de deurpost, zijn hoofd iets naar links gedraaid om Dayé geniepig in de gaten te kunnen houden terwijl hij hem passeerde. Onopmerkelijk ademde hij even in door zijn neus na zijn excuserende opmerking en merkte dat hij inderdaad naar paard rook. Hij trok zijn neus even op. 'Je stinkt naar prooi,' merkte Savador wat zuur op terwijl hij zich omdraaide. Achter zijn rug om duwde hij de klink naar beneden en sloot de deur, zonder zijn afgunstige blik van Dayé los te scheuren. Langzaam krulden zijn mondhoeken om tot een zuinig, vreugdeloos glimlachje. Het deed bijna glunderend aan. 'Prooi overleeft zelden in deze wereld,' voegde hij er hooghartig aan toe, zijn glimlach iets verbreed. En zelden tussen de kasteelmuren. Als verduidelijkende streep onder zijn woorden liet Saethion opnieuw een laagtonig gesis los, zijn hongerige blik vastgepind op de roodharige vreemdeling. De slang kon een heel jong paard naar binnen krijgen als hij zijn honger niet voldoende kon stillen met ratten, muizen of gevogelte. Over mensen nog maar te zwijgen als zijn meester hier nu niet aanwezig was geweest. Savador negeerde de aandrift naar spijs van zijn slang en diens dreigende voorkomen jegens Dayé en liep naar de gastenstoel, die hij dichter naar zijn bureau schoof. Een klein uitnodigend gebaar van zijn hand richting het zitvlak wees erop dat Dayé vrij was om plaats te nemen, al deed hij niet de moeite zich om te draaien en de jongeman aan te kijken. Saethion lag vlakbij op het tafeltje te loeren en kon zich met zijn onvoorspelbaarheid zo aan de nieuwe gast vergrijpen als hij wilde, maar het vertrouwen tussen mens en slang in de familie Sathandiai was solide als steen, en hij wist dat de slang niks uit zou halen zolang hij maar in de buurt bleef. 'Ik hoop van harte dat je je paard niet te stal hebt gezet in de buurt van mijn hengst?' vroeg hij op scherpe toon terwijl hij in de weer was met wat stapels papieren die hij intussen van zijn bureau ruimde, alsof het doodnormaal was een reusachtige slang in dezelfde kamer te houden waar een sollicitatiegesprek plaatsvond. Hij zeeg neer achter zijn bureau en strengelde kalm zijn vingers in elkaar. 'Vadorilimo kan nogal onstuimig worden in het bijzijn van.. mildere soortgenoten,' verklaarde Savador ten slotte met een veelzeggend glimlachje, zijn ogen die Dayé over zijn in elkaar gevouwen handen aanstaarden lankmoedig toegeknepen.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademyrpg.deviantart.com/
Dayé

Dayé

Men like us need to stick together ~ Savador UTL8oxA PROFILENovice
Real Name : Sergeant Pepper Puppycat
Posts : 102
Men like us need to stick together ~ Savador UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Fire
Klas: -
Partner: Hopelessly devoted to you

Men like us need to stick together ~ Savador Empty
BerichtOnderwerp: Re: Men like us need to stick together ~ Savador   Men like us need to stick together ~ Savador Icon_minitimewo apr 09 2014, 17:19

Prooi? PROOI?! Een vlaag van woede schoot door zijn ogen. Wat een belediging. Vuile Shadraan. Hij moest eens weten! Ik kan zijn zielige dunne nekje zo door midden breken als een twijgje. Hier en nu. Achterbakse omhoog gevallen gladiool. Dayé had zeker een kort lontje. Een onhandige bepaling van zijn genen. Net als zijn vader. Maar anders dan die man, die nu mocht wegrotten in een gevangenis, kon Dayé zijn cool wel houden. Liet de razernij binnenin tekeer gaan, in plaats van woedend in iemands gezicht te schreeuwen tot deze als een geslagen hond in een krom van ellende. Oh zeker, hij vaak genoeg tekeer gegaan tegen enkele baldadige nieuwe rekruten. Maar die hadden het dan ook echt heel bond gemaakt. Dan was het nodig. Maar dat kon hij nu absoluut niet maken. Gelukkig stond hij nog met zijn rug naar Savador toe. De opengesperde neusvleugels, gespannen kaak en vlammen die in zijn ogen stonden waren anders echt niet ontgaan. Hij zoog een diepe teug lucht door zijn neus, liet zijn ogen nog even langs de sissende slang glijden, die met zijn gesis de dreigende woorden van zijn eigenaar extra leken te verduidelijken. “Werkelijk?” sprak hij totaal niet onder de indruk van de onderliggende dreiging. “Ach, deze wereld kan zich blijkbaar erg vergissen over een prooi,” De woede in zijn ogen had hij kunnen blussen al bleef hij de man wel strak aan kijken. Hij had het gevoel alsof hij verhoord ging worden. Dat de man zich opeens woedend om zou draaien en hem allerlei beschuldigingen zou opspelden. Hij nam plaats in de stoel, bekeek kalm hoe de man zijn bureau op orde bracht en probeerde de slang te negeren. Met weinig succes. Hij kende dat ras. Het was een Raziaanse slang. Die moest hij kennen. Ze waren vrij zeldzaam en lieten zich in het wild zelden zien. Om het dier, waar hij toch nog best veel gruwelijke verhalen over gehoord had, van zo dichtbij mee te maken bracht toch wat onrust. Al was dat toch het meest te wijten aan de houding van de slang. Dayé hoopte dan ook van harte dat zijn meester hem goed in controle had.  

Zijn wenkbrauwen trokken zich verbaasd op toen Savador zijn eigen paard ter spaken bracht. “U bezit een paard?" Dat had hij zeker niet verwacht. Hij merkte de scherpe toon maar al te goed op en tot zijn spijt kon hij die vraag niet beantwoorden. “Helaas ben ik zelf niet naar de stallen gegaan. Iemand heeft mijn hengst voor mij gestald. Dus dat zou ik werkelijk niet weten. Maar ik kan u gerust stellen. Cicero is zeker niet de mildste,” De uitdagende toon gepaard met een grijns die iets tartend had gaven hem al net zo’n brutale houding als die zijn zus kon hebben. Al was die van Kriss overduidelijk en bij Dayé haast niet te merken. Hij maakte zich geen zorgen om de twee dieren samen. Cicero was een vreselijk braaf dier. Slim en bedacht. Hij zou zich niet zomaar uit laten dagen door een opgewonden standje. En mochten de dieren elkaar, op wat voor manier dan ook, toch te lijf gaan – hij verwachtte des te meer dat deze Vadorilimo in een goed afgesloten stal zou staan, was hij niet erg bang voor veel schade. Hij kende de kracht van zijn paard. Het dier voelde soms als een bom aan. Klaar om te ontploffen. Het enige wat hij dan als ruiter kon doen was hem uitlaten razen over landerijen en door bozen. Na zijn rit door het bos, naar de Academy toe, maakte hij zich dan ook geen zorgen over de gespannenheid van zijn paard. Zelfs al waren het twee hengsten. “Ik denk dat het zichzelf wel oplost meneer,” ok ter zake nu. Dayé was hier niet gekomen voor een gezellig onderonsje over hun paarden.
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Savador
 
 
Master Savador

Men like us need to stick together ~ Savador UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
Men like us need to stick together ~ Savador UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

Men like us need to stick together ~ Savador Empty
BerichtOnderwerp: Re: Men like us need to stick together ~ Savador   Men like us need to stick together ~ Savador Icon_minitimema apr 21 2014, 09:21