Master Rude keek naar wie er allemaal waren, en speurde sommige bekende gezichten van de les, en deels onbekenden gezichten. Master Rude keek naar Donovan, die net uit de shuttle kwam. Hij knikte beleefd naar Master Savador, maar verder zei hij niets tegen Savador. Master Rude twijfelde even of hij wel zo nodig contact moestmaken met die man, die hem een uitbrander in zijn kantoor gaf. Ja, hij wist het nog goed, volgens Master Savador was hij een 'Puffoonse Rapper!' Master Rude glimlachte, maar hield zijn lach onder controle. Master Rude wou toch wat meer informatie over het kamp, dus besloot hij naar Maser Savador te gaan. "Eeuuhh, Savador?" Vroeg hij beleefd met een glimlach naar Savador, en tikte even op Savador's schouder. "Wat gaan we... nou, meer de leerlingen eigenlijk!" Zei hij met een brede grijns; "Ik bedoel... wat voor activiteiten gaan de leerlingen zoal doen?" Vroeg hij een beetje beschaamd, omdat het nu te laat was van Savador weg te gaan. Maar hij moest het wel horen, meer informatie... "En gaan we logeren bij een gebouw, of... in tenten?" Vroeg hij nog beschamder, maar die beschaamdheid liet hij achter zich, en glimlachte naar Savador, even wierp hij een blik op de Shuttle, zich afvragend of ie zo gaat wegvliegen als alle leerlingen er zijn, of blijft staan wachten tot na de kamp... Master Rude haalde zijn zonnebril uit zijn kokertje, en deed die weer op, wachtend op antwoord van Master Savador.

Savador keek van het aanmeldingsformulier op en moest even voor een tweede keer nauwkeuriger kijken omdat hij de roodharige jongen, die vlak na Enma de shuttle uit kwam, nauwelijks herkende. Toen het lint dat zijn haar bijeen hield uitging, zag hij pas dat het Aigavlov was. Hij had hem alleen moeilijker herkend doordat hij zijn haar in een staart had. Kalm vinkte hij ook Aigavlovs naam van de lijst af, maar zijn blik verhardde aanzienlijk toen hij zag wie er na Aigavlov de shuttle uitstapte. In zijn voorbijgaan, zette Savador zijn meest vernietigendste blik naar Donovan op. Hij trok spottend een wenkbrauw op toen dat joch hem warempel beleefd toeknikte. Dat zou ook de allereerste keer zijn. En hij zou er niet van opkijken als dat ook de allerlaatste was. Desondanks dat het Donovan was en hij het daarom niet eens waardig vond kostbare inkt te verspillen in de buurt van zijn naam, vinkte hij hem toch maar af. Savadors gouden ogen gluurden slinks over de lijst naar Donovan om hem strak in de gaten te kunnen houden. Dat was bij hem immers wel nodig. Hij draaide zijn hoofd met een ruk om toen er op zijn schouder werd getikt en staarde nors in het donker getinte gezicht van Master Rude. 'Wat,' vroeg hij meer snauwend als dat het als een vraag klonk. Hij bleef hem nors aanstaren toen hij zijn verhaal deed, en nog norser toen er een brede grijns op het gezicht naar de wat hem betreft te opgewekte man gleed. 'De leerlingen gaan het activiteitenschema volgen en wij, de begeleiders en organisators, gaan mee voor toezicht en meespel. Een tekort aan activiteiten zal een kleine bespreking onder de leraren en stagiaires tot gevolg hebben, om met ideeën voor de dag te komen,' beantwoordde Savador Rude's vraag chagerijnig en strikt. Hij gaf hem met opzet weinig informatie, gewoon omdat hij daar geen zin in had. Zijn gezicht betrok behoorlijk bij het horen van Rude's tweede vraag. Wat dacht die man nu zelf? 'In tenten, wellicht?' zei Savador op een sarcastische toon alsof dat zo klaar als een klontje was. Hij zou wel gek zijn om hier de hele boel als overnachtingshuisjes te gaan afhuren enkel en alleen maar voor het belang van de leerlingen. Een kampement bestaande uit tenten was meer dan voldoende. Een luxere verblijfplaats had hij het niet waard gevonden. Maar dat hield ook in dat ook hij de grootste tent, bestemd voor alle leraren en stagiaires, moest delen met zijn collega's. En dus ook met Rude. Savador slaakte een geërgerde zucht. Hij was nog niet van deze irritante man af.

Felicia had geluisterd naar zijn woorden en ze beet dan ook even op haar onderlip. Daarna ging ze wat verder van de groep zitten op de grond, aangezien ze niet zo van drukte hield. Haar ogen sloot ze voor even kort en haar blik staarde dan naar de grond. Ze wist niet wat er met haar was en ze vreesde dat ze voor meer moest eten. Ookal was ze al eens bijna zwanger geweest, maar dan nog herinnerde ze zich dat niet al te best. Een zucht verliet haar lippen. De drukte was te veel voor haar en vooral omdat de leerlingen nogal stonden te praten met elkaar. Niet alleen de leerlingen, maar ook de leraren vond ze te druk. Even ging haar blik weer naar Savador die blijkbaar druk bezig was en dus besloot ze maar gewoon te blijven zitten.

Ronove kwam ook uit de shuttle. Hij had net als sommige anderen niet eens doorgehad dat ze al geland waren. En dat terwijl hij ontzettend uitgekeken had naar deze trip. Hij was niet zo heel vaak op Shadra geweest. Er werden de laatste tijd niet veel optredens meer gegeven daar. Maar dat nam niet weg dat hij hier wel een paar oude vrienden had wonen die hij, als het even kon, graag weer terug wou zien. Ronove liep gauw door om Savador niet ongelofelijk tot last te zijn. Hij was al te laat dus kon hij de man maar beter niet kwader maken. Ronove liep gauw naar Donovan toe. Als hij had geweten hoeveel Savador Donovan haat had hij dat misschien niet gedaan. Maar Donovan was nou eenmaal zijn vriend en verder kende Ronove nog niet echt veel anderen. Hij keek even rond naar de mensen die er al waren. Sommige kende hij al. Maar andere, en dan voornamelijk leraren, kwamen hem niet bekend voor. ''Don, wie is die vent met die kruk?'' vroeg Ronove zachtjes terwijl hij even naar Master Kale wees. Een niet al te vriendelijk uitziende man. Toch kon Ronove ook zien dat ruzie maken met die vent niet verstandig was. Ook al had hij nu een kruk, hij zag eruit alsof hij in een goede conditie verkeerde.

Aigaithis schrok ineens wakker. De hele shuttle was verlaten. Nou ja, bijna verlaten. Vine stond er nog. Aigaithis ontweek haar blik terwijl hij gauw overeind sprong en naar zijn tas greep. Hij struikelde haast over zijn eigen voeten omdat hij zo snel naar de uitgang wou. ''Sorry'' mompelde hij bij de deur zachtjes tegen Savador en haastte zich daarna gauw de trap af. Iedereen stond al buiten te wachten op hem. Hij voelde zijn wangen licht rood kleuren maar wist het te onderdrukken. Hij zuchtte even zachtjes. Daarna keek hij rond over het terrein waar ze geland waren. Shadra was ongelofelijk. Zo anders dan Nova. Maar het had van Aigaithis best wat lichter gemogen. Het was dag dat wist hij. Maar het was veel te donker naar zijn smaak. Nog een paar tinten donkerder en het had nacht kunnen zijn.

Vine was voor de zekerheid maar achter gebleven om ervoor te zorgen dat iedereen de shuttle uit kwam. Ze had meer dan eens een paar leerlingen moeten opjutten om sneller door te werken. Ze wou vertrekken tot ze Aigaithis zag die nog lag te slapen. Ze wou hem net wekken toen hij van zichzelf wakker schrok. Met haar armen over elkaar geslagen keek ze hem hoofdschuddend aan terwijl hij zich haast struikelend uit de voeten maakte. Ze pakte haar eigen tas en liep hem achterna. Bij de deur bleef ze even bij Savador stilstaan. ''Dat was de laatste'' zei ze kalm en doelend op Aigaithis. Ze liep het trapje af en voegde zich bij de rest. Ze had zich als enigste stagiaire ingeschreven. Ze had willen vragen waarom Gillan niet mee wou maar had hem niet meer te pakken gekregen.

Savador richtte zich weer op toen er één van de laatste leerlingen de shuttle uitkwam. Een onbekend gezicht, maar in een oogopslag kwam hij tot de conclusie dat deze jongen een typisch voorbeeld kon zijn als een lievelingetje van Norwood. Misschien kwam dat doordat hij van uiterlijk een aantal dingen van hem weghad. Alleen de bron van magie die hij kon aanvoelen in zijn voorbijgaan vertelde hem dat het element van vernietigend en allesverbrandend vuur het tegenovergestelde was van de Grense magiesoort. Een kleine aanwezigheid van watermagie deed Savadors gezicht betrekken. Hij bladerde door de papieren en vond uiteindelijk tussen alle andere leerlingendocumenten er eentje met de foto van dezelfde jongen erop. Zoals het op het document stond, vinkte hij de naam Ronove af. Toen hij weer opkeek en zag dat Ronove bij dat rotjoch van een Donovan was gaan staan, verdween het beeld van een brave leerling even. Het maakte plaats voor een Donovan-meelopers beeld, evenals Imeth eerst een tijd heel duidelijk had laten blijken. Savador moest eerst nog maar eens zien, maar hij kon er weinig tegen doen of de informatie die hij nu wist over deze Ronove maakte het dat hij hem nu al niet al te graag mocht. Hij moest zijn aandacht alweer richten op de volgende, en waarschijnlijk de laatste, leerling die de shuttle uit kwam en zich zacht tegen hem verontschuldigde. De brave broer van Donovan, die hij in zijn ogen daarom ook veel liever zag. Toch weerhield hem dat er niet van om hem alleen daarom anders te behandelen. 'De volgende keer vertrekken we zonder je, is dat duidelijk!' zei Savador hem nog snauwend na. Hij had hen immers zo lang laten wachten. Hij vinkte zwijgend Aigaithis' naam van de lijst. Alle leerlingen waren er volgens het formulier. Vine maakte ook haar aanwezigheid bekend toen ze hem toesprak bij de deur. 'Dat is ze geraden ook. Dame, als ze in het vervolg nog eens zo lang treuzelen vertrek je wat mij betreft zonder ze. Dan mogen ze zelf de weg uitvogelen terug naar huis!' antwoordde hij nors. Savador borg de lijst op in zijn tas en tikte een aantal keer met zijn wijsvinger op de grond. 'Saethion terugkomen! Nu!' De paarse slang kwam nog geen seconde later de shuttle uitgegleden en wikkelde zich weer om Savadors pols. 'Sectum.' Op die woorden vervaagde Saethions paarse kleur en verdween hij weer stil en levenloos zinkend weg in de lijkbleke huid van zijn meester. Savador trok zijn mouw weer naar beneden en stond op. Nu kon hij eindelijk de regels uitleggen. 'Stilte en aandacht!' eiste hij met een luide stem over het platform. Hij pakte een papier uit een zijvak van zijn tas en streek dat glad. 'Nu iedereen er is na al dat tijdverlies ga ik het regelement die gelden in en over het kamp uitleggen. En houd je puberale smoelwerk dicht want ik noem het maar één keer op! Het is toegestaan het kamp te verlaten om de omgeving te verkennen, maar je bent absoluut verplicht om binnen een kilometer in de buurt te blijven. Ik laat mijn slang er vaak genoeg op uit gaan om kampverlaters in de gaten te houden, dus verwacht niet dat je ongezien en probleemloos maar overal naar toe kan gaan. Verdwalers zoeken het maar zelf uit. Regel twee: drank en al die andere zooi worden afgepakt en wordt gestraft met een flinke berg strafwerk als we weer terug op school komen. Regel drie: je vergoed alle vernielingen die je met opzet aanricht maar lekker zelf. Regel vier: 's nachts glipt niemand zijn tent uit, alleen voor een bezoek aan het toilet. Er wordt iedere avond afwisselend patrouille gelopen door de leraren. Wie word betrapt zonder goede reden en buiten de buurt van de toiletten, wordt bestraft. Het bos nabijgelegen het kamp is 's nachts ten strengste verboden om rond te zwerven! Regel vijf: na elf uur 's avonds ligt iedereen in zijn of haar tent en zijn de lichten uit. Regel zes: de lerarentent is alleen toegankelijk voor leraren en staigiares, tenzij je iets nodig hebt of met een dringende vraag komt. Regel zes: meisjes gaan bij de meisjes in een tent en jongens alleen bij jongens! Ik neem geen zwangere mokkels terug naar de school, dat jullie dat maar weten. Verder mag er zelf bepaald worden bij wie en met hoeveel je in een tent gaat, zolang het maar bij hetzelfde geslacht blijft. Regel zeven: je bent zelf verantwoordelijk voor je spullen. Regel acht: houdt de omgeving, douches en toiletten schoon. Regel negen: er wordt niet gepest, geruzied en dergelijke, daar heb ik namelijk geen zin in. Regel tien: maaltijden klaarmaken worden iedere avond afgewisseld door de leraren. Ik verzoek jullie daarom ook om je van te voren niet al vol te gaan zitten proppen met snoep en zouten uit een nabijgelegen winkel. Eten klaarmaken doen we niet voor niks. Vol is vol, maar als iemand van de leraren erachter komt dat je je vol hebt zitten vreten vlak voor het eten, geld de regel dat je het avondeten maar naar binnenschuift. Regel elf: afwassen wordt afgewisseld, tegenspraak wordt niet geduld door opstandige corveeërs die het vertikken hun beurt te doen. Regel twaalf: er zijn genoeg voedselartikelen in de lerarentent, daar mag je voedsel komen ophalen, want je zorgt zelf voor je ontbijt en eventuele lunches om mee te nemen naar activiteiten. Regel dertien: je zorgt er maar voor bij activiteiten 's morgens vroeg dat je al klaarstaat. Uitslapers mogen door de leiding gewekt worden met een emmer koud water, anders vertrekken we gewoon zonder je. Regel veertien: wij gaan lopend naar de activiteiten in de kleine groepjes die ik zo ga opnoemen. De leider van jouw groep heeft de verantwoordelijkheid over je, dus breng jezelf niet in de problemen. Dit zijn veertien kleine regels, makkelijk om te onthouden, moeilijk om te vergeten. Ik verwacht dan ook van iedereen dat hij of zij zich eraan gaat houden!' Savador draaide het papier om en vervolgde nors: 'Om getreuzel te voorkomen heb ik de hele groep ingedeeld in kleinere groepen, bestaande uit twee leerlingen en een begeleider. Deze groepen gelden voor het reizen naar activiteiten voor veiligheid en overzicht! Binnen het kamp gelden ze niet. Wil je van groep ruilen met iemand anders, dan hoor ik graag een goede reden. Als je naam in je groep genoemd is, ga dan bij de leraar of stagiaire van je groep staan. En stil, want ik noem dit ook maar één keer op, begrepen? Groep Kale: Mizore en Martrim. Groep Norwood: Leyla Ashley en Ronove. Groep Esmeralda: Enma en Aigaithis. Groep Rude: Rose en Aigavlov. Groep Savador: Donovan en Kataro. En als laatste groep Vine: Felicia en Imeth. Als iedereen zover is en bij de juiste groep staat, kunnen we vertrekken. Mijn groep voorop.' Savador propte het papier weer in het zijvak en slingerde zijn tas over zijn schouder. Hij ging al vast het verst verwijderd van de shuttle staan om met zijn groep de overige groepen naar het kampement te leiden.

(excuses voor de lange post )

Toen, naast de waarschuwing van zijn broer, ook Savador hem nog eens waarschuwde niks uit te halen moest Kataro zich inhouden zijn tong uit te steken naar Savador. Wat kon het toch een nare man zijn. Hij snapte niet dat zijn broer hem graag als vriend had. Maar het feit dat zijn broer alles zou slikken wat Savador hem zou vertellen, weerhield Kataro ervan brutaal tegen hem te zijn. Hij bleef kalm wachten tot de rest ook allemaal uitgestapt was. Maar naar mate het langer duurde des te meer hij van zijn ene op zijn andere been ging springen. Hij zat vol energie na al dat stilzitten. Hij moest iets doen! En net toen hij wist dat hij het niet meer zou houden maar als een gek rondjes moest gaan rennen begon Savador de regels uit te leggen. Hij vond het gemeen dat hij bij Savadors groep moest. Dat had hij vast expres gedaan om hem extra in de gaten te houden. Kataro had veel liever bij Vine gezeten. Zij was tenminste aardig. Of Master Norwood. Kataro hees zijn tas wat verder op zijn schouders en liep naar Master Savador toe.

Enma was al die tijd onbeweeglijk blijven staan. Ze had niet eens omgekeken toen Aigavlov achter haar was komen staan. Ze richtte haar rood gloeiende ogen op Master Savador toen hij begon te vertellen. Er leek geen einde te komen aan de stroom regels maar ze was dat soort dingen gewend. Ze sloeg haar ogen neer maar keek met een ruk op toen ze de groepen hoorde. Ze zat niet bij Aigavlov. Toch was er geen emotie op haar gezicht te bespeuren, ondanks de stroom aan emoties die ze nu van binnen voelde. Ze draaide zich met dezelfde snelheid als, waar ze mee opgekeken had, om en legde een hand tegen Aigavlovs borstkas. Haar ogen zochten de zijne. ''Ik red me wel. Het is alleen maar naar het kamp toe Aigavlov'' zei ze, meer voordat hij iets zou doen dan vanwege haar eigen angsten. Maar hoe groot was de kans dat ze nu onverwacht weg zouden moeten? Voor het vertrek had Enma de kaarsen gecontroleerd en geen van hen leek er zin in te hebben om binnen de komende dagen uit te gaan. Ze pakte haar tas die ze even op de grond had neergezet en liep naar Miss Esmeralda toe.

Savador sloeg zijn armen over elkaar terwijl hij zwijgend uitkeek over het platform, zijn oplettende ogen over de leerlingen glijdend die ieders hun groepsleiders opzochten. Mooi, als dit ook niet al te lang mocht duren konden ze des te eerder naar de kampplaats gaan. De tenten moesten immers nog worden opgezet en het voedsel moest geordend worden. Producten voor het ontbijt bij het ontbijt, avondmalen bij het avondeten. Zijn blik viel nors op Kataro toen hij zich bij zijn groep voegde. Savador had hem inderdaad ingedeeld in zijn eigen groepje voor extra toezicht. Hij zou het niet over zijn hart kunnen krijgen Deshas te vertellen dat er iets met zijn kleine broertje gebeurd was. Maar aangezien Kataro een erg hoge pijngrens leek te hebben en er met nog amper een schrammetje vanaf kwam als Deshas hem alle hoeken van de kamer liet zien, hoefde hij zich niet al te veel zorgen te maken. Met Donovan was het een geheel ander verhaal. Het kon hem geen moer schelen als hij gewond raakte. Het ging hem meer om dat hij het niet moest wagen ongein uit te halen. Savador bedacht zich opeens iets. Hij tilde de tas van zijn schouder en knielde al zoekend neer op de grond. In zijn voorhoofd verscheen een diepe frons en er lag een moeilijke blik in zijn ogen. Verdomme! Waar was die kaart nou? Dat was hij warempel bijna vergeten. Zonder kaart waren ze nergens. De verblijfplaats van het kampement was dan wel niet zo ver, maar het grootste deel van de route liep door een groot verwilderd bos met ontelbaar veel misleidende paadjes. Die weken van het hoofdpad af, maar leken nog steeds bar veel op de centrale route. En hij had geen zin te verdwalen met dit stelletje ongeregeld. Uiteindelijk ritste Savador zijn tas dicht en kwam overeind, in zijn hand een opgevouwen kaart. Hij vouwde die open en keek alvast snel de route over.

Al die tijd had Felicia opgelet tijdens de uitleg van Savador en ze was dan ook als laatste naar de groepsleider gestapt. Ze had geen zin om met leerlingen te praten en daarbij voelde ze zich even niet echt lekker. Ze wist totaal niet wat er met haar aan de hand was en dus bleef ze liever weg van iedereen. Ze zou enkel meewerken als er een activiteit is, maar voor de rest moeten ze haar maar met rust laten. Ze hoopte maar dat ze gauw met Savador kon praten en ze keek even in zijn richting. Haar blik hield ze dan op de grond gericht en ze stond dan ook bij haar groep. Nouja eerder had ze een grote afstand genomen en ze ging dan weer zitten op de grond.

Norwood merkte dat de leerlingen allemaal uit de shuttle waren. Zijn blik ging even naar Vine en knikte kort naar haar. Daarna keek hij naar Savador die begon uit te leggen. Hij vond sommige regels meer dan normaal, maar het toevoegsel kon wel achterwegen gelaten worden. Norwood zou de leerlingen niet nat gaan gooien met een emmer koud water. Dat liet hij Savador maar doen, en aangezien die bang was voor water zou dat niet zo snel uit zijn handen komen. Norwood luisterde naar zijn groepje. Leyla Ashley, die zat bij hem in de klas. Maar Ronove kende hij zelf nog niet zo goed. Toch zag hij niet veel verkeerds in de jongen. Hij stond bij Donovan momenteel maar dat deerde Norwood niet. Savador had problemen met Donovan. Norwood niet. Tenminste niet meer. Hij was de poging van Donovan om Madeline zowat dood te krijgen nog niet vergeten. Eveneens van Diva niet. Maar hij had hun vergeven. Norwood glimlachte en ging wat van de andere leraren af staan. Leyla Ashley en Ronove zouden hem wel kunnen vinden. Ondertussen pakte hij zijn rugzak en deed deze op zijn rug. Kalm ging zijn blik naar de groep. Een aantal gingen al naar hun begeleiders. Andere bleven nog even staan. Savador zou zijn geduld dit kamp hard nodig hebben.

Mizore had nog al dromerig naast savador gestaan. Ondanks haar dromerigheid has ze wel haar oren gespitst gehouden. Ze staarde wat naar de grond toen Savador de regels uit begon te leggen. Er kwam een glimlach op haar gezicht toen ze het hoorde van de emmer water. Met de watermagie die zij had was dat geen enkel probleem ze zou waarschijnlijk elke dag uit kunnen slapen en ook in haar eigen tent. Ze was namelijk niet echt van plan om in een tent samen met andere leerlingen te gaan slapen. Lang leven mijn ijsmagie dacht ze. Ze keek Savador even nors aan toen ze hoorde dat ze niet bij hem zat maar bij Kale. Ze had onder de lange uitleg van Savador haar tas neer gezet. Ze keek even rond toen iedereen naar de groepen moest lopen. De gene met de kruk moest zij hebben. Met een zucht pakte ze haar tas op en liep op een halve slakken gang naar Kale toe. Ze keek hem niet aan en zei ook niks. Ze bleef 2 meter aan zijn rechts van hem staan en keek even naar Savador. Nu was het wachten tot ze eindelijk zouden vertrekken.

Aigavlov had ook al die tijd kalm geluisterd naar de regels van Master Savador waar maar geen eind aan leek te komen. Hij had net zo makkelijk een heel regelboek vol kunnen schrijven en dat uit kunnen delen. Dat had iedereen een hoop moeite bespaard. Toen Savador de groepen opnoemde verzette elke spier in Aigavlovs lichaam zich direct maar hij werd tegen gehouden door de licht druk van Enma's hand op zijn borst. Hij ontspande zich wat en keek haar aan. Hij knikte kalm op haar woorden. ''Als jij dat wilt'' zei hij zacht tegen haar. Daarna liep hij zelf naar Master Rude toe. Maar goed dat hij al eens les van hem had gehad. Nu wist hij in elk geval wie hij moest hebben. Zijn blik ging nog even naar Enma maar daarna wachtte Aigavlov tot ze zouden vertrekken.

Leyla bleef naar Savador kijken toen hij een hele waslijst aan regels opnoemde. Ze trok lichtelijk een wenkbrauw op. Dat waren behoorlijk veel regels. Leyla wist niet zeker of ze dat allemaal wel ging onthouden. Alhoewel, de meeste regels was ze wel al gewend aan. Bij haar thuis gooide haar vader ook gewoon een emmer water in haar gezicht als ze niet wakker wou worden. Leyla Ashley pakte haar tas op die ze op de grond had gezet en gooide hem weer over haar schouder toen Master Savador had opgenoemd in welke groep ze ingedeeld was. Ze zat bij Master Norwood, haar eigen mentor. Dat viel mee. Ze had het in elk geval erger kunnen treffen. Met stevige passen liep ze naar Master Norwood toe en bleef daar staan. Ze hoopte maar dat de rest ook op schoot want ze was het hier een beetje zat.

Kale rolde even met zijn ogen terwijl Savador de regels voorlas. De meeste ervan waren zo overduidelijk dat het onnodig was ze op te noemen. Tuurlijk zouden meisjes niet bij de jongens in een tent slapen. Dat deden ze op de academie toch zeker ook niet! Hoogst onnodige regel dus in zijn ogen. Maar ja, hij vond zo'n beetje alles wat Savador deed waardeloos of onnodig. Al was dat meer omdat hij het nog steeds niet kon hebben dat Savador de leiding had. Ook Kale was van mening dat Madeline het altijd stukken beter deed. Kale keek even om naar Mizore maar besteedde al snel weinig aandacht aan haar. Hij had haar dossier al gelezen. Ze was de nicht van Savador en in Kale's ogen dus meteen net zo'n minpunt als haar neef. Ze zou hem eerst maar eens moeten bewijzen dat ze dat niet was. Hij steunde een beetje op zijn kruk omdat hij door al dat stil staan inmiddels toch wel last kreeg van zijn been. ''Loop eens door. Tenzij jullie graag de nacht hier doorbrengen'' zei hij bars tegen de leerlingen die stonden te treuzelen.

Savador vouwde de kaart weer op en sloeg zijn armen over elkaar heen. Zijn blik ging weer naar de nog overige leerlingen. Sommigen stonden al keurig bij hun groepjes. Weer anderen vonden het weer zo nodig om te treuzelen. Aangezien zijn geduld snel opraakte kon hij daar slecht tegen. Waar was die misselijkmakende kop van Donovan? Zijn gouden ogen speurden over hoofden van leerlingen en leraren, op zoek naar de jongen. Als hij zich niet gauw liet zien zou hij hem persoonlijk mee vooraan slepen. Tijdens het zoeken viel zijn blik op Aigavlov, en daarna op Enma. Savador kon wel lachen, maar zijn bleke gelaat bleef een strakke en harde uitdrukking behouden. Met opzet had hij ze in verschillende groepjes geplaatst. Nu hij Diva niet bij zich had wilde hij niets van stelletjes of iets dergelijks binnen zijn kamp hebben. Hij kon het immers moeilijk hebben anderen samen te zien als zijn eigen geliefde niet in zijn buurt was. En wat betreft Aigavlov en Enma zou hij er niet van opkijken als er iets bloeide tussen hen, al waren ze dan nog zo emotieloos. Savador staarde nors naar Kale toen hij een aantal leerlingen toebeet. Onuitstaanbare kerel met zijn gehink. Hij mocht hem nog altijd niet en als hij het waagde voor zijn voeten te lopen de komende dagen, zou hij hem dat laten merken ook.

Martrim stond instemmend te knikken toen Savador te regels opnoemde.Het waren er misschien wel een boel,maar ze vroegen niks bijzonders.Toen de groepsindeling bekend werd gemaakt,vertrok zijn gezicht echter.De naam Mizore zei hem niks,maar de naam Kale had hij zeker gehoord.Dat was de man die dark magic gaf.Langzaam draaide hij zijn hoofd naar master Kale.Hij had hem dan misschien nooit gezien,hem was wel verteld dat hij met een kruk zou lopen.En er was maar een iemand die met een kruk rondwaggelde."Fantastisch.Echt bloedfantastisch,"mompelde hij zachtjes.Dit kon alleen erger worden als die Mizore ook van Shadra kwam.Hij onderdrukte een rilling.zijn geluk kennende was dat waarschijnlijk wel het geval.Zuchtend sprong hij van zijn pilaar af,en liep naar Kale."Ik ben Martrim,Master.Aangenaam."

Master Rude keek naar alle leerlingen die aanwezig waren, en ging toen weer bij de groep staan, omdat Master Savador iets ging uitleggen, serieus aan zijn stem te horen... maar Savador was altíjd serieus! Toen hij bij de regels kwam, vond Rude het wel logisch, en meer naar zichzelf gekeken... vooral die regel van een emmer koud water als je gaat uitslapen... maar ja, ze zullen het ermee moeten doen, niet dat Rude zelf iemand wakker gaat maken met een emmer ijskoud water, en dan de dekens en bagage drijfnat... nee, dat ziet hij nog niet zo zitten... maar toch is hij ergens wel blij dat hij mee was gegaan. Toen Master Savador de groepjes ging opnoemen, hoorde hij dat Aigavlov en Rose bij hem zaten... ohja, Rose was een meisje die hij waarschijnlijk nog niet gezien had... , en Aigavlov... hé, wacht... die zat bij hem in de les van gym! Bij die gedachten twinkelde zijn ogen een beetje van blijdschap, hij keek er wel naar uit. Met een glimlach wachtte hij tot de leelringen bij hem hadden gevoegd...

Savador merkte dat hij wat afwezig voor zich uit begon te staren. Hij leek even van de wereld te zijn terwijl hij in zijn eigen gedachtenspinsels en overpeinzingen wegzonk. Maar zijn lege blik werd weer klaarhelder toen hij iemand zich vlak bij hem hoorde verontschuldigen. Hij draaide zijn hoofd met een ruk in de richting waar het vandaan kwam en staarde het volgende moment nors op Gigi neer. Hij zag haar aan als zijn persoonlijke stalker, al had ze dan nog niet veel meer geflikt dan een zoen op de mond uit het niets. Vandaar dat hij haar al met volle afkeuring aankeek voor ze hem ook nog maar iets had gezegd. Maar die afkeuring verdween even in verbazing bij het horen van haar vraag, en maakte plaats voor een bedenkelijke frons. Had hij haar niet in een groepje geplaatst? Misschien had hij haar simpelweg over het hoofd gezien en er geen aandacht aan besteed doordat ze als allerlaatste de shuttle was uitgekomen. Maar hij had nu ook geen zin om uit te zoeken waar hij haar het beste kon plaatsen. 'Dan zal ik de ongelukkige wel zijn,' antwoordde Savador zuchtend. 'Loop met mijn groep mee, maar houdt je koest!' voegde hij er happerig aan toe. Hij voelde er weinig voor Diva straks op zijn dak te krijgen als Gigi het weer waagde onbewust aan hem te zitten.

Aigaithis had rustig gewacht. Hij had de blikken van zowel zijn broer als die van Master Savador ontweken. Hij had zijn ogen naar de grond gericht terwijl hij naar allle regels en groepen luisterde. De groep van Miss Esmeralda dus. En samen met Enma. Aigaithis groef in zijn geheugen. Enma....ja hij kende haar wel. Nou ja, kennen, ze sprak zowat nooit en verdween soms zomaar samen met Aigavlov om na een tijdje weer uit het niets op te duiken. Wat ze dan precies deden was Aigaithis onduideijk. Er gingen wel een aantal geruchten rond. Ze zouden zogenaamd een stel zijn en dan....ja dingen doen die een stel doen. Of ze zouden zielen halen en naar de hel brengen. Ook dat vond Aigaithis maar een raar verhaal al vond hij het niet bepaald moeilijk om Enma en Aigavlov in die rollen in te vullen.
Zijn blik dwaalde af naar Miss Esmeralda. Hij zag dat Enma al bij haar stond. Aigaithis stopte zijn handen diep weg in zijn broekzakken en liep toen ook naar Miss Esmeralda toe. Hij wist dat ze licht magie als vak gaf, al had hij nooit een les van haar gehad. Hij wist ook van haar dat ze van Shadra kwam. Dat leek hem nou niet bepaald een echt goede combinatie: licht en duister samen. Maar ja, ieder wat wils zei hij altijd. Als zij het kon dan was dat alleen maar knap. Aigaithis wist niet zo zeker of hij ooit wel verder wou leren in de zwarte magie. Donovan vond het geweldig. Het was zijn lievelingsvak naast vuurmagie. Maar Aigaithis was daar niet zo sterk in. Hij haalde betere cijfers voor Woud en Water magie. Maar dat waren dan ook wel aardige leerlingen waar hij goed mee kon opschieten. Aigaithis vond het daarom jammer dat hij niet ingedeeld was in Master Norwoods groep. Vine kende hij nog niet echt. Ze was stagiaire water magie, dat wist hij. Maar hij had haar nog nooit persoonlijk gesproken. Ze leek hem in elk geval wel aardig.
Met stevige passen liep Aigaithis naar Miss Esmeralda toen en hield daar toen halt. ''Goedendag Miss Esmeralda'' zei hij beleefd tegen haar. Ook haar kende hij nog niet echt dus een eerste indruk moest meteen een goede zijn hand hij besloten.

Imeth rolde zuchtend met zijn ogen toen hij de ellelange regels van Master Savador hoorde. Hij had haast de neiging om te roepen dat de meeste regels zo duidelijk als wat waren maar had zich gelukkig op het laatste moment nog in kunnen houden. Wat was ook alweer de reden geweest dat hij zich voor dit kamp had opgegeven? Oh ja, hij moest langs een vriend, en dit kamp was een perfecte dekmantel geweest. Als hij het nou maar voor elkaar kreeg stiekem weg te sluipen. Master Norwood beschouwde hij niet echt als een grote bedreiging. Evenals Rude en Esmeralda. Vine vond hij ook niet echt een probleem vormen. Nee, hij zou uit moeten kijken voor Savador, want die zou hem geheid in de smiezen houden, en voor Kale. Aan Kale leek weinig te ontsnappen. Er werd gezegd dat hij, voor hij leraar was, een soort spion was. Imeth wist wel beter. Hij wist dat Kale bij de Suasama hoorde en dat hij Diva getraind had. Handig, als je nicht bij de Suasama zat. Dan ving je nog wel eens iets op. Imeth wist wel meer dingen die niet bestemd waren geweest voor zijn oren. Imeth pakte zijn tas weer en hees die op zijn schouder. Hij liep naar Vine toe en bleef even naar Felicia kijken. Hij had wel iets van haar gehoord. Als het goed was waren ze een soort van familie. Sinds Diva met Savador had waren al Savadors familieleden nu ook zijn 'schoonfamilie' geworden. Daaronder viel dus ook Savadors nicht Felicia. Zijn andere nicht Mizore zou hier ook nog ergens moeten zijn. Imeth liet zijn blik over de rest glijden tot hij Mizore zag staan bij Master Kale. Imeth richtte zijn blik daarna op Vine en knikte haar enkel toe. Hij had geen zin om zich voor te stellen. Als het goed was wist ze zijn naam omdat Master Savador die net had opgenoemd toen hij de groepjes oplas. Het leek Imeth dus onnodig om zichzelf nogmaals voor te stellen.

Ronove kreeg al snel antwoord op zijn vraag over de man met de kruk, maar niet van Donovan. Master Kale heette hij dus. Tenminste dat was hoe Savador hem genoemd had. Al snel hoorde Ronove in welk groep hij zat. Die van Master Norwood. Hij kende de man niet maar had al heel wat dingen over hem gehoord. ''Ik zie je straks op het kamp wel weer Don'' zei hij kalm tegen Donovan. Daarna pakte hij zijn tas, gooide die over zijn schouder en liep naar Master Norwood. Op Miss Esmeralda en Vine na was het de enige leraar die hij niet kende. En aangezien Esmeralda en Vine beide vrouwen waren kon Master Norwood niet anders dan de enige overgebleven man wiens naam hij nog niet kende zijn. De piercings die het hele oppervlakte van zijn oor bedekte en de twee in zijn wenkbrauw schitterde zwakjes in het bleke Shadraanse zonnetje. Op de twee steentjes in zijn oorlel na dan Het rode steentje dat symbool stond voor Razen en het blauwe steentje dat symbool stond voor Cassia. ''Hallo Master'' zei Ronove kalm tegen Norwood toen hij bij hem stond.