Grommend verstopte Aislin haar gezicht wat dieper in haar jas, waarvan ze de kraag tot hoog opgetrokken had. Fucking shit, wat had ze toch een hekel aan de winter op momenten als deze. Sneeuw? Prima, leuk! Maar de kou die erbij kwam maakte het seizoen altijd nogal een bitterzoete periode voor het meisje. Het maakte dan ook dat ze meestal liever in huis bleef, opgerold in een deken, controller in haar handen gekluisterd en een dampende kop koffie naast haar op tafel.
Dat ze op dit moment buiten te vinden was, was dan ook een wonderlijke gebeurtenis te noemen. Eigenlijk had ze nu liever binnen gezeten, de keuken van de kantine voor al de zoveelste keer plunderen en misschien daarna nog maar eens haar high-score proberen te verbeteren bij één van haar vele handheldgames. Maar nee, in plaats daarvan had ze haar jas aangetrokken, haar muts op haar hoofd geschoven en was ze de koude winterwereld ingestapt, met haar bestemming de Kovomaka’s Gardens, zoals dat zo netjes op het briefje stond. Een briefje geleverd door een dikke, domme duif. Toen het beest bij haar aan was komen fladderen, dacht Aislin eerst dat het een foutje was. Een klein misverstand. Want zij had zich niet opgegeven voor die stomme blinddates. ‘Een dom evenement georganiseerd voor wanhopige tieners die veel te hitsig zijn voor hun leeftijd’, om haar woorden te citeren over het hele gebeuren.
Maar het was geen misverstand geweest. Haar naam stond duidelijk en correct opgeschreven op het briefje. ‘Aislin Guldborg, je bent vanaf half één in de middag uitgenodigd in de Kovomaka’s Gardens, waar jij je blinddate zal ontmoeten. Fijne Valentijn!’
‘Motherfucker,’ was het eerste woord wat in haar opkwam nadat ze het briefje gelezen had. Iemand had haar ervoor ingeschreven, vond het vast een leuke grap om haar hiermee op te zadelen. Pissig had ze dan ook het briefje in stukken gescheurd en weggegooid, kwaad met het idee ‘ik ga niet’ in haar gedachten gebeiteld. Ze zou zich toch niet verlagen tot het niveau van een wanhopig, dorstig teefje die erom liep te springen dat een vreemde gozer tegen der been aan ging lopen rijen? Nooit van haar leven!

En toch, om de één of andere reden, bevond ze zich alsnog op de aangewezen plek. Kwaad beet ze op haar onderlip bij de gedachte dat ze nu iets anders had kunnen doen, bínnen, uit de kou. Toch was ze trots, noch koppig genoeg geweest om in het schoolgebouw te blijven. Ze was hier naartoe gedreven door een zekere nieuwsgierigheid. Iets wat in haar zei ‘misschien is het wel een oké guy. Je weet nooit tot je erheen gaat’.
En dus, stond ze er, te wachten in de kou, zonder verder nog iemand die aanwezig was. En ze was nog redelijk op tijd, vijf over half één was nog redelijk. ‘Pff, als ie er over twee minuten nog niet is, ga ik weer,’ gromde het meisje zacht in zichzelf. Ze zou hier niet meer moeite voor doen dan nodig was.

---
And karma has you hanging on by a string
No one owes you anything

OOC: Riku-chan, Dato-desu! Let's start kickin' it!~

Zacht blazend probeerde Aislin weer het gevoel van leven in haar koude vingertoppen te krijgen. Heel handig hoor, die vingerloze handschoenen. Je kon gewoon je handen blijven gebruiken, zonder dat ze meteen af stierven door de koude lucht, op je vingers na. Ach nouja, elk voordeel bracht z’n nadeel, zoals dat gezegde ging. Hoewel het –normaal gesproken- optimistische meisje het moeilijk vond om in deze nadelige situatie ook een voordeel te vinden. Opnieuw blies ze in haar handen en wreef ze die over elkaar heen, geïrriteerd voor zich uitstarend. Wat doe ik hier nou eigenlijk? Dit is zo fucked. Waarom had ze zich laten leiden door haar nieuwsgierigheid? Dit zou toch niks gaan worden. Waarschijnlijk was ze aan één of ander zachtgekookt ei gekoppeld, of een typische romanticus, die stiekem nog niet helemaal uit was over zijn geaardheid, maar ondertussen wel graag naar de mannenkontjes keek. Ugh… het idee alleen al… Dit was een stom idee geweest, ze kon maar beter weer gewoon opstappen, nu haar ‘date’ er nog niet was. Dat zou ook weer de nodige ongemakkelijkheden voorkomen.
Maar net, nadat het meisje nog geen halve minuut stil had gestaan om te ‘wachten’ en weer terug wilde gaan, verscheen er iets in een plotse beweging vlak voor haar. Direct stond ze weer aan de grond genageld. Met grote, verbaasde ogen staarde het meisje naar het figuur dat als een aap in de boom bungelde. Eén van haar wenkbrauwen trok zich op terwijl ze haar hoofd een klein stukje kantelde. Wat was dit nou weer voor een figuur? “Ik voel me vereerd dat ik die tijd van je leven dan waard ben.” Nou, zoals hij nu over kwam was het in elk geval geen pussy-boy, of een reetridder, maar ze kon niet zeggen dat ze meteen gecharmeerd was van hem.

Toen hij geland was en recht stond, kon Aislin hem eindelijk een beetje normaal bekijken. En wat ze zag was… apart. Een masker? Littekens in zijn mondhoeken? Het soort trui wat gebreid werd door oma’s als kerstcadeau? Waar was ze aan gekoppeld? “Kom je net van een gemaskerd bal ofzo, Mr. Joker?” Een uitdagende grijns sierde haar lippen en wist haar pesthumeur iets weg te werken. Iéts.
“Maar, om je vraag te beantwoorden; ja, ik ben hier voor de pracht en praal van de blind-date.” En het sarcasme had alweer zijn entree gemaakt. Dat was sneller dan ze verwacht had. Was al een goed begin zo. Niet dat de reactie van haar tegenspeler veel enthousiaster te noemen was. Die begon al meteen met het gemopper over dat ze dit maar beter hier konden laten eindigen. Jeetje, wat een stralende persoonlijkheid! Hij is in elk geval direct en rechtuit. “Niet?” Beteuterd trok Aislin een pruillipje. “Aw… en hier dacht ik dat ik de dag van m’n leven zou krijgen. Chocolade in een hartvormige doos, een dozijn rode rozen, toekijken bij de zonsondergang… Misschien zelfs een kus bij afloop… Ik had me er nog zo op verheugd!” En natuurlijk, als de actrice die ze was, maakte ze het toneelstukje af door haar gezicht in haar handen te begraven en zachte snikgeluidjes te maken. Tussen de kieren van haar vingers hield ze haar blik op hem gericht. Ze wilde natuurlijk wel zijn reactie zien. Maar het imiteren van stom gejank begon ook al weer snel te vervelen. Zodra ze haar handen van haar gezicht verwijderde, had het meisje weer een neutrale blik op haar gezicht. “Goed, alle grappen nu even achterwegen gelaten, jackass.” Met een harde blik op hem gericht stopte Aislin haar handen weg in haar jaszakken. “Als ik heel eerlijk ben, ben ik hier niet omdat zo een blind-date me het einde zou lijken, maar ik ben een nieuwsgierig persoon, dus ik dacht, goh, waarom niet even gaan kijken? Maar als Mr. Joker er nu al een punt van gaat maken om dit uit te zitten met een chagrijnige kutkop, laat dan inderdaad maar zitten. Dan ga ik wel weer en ga ik andere koppeltjes lastig vallen ofzo.” Ja! Andere blind-dates lastig vallen, beetje grappen en grollen. Dat zou haar verzuurde humeur vast wel wat opkrikken. En het zou zonder twijfel een stuk beter werken dan bij de gemaskerde Zorro rondhangen. Hij straalde nou niet bepaald de lol uit waar Aislin zo van hield.

---
And karma has you hanging on by a string
No one owes you anything

Dit was een fout geweest. Was ze nou maar wat koppiger gebleven, dan had ze hier niet voor niks naartoe gewaggeld. Dan zat ze nog lekker binnen, had ze nooit last gehad van die snijdende kou die ze nu bij elke windhoos opnieuw vervloekte. Dan had ze haar tijd niet verspild aan een verloren zaak, de zaak met een vreemd masker die nu voor haar stond. De vreemde gozer die al net zo enthousiast was over het hele gebeuren als zij. Verspilde moeite allemaal. Soms was nieuwsgierigheid een werkelijke vloek.
Mokkend in haar geïrriteerde humeur, waar mevrouw butthurt vandaag maar moeilijk uit leek te komen, wende Aislin haar blik af om richting de winkelstraten te kijken. Het was rustig, natuurlijk. Welk mens hield het ook in z’n stomme, botten kop om in deze kou naar buiten te gaan? Diep zuchtte het meisje en staarde naar de warme lucht die ze in een witte waas daarbij de lucht in zag kruipen. “Fucking shit,” gromde ze zachtjes tegen zichzelf. Goed, ze kon maar beter nu gewoon gaan. Terug naar school, de warmte in, zodat ze niet meer hier hoefde te staan blauwbekken.

En net toen het meisje haar vertrek wilde aankondigen, werd dat plan weer uit haar hoofd geslagen. In haar hoofd herhaalde ze even zijn opmerking, alsof ze niet helemaal zeker was over wat haar oren zojuist gehoord hadden. Hij weet waar de andere koppeltjes zitten… Langzaam draaide het meisje zich weer naar hem toe, grote ogen gevuld met ondeugende fonkelingen. Dat bracht haar idee naar een geheel nieuw niveau. Zij was net de persoon die hem de Joker noemde, maar ze had nu zelf de grijns van de comic-villain. Breed, wit en het voorspelde niet veel goeds. “Weetje, opeens zie ik deze date weer helemaal zitten, partner.” Met slechts een paar woorden had het gebeuren een bijna volledige 180 gemaakt. Wie had dat ooit kunnen denken…
“Oké, beam me up, Scotty, show me the money! Laat eens zien waar de dichtstbijzijnde stakkertjes zitten. Eens kijken hoe ze tegenover een dubbeldate staan.” Met haar rug wat rechter en haar houding wat opener gesteld, stond het meisje nog net niet te trappelen om te gaan. Arme koppeltjes, zouden nu het slachtoffer worden van Aislin haar vreselijke humeur en haar wraakzuchtige humor. Zoveel dingen die ze nu zou kunnen bedenken in deze staat… en om dan nog maar te zwijgen over waar Mr. Joker wellicht mee zou kunnen komen. Hij reageerde in elk geval heel instemmend bij haar plan om de dates van andere koppeltjes te verzieken, dus er was geen twijfel mogelijk dat hij ook wel de nodige pranks kon bedenken. Jeetje… misschien was dit allemaal toch niet zo slecht geweest. Misschien zou deze blinddate toch nog iets van een succes kunnen worden…

---
And karma has you hanging on by a string
No one owes you anything