Met kalme passen liep Norwood zijn lokaal uit en wreef even in zijn vermoeide ogen. Hij geeuwde even en wreef over zijn kaaklijn. De stoppeltjes gaven aan dat hij een tijd lang zich niet had geschoren. Hij keek op zijn horloge en trok zijn lokaal dicht en draaide hem op slot. Hij liep met een kalme pas langs de lokalen en had geen behoefte om de komende dagen veel geks te gaan doen. Ineens viel zijn ogen op een van de posters van de blind dates die ze hadden georganiseerd om Valentijnsdag eens te vieren. Norwood legde zijn hand er op en sloot zijn ogen even.
[i]’Papapapa!’ riep een jongetje opgewekt. Is dit niet iets voor jou?’ sprak de stem van het jongetje vragend. Norwood grinnikte even en keek naar de poster waarop stond dat er blind dates gehouden werden. Willekeurig gekoppeld aan een willekeurig persoon die je eisen vervulde. Hij had om Aageth te plagen het ingevuld en er in geduwd. Zijn gedachten niet bij de consequenties. Norwood zonk steeds verder weg de laatste tijd. De emoties die hij had voor Malaika teisterde hem steeds vaker sinds de terugkomst van Eres en hun gesprek had hem voldoende inzicht gegeven dat opnieuw beginnen een klein kans had. Norwood liep zijn kamer binnen en wierp zijn sleutels op de fruitschaal en rekte zich uit. Hij keek even rond en zijn blik gleed naar de brief die op tafel lag. Aageth had het waarschijnlijk gelezen want hij herkende hem niet. Hij opende de brief en zijn ogen verwijdde zich. Wel dat meende je niet?! Hij had dan wel geen drukke periode maar dit was wel heel abrupt. ‘Aageth? Weet jij hier iets van?’ sprak hij. ‘Ga nu, pap! Huilen op je bed heeft ook geen zin!’ sprak het kereltje koppig. Norwood zijn ogen verwijdde zich. Dat kereltje van hem was nog pienter, verdorie. Norwood las de details grondig door en vouwde de brief op om het in de binnenzak van zijn jas te stoppen. Norwood zweeg even en liep vervolgens het douchegedeelte in om zich even op te frissen. De grove stoppels scheerde hij glad en hij kamde zijn haren grondig door om ze vervolgens achterover te kammen. Hij zette zijn bril zwijgzaam op zijn ogen en poetste zijn tanden. Hij liep vervolgens naar de kast om zijn ogen te richten op de kleding die er hing. Hij pakte een witte blouse die hij netjes dichtknoopte, met daarboven een rode stropdas die hij netjes en strak vastknoopte. Zwijgzaam trok hij zijn pantalon aan en zijn nette schoenen die hij er onder aantrok. Hij stond zwijgzaam op en trok een paar witte handschoenen aan. Hij maakte de riem stevig vast. Knoopte een zwart giletje stevig om zijn middel en keek even in de spiegel en rechtte zijn rug. Hij wreef de verdwaalde pluk achter zijn gezicht en sloot zijn ogen. ‘Waar ben ik mee bezig.’ Sprak hij zachtjes en keek even op de wandklok. Hij had nog tijd genoeg en zwijgzaam liep hij naar de kapstok om het nette jasje dat hij had, een zwart met over de mouwen en op de schouders wat rode detaillering. Hij knoopte de jas wat dicht en liep zwijgzaam de school uit met een kalme pas naar Oak’s Field. Als hij nu kalm doorliep kwam hij net op tijd aan.
Zijn ogen waren rustig en zijn lichaam voelde zich al net zo kalm. Zijn ogen sloten zich toen hij in de straat van bestemming kwam. Hij keek even op de grote kerkklok en glimlachte. Hij was een paar minuten later dan gepland en zwijgzaam liep hij richting de bokkenburcht. Het lag er rustig bij en zijn ogen vielen op een figuur dat leek te wachten op iets. Of beter gezegd iemand en keek even met kalme blik naar de vrouw. Hij haalde de halve munt die op unieke wijze gespleten was en liep zwijgzaam naar de vrouw. ‘U heeft toevallig niet de passende wederhelft.’ Sprak hij kalm terwijl hij zijn helft in een opengevouwen hand toonde. Ze had ongetwijfeld eenzelfde brief gehad als hem met de andere helft. Het was geniaal bedacht op deze wijze mensen samen te laten komen. Zo wist je zeker dat je de juiste persoon had. Terwijl hij vriendelijk keek naar de zwartharige vrouw wachtte hij geduldig op haar reactie.

Ze keek in de spiegel in haar kamer, en deed nog even de laatste bandjes van ahar jurk goed, om vervolgens zichzelf te bekijken in de spiegel. Urgh..jurken waren zoo niet haar ding...je kon je niet echt bepaald vrij in zo'n ding bewegen..maar goed, het was enkel voor 1 keer...voor een blinddate nog wel..Een blinddate..eigenlijk was dat niets voor haar...Waarom had ze zich dan toch opegegeven? Dat wist Cereza eigenlijk niet. Misschien had ze toch meer behoefte aan iemand die haar lief had dan ze dacht. Ze draaide nog even om om zichzelf vana cahteren te bekkijken in de spiegel. Hmn..eigenlijk stond het haar nog best wel goed..het had iets sierlijks..Ze glimlachte, en keek toen even naar het kistje waar haar Onyx Roses inzaten. Nee..vanavond had ze die niet nodig..dit zal de eerste keer in jare zijn dat ze zonder haar vier vertrouwde pistolen de deur uitging. Ergens maakte dit haar wel zenuwachtig. Ze had nu een beveiliging minder. Aan de andere kant. Ze kon zich ook prima verdedigen zonder deze. Dus dat was niet zo'n groot probleem.
Toen pakte ze haar jas, en liep de deur uit, richting de bokkenburcht. Hier zou ze haar Blinddate zien. Ergens was ze toch wel nieuwsgierig hoe haar blinddate eruit zou zijn. Het kon van alles zijn. Misschien zelfs een vrouw..wat ze ook niet erg zou vinden natuurlijk. Maar ze ging ervan uit dat ze aan een man gekoppeld zou worden.
Ze kwam op de afgesproken tijd bij de Bokkenburcht aan. Toen haalde ze een helf van een munt uit haar zak. Haar Blindate zou de andere helft hebben. Na een tijdje begon ze lichtelijk ongeduldig te worden. Dit was geen goede eerste indruk van haar blinddate..ach de man zou het zelf niet kunnen verhelpen..ze wou geen labels plaatsen op haar date. Toen uiteindelijk zag ze een redelijk aantrekkelijke man op haar af lopen. Deze hield haar de helft van een muntstuk voor, en vroeg of deze van haar was. Ze glimlachte, en hield hem de andere helft van de munt voor. "Dat heb ik toevallig wel." zei ze met een lichtelijk speels toontje in haar stem. Toen deed ze haar helft tegen de zijne als bewijs. My my...zelfs in het half donkere van de straatlantaarns kon ze zien dat haar blinddate wel aantrekkelijk was...dit kon nog eens een leuke avond worden. Toen deed ze haar helft weer weg en stak haar hand uit. "Bee is de naam." ze verwachtte niet gelijk een kus op haar hand. Het was dan ook een hand bedoeld om als beleefdheid te dienen.

Norwood zijn ogen gingen naar de klokkentoren. Hij begon laat te raken als hij niet doorliep. Hij versnelde zijn pas, wat vrijwel nutteloos was gezien hij na een paar meter al weer op normaal tempo doorliep. Hij had niet de grootste behoefte aan een date op het moment. Zwijgzaam zag hij bij een duidelijk verlicht punt een dame staan die leek te kijken naar iets in haar hand. Hij vermoedde, mede doordat ze alleen was, dat dit de vrouw was die hij zocht. Hij toonde haar de andere helft van de munt en vroeg netjes of zij degene was die hij zocht. Norwood glimlachte zachtjes terwijl hij haar hand netjes schudde. Misschien kon hij zijn ellende vanavond dan toch even opzij schuiven. Hij hoorde haar naam. ‘Aangenaam, Bee.’ Sprak hij. ‘Mijn naam is Norwood.’ Stelde hij zich netjes voor. Ze had ongetwijfeld zijn naam horen vallen als ze op StarShine werkte. En mocht ze daar niet werken kon ze hem nog via zijn vrij onbekende artiestenbestaan gekend hebben. Norwood zijn ogen zochten even die van haar op en hij keek even naar de bokkenburcht. ‘Mijn welgemeende excuses dat ik wat later ben. De brief was relatief laat aangekomen.’ Sprak hij kalm. Hij keek toen weer naar haar. ‘Zullen we onze tafel opzoeken?’ sprak hij toen met een warme stem om zijn stemming wat te laten bijdraaien. Hij moest vanavond niet teveel nadenken over alles, gewoon gezellig hebben. Zwijgzaam liep hij naar de deur en hield deze netjes open voor Bee. ‘Dames gaan voor..’ sprak hij met een kalme toon en liep rustig naast haar naar een houten lessenaar waar een man achter stond. Zijn ogen waren goudkleurig en zijn pak was netjes gestreken. ‘Goedendag, had u een reservering?’ sprak hij met een beleefde en nette toon tegen de twee. ‘We zijn hier in verband met een blind date, kan dat kloppen?’ sprak hij. ‘Ah, de twee met de munt?’ sprak hij vragend terwijl hij langs een lijstje ging. ‘De bloesemzaal.’ Sprak hij zacht en glimlachte. ‘Mijn naam is Amabiz, uw gastheer van vanavond. Ik zal u begeleiden. Als u zo vriendelijk wilt zijn mij te volgen.’ Sprak hij kalm terwijl hij met een gitzwarte schrijfveer de namen doorstreepte. Norwood hield even halt en leek na te denken. Zijn ogen intens gericht op de rug van hun gastheer. ‘Amabiz?’ sprak hij vragend tegen zichzelf maar schudde zijn hoofd terwijl hij met een aantal grotere passen achter de man aanliep. Norwood zijn ogen gingen even opzij met een warme glimlach. Amabiz deed de deur met een kalme handeling open en een zaal groot genoeg voor een evenement ging open. Een haar wakkerde kalm en er was een dansvloer. Op de achtergrond was een kalm ritmische achtergrond gezet die de rust van de ruimte versterkte. Het was voldoende verlicht door fakkels en kandelaren. Vlak bij het raam met een uitzicht op een mooi stuk plein stond er een tafel die netjes gedekt was. Naast de vloer stond een piano stond er die ongetwijfeld van tijd tot tijd gebruikt werd. Vlak er naast waren nog een aantal muziekinstrumenten te bekennen. Norwood zijn ogen vernauwde zich toen hij een bekende gitaar zag. ‘Zeg Amabi..’ hij draaide zich naar de gast heer. ‘Wat mag het wezen, Norwood?’ sprak hij. Norwood zijn ogen sloten zich. ‘Zwarte veer, gouden ogen, beleefde en wijze manier van praten, uw naam, mijn gitaar die hier staat en dan ook nog eens mijn naam weten zonder dat ik me voorgesteld heb.’ Sprak hij met een kalme stem tegen de gastheer. ‘Ik begrijp niet waar je op doelt, beste heer.’ Sprak de gastheer toen met een kalme stem terug. Norwood glimlachte zachtjes terwijl hij naar de gastheer liep en vlak voor hem stil hield. ‘Dank je wel.’ Fluisterde hij zacht zodat Bee het niet horen. De gastheer knikte en Norwood keek even over zijn schouders naar Bee. ‘Kan ik u wat te drinken aanbieden?’ sprak de gastheer terwijl hij met eenzelfde zwarte veer en een notitieblok klaar stond. ‘Voor mij graag een rode wijn.’ Sprak Norwood kalm. ‘En wat kan ik de mevrouw aanbieden?’ sprak de gastheer kalm en Norwood keek even opzij. Het verklaarde waarom zijn wederhelft al een week niets meer tegen hem had gezegd en sinds een paar dagen was hij zijn gitaar ook zoek alsof iemand hem had gejat. Norwood had niet verwacht dat zijn tweede vorm met eigen persoonlijkheid zich echter zo zou inzetten om hem wat positieve belevingen te geven. Norwood zijn ogen gingen naar Bee en liep toen naar de tafel waar ze zelf al vlak bij stond. Norwood schoof de stoel naar achteren om haar een zitplaats aan te bieden en glimlachte zachtjes.

Norwood? Was dat niet de leraar woudmagie van Starshine? Dat ze van alle personen waarmee ze gekoppeld kon worden met een collega gekoppeld werd..ah well...Norwood scheen haar niet te herkennen. Nou had Cereza ook enkel de naam Norwood maar een paar keer in de lerarenkamer horen vallen..De man bood zijn verontschuldigingen aan. Dat was wel weer een pluspunt. Maar het was dan ook vanzelfsprekend vond Cereza zelf. "Ach het geeft niets Norwood. Ik doe daar nooit zo moeilijk over." zei ze met een vriendelijke glimlach. Ze glimlachte en knikte als bedankje dat hij de deur voor haar openhield. Wat een heer was het toch..zeer vermakelijk...Maar dat had echt niet gehoeven. Maar goed. Norwood moest natuurlijk een goede indruk op haar maken. Het was immers een date niet?
Toen ze kennis maakte met hun gastheer, bleven haar ogen even op deze hangen. Amabiz..interessante naam..ah well..iedereen had wel excentrieke namen..Ze keek even opzij naar Norwood. Ze was tot nu toe redelijk tevreden over haar blinddate. Het was een zeker risico dat ze had genomen, maar ze hield dan ook van risico's nemen. Echter moest dit risico nog laten zien of deze het risico waard was geweest.
Toen de deur van de zaal openging, rolde ze even met haar ogen en was er een kleine licht geërgerde zucht te horen. Dit was een tikkeltje overdreven naar haar smaak. Maar goed, zo was het nou eenmaal altijd met dit soort avonden..
Ze volgde Amabiz naar de tafel van haar en haar date. Ze luisterde aandachtig naar wat Norwood tegen Amabiz zei. Hmn..odd...straks maar even vragen..
"Oh, doe mij maar gewoon een simpel glas water Amabiz." zei ze met een vriendelijke glimlach. Nee, geen wijn. Wijn is een drank de enkel hersencellen doodde was Cereza altijd al van mening geweest. Het was dan ook een licht teleurstelling toen Norwood een rode wijn bestelde. Toen schreef Amabiz dit op, en ging toen weg. Ondertussen was Norwood naar de tafel gelopen, en bood haar een plaats aan. My my..deze Norwood was een echte gentlemen indeed..."Zeer attent van je Norwood, dank je." Zei ze op een vrienelijke en licht speelse toon. Ze ging zitten, en schoof zelf haar stoel aan. Ze kon zijn beleefde gebaren in zekere zin waarderen. Toen Norwood ook ging zitten tegenover haar, besloot ze gelijk maar het woord te nemen. "Kan het zijn dat ik jouw naam heb horen vallen op Starshine Academy?" Ze wou allereerst weten of dit echt haar collega Norwood was. Het kon niet anders, maar je wist het maar nooit.

Norwood grinnikte toen ze zei dat ze er niet zo moeilijk over deed. Hij glimlachte kalm. ‘Het is dat ik zelf het niet geweldig vind om een afspraak niet op tijd te halen.’ Sprak hij met een kalme stem tegen Bee. Norwood hield uit automatisme de deur open voor de dame. Iets wat hij altijd al deed. Hij was netjes opgevoed en had altijd principes die hij niet altijd even goed toonde. Norwood keek even zijdelings naar Bee toen Amabiz zich voorstelde. Zijn blik had iets beredenerend gestaan maar hij liet het voor wat het was. Norwood keek even zijn ogen uit wat er voor hun was geregeld. Ach, Norwood kon het ook niet kiezen. Het enige wat hij had gedaan was zijn naam op het inschrijfformulier te zetten en viola hier stond hij. Hij keek even naar zijn gitaar en keek even naar Bee die niet meer dan en glas water bestelde. Hij had haar iets meer verwacht van de vrouw, hij had haar ingeschat om tevens een wijntje of iets te nemen dat je niet zou verwachten. Hoewel, een glas water had hij nou niet zien aankomen. Zwijgzaam keek hij even naar Bee toen ze neerzeeg op de stoel en liep toen kalm naar de andere stoel. ‘Dat is goed mogelijk.’ Sprak hij met een kalme stem tegen haar. ‘Ik ben werkzaam als de docent woudmagie.’ Vroeg hij met een kalme stem. ‘Wacht eens.’ Sprak hij ineens en keek hij met een kalme stem. ‘Bee? Als in B?’ sprak hij met een kalme stem tegen haar. ‘Ik meen me die naam te herinneren dat ik hem ergens heb zien staan op de docentenlijst.’ Sprak hij toen kalm. ‘Vergeef me dat ik dat niet eerder door had. Door persoonlijke omstandigheden ben ik vaker in mijn lokaal te vinden dan echt in de docentenruimte en kom daarom niet zo veel in de docentenkamer.’ Vertelde hij kalm. Hij keek haar aan met een vriendelijke blik en proefde kalm haar magiesoort. ‘Ik vermoed dat je de docent voor de duistere magie bent.’ Sprak hij kalm en glimlachte. De gastheer kwam terug in de ruimte en zette de wijnglas en het glas met water netjes op de tafel en knikte. Voor iedere persoon legde hij een leren kaft neer waarin de menukaart zat. Norwood knikte vriendelijk en keek toen weer naar Bee en zweeg even tot Amabiz weer weg was. ‘Je vraagt je zeker af waarom ik tegen de gastheer zo sprak.’ Vertelde hij ineens. ‘Amabiz is een wisseling van letters van een naam die ik ken. Zabima.’ Sprak hij met een kalme stem. ‘Ik heb sinds mijn training met de legendarische magiër van het woud een eigen tweede vorm ontwikkeld. Deze heeft echter een eigen persoonlijkheid.’ Sprak hij kalm en keek even naar zijn glas wijn en nam een slokje. ‘Zabima is Amabiz en heeft het voor elkaar gekregen om mij hier te krijgen. Maar hoe?’ sprak hij toen nadenkend voor korte tijd. ‘Aageth.’ Mompelde hij met een grijns. Hij keek toen weer naar Bee. ‘Maar genoeg over mij. Je komt van Shadra, correct?’ sprak hij toen vriendelijk tegen haar en glimlachte.

Het was dus inderdaad haar collega Norwood. Hmn..dit maakte de zaak een tikkeltje anders. Weliswaar was hij een aantrekkelijke man om te zien dat wel, maar toch..hij was en bleef een collega. Iemand die je tijdens je werk ook ziet. Maar goed, ze zag wel hoe deze avond verder zou verlopen. Want het zou toch niet zo heel erg zijn, stel dat het wat zou worden. Ze zuchte lichtjes toen Norwood tot de conclusie kwam dat zei de B. van Starshine was. Dat wou ze juist voorkomen, want dat kon de "date" wellicht anders laten verlopen. "Dat heb je goed vermoed Norwood." zei ze. Hierna nam ze een slok van haar water. Verraadde haar uiterlijk echt zoveel over haar?  En, alsof hij har gedachten kon lezen, begon ze over de gastheer. Toch wel ietwat verdacht en ook wel een beetje ongeloofwaardig. Was dit om indruk op haar te maken? Opvolger van een legendarische magiër..dat was zeker bijzonder. Dit zou dan wel het dichtste bij een legendarische magiër zou zijn gekomen..Maar toch. Zijn verhaal verloor wel de credibilty hierdoor. "Werkelijk? Dat is zeer bijzonder om te horen..." zei ze, terwijl hem licht onderzoekend bekeek. Sowieso was Cereza niet echt van al dat spirituele gedoe. Hmn..dit was toch wel weer minder. Als opvolger werd je vroeg of laat toch wel een legendarische magiër worden..maar Cereza wist neit orecies hoe lang dat zou duren. Laat staan hoe lang hij al in training was..daar moest zij ook maar eens achter komen...Kon ze er ook gelijk achter komen of alles wat hij zei ook echt waar was.
"Klopt. Ik ben opgegroeid in een dorpje een paar kilometer van de hoofdstad. Een prachtige planeet, Shadra. Ik heb mij er altijd al thuis gevoeld." Dat was geen leugen. Shadra was en zou altijd haar thuis blijven. De mensen, het klimaat...de lange nachten..ze zuchtte van binnen.
Ze keek ondertussen even op de menukaart, en had al snel haar keuze gemaakt.
Ze keek Norwood weer aan. "En jij komt van..Gren neem ik aan? Hoe is het daar?" Ze besloot maar gewoon op het onderwerp planeten door te gaan. Haar andere vraag kon altijd nog komen. Zelf was ze al een paar keer naar Gren geweest, maar dit was over het algemeen voor opdrachten, en dus waren haar doelwitten belangrijker geweest dan de omgeving. Nu kon ze immers de mening horen van een local.

Zwijgzaam nipte Norwood van zijn wijn die werd neergezet en hij keek even met een kalme blik naar B. In tegenstelling tot B was Norwood in geen enigszins bewust bezig met het feit dat ze een collega was, noch dat ze hem dan op het werk tegen zou komen. Hij had voldoende achtergrond op Starshine om te weten dat het op deze school soms gecompliceerd er aan toe kon gaan. Norwood zag de date niet anders op het moment en zwijgzaam keek hij haar aan met een kalme blik. De glimlach die hij altijd uit automatisme ‘maakte’ kwam weer tevoorschijn. Hij hoorde haar reactie en zag haar onderzoekende blik. Om het gesprek te starten vroeg hij of ze van Shadra kwam. Haar reactie deed hem even grinniken. ‘Ik ben eenmaal in de hoofdstad geweest in verband met mijn archeologische achtergrond. Echter heeft Shadra best een eigenzinnig beleid op het gebied van archeologie en is wat minder openbarend dan de andere planeten. Niet dat ik het niet goedkeur. Maar het verklaard wel waarom ik er geregeld minder kom dan op andere planeten.’ Sprak hij kalm en nam nog een slok van zijn wijn. ‘Inderdaad.’ Sprak hij kalm op haar vraag. ‘Ik kom voornamelijk uit het noordelijk gedeelte, wat mijn naam verklaard. Er zit veel ongerepte natuur en vandaar dat het prima vertoeven is in de rust. Gren kent in het zuidelijk deel veel meer cultuurrijk landschap. Met andere woorden veel meer landbouw en dergelijke. Is ook goed op zijn eigen manier, maar minder authentiek dan het ongerepte landschap dat zich op het meest noordelijke deel van de planeet bevindt.’ Lichtte Norwood vriendelijk toe. Terwijl hij even de kaart bestudeerde had hij zijn keuze tevens snel gemaakt. Hij klapte de kaart dicht en legde deze voor hem neer. Amabiz kwam niet veel later aanlopen met een notitieblokje en zwarte schrijfveer. Zwijgzaam keek hij kort naar Amabiz. ‘Doe mij maar de tagliatelle met zalm en romige saus met als voorgerecht de groentesoep.’ Sprak hij met een kalme stem’ tegen Amabiz terwijl zijn blik afgleed naar B om te zien wat zij nam.