I'm not safe anymore

Felicia was naar het meer gegaan, in de hoop dat ze alleen kon zijn. Natuurlijk hoopte ze ook dat ze niet gevolgd werd, aangezien ze dan volledig zou instorten. Haar blik ging over het meer heen, en ze dacht dan even na over vanalles. Enkel kwamen de herinneringen weer terug, en daar had ze het meeste bang voor. Vluchtig en angstig keek ze in het rond om te zien of Marcus niet in de buurt was. Ze had het hier nu zo goed, maar dat werd allemaal door hem verpest. "Je bent nergens meer veilig." Dat waren de woorden die hij gezegd had tegen haar, en dat deed haar even huiveren van angst. Stiekem hoopte ze dat er iemand naar hier kwam, hoewel ze aan de andere kant niemand wilde zien. Laat staan dat ze Marcus nog onder ogen wilde komen. Haar angstige blik hield halt voor zich, en ze zucht dan ook even diep. Zoals vroeger was ze nu ook zich aan het opsluiten in haar eigen wereldje, en dat wilde dan ook zeggen dat ze nog asocialer ging doen tegenover de mensen. De gedachten aan haar trauma waren erg diep, en ze kroop dan ook helemaal inelkaar uit angst. Haar ogen sloot ze dan ook om te voorkomen dat ze een gedaante zou zien in haar buurt. Nouja ze was bang dat haar oom hier was, dus hield ze dit keer haar ogen gesloten.

Savador beende met vlugge passen langs het meer. Althans, hij beende in de buurt bij het meer, want hij vertikte het vlak langs de oever te lopen. Het was dan wel niet zijn meest favoriete plaats, maar hij was op zoek naar Felicia. Hij had haar niet meer gezien sinds hij opnieuw onder handen was genomen door Marcus. Tijdens het lopen keek Savador ook steeds over zijn schouder. Hij moest er niet aan denken dat zijn oom zich plotseling achter hem bevond, met een grote grijns en frisse behoeftes om hem opnieuw te pijnigen en te kleineren. Uiteindelijk hield Savador abrupt halt toen hij Felicia een eindje verderop als een klein bang musje in elkaar gedoken zag zitten. Met geruisloze passen liep hij op haar af. Vlak achter haar zakte hij door zijn knieën en sloeg geruststellend een arm om haar heen. Haar angst op het moment was haast aanstekelijk. 'Niet schrikken,' zei Savador zacht om aan te tonen dat hij het was. 'Ik ben het.' Hij streek een aantal lokken voor Felicia's ogen weg. Met een ernstig gezicht kon hij nu zien dat ze ze uit angst gesloten had. 'Kom, niet zo schrikachtig zijn,' zei hij zacht terwijl hij Felicia's hand beetpakte en er zacht met zijn duim over streek. 'Dat is nu nergens voor nodig.' Savador boog zijn hoofd zodat hij in Felicia's gezichtveld kwam en schonk haar een warme glimlach. Al was hij zelf ook angstig, hij kon het niet over zijn hart krijgen zijn nicht al net zo bang te zien.

Felicia zat er nog steeds zo angstig bij en ze trilde dan ook een beetje van de angst. Toen ze voetstappen hoorde naderen hield ze haar ogen nog steeds gesloten. Dit om niet te zien wie er in de buurt was, aangezien het misschien haar oom kon zijn. Na een tijdje voelde ze plots een arm om haar heen. De woorden die erop volgde deden haar een veilig gevoel geven, waarna ze dan ook haar ogen opende. Ze keek haar neef aan in de ogen en ze hield nog steeds een angstige blik. Ze wist dat ook hij bang had van hun oom, alleen was zij nu nog angstiger. Ze voelde zich dan ook erg zwak als ze haar oom zag en ze zou niet weten hoe ze zich moest verdedigen. "H-hij was in de slaapzaal van de meisjes van Shadra. I-ik kon niets doen. H-hij was heel dicht tegen me aan gaan staan Savador. Hij zei me zelfs dat ik nergens meer veilig ben, ik heb zo'n bang dat die dingen weer gaan gebeuren." Zei ze dan ook met trillende stem. Haar hoofd plaatste ze tegen hem aan en alweer trilde ze een beetje van angst. Toch voelde ze zich wel veilig bij Savador, al liet ze dat niet merken.

Savador luisterde zwijgend naar Felicia's stotterende woorden en liet het toe toen ze met haar hoofd tegen hem aanleunde. Hij drukte een hand tegen haar wang en suste haar zachtjes stil. 'Ik laat die dingen niet gebeuren, lieverd,' stelde hij haar zacht gerust in haar oor terwijl hij haar met lange halen over haar rug streek. 'Bij mij ben je wat veilig. Zodra Deshas een oplossing heeft zijn we nog veiliger. Wellicht hoeven we dan nooit meer voor hem te vrezen.' Savador liet Felicia even los om haar zijn zwakke glimlach te tonen. 'Kom eens even hier,' zei hij zacht. Hij trok haar aan haar handen dichter naar hem toe en hield haar even stevig tegen zich aangedrukt. Savador wreef zijn nicht snel over haar rug alsof hij haar warm wilde wrijven. Of in dit geval alsof hij moed in wilde wrijven.

Felicia keek Savador even aan toen hij begon te spreken. Haar angstige blik bleef wel nog in haar ogen hangen, maar ze voelde zich wel al iets veiliger. Ze kalmeerde wat van de angst toen hij vertelde dat ze veilig was en dat Deshas een oplossing zou vinden. Haar ogen sloot ze weer even kort en ze wist niet wat zeggen. "M-maar wat als er geen oplossing is? Wat als het hem niet lukt? Ik ben zo bang Savador, ik wil niet nog eens vastgeketend worden door hem." Sprak ze dan weer als antwoord op dat van die oplossing voor hen. Ze wist dat Deshas wel een machtig iemand was, hoewel ze bang had dat er geen oplossing zou zijn. Voor even wist ze niet waarom hij nu juist vertelde dat ze naar hem moest komen, maar dat werd haar al duidelijk toen ze dicht tegen hem aangedrukt was. Haar hoofd plaatste ze voorzichtig tegen zijn borst aan en kalm probeerde ze zichzelf onder controle te houden. "Ik kon hem in de slaapzaal niet eens van me af duwen Savador." Fluisterde ze dan erg zacht, nouja het was eerder gemompel.

Savador liet Felicia even spreken over haar angsten. Terwijl ze tegen zijn borst leunde, streelde hij haar zacht door haar haren. Een moment later drukte hij zacht een wijsvinger tegen haar lippen. 'Stil maar,' bedaarde hij zacht. 'Het is al goed. Als je wenst dat ik een bed laat plaatsen in mijn kantoor zodat je niet alleen in de slaapzaal hoeft te slapen, dan doe ik dat. Desnoods kom je naast me slapen en moet ik de deuren en de ramen voorzien van extra zware sloten, versterkt met magie.' Savador drukte voorzichtig een kus op Felicia's voorhoofd. Iets wat hij niet vaak bij naaste familie deed. 'Goed?' vroeg hij zacht terwijl hij glimlachend een haarlok achter haar oor streek.

Opeens kreeg ze een vinger op haar lippen en ze keek Savador dan ook even aan. Toen Felicia zijn woorden hoorde luisterde ze aandachtig naar hem. Voor even moest ze er wel om nadenken, maar ze wilde geen problemen bij hem brengen. Dan richt ze haar blik even op het meer en ze wist even niet wat ze zou moeten zeggen hierop. "Is het dan niet erg voor je als ik bij je ga slapen? Ik bedoel ik wil je niet tot last zijn Savador." Zei ze dan zacht tegen hem en ze keek dan ook kort in zijn ogen. Toen ze een kus op haar voorhoofd kreeg was ze een beetje verbaasd dat hij dat deed, al vond ze het niet zo'n ramp. Maargoed dan hoorde ze zijn vraag en ze besloot dan maar toe te geven. "Ik vind het best als ik bij je kan slapen zolang het jou geen problemen gaat geven." Vertelde ze dan maar aan hem en om eerlijk te zijn was ze wel blij dat ze hem hier zag. Hij was tenminste vele beter dan dat ze hun oom hier zou tegen komen. Voor even gaf ze hem een zwakke glimach, waarna ze dan kort aan Deshas dacht. "I-ik denk dat ik voor iemand gevoelens begin te krijgen, alleen durf ik het eerlijk gezegd niet te vertellen aan die persoon. Ik bedoel dit is de eerste keer dat ik me zo warm voel vanbinnen. Vroeger voordat ik in een coma beland was kende ik dit gevoel niet eens. Simpelweg door wat er gebeurd was door onze oom." Vertelde ze dan erg zachtjes tegen hem en ze richt dan haar blik naar de grond. Eerst wou ze niet toegeven aan die gevoelens en toch kon ze er geen andere woorden voor gebruiken.

Savador glimlachte licht en schudde zijn hoofd op Felicia's woorden. 'Je bent me niet tot last. Het enige wat ik je nu wil bieden is bescherming. Je hebt het nodig. En ik licht Diva hierover in zodat ze geen vreemde dingen gaat denken, dus wees gerust,' antwoordde hij kalm. Hij scheurde met een kleine grijns zijn slangachtige ogen van Felicia af toen ze plotseling over een heel ander onderwerp begon. 'Ja, hij vormt een goede metgezel voor je, nietwaar?' zei Savador dromerig terwijl hij afwezig voor zich uitstaarde. Hij had immers al vermoedens gehad en had al van tevoren geweten dat het niet stil tussen Felicia en Deshas zou blijven. Vroeg of laat ontvlamde er wel iets. 'Kijk er niet van op. Je bent heus niet ziek of iets in die richting.' Savador lachte plotseling zacht. Hij schonk zijn nicht eerst een sinistere glimlach om haar te plagen voor hij zijn reden van pret beduidde. 'Je bent verliefd,' zei hij uiteindelijk simpel.

Felicia luisterde naar zijn woorden en ook naar de naam van Diva. Ze keek hem even aan, maar verder zei ze er niets op. Nouja ze kende Diva niet, al was het misschien eens handig om haar een keer te ontmoeten. Voor even keek ze in het rond enkel om te zien of hun oom niet in de buurt was. Als dit niet het geval was voelde ze zich iets beter. Bij het horen van zijn woorden keek ze hem aan. "Ik weet niet hij is nogal nouja oud, maar ik weet zeker dat hij geen interesse toont." Zei ze dan maar, al was ze hier niet echt zeker van. Voor even voelde ze haar wangen rood worden, hoewel ze dit probeerde te verbergen voor hem. Toen ze zijn andere woorden hoorde en zijn gelach hoorde keek ze hem onderzoekend aan. Dan merkte ze zijn plagerige glimlach op en dat deed haar nog roder worden. Diep in haar achterhoofd had ze haar gevoelens beter niet aan hem gezegd, aangezien hij het leuk vind om haar te plagen zoals nu. "Maar dan nog als ik verliefd ben, dan wilt dat niet zeggen dat hij hetzelfde voelt. Nouja ik bedoel ik...." Ze stopte gewoon met praten omwille van dat ze niet echt iets anders wist te zeggen. Alweer begon ze negatief te denken ipv positief, iets wat wel vaker bij haar voorkwam.

Savador slaakte een zucht en schudde licht zijn hoofd op Felicia's woorden. Er stond wel een kleine glimlach op zijn gezicht, zodat het niet geïrriteerd overkwam. Hij nam zijn hopeloos ogende nicht al glimlachend in zich op. Het was hem een raadsel waarom ze niet wat zelfverzekerder was. Ze was alles behalve lelijk, van binnen niet en van buiten niet. 'Wees niet zo moedeloos over jezelf. Deshas zit al een hele tijd zonder iemand die hem steunt en die er voor hem kan zijn. Waarom zou hij niet weigeren?' sprak Savador Felicia zacht moed in. 'Praat wat met Deshas, leer hem kennen. Doe wat dingen samen. Eventueel kan ik wel iets regelen.' Savador gaf een zacht stompje tegen Felicia's schouder om zijn woorden te versterken. Aan de andere kant kon hij niet geloven dat hij degene was die een meisje advies over liefde gaf. En dat terwijl hij had gedacht het zelf niet eens goed te begrijpen.

Felicia keek naar hem toen hij zijn hoofd zat te schudden en ze wist even niet waarom hij dat deed. Alles was op dit moment negatief voor haar en nu zeker sinds dat hun oom er was. Vroeger had ze zich nog kunnen verbergen voor anderen. Alleen nu had ze daar de kans niet voor, simpelweg omdat er hier wel overal leerlingen waren die rondliepen. Toen ze zijn woorden hoorde over Deshas keek ze naar hem. "Maar er zijn hier nog mooiere meisjes of vrouwen dan ik. Laat staan dat ik een kans zou krijgen bij iemand als hem. Ik ben een mislukkeling Savador, een grote mislukkeling." Vertelde ze dan zacht mompelend tegen hem, al was dat laatste nog zachter. Haar blik ging weer naar de grond en ze bleef dan maar luisteren naar hem. Bij het horen van het laatste wat hij zei keek ze hem recht in de ogen aan. "Weet je wel zeker dat je iets kan regelen? Ik bedoel het zal toch nooit lukken denk ik." Antwoorde ze weer op een negatieve toon, al wist ze wel dat hij moed sprak bij haar. Om eerlijk te zijn was ze hem tot nu toe erg dankbaar en toch wist ze dat haar gevoelens niet beantwoord zouden worden. Algauw legde ze haar hoofd tegen hem aan en voor een kort moment sloot ze haar ogen.

'Als er hier iemand een mislukkeling is dan ben ik dat,' zei Savador met een rustige glimlach. 'Kijk naar me,' lachte hij zacht terwijl hij zijn armen spreidde. 'Ik ben hier het schoolhoofd en de meerderhelft luistert niet eens naar me. Ik ben vroeger dubbel gepijnigd en gepest, op school én thuis door Marcus. Ik heb een oncontroleerbaar machtsgevoel en bovendien ben ik bang voor water. Maar naast dat alles heb ik een mooie vrouw en een gelukkig gezin, ik werk fulltime als leraar en schoolhoofd. Ik ben één van de weinige hier met de hoogste lonen, als Deshas' opvolger heb ik de beste positie die ik me maar kan wensen. Villa's en paleizen worden voor me opengesteld. Het pad van roem en rijkdom ligt recht voor me en over een aantal jaar, als ik dan eindelijk in Deshas' voetsporen mag treden, krijg ik een heel Rijk tot mijn beschikking en is niemand me meer te baas. Maar behalve ik is het ook niet onmogelijk voor jou om dit alles te bereiken, schat. Je moet er voor nu even het beste van inzien.' Savador liet glimlachend zijn armen weer zakken. Hij streek Felicia zacht over haar hoofd toen ze die weer tegen hem aanlegde. 'Ook jij,' zei hij zacht als nog een extra versterking op zijn eerdere woorden. 'Ik regel wel iets en je gaat het helemaal maken. Het komt wel goed.'

Felicia hoorde wat hij zei en ze was het niet eens met dat hij een mislukkeling was. Toen keek ze hem aan als hij al lachend zijn armen begon te spreiden. Kalm luisterde ze naar zijn verhaal toen hij verder begon te praten. Ze vond hem helemaal geen mislukkeling, aangezien hij zoveel bereikt had. Zijzelf had amper haar leven geleid en had altijd al in een ziekenhuisbed gelegen. Laat staan dat ze het misschien niet had overleeft, al was ze er wel blij om dat ze nog leefde. Het enige nadeel was dat ze deze leeftijd had behouden en er dus niet ouder uitzag dan 18 jaar. Zelf herinnerde ze zich niets meer van al die dingen en hoe vaak ze ook probeerde om zich iets te herinneren. Telkens was het ofwel zwart en anders gewoon erg wazig en vaag. "Nou jij hebt veel bereikt met je leven en het enige wat ik gedaan heb was halfdood op een ziekenhuis bed liggen. Ik weet niet eens hoe ik in die coma was beland en dat maakt mij de grotere mislukkeling." Zei ze dan zacht tegen hem en ze keek dan even naar hem. "Ik heb lange jaren van mijn leven moeten missen en nu onze oom er weer is wou ik dat ik niet wakker was geworden." Vertelde ze dan al zacht mompelend. Toen ze hoorde dat hij iets ging regelen keek ze naar hem, ookal wist ze niet wat hij van plan was. Het enige wat zei de hele tijd kon denken was dat het nooit ging lukken, maar toch had ze wel een goed gevoel als hij dat vertelde.

Savador wuifde Felicia's negatieve woorden goedgezind weg. 'Daarom hang ik dat hele verhaal ook aan je neus,' antwoordde hij grijnzend. 'Omdat jij zelf ook grote dingen kan bereiken als je het zelf ook echt wilt. Mijn geluk is laat gekomen. Jouw geluk kan nu ook komen, op dit late moment. Je hebt je leven niet kunnen leiden zoals je gewild had, maar dat kan nu wel. En als jij er nu maar voor zorgt dat je wat zekerder van jezelf word, dan regel ik een afspraakje met Deshas voor je.' Savador tikte even een aantal keer zacht met zijn vingers tegen Felicia's wang, met een strenge maar gemaakte blik. Het zou wel goedkomen. Hij zou Deshas vragen met hem mee te komen zonder te vertellen waarom en waarheen. Dan bracht hij hem naar een romantisch tafereel en liet hij hem daar alleen achter met Felicia. Er moest dan wel iets gebeuren tussen die twee, dat kon gewoon niet anders.

Felicia keek naar hem en ze luisterde rustig naar hem. Het verbaasde haar een beetje waarom hij dit allemaal vertelde, maar aan de andere kant was ze er niet zo zeker van of zij dit alles ook kon behalen. "De verwijdering van de vloek was al een groot begin, maar ben je wel zeker dat ik dit alles zal kunnen behalen? Nouja het is niet dat ik twijfel aan je ofzo, maar ik heb nog zoveel dingen die ik moet leren. Jij hebt alles al geleerd, dingen waar ik misschien niet toe instaat ben Savador. Ik zou het wel fijn vinden als je dat kon regelen, aangezien ik hem wel beter wil leren kennen." Zei ze dan tegen hem en ze zag dan zijn strenge blik. "Ik zal proberen zelfzekerder te zijn, maar zolang onze oom losloopt is dat moeilijker voor me. Je weet hoe angstig ik voor hem ben en dat maakt het me nog moeilijker om zelfzekerder over te komen." Vertelde ze hem dan zachtjes. Daarna keek ze even naar de hemel en ze hoopte maar dat het hem lukte voor een afspraakje. Alleen wist ze totaal niet hoe hij dat van plan was. Laat staan dat ze wist wat hij dan allemaal zou gaan doen, nouja kortom vertrouwde ze wel op hem.

Savador keek glimlachend op Felicia neer. 'Ik weet hoe moeilijk het voor je is, maar lieverd, maak jij je nu maar geen enkele zorgen. Zoek een rustig plekje voor jezelf op, ergens waar Marcus niet zo snel komt. Studeer wat, doe wat voor jezelf en laat de rest allemaal aan mij over,' zei Savador met een brede grijns. Hij was er zelf nog niet helemaal uit hoe hij dit allemaal moest uit gaan voeren, maar daar maakte hij zich niet druk om. Het kon niet mislopen. Hij was er vrijwel zeker van dat zowel Deshas als Felicia hem later dankbaar zouden zijn dat hij dit voor hen deed.

Felicia luisterde naar hem toen hij weer aan het woord was en ze dacht dan heel even kort na. "Ik heb gehoord van enkele leerlingen dat er een geheime tuin te vinden is in de kassen, is het waar?" Vroeg ze dan nieuwsgierig aan hem, aangezien ze misschien daar zou gaan studeren. Wie weet was ze daar wel het veiligste en kon ze op haar gemak zijn zonder zich zorgen te hoeven maken om Marcus. Voor even keek ze kort in het rond om er zeker van te zijn dat ze allebei alleen waren bij het meer. Nouja voor zover ze wist waren ze hier alleen en dat vond ze erg fijn. Dit was de tweede keer dat ze rustig zaten te praten met elkaar en een kleine korte glimlach verscheen even om haar lippen. "Als het je zou lukken dan weet ik niet hoe ik je iets terug moet geven." Vertelde ze hem dan en ze keek hem dan ook rustig aan. De angst was iets weggezakt door met Savador te praten en ook voelde ze zich vele veiliger. "Savador welke lessen heb ik eigenlijk bij jou gemist?" Vroeg ze dan uiteindelijk aan hem en ze keek hem dan ook kalmpjes aan.

Savador schonk Felicia een sluwe grijns. 'Wie weet,' antwoordde hij plagend op haar vraag of er een geheime tuin was. 'Wellicht moet je het zelf eens gaan onderzoeken.' Hij keek even bedenkelijk voor zich uit. Behalve een veilige plek voor Felicia kon dat meteen ook een goede plaats zijn om de date te houden. Savador richtte zich weer vriendelijk tot zijn nicht en wuifde haar woorden weg. 'Je hoeft me niets terug te geven. Dit is een kleinigheidje. Het is nog niet eens iets te noemen,' zei hij glimlachend. Hij nam een wat zakelijkere houding aan toen Felicia vroeg welke lessen ze gemist had. 'Veel,' reageerde hij direct, misschien op een iets te botte toon. Hij nam snel weer een glimlach aan. 'Maar dat geeft niet. We maken een planning om het allemaal in te halen,' voegde Savador er kalm aan toe.

Felicia keek naar hem als hij haar weer eens begon te plagen en ze gaf hem dan ook een zacht duwtje. "Gekkie toch." Zei ze dan ook even grinnikend tegen hem. Daarna keek ze even in het rond en ze zou zeker die geheime tuin eens gaan onderzoeken. Even verscheen er weer een glimlach om haar lippen en ze leunde wat tegen hem aan. Ze voelde zich erg veilig in zijn buurt en ze dacht dit keer niet aan hun oom die haar leven ging verpesten. Ze luisterde naar zijn woorden over dat ze hem niets moest terug geven, alleen dat zou ze wel willen doen. "Als je wilt kan ik eens op je kinderen passen? Dan kunnen jullie met een gerust hart op vakantie gaan ofzo." Stelde ze dan maar voor aan hem en ze keek hem kalm aan. Toen hij bot antwoord gaf op haar vraag van de lessen schrok ze wel even, maar dan hoorde ze de woorden die daarop volgde. "Sorry van de lessen die ik gemist had, maar ik had toen geen andere keus gehad. Ik bedoel ik had toen die vloek en dus was het beter geweest dat ik voor even geen lessen gevolgd had. Al ben ik wel blij dat ik weer mijn magie kan gebruiken, dankzij jou en Deshas." Zei ze dan weer zacht tegen hem en ze richt haar blik even op het meer.

Savador lachte zacht toen Felicia hem een plagerig duwtje gaf als bestraffing op zijn eigen geplaag. Hij liet het toe dat ze wat tegen hem aanleunde en plukte hier en daar wat bloemenpluisjes uit haar haren. 'Ik vertrouw erop dat ik je met een gerust hart aan mijn kinderen kan overlaten. Het is alleen dat, mochten ik en Diva eens op vakantie gaan, we waarschijnlijk onze kinderen meenemen. Maar ik zal het er eens met Diva over hebben,' antwoordde hij glimlachend op haar voorstel. Savador zag dat Felicia wat schrok van zijn botte toon. 'Daarom zeg ik dat het ook niets geeft,' stelde hij haar zacht gerust, na haar uitleg te hebben gehoord. Hij streek even kort over haar schouder om zijn woorden bij te staan.

Felicia keek naar hem en ze luisterde naar zijn woorden. "Wel moest het eens zo zijn dat jullie met zijn tweetjes willen zijn dan hoor ik het graag Savador." Vertelde ze dan zacht terug en ze keek dan weer naar het meer. Ze meende het echt dat ze wel op hen zou passen, aangezien ze een trotse nicht mocht zijn van zijn kinderen. Alleen had ze nooit gedacht dat hij de eerste zou zijn, nouja ze as wel blij voor hem. Kalm keek ze naar hem toen hij haar gerust stelde en ze glimlachte dan ook naar hem. "Ik zal ook niemand tot last zijn tijdens de les, maar mag ik wel af en toe eens een leraar plagen?" Vroeg ze dan zachtjes aan hem en ze bleef hem kalm aankijken. Ze zou natuurlijk niet al te gemeen plagen, al had ze dat liever van wel. Maargoed ze kende tenminste wel haar grenzen en als ze moet stoppen dan doet ze dat ook.

Savador keek glimlachend op Felicia neer. 'Ik zal je er over inlichten als er een vakantie gepland wordt en de kinderen kunnen niet mee,' beloofde hij zacht. Hij had er alle vertrouwen in zijn kinderen bij haar achter te laten. Ze was immers als een soort tante voor Asema en Elwin. Officieel niet, maar dat was wel het beste beeld. Savador barstte zacht in lachen uit op Felicia's volgende woorden. 'Jij altijd,' grapte Savador breed grijnzend.

Felicia glimlachte terug naar hem en ze knikte dan ook kort op zijn woorden. "Ik hou je aan je belofte hoor." Zei ze dan zacht grinnikend en ze keek hem dan ook even aan. Ze was blij om met hem een goed gesprek te hebben, waarna ze dan even in het rond keek. Het was hier wel rustig en ze voelde zich daarbij ook iets beter op haar gemak. Toen hij antwoord gaf op haar vraag van een leraar plagen stak ze even haar tong naar hem uit. "Geen nood ik weet mijn grenzen wel als ik iemand plaag." Vertelde ze er dan ook even bij, aangezien ze niemand zou kwetsen met haar geplaag. Nouja soms zou ze wel eens iemand rood laten worden en er dan gewoon voor zorgen dat deze zich ongemakkelijk zou voelen. Maar pijn doen en kwetsen zou ze niet doen bij een leraar. Ze wist goed genoeg dat ze dan naar Savadors kantoor gestuurt zou worden, agh niet dat ze dat erg vond. Even begon ze weer te grinniken bij die gedachte en ze keek hem dan met twinkelende oogjes aan.

Savador glimlachte zwak. 'Ik breek geen beloftes, lieve schat,' antwoordde hij kalm op Felicia. Hij stak het puntje van zijn tong terug naar haar uit toen ze haar tong naar hem uitstak. Hij glimlachte toen Felicia antwoord gaf over dat ze haar grenzen wel wist. 'Weet ik toch. Ik ben er immers altijd het slachtoffer van,' zei hij grijnzend. Savador richtte zijn aandacht voor even niet op Felicia en liet zijn blik kalm over het meer gaan. Zijn ogen kwamen uiteindelijk weer terug bij Felicia's ogen, waarna hij direct ook de ondeugende twinkelingen opmerkte. 'Waar denk je aan, deugniet?' vroeg Savador met een kleine grijns.

Felicia keek hem dan ook rustig aan als hij zei dat hij zijn beloftes niet brak. "Mooi zo dan hoef ik me er geen zorgen om te maken." Grapte ze dan ook zachtjes en ze gaf hem dan een duwtje. Toen ze zijn andere woorden hoorde keek ze hem ongelovig aan. "Jij een slachtoffer van mijn plagerijen, dat kan niet hoor. Trouwens jij zat mij altijd te plagen toen Deshas erbij zat en dus maakt dat van mij een slachtoffer. Ik plaag je enkel terug uit wraak." Zei ze dan grinnikend tegen hem en ze stak haar tong weer uit naar hem. Toen hij haar vroeg waar ze aan dacht keek ze hem aan en ze grinnikte dan ook. "Dat is voor mij een weet en voor jou een vraag. Kom er maar eens achter als je durft tenminste." Zei ze op plagerige toon tegen hem en ze stond dan op voor het geval hij haar zou gaan kietelen.

PROFILE MAGICIAN

» You don't see the sun anymore~
» I don't even know anymore..
» I don't like it anymore
» can't take it anymore || Dante.
» Train until you don't fail anymore

I'm not safe anymore

I'm not safe anymore

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen