I'm not safe anymore

Savador had zijn ogen stijf dichtgeknepen terwijl hij een aantal keer hevig moest slikken om zijn opkomende maaginhoud binnen te houden. Terwijl hij dat deed, kreeg hij het nauwelijks mee dat Deshas hem ondertussen te hulp was geschoten. Hij voelde het kotsmisselijke gevoel plotseling een heel stuk verminderen. Deshas' woorden en handelingen drongen weer geheel tot hem door. Savador knikte zwak op Deshas' woorden en liet zich meeslepen naar de stam van de boom in de schaduw. Daar bleef hij wat suf en onderuit gezakt zitten, als een lappenpop. Het misselijke gevoel was nog steeds niet helemaal verdwenen. Het zorgde ervoor dat hij zich op het moment doodziek voelde. 'Wat gebeurde er nu?' wilde Savador met een schorre stem weten.

Deshas zakte naast Savador neer. ''Wat gebeurde is heel normaal. Jou maag kan het nog hebben. Toen Delahin mij dit voor de eerste keer liet doen moest ik zelf maar een manier zoeken om weer terug te veranderen. Ik was mijn gehele maaginhoud kwijt en voelde me die week daarna knap beroerd. Je lichaam vorm zich om tot een nieuwe staat van zijn. Je bent niet langer gemaakt van materie en daar moet je maag aan wennen. In je schaduwvorm kun je namelijk niet langer eten of drinken omdat je eigenlijk uit het tegenovergestelde van licht bestaat. Je verteerd niks meer. Dit zorgt ervoor dat je je doodziek voelt in het begin. Het is gewenning en net zoiets als zeeziek zijn. De eerste paar uur zijn het ergst, of de eerste paar dagen. Maar hoe langer je op zee bent, hoe sneller je gewend raakt. Dit werkt net zo'' vertelde Deshas. Hij stak Savador een sigaret toe. ''Ik weet wel dat je niet rookt, maar dit is om de smaak weg te krijgen. Iets eten of drinken lijkt me nu namelijk niet verstandig'' voegde hij eraan toe.

Kalm zat Felicia een eindje verder van hen naar het meer te staren en ze glimlachte dan ook even kort. Natuurlijk was het niet haar bedoeling geweest om Deshas of Savador te gaan plagen, aangezien ze goed wist dat haar neef zijn uiterste best aan het doen was. Voor even keek ze in hun richting, maar dan wendde ze gewoon haar blik weer af. Voorlopig zou ze hier blijven zitten en ze richt haar blik dan weer op het meer. Daarna sloot ze weer eens de ogen en ze speelde wat met een haarlok rondom haar vinger. Ze had niet door dat Savador zich misselijk voelde, aangezien ze zich er gewoon niet mee bemoeide. Iets wat ze nooit zou doen, al was haar neef wel iemand dierbaar voor haar. Rustig leunde ze wat tegen de boom aan en ze keek kalm naar de hemel waar ze figuren in de wolken zag.

Savador staarde duf voor zich uit terwijl hij naar het antwoord op zijn vraag luisterde. Hij keek Deshas even beroerd aan voor hij de sigaret van hem aannam. Hij rookte niet, hij had het ook nooit gedaan en was het ook nooit van plan geweest omdat hij voor een flink aantal vuurspreuken optimale longen nodig moest hebben. Bovendien had hij het maar een stompzinnig jongerenbeeld gevonden om stoer over te komen. Hij knipte zacht in zijn vingers waarna er boven op zijn duim een klein vlammetje danste. Daarmee stak hij zwijgend de sigaret aan. Die stak hij tussen wijs- en middelvinger tussen zijn lippen en inhaleerde diep in om daarna een grote witte rookwolk door zijn mond en neusgaten uit te blazen. Dat gaf direct een opgelucht gevoel. 'Maar je kunt wel roken in schaduwvorm?' vroeg Savador met een starende blik op zijn langzaam opbrandende sigaret, doelend op wat hij eerder had gezien van Deshas toen hij in zijn schaduwvorm rokend in de schaduw van de boom had gezeten.

Na een tijdje zitten keek Felicia weer naar beide mannen en ze stond dan uiteindelijk op. Ze zou hen wel alleen laten, aangezien ze nu een hinder was. Nouja ze kon hier moeilijk blijven zitten en dus besloot ze om weg te gaan. Hoewel ze hier mocht blijven, maar toch ging ze maar beter weg van hen. Trouwens ze deed het ook voor zichzelf, omdat ze anders toch niets te doen had. Kalm keek ze nog even naar Savador en ze glimlachte voor kort. Langzaam draaide ze zich om en ze liep dan al wat verder van hen vandaan. Haar blik hield ze recht voorzich gericht en zonder dat ze het door had viel ze opeens de grond op door iets zwaars. Verbaasd keek ze op en zag ze een wolf van 2 jaar op haar liggen. Het was een zwarte wolf met vreemd genoeg blauwe ogen en ze voelde dan even aan de achterkant van haar hoofd. Deze was namelijk op de grond gebotst en versuft bleef ze dan ook maar liggen. De wolf keek haar speels aan en hij begon haar opeens likjes te geven.

''Met roken verteer je niks. Het is niet zoiets als eten. In je schaduwvorm kan het zelfs geen eens kwaad aan je longen'' zei Deshas die zelf ook nog een sigaret opstak. Hijzelf had roken nog overgehouden aan vroeger. In zijn tijd was het doodnormaal dat jongens begonnen met roken zodra ze vijftien waren. Zijn vader rookte ook altijd, al rookte zijn vader eerder een pijp. Dat was iets wat Deshas echt smerig vond. ''En zolang je in je schaduwvorm je vaste vorm hebt kun je die sigaret makkelijk vasthouden'' vervolgde hij. Hij bleef de paar minuten daarna nog even zwijgend zitten. ''Wist je trouwens dat Aidan nog meer rookt dan ik. Dan moet ik eerlijk bekennen dat zijn longen er beter tegen kunnen maar alsnog'' zei hij plotseling.

Savador tikte kalmpjes met een wijsvinger de as van zijn sigaret. 'Ik rook liever toch maar niet. Ook niet in schaduwvorm,' zei hij grijnzend op Deshas' uitleg. Savador lachte even zacht toen Deshas over Aidan begon. 'Daar kijk ik eerlijk gezegd niet van op. Ik ben zelfs bereid te geloven dat die man in een vulkaan is geboren,' antwoordde hij grijnzend. Hij nam nog een trekje van zijn sigaret en blies de rook weer uit, die als een kronkelende witte slang zijn mond verliet. Helemaal gelukt kon hij het niet noemen; de slang had een veel te lang lijf en een minuscuul kopje aan het begin. 'Helaas,' onderging Savador zijn mislukking kalm. Hij keek Deshas even aan. 'Ik heb het jullie ooit een keer zien doen, al ben ik er lang niet zo goed in,' legde hij daarna met een zwakke grijns uit.

Deshas haalde even zijn schouders op. ''Ik verplicht je ook niks. Ik ben ermee opgevoed. Je was in mijn tijd geen echte kerel als je niet al vanaf je vijftiende rookte'' lachte hij kort. Een grijns was nog steeds op zijn gezicht te zien toen Savador over Aidan doorging. ''Dan zal ik je mooi uit je droom helpen. Aidan is hetzelfde ter wereld gekomen als wij. Het is al die jaren vuurmagie beoefenen die hem inmuum hebben gemaakt voor alles wat met vuur het hitte te maken heeft'' zei hij. Hij lachte even toen Savador bekende dat hij lang niet zo goed in rookfiguren was als Aidan en hij. ''Jaren van oefening'' lachte hij. Om zijn woorden kracht bij te zetten nam Deshas nog een trekje van zijn sigaret en blies de rook uit in de vorm van een draak die vuurspuwt.

Felicia keek naar de wolf die daarna weer de struiken inliep en ze zucht dan ook even opgelucht. Dit had ze nog nooit meegemaakt in haar leven en ze stond daarna dan ook gewoon op. Toch veegde ze haar gezicht af, aangezien dat vol kwijl hing. Kalm deed ze haar kleding goed en voor even keek ze nog achterom naar beide mannen. Een glimlachje was tevoorschijn gekomen, maar dan vertrok ze gewoon zonder iets naar hen te gaan roepen. Ze besloot om een boek te nemen en dat te gaan lezen in de zogenaamde geheime tuin. Haar armen hingen ontspannen langs haar lichaam en haar lange haren waren eindelijk gedroogd. Algauw verdween ze gewoon uit hun zicht en ze ging richting de school.

[Topic uit]

Savador grinnikte even zacht. 'Op mijn vijftiende leefde ik op straat en moest ik maar zien hoe ik de volgende dag haalde. Aan sigaretten kon ik nog amper komen. Tenzij ik op dievenpad ging,' vertelde Savador met een kleine grijns. Hij inhaleerde nog eens en hield de sigaret daarna nonchalant tussen zijn vingers opgeheven toen Deshas antwoord gaf over Aidan. 'Hoe oneerlijk. Ik wijd me toch ook al flink wat jaren aan de vuurmagie, en ik brand nog steeds mijn vingers aan de kookplaat,' lachte hij zacht. Savador keek bewonderd toe naar de uitgeblazen rook van Deshas die de vorm van een vuurspuwende draak aannam en volgde de rookwolk met zijn ogen tot die langzaam maar zeker uiteen dreef.

''Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook niet altijd even eerlijk aan mijn sigaretten kwam'' zei Deshas grijnzend. Hij drukte zijn opgebrande sigaret uit tegen de zool van zijn schoen maar keek weer naar Savador toen hij over zijn eigen oneerlijke ervaringen met vuurmagie begon. ''Maar jij bent ook niet ingewijd in de hogere kunsten van de vuurmagie'' zei Deshas simpel alsof dat een verklaring voor het hele onderwerp was. Ineens bedacht hij zich iets en keek met een ruk opzij naar Savador. ''Kan jij koken?'' vroeg hij eerder een beetje verbaasd. Hij was niet anders gewend van Marina die voor hem kookte. Het lukte Deshas om zelfs nog een ei aan te laten branden dus van Marina mocht hij niet eens meer koken. Hij wachtte nog even op antwoord voor hij op een volgend onderwerp overstapte. ''Wat was er nou eigenlijk wat je met mij wou bepraten?'' vroeg hij daarna op een serieuze toon.

Savador glimlachte zwak om Deshas' woorden. Het was niet iets wat hij totaal niet van hem verwacht had. Hij draaide zijn hoofd richting zijn vriend toen hij op een wat verbaasde toon vroeg of hij kon koken. 'Natuurlijk kan ik koken. Op mijn appartement werd ik er iedere avond toe gedwongen als ik wat eten voor mezelf op tafel wilde krijgen,' antwoordde hij kalm. 'Hoewel ik genoeg aan heb laten branden,' voegde hij er zachter aan toe. Zijn mondhoeken krulden om tot een brede grijns toen Deshas plotseling overstapte op een geheel ander onderwerp. 'Ach, waar zal ik beginnen?' vroeg hij zichzelf met dezelfde brede grijns alsof hij de helft van wat hij met Deshas wilde bespreken al was vergeten. 'Hou je vast.' Savador nam een laatste trek van zijn sigaret voor hij die in een hand omringd door vuur liet vergaan tot as. Hij keek Deshas daarna met een eigenaardige grijns aan en hield een lange pauze tussen zijn woorden door om het voor hem extra spannend te maken. 'Ik ben het vergeten,' zei hij uiteindelijk. Savador lachte vervolgens zacht in zichzelf. 'Wat een behoorlijk slappe leugen. Maar laat ik het zo zeggen: in de geheime tuin kunnen we het beter bespreken.' Hij scheurde zijn blik van Deshas los en liet die even glunderend over het meer gaan. Ondertussen was zijn misselijkheid zo goed als verdwenen.

Deshas grijnsde even. ''Je zegt het allemaal als zo vanzelfsprekend. Je mag me misschien lui en verwend vinden maar Marina kookt altijd voor me. Om eerlijk te zijn mag ik van haar de keuken niet eens meer in nadat ik een keer de helft heb laten afbranden. Zelfs een simpel ei kan ik niet'' lachte hij. Hij kon niet ontkennen dat hij groeiende nieuwschierigheid voelde naarmate Savador langer wachtte met nou eindelijk eens vertellen waar hij hem over wilde spreken. Deshas gaf zijn vriend een niet al te harde stomp toen hij zei dat hij het vergeten was. ''Waarom in de geheime tuin. Wat is er mis met deze plek?'' vroeg Deshas kalm. ''Ik mag dan wel minstens driehonderd jaar oud zijn, maar ik ben niet net zo gek als de mensen uit die tijd'' zei hij waarmee hij aangaf dat hij absoluut onder geen beding mee zou komen totdat hij een goede reden gehoord had.

Savador liet zich glimlachend stompen en wreef even kort over de plek. 'Oh, wat jammer. Ik dacht van wel,' reageerde Savador grijnzend toen Deshas zei dat hij niet gek was, en eigenlijk ook om zijn eerdere vraag te ontwijken. Hij gaf er uiteindelijk toch maar antwoord op. 'In de geheime tuin komen je wildste dromen tot werkelijkheid. Fantasie is er geen fantasie meer. Wist je dat dan niet?' vroeg hij op een gemaakte serieuze toon. Savador liet zijn ingehouden lach ontsnappen terwijl hij opstond. Hij veegde de grassprieten van zijn broek en reikte een hand naar zijn vriend uit. 'Kom, dan gaan we je geluk eens laten beproeven. Het is de hoogste tijd,' zei Savador kalm.

Deshas zuchtte even. Deze strijd had hij verloren. Hij was gewoon te nieuwsgierig en als hij niet met Savador mee zou gaan zou hij het nooit te weten komen. ''Waarom heb ik het nare voorgevoel dat, als je het me wel gewoon had verteld, ik toch nee had gezegd?'' vroeg hij terwijl hij met Savadors hulp overeind kwam. Hij klopte zijn eigen kleren even af en gebaarde Savador toen om hem voor te gaan. ''Als je dan al zo nodig naar die tuin wilt, ga je gang dan maar'' zei hij tegen hem.

(Wie maakt topic?)

'Als ik het je dan al verteld zou hebben, denk ik niet dat je het zou weigeren,' antwoordde Savador met een geamuseerd glimlachje. Vrouwen plagen was leuk, maar Deshas plagen om het vervolgens van hem te winnen was nog leuker. Hij wuifde Deshas' woorden achteloos weg. 'Je moet wel bij me blijven. Niet dat als ik me halverwege even omdraai je snel naar een andere uithoek bent gevlucht,' zei Savador grijnzend terwijl hij zijn vriend voorging in de richting naar de kassen.

(is al gemaakt x] https://staracademy.forumtwilight.com/de-geheime-tuin-f63/looking-around-and-reading-t513.htm)

PROFILE MAGICIAN

» You don't see the sun anymore~
» I don't even know anymore..
» I don't like it anymore
» can't take it anymore || Dante.
» Train until you don't fail anymore

I'm not safe anymore

I'm not safe anymore

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen