I'm not safe anymore

Savador onderdrukte een zachte lach. Hij duwde Felicia net zo hard terug, maar niet zo hard dat hij haar zou bezeren en zodat het nog wel onschuldig bleef. 'Bracht ik je destijds in verlegenheid?' vroeg hij op een gemaakte onschuldige toon. 'Dat was alles behalve mijn bedoeling geweest, hoor.' Doordat hij zacht achter zijn hand lachte, was aan te tonen dat die woorden sarcastisch bedoeld waren. Hij keek glimlachend toe hoe Felicia opeens opstond. 'Denk je dat enkel opstaan helpt om te voorkomen dat ik je daarvoor terugpak?' vroeg Savador grijnzend. Hij sprong ook op en begon Felicia met een brede grijns in haar zij te kietelen. Zo, dat was zijn wraak. Moest ze hem maar niet zo plagen.

Felicia keek naar hem en ze hoorde dan zijn woorden. Ze keek hem doordringend aan en toch voelde ze hoe haar wangen rood kleurde. Ze schudde haar hoofd even kort en ze richt dan haar blik op hem. "Dat was niet fijn hoor om voor hem te staan met een rood hoofd." Zei ze dan ook terwijl ze haar tong weer eens uitstak. Toen ze zijn vraag hoorde keek ze naar hem en als hij opstond en haar kietelde probeerde ze zijn handen te grijpen. "Aaah stop ik kan daar niet tegen." Riep ze dan ook al lachend uit en opeens plaatste ze haar handen voor haar mond. Algauw zette ze het op een lopen en was ze wat veiliger van hem. Ze ademde dan ook even diep in en uit vooraleer ze hem weer aankeek. Dit keer hield ze hem in de gaten en ze grinnikte dan ook even kort.

''Als jullie klaar zijn met om elkaar heen dartelen als verliefde veulens dan vrees ik dat ik Savador even moet stelen'' klonk plots een stem uit de schaduwen. Tegen de donkere schaduw van een boomstam leken twee felrode robijnen op te lichten. Deshas maakte zich los van de schaduw van de boom en liep in zijn schaduw gedaante wat meer het licht zondat hij wat makkelijker van de duisternis te onderscheiden was. Wel zorgde hij ervoor dat hij niet helemaal in het licht ging staan. Als hij in zijn schaduw gedaante was, dan was zonlicht nou niet bepaald zijn beste vriend. Bij elke stap die hij zette verdorde de aarde onder hem maar zodra hij zijn voet weer van die plek afhaalde kwamen de grassprieten weer omhoog en helemaal groen alsof ze nooit verdord, vertrapt en dood waren geweest. Deshas blik was al vanaf het begin dat hij erbij stond naar Felicia getrokken maar wist dat te verbergen door van Felicia naar Savador heen en weer te kijken om uiteindelijk bij Savador te blijven hangen.

Savador liet zijn armen hangen alsof hij daarmee wilde zeggen dat hij zijn strijdbijl neerlegde. Maar net als hoe Felicia hem in de gaten hield, hield hij haar op een afstandje ook strak in het oog nadat ze van hem weg was gerend. Het plagen was voor hem amuserend genoeg om er mee verder te gaan, als hij niet onderbroken werd door een bekende stem. 'Deshas!' riep Savador breed grijnzend uit terwijl hij zijn armen spreidde. Hij wierp Felicia nog een ondeugende blik toe voor hij naar zijn vriend toeliep. Of beter gezegd, naar de schaduwgedaante die nog half in de schaduw stond. 'Wat beschamend dat je me juist betrapt als ik mijn dolle vijf minuten heb. Felicia en ik hadden het net nog over je. Wil je ons gestoei komen vergezellen of kom je hier voor een.. andere reden?' In de korte pauze tussen zijn woorden ging Savadors blik even veelzeggend naar Felicia. Een moment later keerde hij zijn rug naar Felicia toe en boog zich naar Deshas. 'Het komt goed uit dat je op dit moment opduikt. Ik moet jou namelijk ook even stelen om het ergens te over hebben,' sprak Savador zacht in zijn oor en hij gebaarde met een kort knikje van zijn hoofd onopmerkelijk richting Felicia.

Deshas bleef Savador aankijken toen die op hem afgelopen kwam. ''Ja, ik sta hier lang genoeg om dat ook door te hebben Savador. Jullie schijnen het wel vaker over mij te hebben al beken ik eerlijk dat ik lang niet alles heb gehoord van jullie conversatie. Zo lang sta ik hier ook nog niet'' zei hij kalm. Op Savadors zachte woorden voelde Deshas zijn wangen gloeien. Hij kon wel juichen van geluk dat in zijn schaduw gedaante niks anders dan zwart was te zien. ''En hoewel ik wel mee zou willen delen in jullie.....speelse momenten, ben ik hier jammer genoeg alleen voor zakelijkere dingen Savador. In verband met dat hele gedoe met Marcus ben ik van mening dat ik je een bepaalde spreuk moet bijbrengen. Normaal gesproken is dit pas heel vergevorderde magie maar ik heb in deze situatie nu eenmaal geen keus'' zei hij daarna op zakelijke toon tegen Savador.

Savador lachte zacht op Deshas' woorden. 'Dat spijt me, ik verdiep me in vrouwenpraat. En nu moest het wel om mijn nicht hier met iets of iemand te helpen,' antwoordde hij glimlachend. 'Maar genoeg daarover. Dat komt straks wel.' Hij zette zijn handen in zijn zij. Zijn mondhoeken krulden om tot een brede sluwe grijns toen Deshas begon over een nieuwe spreuk van vergevorderde magie. 'Een nieuwe spreuk?' vroeg Savador grijnzend. In zijn ogen flakkerden vlammen van machtsverlanging. 'Goed dan, maar daarna moeten we het echt eens over iets hebben.' Hij grinnikte eigenaardig, maar gaf nu geen enig teken dat het iets met Felicia te maken had.

Felicia schrok zich dood toen Deshas in de schaduw stond en daardoor voelde ze haar wangen warm worden. Voor even was ze stil geworden, aangezien ze geen woord meer kon uitbrengen. Daarna richt ze zich op Savador en ze grinnikte even kort. Toch hield ze zich op een afstandje als ze begonnen te spreken tegen elkaar. Kalm keek ze van de één naar de ander zonder iets te zeggen tegen beide. Uiteindelijk besloot ze maar iets te zeggen en ze keek gewoon naar Savador. "Savador dankje voor het gesprek, ik heb er van genoten. Ik hoop dat je onze belofte niet breekt en als je het niet erg vind wil ik vandaag al bij je op de bank gaan slapen." Zei ze dan zachtjes tegen hem en ze draaide zich om. "Oh en Savador ik zal wel een veilige plek zoeken waar Marcus niet komt. Aangezien je weet dat ik niet nog zoiets als in de slaapzaal van Shadra wil meemaken. Maargoed ik zie je nog wel vandaag als ik de kans ervoor krijg tenminste." Vertelde ze dan verder tegen hem, waarna ze dan al aanstalte maakte om te vertrekken. Ze wist namelijk niet of ze hier mocht blijven, maargoed ze zou hen wel alleen laten nadat ze een reactie had gehad op haar woorden.

Deshas keek Savador met een opgetrokken wenkbrauw aan al was dat amper te zien nu als schaduw. ''Iets of iemand?'' herhaalde hij op een toon waaraan je kon zeggen dat hij Savador niet echt geloofde. Hij wist dondersgoed dat ze het over hem hadden gehad. Hij kon het alleen slecht hebben dat hij niet precies wist hoe en wat. Zijn rode blik ging naar Felicia toen ze zelf begon te spreken. ''Als je wilt mag je ook hier blijven hoor. Ik denk alleen niet dat je er iets aan zult vinden, ik die met bloed, zweet en tranen ga proberen Savador een lastige spreuk bij te brengen'' zei hij grijnzend. Dit was ook meerendeel als grap bedoeld. Deshas dacht niet dat Savador dit niet zou kunnen, al was het wel waar dat het een lastige spreuk was. Hij keek daarna weer naar Savador. ''Wat ik je wou leren is om zelf te reizen als schaduw. In de vorm die ik zelf nu heb aangenomen. Op die manier kan Marcus je niets meer aandoen. Of in elk geval gevangen zetten. Met deze spreuk kun je overal uitkomen'' zei hij.

Savador richtte zich tot Felicia toen ze hem bedankte. 'Geen dank. Je bent meer dan welkom,' zei hij met een kort knikje. Hij keek Deshas even glunderend aan. 'Wees maar niet bang, het is niet wat je denkt,' glimlachte hij hem zacht toe. Zijn blik ging weer terug naar Felicia toen ze aanstalten maakte om weg te gaan. 'Je moet het zelf weten, lieverd,' zei Savador. 'Als je blijft kun je lachen hoe ik er een poets van bak. En tegelijkertijd ook een zeker persoon observeren.' Hij lachte zacht binnensmonds. Wat was plagen toch leuk. Savador toonde Deshas een zuinig glimlachje toen hij zijn woorden herhaalde. Hij zou niet vertellen dat ze het over hem hadden gehad. Daar moest hij zelf inmiddels ook allang achter zijn gekomen. Zo dom was Deshas niet. Hij liet het geplaag even terzijde liggen toen Deshas aan de uitleg van de spreuk begon. Er verscheen echter weer een grote glimlach op Savadors gezicht zodra hij was uitgepraat. Reizen als schaduw, dat zou een grote hulp bieden tijdens gevechten.

Felicia keek om naar beide en om eerlijk te zijn had ze niet verwacht dat ze hier mocht blijven. Voor een tijdje keek ze naar het meer en ze dacht dan ook na. "Als het om Savador zijn pogingen gaat als hij het niet kan dan wil ik zeker blijven." Zei ze dan ook plagerig tegen Deshas en haar blik ging dan ook even naar Savador. Ze draaide zich om zodat ze beide kon aankijken, waarna ze dan rustig bleef staan. Enkel dat laatste was echt het laatste wat ze wilde horen van hem. "Savador je ben echt een plaagbeest weet je dat. Had ik je niet de vorige keer gewaarschuwd met mij te plagen waar die persoon bij staat?" Vroeg ze dan ook grinnikend, al vertelde haar lichte blosjes wel iets anders. Ze slaagde er wel in dat Deshas en Savador die blosjes niet hadden opgemerkt, maargoed kalm ging ze dan naar Savador toe om hem vervolgens een plagerig duwtje te geven.

''Felicia als je blijft kijken dan moet ik je wel vragen om stil te blijven. Zowel Savador als ik hebben hier echt opperste concentratie voor nodig'' zei Deshas. Daarna richtte hij zijn blik weer op Savador. ''Wat betrefd de schaduw vorm aannemen is het letterlijk de materie die je tart. De hele waarneembare wereld is opgebouwd uit materie. Als je die kunt beïvloeden krijg je dus het effect dat je jezelf als schaduw kan voortbewegen. Materialisme is ook de filosofie die de werkelijkheid, ook emoties en andere processen in het menselijk brein regelt. Het stelt je dus ook in staat om je in het lichaam van anderen te plaatsen. En als je het goed doet dan kan je dit krijgen'' vertelde hij. En met die worden volgde er een voorbeeld. Hij liep achteruit dwars door een boom heen. Hij liep daarna op zijn dooie gemakje naar Savador en liep ook dwars door hem heen.

Savador deed glimlachend alsof hij Felicia's woorden gewoon niet hoorde en liet zich voor één keer door haar duwen. Daarna nam hij zijn serieuze houding weer aan om naar Deshas te luisteren. Hij stond hier immers niet voor niks. Savador luisterde zwijgend naar zijn uitleg en bleef wantrouwend toekijken hoe Deshas eerst dwars door een boom, en daarna dwars door hem heenliep alsof hij er gewoonweg niet stond. Hij streek even met een hand over zijn borst om na te zoeken of er geen deel van Deshas in hem was blijven steken. Dat zou nog eens bizar zijn. Hij draaide zich naar Deshas om. 'En daar hoort geen bijbehorende spreuk bij?' vroeg Savador hem op een serieuze toon.

Felicia keek naar Deshas als hij sprak en ze knikte dan ook even kort. Ze besloot om op een afstandje te gaan zitten, aangezien ze toch anders maar in de weg zat. Nouja ze richt even haar blik op beide, maar dan gewoon even op het meer. Haar ogen sloot ze voor een tijdje en ze voelde haar hart sneller slaan. Kalm schudde ze het hoofd en besloot om maar naar beide te kijken. Toen ze Deshas door een boom zag lopen en vervolgens dan door Savador heen keek ze hem met grote ogen aan. Ze glimlachte even toen ze zwijgzaam naar Savador keek en ze dacht dan kort aan het gesprek dat ze hier gehad hadden. Ze was wel benieuwd wat Savador van plan was, nouja ze zou er wel eens achter komen als het moment daar was. Even deed ze rustig een haarlok achter haar oor en ze bleef gewoon kijken.

''Natuurlijk wel. Dit was alleen een demonstratie om te laten zien wat je er allemaal mee kan. Al zijn dit slechts twee opties van de vele mogelijkheden'' zei Deshas kalm. ''Bij deze spreuk gaat het voor om visualisatie. Dat is bij veel spreuken in de duistere magie zo trouwens. Concentratie en visualisatie. De spreuk die hierbij hoort heet: Scáthanna. Maar de woorden die bij deze spreuk horen zijn: Dorchadas agus foirm scáth. Het woord Dorchadas komt je natuurlijk bekend voor omdat mijn kamer zo heet. Dat kan kloppen want Dorchadas is oud- Shadraans voor duisternis. Je moet je erbij inbeelden dat je lichaam vloeibaar wordt. Alsof je als geest overal dwars doorheen kan lopen. Het is de bedoeling dat je samensmelt met de schaduw. Hier vereist heel veel concentratie voor dus denk aan niets anders'' zei Deshas.

Savador luisterde zwijgend naar Deshas' uitleg en knikte zwak. In de tijd dat hij in de leer bij Deshas zat, had hij haast niets anders moeten doen dan concentreren en visualiseren. Dat was vrijwel bij iedere spreuk zo geweest die hij tot nu toe van hem had geleerd. Zodra hem opgedragen werd dat hij aan niets anders moest denken, sloot Savador uit automatisme zijn ogen om een poging te doen zijn hoofd leeg te maken. 'Behoor ik de spreuk zelf te zeggen of de bijhorende woorden?' vroeg hij op een lome toon in de hoop zijn opbouwende concentratie niet te verbreken. Savador hield zijn ogen fronsend gesloten terwijl hij zijn vraag stelde.

''Alleen de woorden zijn genoeg'' zei Deshas kalm terwijl hij een sigaret opstak. Hij blies de witte rook uit terwijl hij de sigaret tussen zijn roetzwarte schaduwvingers hield. ''De enige tip die ik je verder nog kan geven is dit niet in de volle zon te proberen maar in de schaduw zelf van iets. Schaduw en licht zijn aartsrivalen. Probeer dus ook niet het ene te doen terwijl het andere element aanwezig is. Als je hier wat beter in bent zal dat niet zoveel verschil meer maken maar het kost wel meer kracht om in zonlicht je schaduwvorm aan te nemen'' zei Deshas nog die zelf in de schaduw van de boom gewoon zijn sigaret aan het roken was. Hij was er zelfs gemakkelijk bij gaan zitten tegen de boomstam.

Terwijl Savador op een antwoord van Deshas wachtte, probeerde hij in de tussentijd meer concentratie op te vergen en minder gedachten binnen te laten komen. Hij verbande alle overgebleven gedachten uit zijn hoofd voor hij zijn mond opende om de bijbehorende woorden uit te spreken. 'Dorchadas agus foirm scáth,' sprak hij zacht sissend uit. Het klonk wat zacht, met misschien een wat andere draai en typisch op de manier uitgesproken zoals ze dat in de moderne Shadraanse taal nu deden. Hij wist dus ook niet of hij sommige woorden wel goed uitsprak, maar hij had het al uitgesproken voor hij het zich had kunnen beseffen. Savador nam zich voor dat zijn lichaam uit één en al gif bestond - aan water wilde hij niet denken - en dat hij dat gif moest verplaatsen. Hij voelde een zwakte over zich heenkomen, alsof de zwaartekracht hem meer tegen het aardeoppervlakte drukte dan anders. Maar hij kon zijn ogen niet openen om te zien of de spreuk succesvol gelukt was. Dan ebde al zijn verzamelde concentratie weer weg als verloren moeite. Echter had Savador niet het gevoel dat hij zich nu op dezelfde hoogte als het gras bevond of iets in die richting, dus ging hij er aarzelend vanuit dat het toch nog niet zo goed gelukt was als hij had gehoopt.

Al die tijd had Felicia naar beide gekeken en ze glimlachte dan ook heel even kort. Ze vond juist dat Savador het goed deed, ookal zou hij er de eerste keer niet in slagen om het goed te doen. Algauw keek ze even een tijdje naar Deshas die nu rustig op de grond zat een sigaretje te roken. Toch ging haar blik even naar het water en ze dacht dan héél even kort na. Ze had wel zin om een duik te nemen in het meer, alleen niet waar die twee in de buurt waren. Een rilling ging even over haar rug en toch stond ze uiteindelijk op om bij de rand van het meer te gaan staan. Gelukkig waren haar haren lang genoeg en dus kon ze zich makkelijk ontdoen van haar kleding. Voor even keek ze beide nog aan en ze hoopte maar dat die twee niet zouden gaan gluren. Na een tijdje deed ze gewoon haar kleren helemaal uit en vervolgens liep ze het water gewoon in. Ze grinnikte even kort bij de gedachte dat die twee wel rood aangelopen zou worden, maar agh veel deed het haar niet echt. Kalm zwom ze enkele rondjes in het water en ze dook dan na een tijdje onder.

Deshas keek toe hoe Savador de spreuk uitsprak. Hij zag hoe zijn vriend in een zwarte stroopzooi veranderde en in elkaar zonk. ''Dat was niet helemaal de bedoeling'' zei Deshas. Hij knikte kalm in zijn vingers om Savador zijn oude vorm weer terug te geven. ''Je kon er niet veel aan doen dat het niet lukte Savador. Ik kan ook niet van je verlangen dat je oud- Shadraans meteen goed uitspreekt als je er niet net als ik mee bent opgevoed. Bij scáth bijvoorbeeld spreek je je 'á' uit als een 'aa'. De 'sc' vormen samen een 'sk' klank. Je spreekt het dus uit als: Skaat. Bij agus leg je de klemtoon op de 'u' en niet op de 'a' '' legde hij kalm uit. Hij gebaarde Savador om het nog eens te proberen. Hij hoorde een plons maar lette er niet op. Hij wist dat het Felicia moest zijn. Moest ze nou net nu gaan zwemmen, precies als hij zich moest concentreren om Savador niet de foute aanwijzingen te geven.

Savador opende zijn ogen pas weer toen hij Deshas' woorden hoorde. De druk op zijn lichaam alsof iemand hem de grond induwde verdween op slag zodra hij in zijn vingers knipte. Hij voelde zich even raar en duizelig. En dat terwijl hij, volgens Deshas' woorden, nog niet eens als schaduw gereisd had. Er verscheen even een kleine frons toen Deshas hem de uitsprakingen van de Oud-Shadraanse woorden uitlegde. Hij had al zo'n vermoeden dat de fout daar aan moest liggen. Hij knikte zwak toen Deshas hem gebaarde nog een poging te wagen. Savador liet zijn concentratie bij de les even onbewust verminderen toen hij geschrokken het geluid van opspattend water hoorde. Hij draaide zijn hoofd met een ruk richting het meer, maar zag tot zijn grootste opluchting dat het enkel Felicia was die erin zwom. Al bedaarde het hem wel zorgen. En een rood hoofd. Hij richtte zich met een wat nors gezicht weer op Deshas en sloot zijn ogen weer. Met de zorg in zijn hoofd dat Felicia zich op het moment in water bevond, moest hij wat extra moeite doen om zich te concentreren. Zijn hoofd leegmaken ging ook moeilijker dan anders. 'Dorchadas agus foirm scáth,' sprak hij voor de tweede keer uit, maar deze keer probeerde hij zo goed mogelijk de klemtonen op de juiste lettergrepen te leggen. Savador nam zich voor dat hij nu even geen levend wezen van vlees en bloed was, maar alleen maar uit gif bestond. Na dat een aantal keer over te denken duurde het niet lang of dezelfde benauwde druk leek hem weer de grond in te drukken. Deze keer leek het echter soepeler dan voorheen te gaan, al bezorgde het hem nog steeds een zwaar gevoel. Hij voelde dat er met zijn evenwicht gespeeld werd, alsof iemand de grond onder zijn voeten liet kantelen. Savador zette zijn benen wijder uit elkaar om balans te behouden, al kon hij zich dat enkel verbeelden. Terwijl hij het gevoel kreeg dat hij langzaam maar zeker daalde, nam het misselijke gevoel in zijn buik steeds verder toe.

Felicia lette echter niet meer op hen, aangezien ze rustig onderwater aan het zwemmen was. Haar ogen hield ze dan ook open en ze zwom steeds verder naar het midden van het meer. Voor even voelde ze zich vrij en ook veilig, al wist ze dat dit misschien kon veranderen. Kalm kwam ze na een tijdje weer boven water en ze zag dan ook iets in de struiken aan de overkant kijken naar haar. Met een schuin hoofd keek ze er even naar, hoewel ze daarna gewoon verder zwom. Haar blonde haren dreven op het wateroppervlak en ze bleef toch wel naar dat ding kijken dat haar bekeek. Het leek wel of ze aangetrokken werd, maar dan keerde ze zich terug tot Savador en Deshas. Toch bleef ze lange tijd in het water zitten, omdat ze hen verder niet zou gaan storen. Vervolgens dook ze weer onderwater en ze zwom gewoon lekker door. Dit had ze even nodig gehad om ook ervoor te zorgen dat ze het gevoel van aanraking door Marcus kwijt was. Haar gedachten dwaalden even af naar de gebeurtenis in de slaapzaal, iets wat ze nooit meer zou vergeten.

Deshas richtte zijn blik even loom op Fecilia en deed zijn best om naar haar gezicht te kijken en nergens anders naar. ''Felicia, mag ik je verzoeken het water uit te komen? Savador wordt een beetje kriegel van je en dat kan hij nu echt niet gebruiken'' vroeg hij rustig aan haar. Daarna richtte hij zijn blik weer terug op Savador. Het zag er al beter uit dan eerst. ''Je hebt hem nu bijna te pakken. Door de grond zakken lukt je in elk geval al aardig. Maar in de schaduwvorm zelf zijn er ook nog twee mogelijkheden. Een 'vaste vorm' en een 'vloeibare vorm'. In je vaste vorm kun je gewoon rondlopen maar in je vloeibare vorm zak je overal doorheen. Probeer je vaste vorm te zoeken en die te behouden. Het moet voelen alsof je een flinterdunne beschermlaag om je heen hebt'' zei Deshas tegen hem. ''Als je misselijk wordt is dat heel begrijpelijk. Het is doodnormaal, maar naar mate je meer in schaduw gaat reizen krijg je dat niet meer'' zei hij daarna.

Savador wankelde een beetje toen hij zijn ogen weer opende. Hij sloeg direct een hand voor zijn mond toen hij zijn ontbijt terug naar boven voelde komen. Hij slaagde er gelukkig wel in niets uit te braken. Hij haalde zijn hand weg en deed alsof er niets aan de hand was toen Deshas weer tot hem sprak. Met een zwak knikje probeerde Savador zich weer te concentreren. Hij hoopte dat een vaste vorm aannemen niet zo'n sterk misselijk gevoel opriep als dat hij het in een vloeibare vorm probeerde. Hij probeerde er niet teveel aan te denken. Hij wilde er ook niet aan denken, want zijn hoofd moest weer leeg. Alleen de woorden van de spreuk en het idee dat hij gif was in een omhulsel moesten blijven. Zodra hij zover was, sprak hij zacht de spreuk weer uit. 'Dorchadas agus foirm scáth.' In zijn stem was iets van een zorgelijke toon te horen. Grotendeels kwam dat doordat hij geen tweede keer bijna over zijn nek wilde gaan. Savador probeerde het idee vast te houden. Gif in een omhulsel, zo moeilijk was dat niet. Hij voelde nu geen druk van bovenaf. Meer een druk aan weerkanten van zijn lichaam, alsof hij langzaamaan plat werd gedrukt. Behalve aan de buitenkant, was het erger in zijn ingewanden. Dat versterkte hoe dan ook alleen maar meer het idee dat hij van de buitenkant een dun beschermlaagje om zich heen droeg. Zijn maag protesteerde echter hevig. Savadors ogen schoten op een gegeven moment plotseling wijd open en hij viel kokhalzend op zijn knieën neer in het gras.

Toen Felicia de woorden van Deshas hoorde keek hij in zijn richting. Even dacht ze wat na maar dan haalde ze haar schouders op. Kalm en zo stil mogelijk zwom ze maar naar de kant, om zich dan vervolgens weer aan te gaan kleden. Alleen moest ze er eerst uitkomen zonder dat ze beide zou storen en ze zucht dan ook even diep. "Sorry ik had dat even nodig om het akelige gevoel weg te krijgen toen Marcus héél dicht tegen me aanzat." Zei ze dan maar als een antwoord en ze liep dan het water uit. Haar haren bleven daardoor tegen haar lichaam plakken, al was dat de minste zorgen die ze had. Zo snel ze kon deed ze haar kleren weer aan en na een tijdje wrong ze haar haren uit. Daarna ging ze een eindje verder van beide zitten, maar dan even met de ogen gesloten. Ze zou voor de rest niet meer bewegen en ook niets zeggen. Nouja ze sprak op dit moment sowieso niet tegen hen dus daar hoefde ze zich geen zorgen over te maken.

Deshas was overeind gesprongen toen Savador kokhalzend neer viel. Hij knielde naast hem neer en legde zijn eigen schaduwhand op Savadors rug. ''Dúisigh agus a fháil'' siste hij zacht. Met veel pijn en moeite lukte het hem om Savador weer in zijn menselijke gedaante te krijgen. ''Zo is het wel genoeg. We nemen even pauze. Als je je straks wat beter voelt kunnen we misschien nog even door'' zei Deshas zacht tegen Savador terwijl hij zijn eigen menselijke gedaante ook weer aan nam. Met zijn andere hand drukte hij zijn sigaret uit tegen de zool van zijn schoen en liet het ding tot stof vergaan waarna hij het van zijn hand liet blazen door de wind. Hij sleepte Savador half mee naar de boom en zette hem in de schaduw tegen de stam aan.

PROFILE MAGICIAN

» You don't see the sun anymore~
» I don't even know anymore..
» I don't like it anymore
» can't take it anymore || Dante.
» Train until you don't fail anymore

I'm not safe anymore

I'm not safe anymore

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen