Ugh, ze haatte ochtenden. Voornamelijk de ochtenden doordeweeks. Je moest je vroeg uit bed slepen, make-up op je gezicht smeren om niet te laten zien dat je hard had gefeest de vorige nacht en proberen niet chagrijnig te zijn tegen iedereen. Wat nooit lukte bij Elveria. Maar wat ze het meest haatte, was het vroeg opstaan in weekenden. Kom op, het was weekend, dan hoorde je je roes uit te slapen, niet vroeg op te staan voor nablijven, strafwerk of andere dingen. Ze rilde al bij het idee. Maar toch moest ze er uit. Waarom had hij in godsnaam dit vroege tijdstip uitgekozen? Om haar te pesten? Om haar in een verschrikkelijke mood te zien? Nou, gefeliciteerd Master Swain, het is je gelukt. Maar ze ging hem tegenwerken. Elveria nam rustig de tijd om haar kleding uit te zoeken. Een zwarte joggingbroek, een t-shirt en een vest, mochten ze naar buiten gaan. Ze hadden afgesproken in de gymzaal, hij had het slechte tijdstip uitgekozen, en snel griste Elveria haar Samurai onder haar bed vandaan. Het lag altijd in een kist, gezekerd met twee sloten, de sleutel droeg ze altijd bij haar aan een ketting om haar nek.
Nu holde ze de gang door, richting de grote zaal, schoot even naar binnen om wat sinaasappelsap naar binnen te werken, goed voor de vitamientjes, en griste een broodje van een schaal. Het was klein, maar waarschijnlijk vullend.
Met een grijns liep ze nu richting de gymzaal, de etage met de lokalen was compleet verlaten. De zaal had ook niet erg vol gezeten, waarschijnlijk gewoonweg omdat dit een verschrikkelijk tijdstip was om op te zijn. Kauwend op de laatste stukken hield ze even halt voor de deur. Tijd om intensief bezig te zijn. Dat moest wel even gebeuren na een tijd luieren.
Rustig deed ze de deur open en bekeek de zaal. Schietschijven, matten en oefenpoppen. Swain had veel gedacht te doen vandaag. Ze wist niet goed of ze er zo naar uitkeek of niet. Ze zag hem zitten op de mat, rustig, mediterend. Elveria grijnsde.
Ze ging tegenover hem zitten, en trommelde met haar handen op de mat, het veroorzaakte een licht, galmend geluid in de zaal.
'Well, what are we gonna do today?' Zei ze in het Shadraans met een grijns op haar gezicht. Stiekem had ze er wel de hele tijd naar uitgekeken, maar nu de tijd hier was, had ze vrijwel geen zin om zich zo erg in te spannen, zeker niet in deze vroegte.
Maar dat verborg ze allemaal achter een speelse grijns.

Swain was not amused. Elveria's grijns vervaagde even. Ze had gehoopt dat hij het positiever zou oppakken, maar dat was helaas niet het geval. "Patience miss Down...Patience is all...4th rule of the code of the Suasama remember?" Hij zuchtte. Elveria's gezicht betrok. Ze had eigenlijk nooit goed naar de regels gekeken. Ze kende er een groot aantal wel globaal, maar alles uit haar hoofd kon ze niet opdreunen. Ze kreunde even zacht. Als hij haar nu maar niet ineens ging overhoren. Dan zou hij meteen een heel ander beeld van haar krijgen. "Well, today, we're gonna start easy. Before I'm learning you some of difficult techniques, I want to know if you can do some basic stealth and fighting techniques."
Elveria vernauwde haar ogen. Ze kende Swain lang genoeg om te weten dat hij altijd iets van plan was, zelfs als het niet eens zo leek. Achter haar hoorde ze een licht gezoem. Onoplettend schoten haar ogen even naar de zijkant, hopend om een glimp op te vangen van iets wat er niet zou moeten zijn. Ze zag slechts een glimp paars. En het had er niet moeten zijn. "Alright Miss Down..your trainingbegins..now." Elveria schoot overeind, de bol schoot rakelings langs haar.
Met een snelle beweging had ze haar Samurai getrokken en keek naar de bol, die vlak voor de muur tot stilstand kwam en weer achter haar aankwam. Dit was ronduit belachelijk, een beetje voor een bol uitrennen. Maar een regel kwam in haar op; altijd eerst kijken hoe gevaarlijk het object of persoon was. Dan pas beginnen met vechten.
Elveria ontweek hem weer, de bol kwam sneller tot stilstand en ging weer haar kant op. Ze was er nu achter dat het ding haar bleef volgen, waar ze ook heen ging. Dan nu eens kijken hoe het zou reageren als ze het eens zou splijten.
Ze hield haar Samurai in de aanslag, en toen het ding op haar afkwam, reet ze het met een enekel slag precies door het midden. De bol viel in twee stukken op de grond, maar verdween niet. Grijnzend leunde Elveria op haar zwaard. 'Well, that was easy.' Zei ze sarcastisch.
Maar iets trok haar aandacht, de bol aan de linkerkant begon te trillen, net als de bol aan de rechterkant. Ze gingen gewoon door! 'Oh c'mon.' Zei ze haast smekend en ze keek naar Swain. Maar vervolgens lachte ze weer. Stiekem had ze er wel zin in.
Ze schuifelde weg, terwijl de twee bollen nu weer langzaam in actie kwamen. De eerste kwam op haar af, weer spleet ze hem door midden, wetend dat hij weer zou herladen en haar weer eens zou aanvallen. Ze deed hetzelfde na de andere bol te ontwijken en hem toen door midden te splijten, zo creëerde ze tijd tussen het herladen van de vier stukken.
De eerste twee stukken kwamen weer vol op haar afgeraasd. Elveria begon te rennen, richting de muur. Toen ze er was, liep ze met twee grote stappen de muur op en maakte een salto achterover, de twee stukken vlogen kapot op de muur.
Two down, two more to go. Elveria grijnsde en blies een haarlok uit haar gezicht. Het leek haar handig om de twee stukken van elkaar te scheiden, en ze vervolgens op elkaar te laten botsen. Maar hoe ging ze dat doen? De bollen kwamen weer op haar afgeraasd, Elveria bukte zodat de bollen over haar heen vlogen. Vervolgens rende ze in linker richting, de linkerbol zou hier sneller op reageren. En het lukte ook nog eens. De linkerbol kwam eerder in actie dan de rechter, en de twee kwamen nu van allebei de kanten. Elveria bukte weer, en de twee kwamen op elkaar, wat een prachtige lichtexplosie opleverde.
Ze kwam grijnzend overeind. 'And that's how you do it.' Ze liep weer naar de mat en ging tegenover Swain zitten, haar Samurai weer in de schede schuivend.

Triomfantelijk steunde ze met haar linkerhand op de samurai en zette ze haar rechterhand in haar zij. Ze grijnsde en wachtte op het langverwachte compliment. Wat niet kwam. "Good, Miss Down, your fighting skills are..accepteble" De grijns verdween en werd plaats gemaakt voor verontwaardiging. Had ze zich daar nu zo voor uit zitten sloven? Om te horen dat het 'acceptabel' was? Ze gromde iets onaardigs binnensmonds maar bleef Swain strak aankijken. "Now, let us see how good your agility and stamina are." Hij tikte een paar keer met zijn stok op de grond. De twee oefen poppen in de zaal krijgen een licht paarse gloed, en gingen in gevechtshouding staan. Elveria keek even over haar schouder. Nog meer van dit soort dingen? Dan zou het ronduit saai gaan worden. Met een lichte zucht ging ze staan en pakte haar samurai op, klaar om van de twee poppen mooie blokken voor de haard te maken. "Destroy them without your own doing." De twee poppen kwamen dreigend op Elveria af. Ze keek naar Swain, haar mond ging stilletjes van 'wat?!' en ondeugend keek ze hem aan, een plannetje borrelde op in haar hoofd. "Go." en de twee poppen stormde op haar af. Ze grijnsde en ontweek ze eerst, zoals ze ook had gedaan bij de bol. De poppen waren sneller, maar ze werkten niet samen. Beiden hadden ze een opdracht gekregen, individueel.
Elveria ging zo ver mogelijk van ze vandaan staan, en toen ze van beide kanten op haar af stormde rende ze weg en draaide zich halverwege om. Haar hand maakte een soort ronddraai gebaar en plotseling gingen de poppen arm in arm en begonnen rond te dansen. Elveria begon te lachen. Eigenlijk waren dit wel lollige lessen, ze was de vroegte al compleet vergeten. Toen ze de poppen wat in het rond had laten draaien liet ze ze los en rende er vervolgens naartoe. Alsof ze een complete suïcidale gek was, ging ze er tussenin staan. De poppen keken haar met hun pompoenhooofden kwaad aan. Elveria grijnsde. 'Hi.' Zei ze.
Voordat de poppen wilden toesteken maakte ze een koprol en verdween tussen de twee in. De zwaarden staken diep in de strooien buiken en de hoofden zakten naar voren. Problem solved.
Ze klopte haar handen af en liep weer naar Swain, om voor hem neer te ploffen. 'Don't say it iwas acceptable. I did very good.' Ze grijnsde. In haar ogen waren pretlichtjes te zien. 'What do I have to fight next?' Ze waren nu toch bezig.