Tyr! Hij was een legende die enkel over Cassie waakte. Maar hij had haar nog nooit ontmoet gehad tot een maand geleden. Gelukkig was hij een van de diepste grotten binnen gewandeld geweest en had haar ontdekt. Shyvana's ijskoud gekleurde ogen gleden over de binnenkant van de romp van het vaartuig. Zelf had de jonge man eerder weg gemoeten en had haar eerst de kans gegeven na haar bevrijding om weer aan te sterken. Tyr had er mee in gestemd dat ze zijn adviseur mocht worden. Iets waar Shyvana heel erg gelukkig van was geworden. Want waar kon ze anders heen? Haar volk was honderden jaren geleden vermoord en uit pure zelf genoegen had die man die de leiding eronder had gehad de laatste van haar soort voor haar ogen gedood gehad. Hij had haar als huisdier willen houden,maar Shyvana had geweigerd en had spijt dat ze die man nooit zijn hand had af gebeten, maar hem enkel verwond had gehad. Wel had die vlerk de laatste eieren gestolen en meegenomen. Nu zat ze in haar meer menselijkere vorm gehuld in een mega grote cape en een hoodie. Ze hield haar snuit diep in de schaduwen. Haar ogen in de schaduwen leken wel licht te geven, maar dat was meer schijn. Shyvana zou later richting de kleine planeet Kovomaka reizen. Ze was nog niet geheel zichzelf, maar toch al een heel eind aan de goede hand. Wel was ze bloed nerveus! Waar zou Tyr haar naar toe halen en wat zouden de mensen daar van haar vinden? Shyvana schudden even zachtjes haar kop om die gedachten eruit te gooien, maar ze schrok op van een blikken stem die zei dat ze zo dadelijk zouden landen. Een oudere vrouw naast haar tapte zachtjes op haar hand. 'Komt goed je went er wel aan na een paar keer. Eerste vlucht?' vroeg de oudere dame aan het einde van haar troostende woorden. Shyvana dorst even niet te spreken. Dit was allemaal nog zo nieuw! Dus knikte ze in stilte. De landing was nog erger. Haar klauwen drongen zich diep in de houten leuningen tot het vaartuig stil stond. Shyvana was op van de zenuwen en was blij dat ze de kudde naar buiten kon volgen. Daar ademde ze diep de vrieskou in en ontspande zich weer rustig aan. Zelf had ze niets anders bij zich dan de cape en al gauw verliet ze het platvorm. Het liefste ging ze meteen naar Tyr,maar.waar die uithing? Ze kende de weg hier niet en de alles verhullende cape zou andere laten indenken dat ze misschien een koukleum of heel erg schuw was. Geen van beide was waar. De kou deed haar niets en schuw was Shyvana allerminst. Dus besloot ze om het pad maar te volgen dat richting een groot gebouw liep dat op een kasteel leek.

(Mefla)