Drake zat in de shuttle, kijkend naar buiten. Hij zag andere planten en droomde verder in zijn eigen gedachte. Deze excursie had hij op het bord zien staan bij de meldingenplaats. Hij vond het wel een leuk idee om hier een keer aan mee te doen. Zo kon hij tenminste meer kennis op doen over de andere planeten en hun gewoonte. Naast vuur, was duisternis zijn favoriete element. Stil geruisloos en vele stervelingen waren er bang voor, prachtig. Drake leunde met half gesloten ogen tegen het raam aan, zich vervelend. Hij sloeg de snackcar gade en haalde zijn neus chagrijnig op. Deze reis duurde hem toch echt te lang in zijn mening. Gelukkig had hij headset mee, met muziek. Dat verlichtte de saaiheid al iets. Net toen hij zich bedacht om op te staan en de rest van de shuttle te verkennen, ging er een lampje branden. Het lampje dat aangaf dat ze gingen dalen en je in je stoel moest gaan zitten. Drake zuchtte geïrriteerd, sloeg zijn armen over elkaar en deed die vreemde gordel om.

Even later liep hij met zijn handen in zijn zakken de menigte door die het schip uitkwam. Hij had een zwart-rood gestreept vest aan met zijn jack er overheen en een zwart shirt. Zijn bruine ogen keken nieuwsgierig om zich heen, door de zwarte lokken die over zijn ogen vielen. Een donkere spijkerbroek en afgetrapte sneakers maakte hem plaatje compleet. Hij zuchtte en luisterde verder naar zijn muziek, 30 Seconds to Mars. Hij had er alleen wel de pest in dat hij Mushu thuis had moeten laten, puur balen. De kleine rode draak had hem met grote groene ogen aan gekeken toen Drake hem achterliet bij Horo die de komende tijd even voor Mush zou zorgen. Drake was haar erg dankbaar geweest, ze begon al een beetje een vriendin van hem te worden. Hij keek naar zijn leraar van vandaag, door de zwarte lokken haar. Het was een vreemd type en zo te zien niet erg nonchalant. Hij had een streng en hard uiterlijk en waarscheinlijk was hij dat ook, het trok Drake niet echt. De naam van de leraar was Swain, had Drake gelezen met een glimlach. De naam deed hem gelijk denken aan een zwijn. Hij zag ook dat er geen bekende leerlingen in zijn groep zaten, al vond hij dat niet storend. Ze zouden snel genoeg 'bekend' worden. Toen Swain de namen op noemde gaf hij een kort geluid wat klonk als een soort, 'jo'. Toen ze de kleine namenlijst hadden afgewerkt keek Drake licht naar achter leunend naar zijn leraar. ''Well, wat gaan we vandaag doen? Ik heb wel trek in een snack als ik het zeggen mag.'' zei Drake triomfantelijk.

Elveria was de hele dag al op Shadra geweest. Ze was naar haar ouders geweest en dit was zo niet zo heel geweldig geweest. De binnenkomst ging wel maar haar vader was absoluut niet blij om haar te zien. Ze zou te lang over school doen, zei hij. Elveria had vervolgens uitgelegd dat het moeilijk was, dat ze hen miste, absoluut niet, en dat ze veel aan haar hoofd had. Dit was voor haar vader geen excuus en een enorme ruzie volgde. Haar moeder probeerde het niet eens te sussen en zat alleen maar een beetje over haar armen te wrijven en naar de grond te staren. Uiteindelijk was Elveria met tranen in haar ogen het huis uitgelopen, had de deur keihard dicht geslagen, wat een barst in het glas maakte, en was vervolgens wat door de straten gaan slenteren, denkend over haar oh zo lastige leven. Uiteindelijk had ze in een café een snelle salade met wat koffie naar binnen gewerkt en had netjes op het shuttle station gewacht tot het negen uur was. En dat had heel lang geduurd. Uiteindelijk had de klok negen geslagen en was ze opgestaan en had zich verplaatst naar de aankomsthal. Daar stond ze nu tegen de muur aangeleund in de schaduwen, en ze viel nauwelijks op. Op haar rug lag haar samurai-zwaard. Je wist maar nooit.
Niet veel later verscheen de gestalte van Swain, hij had haar niet door en bleef een eindje verderop staan. Elveria grijnsde, als ze al voor hem onzichtbaar was, wie zou haar dan in godsnaam kunnen zien? Ze kwam van de muur vandaan en liep naar hem toe, maar bleef wat verderop staan toen er een jongen aankwam. Donker haar, hij leek een beetje op haar. Behalve zijn ogen, waar de hare bloedrood waren, waren de zijne normaaltjes,er was niet veel op hem aan te merken. ''Well, wat gaan we vandaag doen? Ik heb wel trek in een snack als ik het zeggen mag.'' zei de jongen triomfantelijk. Nu kwam Elveria in actie. Ze liep naar hem toe en keek hem een beetje donker aan. 'Heb een beetje respect.' Zei ze lichtjes verveeld om niet als een nerdig meisje over te komen. Ze keek Swain aan en gaf hem een knikje voor een goedenavond. Vervolgens ging ze naast de jongen staan, tegenover Swain. Stiekem keek ze erg uit naar deze les.

De laatste uren waren stil op het geluid van een schrijvende veer na. De veer die de officiele documenten ondertekende of aanpassingen maakte aan plannen die aan haar waren doorgestuurd. Q’leen had de afgelopen paar dagen niet voldoende tijd gehad om er werkelijk aan te gaan zitten en de stapel met documenten, brieven en aantekeningen werden er niet kleiner op. Nee, met iedere dag dat ze er niets aan deed, werden de stapels zo hoog dat ze met een verkleiningspreuk werden aangeleverd zodat ze nog iets van haar bureau zou kunnen zien onder het papierwerk. Q’leen was daarom in de vroege middag al begonnen en was niet gestopt met het wegwerken van de stapels totdat het laat in de avond was en een van de wekkers ging die ze had gezet. Met een zucht en een kreun drukte Q’leen de wekker uit en ruimde haar bureau op. Het was haar bedoeling geweest om in een van de Dark lessen aanwezig te zijn en er zo achter te komen hoe de leraar was en wat er aan de leerlingen werd geleerd, maar er waren in de tijd dat ze hier nu was geen interessante lessen van enige waardigheid geweest en Q’leen had Master Swain niet goed kunnen beoordelen. Daarom zou ze vanavond meegaan op een van de excursies die hij organiseerde. Blijkbaar wilde hij een handjevol studenten wat gaan leren over de maan en iets over een vloek die erbij hoort? Ze wist het niet zeker, maar ze zou er vast nog wel achter komen. Als ze het papier kon vinden waar de informatie opstond. En dat lukte niet. Zeer frustrerend.
Het was niet veel later dat Q’leen een portaal opende in haar spiegel en erdoorheen stapte. De plaats waar ze eruit kwam was een spiegel in een van de vrouwenwc’s. Gelukkig was het rond deze tijd niet zo druk en was er dan ook niemand aanwezig. Hoewel het zeer vermakelijk was om te zien hoe de lippenstift dan vaak abrupt werd afgebroken en de vrouwen gillende wegrenden, was het soms ook vermoeiend om het uit te leggen aan de officieren die altijd in de buurt wisten te zijn. Q’leen draaide zich om naar de spiegel, werkte haar make-up bij en bracht haar haar in een hoge staart zodat nog iets van de lengte af werd gehaald en het nu net boven haar kont hing te bungelen in lichte golvende lagen doordat ze ze de rest van de dag in vlechten had gehad en niet ondertussen had gedoucht. Q’leen had er gewoon geen zin in gehad.
In haar licht paarse jurk en zwarte ballerina’s met lichte make-up zag ze er misschien niet uit als de vrouwe van de duisternis en dat was dan ook geheel de bedoeling. Ze bond haar duisternis in haar en wist dat ze nu een neutraal aura zou hebben waaraan de duistere magie niet zou kunnen worden gevoeld. En voor zover ze wist, had ze nog niemand die er vanavond was eerder ontmoet dus Q’leen was benieuwd hoe lang het zou duren voordat iemand erachter zou komen dat zij het was die hen zou vergezellen. Met een verlichte stap liep Queralena de toiletten uit en maakte haar weg naar het groepje leerlingen die ze met een oudere man zag staan. Na een kleine sprint stopte ze en kwam even op adem waarbij ze haar hand op Swains schouder legde om zijn aandacht te trekken en zonder het te merken de naam Lena ~ begeleider op het papier met de namen bijschreef door magie te gebruiken. ‘Het spijt me, ik had een te late shuttle en Master Savador hield me nog bezig en ik moest nog spullen hebben. Mijn naam is Lena. Ik moest mee als extra begeleiding vanavond?’ Q’leen ging weer overeind staan en haalde haar hand terug voordat ze de rest van de kinderen aankeek en ze een lichte glimlach stuurde.

Drake stond er nonchalant bij met zij  handen in zijn zakken gestoken. Hij keek verveelt om zich heen en naar de leraar die daar een beetje saai stond te wezen, in zijn mening. Hij was te serieus en ging alle namen af. Drake floot een riedeltje terwijl hij heen en weer bewoog op zijn eigen ritme. Hij besloot maar te vragen wanneer ze gingen eten, want zijn maag rommelde. Hij had toch wat moeten nemen van die kar in de shuttle. Drake kuchte en vroeg triomfantelijk: ''Well, wat gaan we vandaag doen? Ik heb wel trek in een snack als ik het zeggen mag.' De woorden waren zijn mond nog niet uitgerold of er kwam een meisje aanlopen die duidelijk bij de groep hoorde. Drake kreeg een bepaalde glans in zijn ogen, nieuwe mensen ontmoeten was voor hem een leuk spelletje. Een spelletje, lollig om te spelen en te plaatsen naar je eigen gedrag. Over het algemeen was Drake gewoon vriendelijk tegen mensen, met een excentriek en sinister trekje. Hij glimlachte naar haar en keek wat observerend naar haar zwarte haar. Ook de rode ogen bevielen hem en hij vroeg zich af wat voor type ze was. 'Heb een beetje respect.' zei het meisje donker tegen hem. Drake sloeg zijn ogen half dicht en keek haar smalend en strak aan, de blik zei genoeg. 'And then? You are gone bully me?' Drake snoof zijn neus en keek naar de shuttle. "De "Snacks" moeten helaas wachten tot na de excursie Meneer Burned.." zei de leraar opeens op licht geïrriteerde toon, waardoor Drake enkel zijn pupillen naar hem liet schieten. ''Sure..'' sprak hij met rollende, geïrriteerde ogen. Hij zag dat er nog iemand bij was gekomen, een ander meisje en ze leek nogal serieus. Ze zei dat ze Jodaline heette en Drake glimlachte even. Hij kon haar niet goed plaatsen, maar misschien zou hij daar later nog de kans voor krijgen. Drake voelde de koele wind van de nacht door zijn haren gaan en slaakte een zucht. Zijn blik was verwondert door de vele sterren die zich boven hem uitstrekte, andere sterren en het was werkelijk prachtig om te zien. Hij droomde een beetje weg, tot er iets in zijn blikveld kwam. Een meisje dat bijna tegen hem opliep, Drake stapte een enkele stap naar achteren. ‘Sorry.’ mompelde ze. Drake grinnikte even en keek haar toen met een vriendelijk gezicht aan. ''Niet erg, ik stond ook te dromen.'' zei hij wrijvend met zijn hand over zijn achterhoofd. Een trekje van hem als hij zich ietwat ongemakkelijk voelde. Ze was wel erg dichtbij gekomen, en eigenlijk.. vond hij dat niet eens erg.   ‘Excuses voor mijn timing. Ik was in slaap gevallen.’  Drake moest het zwaar onderdrukken om niet in de lach te schieten, maar dit vond hij een geniaal excuus om te laat te zijn in de les. Hij mocht haar nu al en gaf haar een knipoog als steun.  ‘Aubree Kingston is present.’  hoorde hij haar zeggen. Drake glimlachte, leuke naam die hij in zijn hoofd opsloeg.

Zo te zien was iedereen nu compleet en wilde Swain met de les beginnen, tot hij nog een stem hoorde.  ‘Het spijt me, ik had een te late shuttle en Master Savador hield me nog bezig en ik moest nog spullen hebben. Mijn naam is Lena. Ik moest mee als extra begeleiding vanavond?’  Drake keek om en zag de volwassen vrouw staan en haalde zijn schouders op. Hij vond de vrouw echter wel interessant en keek haar even aan met zijn bruine ogen. Dus dit was iedereen en meer dan de helft was te laat, wat een goed begin. So be it, konden ze dan nu eindelijk beginnen? Dacht Drake langzaam ongeduldig wordend. "Dames en heren, mag ik even uw aandacht?. Allereerst heet ik u van harte welkom bij deze excursie voor de les Duistere Magie. Zo dadelijk zullen wij onze weg vervolgen richting de Maanvlakten. Hier zal ik nog een korte uitleg geven over wat we daar gaan doen. Ik hoop dat u uw notitieblok heeft meegenomen. Laat ik allereerst maar even eraan herinneren dat dit geen schoolreisje is, maar een gewone les. Dit betekent dat, zodra wij op de Maanvlakten zijn, er dezelfde regels geleden als in ieder andere les. Ben ik duidelijk?" Hij wachtte even. "Goed, dan zal ik voorop gaan, en jullie dienen mij te volgen.." Drake voelde een notitie blok dat hij van zijn bureau had gegrist in zijn kontzak zitten met bij behorende pen. De rest van zijn spullen zat in een zwarte rugzak die hij om zijn schouder had hangen. Drake keek naar de prachtige lucht en begon te volgen. Nonchalant ging de jongen naast Aubree lopen en keek haar met speelse ogen aan. ''Hey, de naam is Drake. Ik vond je reden van te laat komen wel leuk hoor.'' zei hij met een lichte grijns.

De jongen had een fel woordje terug. Elveria was absoluut niet onder de indruk en trok slechts een wenkbrauw op. Hij mocht maar stoer gaan doen, ze was niet geïnteresseerd en vond het maar gedoe. 'And then? You are gone bully me?' De jongen snoof zijn neus en keek naar de shuttle. Elveria grijnsde, haar hand reikte naar de samurai op haar rug. 'Well, Ik kan ook je arm amputeren als je dat zo graag wilt.' In haar ogen was een onbehaaglijke, donkere glans te zien. Een glans die zei dat ze het gerust zou doen. Maar Swain kwam tussenbeide. Elveria keek de jongen nukkig aan en sloeg haar armen over elkaar. "De "Snacks" moeten helaas wachten tot na de excursie Meneer Burned.."Zei Swain en Elveria smaalde. Net goed. ''Sure..'' sprak de jongen met rollende, geïrriteerde ogen. En Swain richtte zich vervolgens tot haar. Ze moest haar wapen wegdoen. Oh ja, great. Had ze hem voor niets dit hele pokkeneind mee gezeuld. Ze keek Swain even grimmig aan om vervolgens het riempje waar hij aan vast zat los te gespen en met een verkleinspreuk werd het verkleind tot het formaat van een dolk, en vervolgens maakte ze hem onzichtbaar. Ze bukte en schoof hem in haar schoen. Niemand die er last van zou hebben. Toen het volgende meisje arriveerde was Elveria stil en staarde weg. Haar armen weer over elkaar geslagen. Nou, dit ging absoluut leuk worden. Vervolgens kwam degene die ze wel het minst had verwacht, en die bijna vol tegen Drake opliep. Aubree. Ze had bij Elveria op de survivallesson gezeten. Daar hadden ze ook veel plezier gehad. ‘Sorry.’ mompelde ze tegen Drake, die daar natuurlijk een prachtig weerwoord voor had, en hij leek zich ongemakkelijk te voelen. Elveria slaakte een verveelde zucht en draaide met haar ogen. Wauw. Meneer Burned werd verlegen. ‘Excuses voor mijn timing. Ik was in slaap gevallen.’ Een flauw glimlachje sierde Elveria's lippen. Wauw, beste excuus ever. Goed zo Aubree. ‘Aubree Kingston is present.’ zei Aubree, en Elveria keek weer de andere kant op, duidelijk wat afwezig.
Niet veel later klonk een vrouwelijke stem, van volwassen leeftijd. Ze was duidelijk volwassen, vast nog een begeleider. Elveria gaf er niet veel aandacht aan, een begeleider was een begeleider, niet een of ander speciaal wezen. ‘Het spijt me, ik had een te late shuttle en Master Savador hield me nog bezig en ik moest nog spullen hebben. Mijn naam is Lena. Ik moest mee als extra begeleiding vanavond?’ Het was even stil en vervolgens trok Swain haar aandacht. "Dames en heren, mag ik even uw aandacht?. Allereerst heet ik u van harte welkom bij deze excursie voor de les Duistere Magie. Zo dadelijk zullen wij onze weg vervolgen richting de Maanvlakten. Hier zal ik nog een korte uitleg geven over wat we daar gaan doen. Ik hoop dat u uw notitieblok heeft meegenomen. Laat ik allereerst maar even eraan herinneren dat dit geen schoolreisje is, maar een gewone les. Dit betekent dat, zodra wij op de Maanvlakten zijn, er dezelfde regels geleden als in ieder andere les. Ben ik duidelijk?" Hij wachtte even. "Goed, dan zal ik voorop gaan, en jullie dienen mij te volgen.." Elveria zuchtte en rommelde wat in de schoudertas die ze kwaad van huis weg had gegrist. Wat energydrink, een appel, haar koptelefoon met muziek en har schetsblok met een heel arsenaal aan potloden. Dan maar een blaadje uit het blok pakken. Zo heel erg was het niet. Zwijgzaam sloot ze zich helemaal achteraan aan bij de groep, en keek ondertussen nauwlettend om zich heen. Je wist maar nooit waar het gevaar dreigde.