Thomasso
 PROFILE Real Name : Double-o Seven Posts : 436 MAGICIAN✦ CHARACTER ✦Magic: Woud ♥Klas: N/APartner: You're so dark, babe.
 |  Onderwerp: in Overdrive | Daenerys  do sep 05 2013, 17:44 | |
| "You can't quit until you try
You can't live until you die
You can't learn to tell the truth
Until you learn to lie"
‘Haal. Adem.’ Zijn ijskoude stem sneed door de paniekerige spanning. De twee trillende leerlingen naast hem deden precies wat hij zei, maar de kleine jongen op het bed was niet zo gehoorzaam. De adrenaline van het noodgeval deed zijn hart sneller kloppen en maakte zijn stem hard en kil. ‘Sta daar niet zo, ga dokter Altman halen.’ De kinderen keken hem angstig, verward en vragend aan. ‘August, de schooldokter.’ verklaarde hij geïrriteerd. Dat ze dat niet konden bedenken zodra hij het woord schooldokter zei.
Zodra de twee jochies weggesprint waren in een poging om zijn oudere collega te vinden, keek Thom weer naar zijn patiënt. Nog steeds haalde het jochie geen adem. Vlug plaatste hij zijn handen op de borst van de jongen en drukte hij neer. Nadat zijn handen de borst van de jongen een paar keer op en neer geforceerd hadden, begon hij te hoesten. Met vlugge, besliste bewegingen draaide hij de jongen op zijn zij, waarna die een hoop water uit begon te spugen. Ergens vond Thom het smerig, maar hij wist dat het goed was dat dat water niet meer in de jongen zijn lichaam zat.
Er kwam een einde aan het gekots van het jochie en Thomasso hielp de jongen omhoog, zodat hij met zijn benen van het bed af bungelend recht kon zitten. ‘Wacht even.’ vertelde hij zijn patiënt, die niet ouder dan veertien kon zijn. Het stel was met z’n drieën de waterval gaan bekijken en de Raziaan was in het water gevallen, of dat was wat Thom uit het verhaal van de twee vrienden had begrepen. Kwam erop neer, hij was half verdronken toen hij hier aankwam en Thom moest de jongen maar even redden. Hij kwam terug met een deken en gaf hem aan de jongen. ‘Ik trek de gordijnen dicht, je kleedt je uit en droogt je af, dan ga je in die deken zitten zweten. Ik wil niet dat je onderkoeld raakt. Vraag een van je vrienden of hij kleding wil halen.’ De jongen protesteerde zachtjes, maar Thom trok de gordijnen rond het bed al dicht. ‘Geen protest. Ik ben de dokter, dus je luistert naar me.’
Hij kwam de jongen zijn vrienden tegen op weg naar zijn kantoortje, waar ze hem haastig vertelden dat ze August niet hadden kunnen vinden. ‘Geen probleem, jullie vriend is oke. Zorg ervoor dat hij warm blijft en houd hem gezelschap. Over een uur kom ik weer checken. Bereid hem erop voor dat hij hier een nachtje moet blijven.’ Hij zag de opluchting over de jonge gezichten glijden en zijn uitdrukking verzachtte iets. ‘En breng hem wat kleren, degene die hij nu heeft zijn doorweekt. Het liefst een pyjama.’ Als bobbleheads knikten de jongens. De schrik zat er kennelijk goed in.
In zijn kantoor verwisselde Thomasso snel van overhemd. Zijn witte zat onder de waterkots, dus schoot hij een zwarte aan. Daarna haastte hij zich van zijn ene kantoor naar het andere, waar hij het meisje van wie de sessie net begonnen was had achtergelaten. Hij glimlachte verontschuldigend toen hij het kantoor binnenliep, zijn mouwen nog opstropend. ‘Sorry voor dat, maar dit was een noodgeval.’ Hij ging rustig zitten in zijn stoel, keek het meisje voor hem aan. ‘Daenerys, toch?’ Hij wist niet zeker of hij de naam goed uitsprak. ‘Je bent hier voor een gesprek. Waar wilde je graag over praten?’ Hij was al lang in het bezit van die informatie, maar wilde het uit de mond van het meisje horen. Op die manier kon hij makkelijk inschatten wat hij precies zou moeten doen.
Voor Dany
Sorry dat hij zo laat is :c |
|
Chicaro .
PROFILEReal Name : M Posts : 25
| | Onderwerp: Re: in Overdrive | Daenerys do sep 05 2013, 19:42 | |
| Everybody want to go to heaven, but no one wants to die.
Rustig was de blondine op haar plek blijven zitten toen de school psygiater een noodgeval met een andere leerling had. Zo kalm als ze was had ze gezegd dat het niks uit had gemaakt. Echter had ze er niet bij gezegd dat ze zo zenuwachtig was als een Novaanse Kiemaan Uil. Welke nou eenmaal bekend stonden om hun zenuwachtige indruk. Haar handen, lagen in elkaar gevouwen in haar schoot. En haar blik was op het bureau gericht, zonder ook maar ervan af te wijken. Ze hoorde de deur open gaan en ze keek alleen via haar ogen omhoog, wat haar een duivelse indruk gaf.Ze zag hem gaan zitten, maar keek hem nog steeds niet aan, dat kon ze gewoonweg niet. Dat mocht ze ook niet van zichzelf. ‘Sorry voor dat, maar dit was een noodgeval.’ Hij ging rustig zitten in zijn stoel, en ze voelde de blik van de man tegenover haar op haar gericht worden. ‘Daenerys, toch?’ Een smalle glimlach vormde zich om haar lichtrode lippen. " Dai- eh- neer- ies. Maar noem me maar Dany, dat is makkelijker." Sprak ze zacht, terwijl ze voorzichtig op keek.Alsof ze dacht een klap te ontvangen.‘Je bent hier voor een gesprek. Waar wilde je graag over praten?’ Haar gezicht verharde, haar net nog kleine glimlach was nu een rechte streep, haar ogen straalde pure angst uit, en haar handen hielden elkaar krampachtig vast. " Wat er is gebeurd in mijn verleden." Het kwam eruit, stotterend en schor. Alsof ze er zelf niet over wou praten maar iets in haar, - haar dwong. Ze hervatte zichzelf en algauw klonk het moedig en minder bang. " Wat er met mij, en mijn ouders gebeurd is in het verleden." |
|
