De kassen waren een prachtige omgeving, rustig en lekker voor alle soorten planten. Alle stilte gaf alles de gelegenheid om te groeien, te bloeien. Sjoef! Een blond kopje schoot boven een grote plank uit en twee felblauwe ogen focusten zich scherp op een groen met goud kevertje. Een evil lachje klonk door het glazen huisje. Nhoa volgde het beestje tot hij stil bleef staan. Ze pakte gniffelend een glazen potje uit haar zak en draaide het deksel eraf. 'Stilzitten mon ami.' zei ze terwijl ze het potje met een snelle beweging over het beestje neerzette. De kever leek zich nauwelijks te verbazen en wreef zijn pootjes. Woehoew, ze had een kever!
Rare deuntjes kwamen in haar op, ze zong ze uit volle borst. 'Minnie petite souris je vais te donner du gâteau.' Het albekende liedje wat zij en haar vader samen vaak zongen, al sinds ze klein was.
En nu eens kijken; ze plukte een paar blaadjes van de plant waarop ze de kever had zien zitten en waaraan hij had zitten eten. Die stopte ze in de pot en sloot het deksel met gaatjes erop. 'Viens voir petite souris comme il est bon comme il est gros.'
Flufbal sprong spinnend op haar schouder. Kennelijk wilde hij de kever opeten. 'Dat dacht ik dus niet Fluf, die kever is van mij en niet van jou. Ik noem je poopy en nu ben je van mij, poopy.' Ze duwde Flufbal van haar schouder af. 'Je l´ai gardé pour toi il y a de la crème un peu partout.'

Gniffekend keek ze door het glas heen, de kever leek niet echt onder de indruk van zijn nieuwe omgeving. Flufbal deed nog een poging, maar hij kreeg geen kans om de kever tot zijn avondmaal te verkrijgen. 'Je ne pense pas, mon chat. Poopy hier is onze gast die ervoor zorgt dat ik een goed cijfer krijg voor de woudlessen.' Ze duwde haar kat nogmaals uit de buurt van de pot.
'Je moet hem vrijlaten.' klonk een stem achter haar. Ze draaide zich om en keek naar de jongen die dat gezegd had. Magnifique, hier was meneer betweter. 'Hij hoort thuis in de natuur, niet in een glazen kooi.' Ze liet zich niet van haar stuk brengen. Ze glimlachtte hem breed toe en pakte Flufbal onder haar arm. 'Laat die beslissing maar aan mij over, monsieur pleurnicheur. Ik heb 'm nodig, morgen zet ik hem weer terug.' Zo makkelijk was ze niet kwaad te krijgen. Hij moest niet moeilijk doen. Die Grenanen soms ook... Ze was niet van plan zich de wet te laten voorschrijven door een net iets oudere snotneus.

Aha, nu werd monsieur pleurnicheur sarcastisch. Ze liep met lichtelijk rollende ogen verder. “Je hebt hem nodig? Serieus? Wel dan is het goed.” Ze moest moeite doen het niet uit te proesten, wat een zeurkous was het toch. Ze ging dat beest heus niet houden. Het mocht niet lijken, maar Nhoa had veel respect voor de natuur. Goed, hij had een standpunt; ze stopte haar ook niet in een pot. “Waarom moet je überhaupt die kever daarin steken? Kan je ze niet gewoon hier bestuderen? Weglopen zal hij toch niet echt kunnen doen hier.” De toon was anders en hij stond haar dit keer wel aan. Maar het irritante bleef, ze was nu eenmaal madame têtu. Hij was begonnen....ze was een fan van de natuur, niet van Grenanen. Monsieur was zeker een Grenaantje, ach kijk: hij had een lynx. Als hij Flufbal maar niet opat.
Enfin, als hij zijn toon veranderde, moest zij ook wat beleefder worden. 'Bon, wat jij wilt. Ik heb alleen geen pen hiero....monsieur, ik heb een voorstel: jij zorgt voor een pen, ik zorg ervoor dat monsieur Poopy weer op de plant beland waar ik hem vond.' Ze duwde Flufbal weer weg met haar voet. 'Allez toi, je ne vous ai pas avertis à nouveau! snauwde ze nu, want hij gromde haar nijdig toe.
Ze keek de jongen nu weer schuin aan. 'Dus, d'accord?'