Miss Summer liep te zuilen met een draagbare kas, hier zaten speciale planten in. Vandaag was haar eerste les verzorging van Fabeldieren. Aangezien de leerlingen hier nog nooit les hadden gehad was ze naar Gren geweest, en had ze daar een aantal beginners plant-dieren geoogst. Het waren Samsara Lotussen. Ze had het geluk dat deze nog volop in de groei waren. Dus kon ze de leerlingen het gehele groeiproces laten zien van een plant-dier. Ze zagen er nu nog uit als de

sporen :

. Maar Miss Summer had voor haar opleiding al genoeg middeltjes leren ontdekken, dus had ze nu een groeiproces versneller meegenomen, die de leerlingen mochten gebruiken om de sporen uit te zien groeien tot de Samsara Lotus. Een klein planten schepseltje, het was een veilig beestje, niet eentje die je gauw zal aanvallen. Toch moest ze de leerlingen zo gaan waarschuwen, ze wou duidelijke strakke regels. Niemand zou het lesmateriaal pijn doen. Geen kleine kneepjes, geen klapjes, gewoon geen gedonder in de buurt van de dieren. Nu hoopte ze dat ze een gemotiveerde klas kreeg. Een klas die dit niet als pret-vak zag, dat zou ze meteen de kop in drukken, door de leerlingen een kleine toets te geven. Ze zouden dit groeiproces secuur moeten bijhouden, en daarbij aantekeningen moeten maken. Zo zou Miss Summer er achter komen hoe het niveau lag van de klas. Maar ook zou ze meteen zien wie niet gemotiveerd was voor deze klas. Onder het nadenken hierover was ze al van het kasteel naar de kassen gelopen. Ze opende de deur van de voorste kas. Ze had deze kas gereserveerd voor deze les, ze had de leraar Wood-Magic vriendelijk gevraag of hij deze kas wou ontdoen van welke plant dan ook. Aangezien ze niet wou dat verkeerde sporen of planten het groeiproces zouden veranderen, of muteren. Op elk tafeltje in de kas zette ze vast een doorzichtige bak met water, een plantenspuit met de groeiversneller en had ze een bord neergelegd. Ze had op het mededelingenbord namelijk een announcement gezet dat elke leerling zelf moest voororiënteren en een voedselproduct moest menemen voor de Samsara Lotus. zodat ze naast het groeiproces ook kon zien wie er haar huiswerk serieus nam. Voor in de klas zette ze op haar eigen bureau 3 bakken water en een kleine kas neer. In elke bak water en in de draagbare kas stopte ze een

spoor :

. Ook zij zou de proef met de leerlingen meedoen, alleen zou zij elke keer bij een volgend stadium het beestje met rust laten. Zodat alle leerlingen het gehele groeiproces ook zouden kunnen zien in stapjes op haar bureau. Ze ging ondertussen de sporen verzorgen met een kleine hand-hark. Het beestje genoot zichtbaar en begon rustig te grauwelen. Dit zou ze bij elk spoor doen, totdat de klas zich present had gemeld.

Een goede morgend, een stralende ochtend, nee niet bepaald. De jongen had last, last van zijn gespleten persoonlijkheid. De ene kant was zo gemeen, hij was al in de problemen gekomen met vanalles en nog wat, te veel om op te noemen. Zack had hoofdpijn, langzaam stond hij op en zei hij zachtjes tegen zichzelf “Gedraag je nu een beetje vandaag, we willen serieus les kunnen volgen” een gemompel, haast een smeekbede in de hoop dat de andere helft zich kon gedragen zolang hij les had. “We moeten ons voeden, voeden met het leed van anderen.”
“HOU NU EENS JE KLEP WIL JE?” deze zin werd geschreeuwd en hij zat aan het raam dat open stond. Mensen die beneden waren keken geschrokken naar boven, naar waar het geluid vandaan kwam. “Zie nu wat we hebben gedaan? We hebben mensen doen laten schrikken.” Zei Zack deze keer op een zachtere toon. “We deden niets, we wilden alleen ons voeden, we hebben honger.” Zei hij dan weer met een geïrriteerde blik. “We moeten gewoon onze mond houden en braaf zijn. We hebben die punten wel degelijk nodig.” Eindelijk stopte de conversatie, Zack was al een hele tijd wakker, maar nu pas leek hij nood te hebben aan een goede tas koffie. Hij dronk die leeg zodra dat ze vers uit het koffiezet apparaat was gekomen. Zwart, dat was het liefste wat hij sinds hij zijn geheugen kwijt was geraakt. Mensen hadden hem gevraagd waarom hij nooit meer met zijn vriendin op stap was. Had hij dan een vriendin soms? Maar toen hij degelijk wilde antwoorden kwam er ongewild een hoop gesnauw uit zijn mond, hij had zichzelf daarvoor direct daarna gestraft.
Na zijn kop koffie was het maar eens tijd om naar de les te vertrekken. Verzorging van fabeldieren, een nieuwe les, zijn ene deel was geïnteresseerd, het andere deel dacht alleen maar aan leedvermaak. Het was frustrerend, maar toch wandelde hij in volle stilte naar de les die zich situeerde in de kassen.
Na een tijdje arriveerde hij er en keek hij schichtig naar de anderen, een beetje de andere mijdend ging hij naar de leerkracht “Wij zijn Zack Fair” mompelde hij met een kleine glimlach. Zijn ene oog had een zwarte oogbol en een gele iris en zijn andere oog was nog steeds wit met blauwe iris. De jongen was dus nog steeds perfect in balans.
“Nee, we mogen onze naam niet verraden aan de vijand.” Zei hij met een boze blik die afgewend was, de jongen was vreemd, dat zou iedereen nu vast wel doorhebben. Hij ging op een stoeltje alleen ergens zitten en hij staarde naar de leerkracht.

Miss Summer was nu achter haar bureau gaan staan. Er waren al vier leerlingen present in de les. Hier kon ze al mee gaan beginnen. De eerste die zich melde was Fwenn. Een jongen die er ook meteen ijverig uitzag, hij had na zijn kennismaking meteen voorbereid met aantekeningen papier. Dat kon hem nog wel van pas komen met haar opdracht. Daarna melde een dame zich, Erza genaamd. "Beste Erza, ik weet dat ik dit eerder had moeten zeggen. Maar om de veiligheid van onze eigen dieren te waarborgen moet ik je vragen om je luipaard achter in de klas plaatst te laten nemen. Dit is niet omdat ik het dier niet vertrouw, maar de reactie van dieren op prikkels van andere dieren is niet in mijn handen. Zou je zo vriendelijk kunnen zijn om hem achterin de klas te plaatsen?" Na dit gezegd te hebben gaf ze de meid een vette knipoog om duidelijk te maken dat het geen directe aanval tegen haar of het beest was, maar gewoon een vraag. Na Erza kwam een dame binnen. Nou, binnen komen was een groot woord, ze verscheen gewoon midden in de klas, met haar enorme zonnebril. "Jongedame, met alle respect maar wat ik net tegen Erza zei, geld ook voor jou, ik hoor het wolfje nog ademen vanaf hier, hij wordt in ieder geval goed verzorgd. Toch moet ik ook jou vertellen dat ik niet in sta voor de reacties van de les-dieren op je eigen dier. Zou je de wolf dus ook willen plaatsen achterin de klas? En een extra huisregel, ik wil geen overdreven assescoires in deze les, daarom vraag ik je de zonnebril die je draagt af te willen zetten, ik kijk mijn leerlingen graag aan in hun ogen. Ze wist dat het niet vriendelijk klonk, het was niet boosaardig bedoelt, maar Summer wou deze les meteen goed beginnen, zodat er dit jaar niet over haar heen gelopen zou worden. Als laatste kwam er een jongen binnengewandeld die zich in het meervoud voorstelde als Zack. Aangezien de jongen er uit zag alsof hij genoeg zelfvertrouwen had, vond Summer dat hij wel tegen een grapje kon. Vandaar dat ze reageerde "Ik hoop dat beide Zack's het leuk gaan vinden in deze les. Toen ze zo langs alle leerlingen was gegaan begon ze haar verhaal. "Hallo leerlingen in deze les. Ik ben Miss Summer, jullie docent voor verzoring van fabeldieren dit jaar. Dit is het eerste jaar dat er op StarShine verzorging van fabeldieren gegeven wordt. Om meteen de mondenvol woorden te stoppen zou ik vanaf nu deze les VVF gaan noemen, om extra tijdverspilling te stoppen. Na deze zin gaf ze de klas even een vette knipoog om ze gerust te stellen. "Aangezien dit het eerste jaar is, beginnen we ook laag, de Samsara Lotus dus. Dit dier leeft aan kleine meertjes, en als jullie het hoofdstuk goed bestudeert hebben weten jullie ook wat de gemiddelde Samsara lust. Dit zullen we echter na deze les weten. Ik wil jullie allemaal vragen te gaan staan, en je stoel van de tafel weg te schuiven, zodat je alle ruimte hebt om te gaan staan rondom je tafel. Jullie gaan deze les namelijk je eigen Samsara laten ontwikkelen, ik heb er hier een aantal uit nog in hun baby tijd. Als Spoor. Tijdens deze les wil ik dat jullie op dit stuk perkament je naam schrijft, daaron der schrijf je de basis eigenschappen van je volgroeide dier. Dus op het moment dat je Samsara uitgegroeid is, zet je hem op tafel en meet je allerlei maten op. Welke maten het belangrijkst zijn, staan in het voorwoord van je lesboek. Op het moment dat ik klaar ben met vertellen komen jullie netjes naar voren, geen geduw en getrek!, en halen een Spoor uit de draag-kas hier op mijn bureau. Ook nemen jullie een plantenspuit met snelgroeier mee. Die liggen in de mand naast mijn bureau. Door middel van de snelgroeier zou de Samsara een deel van zijn leven overslaan. Van baby naar adolescent, en van adolescent naar volwassen. Ik doe de proef met jullie mee, en jullie kunnen op mijn bureau de verschillende stadia zien. Probeer geen geintjes uit te halen met de beesten, op het moment dat ze volgroeid zijn, heeft de snelgroeier geen effect meer. Dus zul je er geen opa of oma van kunnen maken. Ik wil ook geen enkele Samsara horen fluiten, dit betekend namelijk dat het diertje pijn heeft, en geen enkele leerling hier heeft het recht om de les-dieren pijn te doen. Nadat je alle maten hebt genoteerd kun je het beestje weer in de kom met water doen en kun je het voedselproduct waarvan ik jullie vroeg het mee te nemen in het water laten vallen. Daarna kom ik langs om te kijken of jullie het eetpatroon van het dier goed hebben bestudeert. Komt u nu maar naar voren om een Spoor op te halen. Na deze enorme introductie was het tijd dat ze aan de praktijk gingen vond Summer, ze hield de draag-kas met Sporen vast, en had op de hoek van haar bureau een stapel perkament gelegd, zodat de leerlingen daar een blad van mee konden nemen.

Het leek nog een tamelijk rustige les te worden, een les waar ze echt haar gedachten mee kon verzetten. Ja ze had er vertrouwen in, en dat was nu net haar fout geweest want een moment later kwam degene binnen die ze net het liefste wilde ontwijken : Zack Fair, de jongen van wie ze zielsveel hield, de jongen die schizofreen was, de jongen die werkelijk geen flauw benul had van wie ze was. Wat deed hij hier?! Waarom was hij hier?! Kon ze nog vluchten? Met een beetje geluk was ze niet opgemerkt door de bevoegde leraar. "Jongedame, met alle respect maar wat ik net tegen Erza zei, geld ook voor jou, ik hoor het wolfje nog ademen vanaf hier, hij wordt in ieder geval goed verzorgd. Toch moet ik ook jou vertellen dat ik niet in sta voor de reacties van de lesdieren op je eigen dier. Zou je de wolf dus ook willen plaatsen achterin de klas? En een extra huisregel, ik wil geen overdreven accessoires in deze les, daarom vraag ik je de zonnebril die je draagt af te willen zetten, ik kijk mijn leerlingen graag aan in hun ogen.” Sprak de lerares duidelijk tegen Rhine. Fijn, heel fijn. Te vroeg gejuicht dus. Ja nu weglopen was wellicht geen slim plan. Rhine keek door haar donkere zonnebril glazen naar de lerares, miss Summer. Rhine hoefde niet eens wat te zeggen een rookwolk vormde zich uit de tas, nam de contouren van een uit de kluiten gegroeide wolf aan. Het beest gromde even maar liep toen met de “nek haren” overeind naar de achterkant van de klas. Hij zou zich koest houden dat wist Rhine ze hoefde niets tegen het beest te zeggen, hij kende haar goed genoeg hij wist al door naar houding te kijken wat hij moest doen. “Ik ben er zeker van dat u niet zo graag in mijn ogen kijkt.” Sprak Rhine op een kille toon terug, het eerste wat ze vandaag luidop had gesproken, en als het aan haar lag ook het laatste. Met enige tegenzin haalde ze de zonnebril van haar neus, borg hem op in haar tas, die nonchalant op de grond werd neergeploft. Haar kille doodse blik richtte zich op miss Summer. Haar ogen waren zwart, zwarter dan de nacht, een eeuwige put van duisternis. Haar ogen waren deprimerend, gekenmerkt door pijn en een intens verdriet. De ogen werden gezien als de weerspiegeling van de ziel, dat was wat haar ogen waren een weerspiegeling van hoe gebroken en duister Rhines ziel was. De paarsachtige wallen die te zien waren onder haar duister ogen waren het resultaat van slapeloze nachten. Ze bleef de lerares indringend aanstaren, wilde haar een onbehagelijk gevoel bezorgen, als straf, zij was degene die haar ogen wilde zien en dat was dus precies wat Rhine zou doen, met alle psychische letsels van dien. Toen ze ook nog eens besloot om een grapje over zack te maken kon Rhine zich maar net inhouden om niets te mollen, niets tot in de eeuwigheid te vernietigen, want geloof me die drang had ze nu echt. Een mond vol uitleg volgde, en wonderbaarlijk genoeg had Rhine alles gehoord, luisterde ze gewoon weg. Ja dit was een zeldzaam fenomeen. De opdracht zelf leek haar niet al te moeilijk gewoon zorgen dat, dat ding niet dood ging en groot werd, no big deal dus. Toen de uitleg eindelijk tot zijn einde was gelopen stond Rhine op, duwde haar stoel aan de kant door deze een flinke zet met haar voet te geven, en liep ze naar voren waar ze met een grote voorzichtigheid zo’n spoor oppakte en een flesje met het befaamde groeimiddel. Uiteraard wierp ze nog een blik op Miss Summer voor ze zich omdraaide en weer weg wandelde hine moest zich concentreren ze wilde niet dat ze het beestje pijn deed. Ze nam het geval mee naar haar tafel en deed in stilte wat er gevraagd werd. Naam op het perkament, en basis eigenschappen. Hmmm. Ze keek naar het beestje en nam nog een slok koffie, haar eigen beker was al half maar degene die ze voor eht beestje als voedselbron had meegebracht was nog volledig vol, ja daar moest ze afblijven. Wacht wat moest ze nu ook alweer eerst doen. Ach ja spuiten met het groeimiddel tot het beestje volwassen was. Daar gingen we dan. Langzaam ging ze met de spuitbus naar het beestje toe drukte ze op de spuiter en keek ze naar hoe de kleine druppeltjes het spoor aanraakte. Ergens vond ze het wel grappig om te zien, hoe het beestje langzaam groeide. Juist ja, eerste spray dus nu moest ze noteren wat de kenmerken waren van deze leeftijdscategorie. Tjonge tjonge toch lastiger dan ze had verwacht. Rhine keek steeds van het beestje naar het tot nu toe nog lege perkament en terug, hmmm, ze kon zich niet concentreren maar ze moest wel, ja ze moest gewoon beter haar best doen, zorgen dat ze zich wel ging concentreren. De beste manier daarvoor was pijn, ja pijn liet je je concentreren. Rhine kneep in haar hand, kneep hard stopte niet wanneer ze de pijn voelde. Even kneep ze haar ogen dicht voor ze zichzelf losliet en begon te schrijven…

De dame met de naam Rhine zetten nu haar zonnebril af, dat puntje van gezag was gezet. Ook al zagen de ogen van de meid er compleet niet uit, enorme wallen, donker.. en duister.. Summer bracht er verder niet veel aandacht naar toe. Het meisje verstarde na haar grap naar Zack. En de jongeman voorin de klas, metde naam Fwinn, verstarde toen ze Erza aansprak. Wat stelde dit allemaal voor? Verzorging van fabeldieren was geen les in relatietherapie?!

Toen Fwinn zijn Spoor kwam halen, gleed hij op z'n terugweg uit. De Spoor vloog door de lucht. Fwinn was duidelijk bang dat hij het beestje pijn had gedaan, hij had echter beter geweten als hij de spoor ook in het boek had op gezocht. Sporen kwamen van oorsprong van Puffoon, ze houden van alles wat met swierende bewegingen gebeurt en vliegen. De Spoor begon rustig te kirren, en eindeigde op de rug van de jongen, die zich er nog net onder kon schuiven. Mooi dat punt was ook gezet, de leerlingen waren nu dus zuinig op haar lesmateriaal. "Alles in orde Fwinn?" Ze moest het wel even vragen, het zager niet ernstig uit, maar als het mis was zou ze de jongen naar de ziekenboeg moeten brengen.

Toen ze zag hoe ver Fwinn al was met de opdracht, bedacht ze dat zij ook bezig moest met de opdracht. Ze zou het namelijk voordoen, en elke stadia in een bak water voor haar op het bureau leggen. Ze zette rustig een Spoor in een bak water die al snel rustig naar de bodem zakte, en daar rustig bleef "zweven". "Deze kennen jullie onderhand wel, dit is een Spoor."

Ze pakte nu een Spoor en een plantenspuit vol groeimiddel, spoot net als Fwinn op de achterkant van de spoor, zodat het beestje niet de volle laag kreeg in z'n ogen. Het beestje veranderder rustig van een Spoor rustig naar wat de beginselen zouden worden van het nieuwe plant. Het was nu een anders schepsel geworden.

Copy plant:

Ze zag dat Fwinn nu net zo ver was als zij, maar Fwinn moest nog noteren, ze zette de stronk in een andere bak water, deze zonk meteen naar de bodem. In dit stadia heten ze Copy Plant, dit is het tussen stadia. Hierna zullen de Samsara Lotussen volgen.

Ze pakte nog een laatste Spoor, spoot hier 2x groeimiddel over heen en de oude vertrouwde

Samsara Lotus:

kwam tevoorschijn. Deze zette ze in de laatste bak water op haar bureau. "En dit is het eindresultaat, de Samsara Lotus. De rest van de les mogen jullie gebruiken om alvast bezig te zijn met je verslag, nu kunnen er nog vragen gesteld worden aan mij. Ik wil een verslag van 76cm perkament ingeleverd hebben bij les2, dat is volgende week. Vergeet dan ook niet om wat handige spullen mee te nemen, dan gaan we op excursie.