Ze was zo blij dat ze mocht beginnen bij Starshine academy. Nog nooit had ze zoveel blijdschap gevoeld dat ze de nood had om rond te springen én kabaal te maken tegelijkertijd. Natuurlijk waren haar onderburen vreselijk nijdig op haar, want ze was een luiddruchtig mens dat niet wist hoe ze stil moest praten en dan ook nog eens tegen haar dier sprak, wat voor hen haar al helemaal beplakte als: “Krankjorem.” Nu was Hange enigszins rustig bezig, zo stil als ze maar kon (wat niet al te stil was) was ze haar koffers aan het inpakken. Ze rende van hier naar daar om alle benodigdheden mee te nemen die van haar waren en waar ze waarde aan hechtte. Ook had ze maar pas op het laatste moment beslist om in te pakken. Want eigenlijk had ze vandaag al een klas, een simpele introductieles die vast heel rustig en relaxed ging verlopen, in haar ogen rustig en relaxed natuurlijk. Eenmaal ze eindelijk al haar koffers had gepakt, wat haar kleren had als inhoud en nog een hoop andere spullen zoals eten voor Thrall, vertrok ze richting de shuttle met een vrolijke expressie op haar smalle gezicht.
De koffers droeg ze zelf en ze zette ze ook zelf in de shuttle, ze vond het fijner als ze alles zelf kon doen, ook al waren haar koffers aardig zwaar geweest. Met een luide plof zette ze zichzelf neer op een van de stoelen terwijl ze haar benen spreidde en het zichzelf lekker comfortabel maakte. De shuttle vertrekte zodra zij neer zat, lekker handig. Terwijl ze met haar salamander Thrall aan het converseren was, terwijl deze op haar schouder zat, keek ze naar buiten, naar alle prachtige sterren en hoe Gren kleiner en kleiner werd.

Ze waren er bijna, ons Hange en haar kleine zwarte salamander met groene vlekjes. Met een enorm geschud en lawaai landde de shuttle. Zodra dat de deur nog maar een millimeter openstond, sloeg Hange de deur in de portier zijn gezicht en sprintte ze veels te vrolijk naar buiten om dan eens goed omhoog te springen: “YAHOO!”
Een kreet van vrolijkheid, nieuwsgierigheid en een nieuw begin kwam uit haar mond terwijl ze haar koffers nam en deze als de snelste duivel naar boven te brengen, haar boeken nog eens na te kijken. Ze had nog een halfuurtje om even de lijst te bekijken van wie er allemaal naar haar les zou komen. “Ah wat een leuke namen allemaal zeg!” riep ze uit, supervrolijk om dan met nog steeds Thrall op haar schouder naar de grasvelden te lopen, met een plattegrond in haar handen.
Eigenlijk had ze de grasvelden nog aardig snel gevonden en maakte ze met magie allerlei boomstompjes, waar zij en de leerlingen dan lekker op konden gaan zitten. Niets was beters dan om op natuur te zitten dan op zo’n handgemaakte banken. Met een tevreden grijnsje op haar gezicht keek ze door haar brillenglazen rond terwijl ze zelf lekker comfortabel op haar boomstompje ging zitten. Toen ze de eerste leerling al zag naderen, zwaaide ze vrolijk en misschien iets te enthousiast naar die persoon. Ze kon niet wachten om de eerste kennismaking te beginnen!

Ze was echt op de meest excentrieke manier naar buiten gekomen uit die shuttle, al sprintend en met een sprong om dan luidkeels: “YAHOO” te roepen. Nog nooit had ze zich zo geweldig gevoeld en zelfs haar bril ging mee omhoog met haar sprong. Alleen Thrall leek te kunnen blijven zitten, rustig verder slapend op haar rechterschouder. Het beestje was het al helemaal gewend geraakt aan haar kreten en haar geroep dus het deed het dier eigenlijk echt weinig. Dat vond Hange helemaal geweldig aan die lamme salamander van haar en ze gingen samen nog even de lijst overlopen en haar koffers naar haar kamer brengen. “Ah wat een leuke namen allemaal zeg!” riep ze uit, supervrolijk om dan met nog steeds Thrall op haar schouder naar de grasvelden te lopen, met een plattegrond in haar handen.
Eigenlijk had ze de grasvelden nog aardig snel gevonden en maakte ze met magie allerlei boomstompjes, waar zij en de leerlingen dan lekker op konden gaan zitten. Niets was beters dan om op natuur te zitten dan op zo’n handgemaakte banken. Yep boomstronkjes waren een prima idee, natuurlijk mochten alle dwarsliggers op het gras gaan zitten, kon haar geen worst schelen, alleen het gras was vochtig van de dauw dus dat zouden ze aardig snel voelen aan hun broek. Misschien had ze iets te uitbundig gezwaaid naar de eerste persoon die arriveerde, misschien ietsjes té. De jongen zwaaide maar zwakjes terug en het leek wel alsof hij met tegenzin hier was. Hij ging tussen twee van de stompjes inzitten en Hange sprak zachtjes tegen haar salamander in amphibiaans: “liten rebell han är.” De salamander opende kort zijn oogjes, om deze naar Shia te richten die zich net had voorgesteld en siste wat terug naar Hange, die dan kort begon te grijnzen. "Welkom op de school", sprak Shia en Hange schonk hem een van haar glimlachjes. “Dankje!” sprak ze uitbundig en ze wreef over het litteken op haar nek. Haar blik ging naar de persoon die erbij ging zitten, duidelijk merkend aan haar hoe humeurig ze was. Hange knikte bij haar naam en glimlachte, maar minder uitbundig als bij Shia. Ze has een hekel gekregen aan vrouwen door wat er was gebeurd in haar verleden. Dan kwam er nog een meid, genaamd Jodaline en dan eindigden ze  met een jongen genaamd Syrax. Hange keek op de klok nadat ze iedereen begroet had met een glimlach en ze keek hen allemaal een per een aan. “Goede dag iedereen!” begon ze haar les en ze glimlachte zachtjes terwijl ze even naar Thrall keek. “Mijn naam is Hange Zoë, ik ben 27 jaar en zal jullie vorige leerkracht verzorging van Fabeldieren vervangen! Laten we er samen leuke lessen van maken en dan komt alles vast prima in orde! Wie van jullie heeft een huisdier en wilt er over vertellen?” Vroeg ze op een vrolijke toon terwijl ze haar blik liet gaan over ieder van hen, nieuwsgierig naar wie er een huisdier had.

Tilorcian werd wakker in de mooie zomerzon van augustus. Niks was zo vreselijk dan de redelijke hitte op de veel te kleine planeet van Starshine, maar Tilorcian wist er zoals altijd iets van te maken. Hoe zeg je? Dat is ook weer de grootste vraag achter Tilo. Hij blijft altijd zo blij en rustig, in de moeilijkste momenten blijft hij gewoon sterk en blij. Ondanks alles dat hij meemaakt. Van zijn vrouw die ondertussen aan het rammelen is door de hormonen voor de nieuwe baby, tot aan zijn nieuwe zeurende adoptiezoon. En dat hij zo rustig en blij blijft is niet het enige, hij blijft ook nog altijd ze lief hebben, terwijl de gemiddelde medemens met zo'n verleden al helemaal geen gezin aan kon. Tja, Tilorcian is gewoon een apart geval. Dat weet waarschijnlijk iedereen wel. Trouwens, over familiezaken van Tilo gesproken, het blijkt dat er een leerling is gekomen op Starshine met de naam Jacobena Florintia. Een Florintia, met de naam Jacobena is zeker geen toeval. Dit zou zo wel het kind kunnen zijn van Tilorcian die hij tijdens zijn minderjarig gigolo werk heeft opgewekt bij een klant van hem. Om een lang verhaal kort te maken, het kan alleen maar haar zijn. Maar Tilorcian zou zichzelf niet zijn geweest als hij zelfs hier ook rustig over bleef, en gewoon wacht tot dat hij haar kan contacteren.

Hij werd dus net wakker uit zijn bed als het nog niet eens 6 uur 's ochtends was. Tilorcian kwam immers van het boerenland, en daar gaat niemand te laat hun bed uit. Tilo was in no time wakker, en stond blij op. Hij liep naar zijn door onsmeltend Cassiaans ijs-verkoelde voorraadkast en haalde er een stuk koude pittige raziaanse oprolpizza (denk aan een Turkse pizza) en nomde er dan maar lekker op. Hij keek even op zijn agenda, die heel mooi en duidelijk stond aangegeven. Hij had namelijk om het schoon te houden, een blaadje onder elk maandblad geplakt waar een legenda opstond met verschillende kleuren stipjes. Elk kleurenstipje betekende iets, en zo wist Tilo goed wat er was die dag, zonder een heel vakje onder te krassen. Hij glimlachte toen hij zag wat er vandaag te doen stond. Hij moest veel plekken in de stables schoonmaken, om uiteindelijk een introductieles te houden met de nieuwe docent verzorging van fabeldieren. Tilorcian huiverde van plezier, van wat hij namelijk had gehoord was het iemand die precies bij hem paste. Met een positief karakter, en veel wetende. Ze wist te minste hoe je een ezel en een paard uit elkaar hield, en liet het nou net zijn dat de andere sollicitanten dat niet konden.

Vol gedachtes hoe de docent zou zijn, maakte Tilorcian de stallen keurig schoon. Alles moest poepvrij zijn, en uitsluitend de vliegende reuze hagedissen stallen. Die beesten poepten alles en iedereen bij elkaar, en lieten je om het uur automatisch over je nek gaan, tenzij je ze niet hun natuurlijk medicijn er tegen gaf. Dat medicijn is misschien wel prijzig, maar zorgt ervoor dat ze niet om het uur de hele stal vol mesten, maar het een dag of twee duurt tot dat je mag gaan poepscheppen. Tilorcian was druk in de weer, en was vervolgens eindelijk klaar. Hij liep even naar de weide, waar hij zich iets bedacht. Wat nou als hij met heel de unillamakudde naar de les stormde? Dan staan de lesdieren er, en maakt hij gelijk een hele indrukwekkende binnenkomst.

Zo gezegd zo gedaan, kwam hij met de hele kudde vliegend in de lucht, aan bij de plaats der bestemming. Tilo leidde de kudde vliegend met zijn libellenvleugels, en liet de unillamas zo classy en deftig landen als ze maar konden, vlak achter Miss Hange. 'Goedenavond studenten, en Miss Hange. Hier zijn trouwens de unillamas die je nodig had, Hange.' zei hij rustig en glimlachend. Hij keek even naar de studenten die rustig op hun boomstompjes en dacht even aan zijn studie. Lets the teaching begin.

_{Ze gaf verder niet veel aandacht aan de nieuwe docente, want veel interesse had ze niet in de persoon en ze had al helemaal geen interesse in het vak dat ze gaf. Ze had zelf al besloten dat het niet een heel zinvol vak voor haar zou zijn, immers waren dieren nou niet bepaald iets waar ze zich mee bezighield. Ze zat liever in een les vuurmagie of een les lichtmagie, immers alleen omdat het haar magiesoorten waren en ze vooral meer wilde leren over haar vuurmagie. Het feit dat ze bijna een heel semester van vuurmagie had gemist lag er dan ook niet bij dat ze niet naar de lessen toe wilde gaan – al speelde het feit dat Savador haar leraar vuurmagie was ook een deel hierin mee, was het haar verdwenen vuurmagie die de grootste reden voor haar afwezigheid was. Ze staarde wat voor zich uit, luisterde half naar de vrouw die ze had voorgesteld als Hange Zoë. Voor een kort moment liet ze haar blik met enige interesse over haar medeleerlingen heenglijden. Een blondine met de naam Jodaline, een raziaanse jongen met de naam Syrax en dan nog iemand die wat later was aangekomen, waarvan ze de lichte magie kon aanvoelen en daar enigszins content over was. In tegendeel tot de blondine met de naam Jodaline, waren de rest allemaal geen shadranen en dat vond ze op zijn minst wel fijn. Zolang die ene persoon gewoon uit haar buurt bleef, natuurlijk. Hange vroeg wie er allemaal huisdieren had en of diegenen daarover wilden praten dan, ze haalde haar schouders op en schudde lichtjes met haar hoofd. ”Ik heb geen huisdieren,” en die wilde ze stiekem ook niet meer. Na haar hond had ze er nooit meer over nagedacht, de hond die ze had moeten achterlaten bij Jack omdat ze haar naar een ander gebied verplaatsten nadat haar vader was opgepakt voor iets wat hij nooit had gedaan. Iets waar hij nooit toe in staat was geweest, want haar vader was de vriendelijkheid zelve. Hij had teveel vertrouwen gehad in de personen die hij niet had moeten vertrouwen.
Haar blik schoot omhoog toen ze beweging zag in de lucht, een zekere groenharige man gevolgd door een kudde.. beesten bevond zich daar en leek van plan te zijn dichtbij hen te landen. Het was Tilorcian, de stagiaire verzorging van fabeldieren en het zou vast de bedoeling zijn geweest dat hij hier vandaag aanwezig was. Met de beesten die hij Unillama’s noemden bij zich, natuurlijk. Hange had iets met de Unillama’s gepland en even liet ze haar blik vragend op de vrouw vallen – voordat ze zich weer op de beesten richtte. Het was duidelijk van welke soort beesten ze afkomstig waren. Een of ander gevleugeld soort Unicorn gecombineerd met een llama. Waarom zou iemand ooit tot het idee komen om zo’n beesten met elkaar te combineren? Ze vond het maar raar en had eigenlijk niet veel zin meer in deze les. Ze reed immers liever op iets mooiers, een paard of iets dat daar op leek. Deze beesten leken daar alles behalve op, ze snapte niet eens wat iemand er zo indrukwekkend aan kon vinden. Haar blik gleed weer over de groep heen, tot de conclusie komend dat anderen daar misschien anders over dachten of gewoon een serieuze bek trokken om niet meteen in de lach te schieten en een verkeerde indruk te maken bij de nieuwe docente. Het interesseerde haar ergens weinig, maar veel deed ze verder niet. Een van haar wenkbrauwen schoten omhoog toen de raziaanse jongen van zijn boomstronk af werd geduwd door een draak, die daarna vol vrolijkheid zijn baasje helemaal begon onder te likken. De jongen leek er geen erg in te hebben dat hij de les zomaar stoorde met zijn beest. Een draak gelukkig, maar niet het soort draak waar zij van hield. ”Eigenwijs, hmn?” Was eigenlijk het enige wat ze erover te vertellen had, want naar haar mening had hij de draak gewoon niet opgevoed. Maar wat moest je ook verwachten van een jongen zoals deze, die vast en zeker niets serieus nam en een fantastisch leven had gehad tot nu toe.}