Revelations of the heart//Zack

Het gepiep van een oud hekje was te horen toen een bruinharig meisje met mosgroene ogen de geheime tuin binnenliep. Ze snoof even om de geurige lucht van de bloemen haar neus te laten bereiken. Sinds de laatste keer dat ze hier was lijkt er weinig veranderd te zijn in de tuin. Daarentegen is Aressuka wel degelijk veranderd. Was ze de vorige keer dat ze hier was nog verdrietig, nu is ze een stuk gelukkiger. Haar verdwenen zus is nu op Starshine en ze heeft nu een aantal goede vrienden hier. Eén van die vrienden blijft maar in haar hoofd zitten: Zack. Die jongen doet iets met haar. Geeft haar een goed gevoel. Hij is tevens de enige schoolgenoot die van haar duistere kant af weet. Ze heeft hem in vertrouwen genomen omdat ze iemand nodig heeft om te vertrouwen. Vulpes, haar vos, had Aressuka duidelijk gemaakt dat Zack te vertrouwen is. En Vulpes vergist zich nooit.


De jonge vos gaat rustig in het gras liggen en Aressuka volgt al snel haar voorbeeld. Rustig aait Aressuka Vulpes die op haar buik is gaan liggen. Met een glimlach op haar gezicht denkt Aressuka aan de momenten die zij met Zack gedeeld heeft. Een flauw licht straalt van Aressuka af. 'Nou gebeurt het weer.' verbaasd kijkt ze naar haar lichaam die een beetje straalt. 'Iedere keer als ik aan hem denk of hem zie gebeurt dit. Weet jij soms wat dit betekend?' vraagt ze aan Vulpes. Haar vos lijkt haar met een grijns aan te kijken. Aressuka zucht even. Ze had veel eerder moeten beginnen met dierencommunicatie. Dan had ze Vulpes vast wel begrepen. Ze kan mischien wel emoties doorgeven en of iemand te vertrouwen is, maar woorden zijn op momenten als deze erg handig. Vulpes begint met haar pootjes wat te krassen is het gras. Na wat gekrabbel is de vorm van een hartje in het gras te zien. 'Vulpes? Bedoel je soms dat ik... verliefd ben?' Als reactie daarop begint Vulpes met haar koppie te knikken. 'Maar hoe kan ik verliefd worden? Ik snap geen bal van relaties, dat weet jij al te goed.' Vulpes slaat daarop met haar voorpootje even op haar voorhoofd en blaft een enkele keer. 'Jaja, ik weet het. Iedereen kan verliefd worden. Maar wat moet ik doen?' Ze pakt daarbij haar vos met beide handen beet en kijkt haar doordringend aan. 'Zal Zack mij ook leuk vinden?' Vulpes knikt weer. 'Oke dan.' Met een glimlach zet Aressuka Vulpes weer neer. 'Missschien moet ik het maar tegen hem zeggen, wat ik voor hem voel. Ik... vind hem echt leuk. Maar hoe ga ik het hem zeggen?' Ze ploft naar achter op het gras. Eindelijk weet ze wat er met haar aan de hand is. Nu nog een strategie verzinnen om het tegen Zack te zeggen. Een beetje moe geworden van al dat denken en de lome zon valt ze in een lichte slaap. Vulpes ligt naast haar een dutje te doen. Teminste, zo lijkt het. Want eigenlijk houd Vulpes haar slapende baasje in de gaten.


(Ik heb dat plaatje erbij gezet voor het geval dat Ares later een ava heeft die niet echt van toepassing is op dit topic)
(Hij is korter geworden dan ik op hoopte, hopelijk kan je er wat mee ^^)

Met een glimlachje en een vriendelijk gebaar kwam je heel ver. Zo had Zack vandaag nog een medestudente geholpen met haar huiswerk en daar was ze hem zo dankbaar voor geweest dat het gewoon geweldig veel wonderen deed voor zijn humeur dat zeker niet meer stuk kon, zeker met dit goede weer en dan de vlindertjes in zijn buik die rondfladderden aan 500 kilometer per uur. Nu was hij aan het wandelen richting de geheime tuinen. Hij zocht iets speciaals, voor een speciaals meisje. Een bredere glimlach verscheen op zijn gelaat en hij wandelde net op een sneller tempo zodat hij sneller een bloem voor Aressuka kon gaan uitkiezen. Ja Aressuka, op haar was hij verliefd, maar hij toonde het niet. Was bang voor wat er kon misgaan, wat er kon gebeuren waardoor ze elkaar uit het oog verloren en ze elkaar niet meer wilden zien, door allerlei stomme dingen die hij kon doen. Bah, hij werd er al depressief van als hij er nog maar aan dacht. Zack schudde zijn hoofd en daccht maar dat het beste was dat hij er gewoon over zweeg. Met een zachte duw duwde hij het portiertje van de ingang van de tuinen open.
Hij was er, hier ging hij zijn bloem zoeken voor haar. Een bloem die bij haar paste, die ze zelf graag zag. Met magie werd deze onverwelkbaar gemaakt en kon ze deze altijd bewonderen wanneer ze wilde. Met een kieskeurige blik ging hij door alle bloemen en eindelijk vond hij dé perfecte bloem. Hij plukte ze voorzichtig en maakte ze onverwoesbaar en onverwelkbaar. Met een glimlach liep hij met deze bloem rond. Niet wetend dat Aressuka zich hier ook bevond.
Zijn ogen werden groot toen hij van achter een bosje tevoorschijn kwam en oog in oog stond met het meisje dat zijn hart sneller deed slaan. Ze sliep en haar vosje ook. Hij ging een eindje van hen beiden zitten, wachten tot ze wakker werden, met een prachtige bloem in zijn handen keek hij toe hoe het meisje waarop hij verliefd was, vredig sliep.

(Ik post vrij kort I know. Lack aan inspi... ziezo, hopelijk kan je er wat mee)
(http://4.bp.blogspot.com/_FwAQdPA0in8/TBflAehRUMI/AAAAAAAAAk8/2lf1eixuQQE/s1600/Beautiful-Flower-Stargazer-Lily.jpg le flower)

De combinatie van de lome zon die schijnt en het gepieker van haar zorgde er al snel voor dat Aressuka rustig in slaap viel. Op haar rug met haar armen haar hoofd ondersteunend lag zij in de schaduw van een boom te slapen. Haar vos Vulpes lag vlak naast haar. Het lijkt misschien alsof Vulpes ook slaapt, maar eigenlijk houd ze de omgeving in de gaten. Even spitste ze haar oren toen ze het tuinpoortje open hoorde gaan. Ze snoof de geur op. Een bekende geur. Nee maar, dat komt nog eens mooi uit. Het is Zack die hier rondloopt. Zolang hij in de buurt is hoeft ze niet te vrezen voor de veiligheid van haar baasje. Vulpes gaat weer in de slaaphouding liggen. Net op tijd, omdat van uit een bewegend struikje Zack opduikt met een bloem in zijn handen. Vulpes voelde direct hoe bij Zack zijn hart sneller ging slaan. Met moeite wist ze een grijnsje te verbergen. Langzaam opent Vulpes haar oogjes en rekt zich even flink uit. Hierbij komt natuurlijk nog een vossegaapje. Oke, deze vos speelt een beetje toneel. Maar ja, Aressuka is de enige die van haar eigenschappen afweet. Een beetje sloompjes loopt Vulpes naar Zack die een eindje verderop was gaan zitten. Ze loopt langs zijn benen heen en gaat vervolgens naast hem zitten. Die jongen heeft ook zo'n goed karakter. Het verbaasd Vulpes niks dat Aressuka hem leuk vind. Een vrolijk blafje is van Vulpes te horen.

Half in haar slaap merkt Aressuka amper van wat er in de omgeving aan de hand is. Als ze ineens Vulpes hoort blaffen schiet ze direct overeind. 'Vulpes? Is er iets?' Ze kijkt naast haar maar ziet haar vos niet in het gras liggen. Vervolgens kijkt ze wat beter en ziet Vulpes zitten, vlak naast Zack. Zack? Wat doet hij hier in de tuin? Ze had niet verwacht dat hij hier zou zijn. Hoe lang zou hij hier wel niet zitten? 'Haay Zack.' Een warme glimlach is op haar gezicht te zien terwijl ze opstaat, haar vrolijke zomerjurk afkloppend. 'Ik wist niet dat jij deze plek kende.' Dan valt Aressuka's oog op een roze bloem in Zack's handen. Nieuwsgierig loopt ze naar hem toe. 'Nooit geweten dat jij van bloemen hoooooo' De Novaanse muts kijkt weer eens niet goed uit en struikelt over een boomwortel die net voor haar voeten boven de grond uitsteekt. Ze steekt nog haar handen uit om de komende val te kunnen breken. Hopend dat ze niet met haar neus in het gras zal vallen. Het zal niet de eerste keer zijn dat ze die breekt...

(Weer een korte van mij T_T)
(En Ares heeft weer eens een klungelactie)
(Haar zomerjurk, zonder de bos bloemen achter haar rug. http://www.zerochan.net/902092 )

Vandaag was een zeer goede dag geweest. Ja, Zack had veel mensen geholpen en dat maakte hem zeker blij. Gewoon het deed goed om mensen te helpen en dat was gewoon een soort van voldoening die je hele dag weer goed maakte. Hij was nu in de tuinen, was een bloem gaan plukken, voor een speciaal iemand, iemand zeer dierbaar, iemand waarop hij verliefd was. Een meisje waar hij vandaag zijn gevoelens voor ging uiten, dit ging geen makkie worden. Hij dacht er aan, wilde het echt zeggen, maar hij zou op zijn bek gaan, zou falen, dit ging helemaal de verkeerde kant opgaan, dat voelde hij nu al. Eventjes kon hij het niet tegenhouden en leek hij even droevig. Maar daarna keek hij weer gelukkig zodra hij de bloem eens van dichtbij bekeek, ze was echt prachtig, maar het kon niet tippen aan de schoonheid van Aressuka die zowel vanbinnen als vanbuiten te zien was. Even leek hij te zwijmelen maar dan schudde hij zijn hoofd om mooi weer met zijn voeten op de grond te komen. Hij zag ze, Aressuka en Vulpes, zijn hart begon sneller te slaan, hij kreeg het opeens warm en hij ging ergens zitten, een eindje van hen vandaan, maar toch leek Vulpes hem opgemerkt te hebben, ze begon te blaffen en Zack begon te blozen terwijl hij geschrokken in de richting van Vulpes keek. Aressuka vroeg wat er mis was met Vulpes en dan leek ze het door te hebben dat hij er was. Meteen sloeg zijn hart als een gek tekeer in zijn borst en ging hij even met zijn hand er over, in de hoop dat het zou kalmeren. Dat hij eventjes een soort van rust zou vinden. Een rust die hij niet kreeg zolang zij er was, ze maakte hem gek, op de positieve manier. ‘Haay Zack’ zei ze met een warme glimlach terwijl ze opstond om haar prachtige echt werkelijk beeldschone jurk mooi proper te kloppen. ‘Ik wist niet dat jij deze plek kende.’ De woorden schoten hem te kort en het bloed schoot naar zijn hoofd en zo begon hij dus felrood uit te slaan. “H-h-…” hij gaf het op om nog maar een woord te spreken, dus zwaaide hij domweg en knikte hij al dom grijnzend met zijn rode hoofd naar haar. Om toch nog iets duidelijk te maken. ‘nooit geweten dat jij van bloemen hoooooo’ Ze viel, struikelde over een boomwortel. Hij dook en lag met zijn rug klaar om haar op te vangen. Maar door de snelheid waarmee ze omviel kon ze onmogelijk nog zichzelf tegenhouden en raakten ze elkaars hoofd, maar ook nog een ander element, mekaars lippen. Zack had de zijne stijf op elkaar gedrukt door de schok. Natuurlijk ging alles veel te snel. Ongeveer nu gaf zijn hoofd licht, een rood licht. Hij leek net op een gloeilampje terwijl hij het meisje, waar hij van hield, tijdens het ‘kusmoment’ geschrokken aankeek. Dit had hij totaal niet verwacht.
 
(het laatste kan aangepast worden als je niet akkoord bent xD)

(weer kort maar ik kom wel weer in gang ^^)

Een blafje van Vulpes maakte haar wakker uit haar droomloze slaap. Verbaasd dat Vulpes niet naast haar lag, keek ze iets beter om haar heen. Zack. De jongen waarvan ze nu eindelijk door heeft dat ze hem leuk vind. Hij zit daar. Met een warme glimlach begroette ze hem. Ze stond ook meteen op om haar zomerjurk wat af te kloppen. Hij is gewoon hier. Hoe kan dat? Kent hij deze plek misschien? 'Ik wist niet dat jij deze plek kende.' Zei ze terwijl ze nog bezig was. Leek hij nou te hakkelen? Het enige dat ze Zack zag doen was met een schaapachtige grijns zijn hand naar haar opsteken. Een soort van halve zwaai. Zo heeft Aressuka Zack nog nooit gezien. Zou hij misschien…? De gedachte eraan laat haar lichtjes wat licht uitstralen. Ontspan Aress, ontspan. Het heeft weinig zin om hier nu te lopen zenuwen. Na een korte ademhalingsoefening komt ze weer ietsjes tot rust in haar hoofd. Nu wil ze Zack een beetje kalmeren. Haar oog valt op een bloem die hij vasthoud. Kalm loopt ze naar hem toe. Met een warme glimlach zegt ze dat ze niet wist dat Zack van bloemen houd. Tenminste, dat wilde ze zeggen als ze niet over een boomwortel struikelt. Welke boom komt dan ook op het idee om even zijn wortels uit te steken? Ze valt. Alles lijkt in slow-motion te gaan terwijl ze haar handen naar voren brengt om haar val te breken. Liever dat ze haar val breekt dan haar neus. Haar ogen zijn in een schrikreactie gesloten. Maar dan schiet Zack haar te hulp. Hij maakt een duikvlucht naar voren waarbij hij zijn rug op de grond richt. Vangt haar op. Ze voelt hoe ze veilig in zijn armen valt. De impact geeft echter een wel heel onverwachts effect mee. Ze voelt wat. Ze ziet het niet maar voelt het wel. Haar ogen schieten samen met haar hoofd omhoog. Een Zack met een gezicht zo rood als een tomaat kijkt haar geschrokken aan. Aress weet genoeg. Haar lippen tintelen nog na van de korte aanraking. 'Ehm eh…' Zenuwachtig van de awkwardness zit ze met haar vingers in haar te draaien. 'Bedankt voor het vangen.' Met een blozend gezicht slaat ze haar ogen neer. Haar hoofd wat naar beneden gericht. Desondanks is bij haar de rode blos goed te zien. De kleur van haar gezicht mengt zich met het licht dat ze uitstraalt, waardoor niet alleen Zack maar ook zij net een rode gloeilamp is. Ze kan het amper bevatten. Zack. Het moment was kort, toch heeft het indruk gemaakt op Aressuka. Ze kijkt de jongen die haar heeft opgevangen weer aan. Wat moet ze doen? Gevoelens die ze amper begrijpt stromen door haar heen. Beter bekend als hormonen, maar daar heeft ze geen weet van. Het is ook typisch wat voor haar, om in een klungelige situatie als deze te komen. Ze struikelde en als resultaat ving de jongen die ze zo leuk vind haar op. En ze hangt bovenop hem. Die realisatie laat haar nog meer blozen. Dit is allemaal zo verwarrend. 'Je ehm, hebt jezelf geen pijn gedaan?' weet ze twijfelend uit te brengen. Ze wil dat ze beide een beetje ontspannen. Twijfelend brengt ze haar rechterhand wat naar zijn gezicht. Hoe dichterbij het kwam, hoe meer het lijkt alsof er kleine vonkjes tussen hun tweeën langsgaat. Ze ademt uit en gaat even met haar hand langs zijn wang. Haar ogen worden wat groter nu ze het gevoel heeft alsof er een onweersbui tussen hun twee lijkt uit te barsten. 'Waarom, lukt het me niet om te ontspannen?' mompelt ze meer tegen haarzelf dan tegen Zack. Haar mosgroene ogen kijken naar zijn blauwe ogen. Ze heeft het gevoel alsof ze erin wegzinkt, die mooie blauwe ogen. En zonder dat ze het van haarzelf realiseert is haar gezicht dichter naar die van hem gekomen. 'Er is iets wat ik nu pas besef.' Haar stem klinkt iets anders. Niet zoals ze normaal heeft maar ook niet zoals haar stem klinkt als ze duister is. 'Ik…' Verder komt ze niet meer. Onbewust was haar gezicht zo dichtbij die van Zack gekomen dat ze zichzelf weerspiegeld ziet in zijn ogen. Ze sluit even haar ogen. Haar gevoel heeft het helemaal van haar overgenomen. En voorzichtig drukt ze haar lippen tegen de zijne.



(Ik probeerde een beetje in mijn hoofd de val te visualiseren. Ik ben er alleen niet zeker van of het wel helemaal klopt. Als het niet klopt mag je het me wel zeggen ^^)
(Ik hoop dat je er wat mee kan)

Het geblaf van Vulpes zorgde ervoor dat Aressuka wakker werd en Zack schoot lichtelijk in paniek. Wat moest hij nu doen? Wat kon hij zeggen? Zachtjes beet de jongen op zijn lip, wist hij niet goed wat hij moest doen. De prachtige bloem die Aressuka moest voorstellen, klemde hij vast, het was zoals zijn dierbaarste bezit. Iets wat hij niet wilde loslaten. Niet kon loslaten. Ze vroeg of hij deze plek kende. Hem kennende zou hij nu compleet vastlopen, zou hij geen zin uit zijn mond gevormd krijgen. Maar toch, vreemd genoeg, kon hij schaapachtig grijnzen naar het meisje en een soort van wuifgebaar naar haar maken. Niet in staat om een woord over zijn lippen te krijgen. Niet in staat om te ontspannen. Niet in staat om helder te denken, zijn handen krampachtig om de bloem gevouwen waren het zware feit dat hij niet ontspannen was. Maar hoe zou je zelf zijn als je oog in oog stond met de persoon waarvoor je gevoelens had? Ze kwam naar hem toe, niet in staat om nog te bewegen, hij leek was versteend voor de seconde dat ze naar hem toe wandelde. Maar toen ze struikelde over een tak leek hij instinctief te reageren, zijn beschermersinstinct stak de koppen uit en hij schoot naar voren, op zijn rug, om het vallende meisje op te vangen. Hij was beschermend over alles en iedereen, hij wilde iedereen een veiligheid gunnen en dus ook dit meisje, die op hem was gevallen. Maar er gebeurde iets, iets… onomkeerbaar. Door de harde impact van de val, kwam er druk op beide gezichten, op één bepaalde pleK. De mond. Ze kusten elkaar. Zack’s blauwe ogen keken als versteend voor zich uit en ook hij was niet bepaald in staat om nog iets te doen. Zijn hoofd, zo rood als een tomaat staarde het meisje aan, geschrokken, net beseffend wat er net was gebeurd, wat er had plaatsgevonden tussen deze twee. “ehm.. eh” kwam er uit de mond van het meisje. Zack greep de bloem weer vast en hield deze voor zich. Hij biedde haar de bloem aan, maar geen woorden verlieten zijn mond. Voorlopig zou er toch niets nuttigs uit komen, dus kon hij maar beter zwijgen. 'Bedankt voor het vangen.' Met een blozend gezicht sloeg ze haar ogen neer, hij had het gemerkt. Hij had het verpest en dat wist hij maar goed genoeg, een beetje heen en weer wiegend en ondertussen ook een rood licht afgevend kijkend naar de lucht. Hij lag daar, vol verwarring van emoties. Het meisje had hem zonet gekust en het leek allemaal zo fake, een droom. Iets wat nooit echt zou gebeuren. Maar nu leek het gebeurd en zijn lippen tindelden nog na. Het was iets wat hij nooit zou kunnen vergeten. Nee dit zou hij nooit kunnen vergeten.

'Je ehm, hebt jezelf geen pijn gedaan?'
Zack schudde langzaamaan zijn hoofd. Zij zou hem nooit pijn kunnen doen. Haar hand werd voelbaar op zijn wang, het kalmeerde hem een beetje, maakte hem weer rustig. Hij lette niet meer op wat ze zei, was verdwenen van deze aardbodem, kon alleen maar wegvaren op een zee van innerlijke rust en liefde. 'Er is iets wat ik nu pas besef.' Zei ze, ‘ik…’ en toen zag hij een licht. Een licht waarnaar hij reikte, uit alle macht. Hij greep het vast en hield het tegen zijn hart. Beide jonge mensen kusten elkaar, zachtjes. Een kus die lang duurde maar toch werd stopgezet. Zack had wat te zeggen. De jongen opende zijn ogen en begon:

“all alone, I followed a voice into a sea of light.
And found myself here, with you.
You gave me something back that I needed the most:
A second chance.
Would you mind if I stayed here, with you?”

Zacks vinger wees naar de plaats waar haar hart lag en hij glimlachte. Zijn blauwe ogen, gevuld met geluk, hij voelde zich zorgeloos. Wetend dat hij een plek had waar hij zichzelf veilig kon voelen, voor de eerste keer in tijden.

(okay mijn post does not make any sense at all >_> kleine reference naar KH BBS laatme, het paste )