Savador steunde met zijn armen op zijn schoot en liet zijn hoofd weer hangen. Hoe zwaar het ook viel, hij moest hier ooit mee doorgaan, anders kreeg hij Psychokinese nooit onder de knie. Maar niet nu, niet vandaag. Dat drankje had aardig gewerkt, maar het hielp niets om zijn angsten en zwakheden tegen te gaan. Hij kneep zijn handen tot vuisten toen Deshas de naam van zijn oom liet vallen. Hij had een bloedhekel aan die naam; hij walgde er van. Savador stond met nog steeds gebogen hoofd op, pakte zijn vest en beende met grote passen weg. In de deuropening van de kamer bleef hij nog even staan en keek Deshas over zijn schouder aan. 'Ik zie je nog wel,' zei hij zacht. Daarna liep hij verder en verliet Dorchadas. Hij moest zijn woede en verdriet nu ergens op kwijt. Savador hoopte dan ook vurig dat hij nu geen leerlingen tegen het lijf liep die in de stemming waren om hem uit te dagen. Daar had hij nu totaal geen behoefte aan.
PROFILE
Onderwerp: Re: Het Boek der Kunsten. 
ma maa 08 2010, 22:01
