m'n boek is weg

Boris liep door de drukke gangen. Hij had een van z'n boeken mee genomen, want Boris was echt een persoon die van leren hielt. Het boek ging over een muziek instrument, de piano en de geschiedenis ervan. Boris is vreselijk goed in het spelen op de piano. Hij leerde het al vanaf z'n 4de. Veel mensen moesten om hem heen lopen omdat hij behoorlijk langzaam liep, Boris had het niet door omdat hij echt in het boek zat. Hij was nu bij hoofdstuk 4 het ging over de piano in de 17 eeuw. De piano zoals we hem vandaag kennen werd toen pas uitgevonden terwijl de piano zelf al in de 14de eeuw was bedacht. maar in de 14de eeuw werd het nog geen piano genoemd maar een clavichord. De meeste mensen zouden het saai vinden om zo'n boek te lezen maar Boris was er heel erg geintreseerd in. Met z'n linker hand sloeg hij de bladzijde om en maakte z'n hand toen snel tot een vuist zodat niemand het enorme litteken op z'n hand kon zien. Even keek Boris op, hij merkte dat hij in de eetzaal was. Hij zocht een mooi en rustig plekje bij het raam op en ging daar zitten. Hij was niet van plan om bij iemand te gaan zitten. nee, zo'n persoon was Boris niet hij hielt meer van rustige plekken, en omdat het hier zo druk was ging Boris ook liever weg. Maar hij bleef toch. Toen stond Boris op om zichzelf een kopje koffie te geven en een broodje maar toen hij terug was was z'n boek weg. Snel zette Boris z'n kopje koffie en broodje op de tafel en zocht naar z'n boek. Even bukte hij zich zodat hij onder de tafel kon kijken maar het boek was niet gevallen. Geirriteerd ging Boris maar zitten en keek uit het raam. Hij wist dat het boek enorm duur was maar hij wilde geen moeite doen om te zoeken zodat iemand kon genieten hoe Boris z'n boek telkens niet kon vinden. Denkend ging Boris het z'n hand door z'n haar. Waar kon dat boek toch liggen. Misschien had iemand het boek gepakt omdat hij of zij dacht dat iemand het boek was vergeten. Boris dacht lang na en roerde even door z'n koffie, het begon al kouder te worden dus Boris nam een slokje. Hij was nu een beetje geirriteerd van het denken waar z'n boek kon liggen. Dus als hij wist wie z'n boek had was die persoon nog langer niet jarig.

Zachte lieflijke tonen van een simpel houten snaarinstrument vulde de ruimte waar Atheacina zich bevond. Ze had het instrument nog niet zo heel lang, maar heel erg anders dan een citer kon het ding niet zijn en ze had gelijk. De eerste paar keer proberen klonk misschien nog een beetje houterig, maar al snel had Atheacina door hoe ze het beste haar nieuwe instrument kon bespelen. Een kantele, zo had de verkoper gezegd dat het ding heette. Atheacina had er nog nooit eerder van gehoord, maar het geluid wat de man eruit had gekregen had zo betoverend mooi geklonken dat ze het instrument moest hebben. Nu lag hij voor haar op tafel.
Ze zat al een tijdje te spelen en technieken te bestuderen toen Atheacina een ander geluid hoorde dan die van haar kantele. Dit waren geluiden van voetstappen.
Atheacina stond op en liep in de richting waar het geluid vandaan kwam. Maar toen ze daar was, was het leeg. Er was helemaal niemand te bekennen. Het enige wat er lag was een opengeslagen boek. Atheacina liep naar naar de tafel en keek naar de titel van het boek. Het ging over de geschiedenis van piano's. Hmmm, het was meestal niet haar ding maar wie weet haalde ze er nog iets interessants uit. Atheacina keek om zich heen maar kon niemand ontdekken. Misschien had iemand dit boek wel gewoon achtergelaten. Ze pakte het boek op en nam hem mee. Ze legde het naast haar kantele voor later en ging weer zitten. Ze maakte de spieren in haar handen los en begon met componeren. Telkens speelde Atheacina een stukje waarna ze het op een los blaadje opschreef. Uiteindelijk had ze een lied. Terwijl haar ogen opzij schoten naar de bladmuziek speelde haar lange slanke handen onverstoorbaar door.

(Het lied wat Athea speelt: https://www.youtube.com/watch?v=6z76XqNTsQ4 )

Boris nam nog een slok van z'n koffie. Opeens hoorde hij een geluid, het was muziek. Langzaam deed Boris z'n ogen dicht en probeerde te luisteren naar de muziek. Zou het een viool zijn? Kort verscheen er een glimlach op Boris z'n gezicht, dat zou onmogelijk zijn. Het klonk meer als een harp maar dat zou het ook niet kunnen zijn. Bij wist het even niet meer. Langzaam deed Boris z'n ogen weer open en keek richting de plek waar het geluid vandaan kwam, het nummer werdt prachtig gespeeld. Boris had meteen zin gekregen om op z'n piano te spelen. Langzaam nam hij nog een slok van z'n koffie en roerde toen een paar keer met een lepeltje in z'n koffie. Toen stond hij op en liep richting de muziek. Toen zag hij een meisje zitten ze speelde op een kantele. Ze speelde met zachte en lieflijke tonen. Dat was de muziek die hij hoorde. Boris stond stil en bleef luisteren. ''Je muziek is prachtig, alleen, kan ik je wel wat vragen? Ik heb dat liedje nog nooit eerder gehoort, mag ik weten hoe het liedje heet?'' zei Boris beleefd maar met een overdreven frans accent. Toen zag hij z'n boek naast het meisje liggen. Z'n viendelijke blik maakte plaats voor een woedende blik. De meeste mensen die Boris kende vonden dat hij wel aardig kon zijn maar dat hij veel te snel boos wordt. Daarom vinden de meeste mensen Boris niet zo aardig en sommige die z'n woedende blik hadden gezien vonden hem eng. Maar de mensen die boris niet kende wisten niet waarom iedereen hem niet mocht want hij zag er vriendelijk en beleefd uit. Even kuchte Boris. ''Ehm..wat doet mijn boek bij jou?'' Zei Boris z'n stem klonk koud. Maar door z'n franse accent klonk hij nog een beetje aardig. Langzaam liep hij naar z'n boek. Met z'n linker hand ging hij over de kaft van het boek en toen pakte hij het boek. Het kon hem nu weinig schelen of ze z'n litteken op z'n linkerhand kon zien of niet.

PROFILE MAGICIAN

» Boek
» Boek ophalen.
» Het Boek der Kunsten.
» Het boek..De Grijze Jager
» Help! ik moet een titel voor m'n boek

m'n boek is weg

m'n boek is weg

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen